@riean je verhaal is me volledig bekend, maar niet verkeerd om toch ook eerlijk te overwegen. Het is echt niet allemaal koek en ei. Ik snap dat 4 kinderen relatief dicht op elkaar zitten echt wel veel werk en druk is etc etc maar ik denk dat er ergens ook wel voordelen aan zitten. Want eerlijk, wij hebben er ook lang 2 in de luiers gehad en toen was ik zwanger en dat is ook al pittig. O is nu gelukkig wel een half jaar zindelijk, maar nu hebben we er weer 2 in de luiers, en die zitten echt wel heel dicht op elkaar. Pittig, druk, veel werk, intens.. ja allemaal. Maar ik zie ook echt wel voordelen, zowel nu (ze gaan mee met elkaars ritme) en straks ook (dan hoef ik niet voor taxi te spelen terwijl ik nog een mini op bed heb liggen bijv). En daarbij komt, dat is echt een voordeel, dat mijn man en ik erg flexibel zijn qua werk. Dat is wel echt een voordeel. Onze weekenden zitten nu niet vol met taxi ritjes, maar wel met kinderen die zich niet goed kunnen vermaken. Want ja, 4, 2 en 4 maanden.. daar heb je veel zorg aan. Ik kan me echt niet voorstellen dat een vierde daar zo vreselijk veel in verandert dat ik opeens denk ‘whooooo waar ben ik aan begonnen’. het is wel zo dat je je tijd opnieuw efficiënt moet indelen, true. En dat loopt niet altijd perfect. Maargoed, daar worden ze niet slechter van en als ik nu zie, dan zijn ze zo vreselijk lief voor hun baby broertje. Echt heel leuk om te zien. De 2 oudsten kunnen elkaar het ene moment bijna vermoorden, het andere moment zijn ze matties en willen ze in de tuin kamperen. Geweldig toch? ik had verwacht dat ik de derde erbij zwaar en veel werk en vreselijk druk zou vinden. Dat is deels zo, maar het valt allemaal reuze mee. Van 1 naar 2 vind ik echt veel heftiger.
Voor een deel denk ik wel aan de hand van de genenpoel. Daarmee zeg ik over mezelf dat ik er meer rekening mee had moeten houden. Maar wat ik er vooral mee wil zeggen is dat de baby tijd imo niet het moment is waarop je merkt of je het er even bij doet of niet. Ik was 30 toen ik onze derde kreeg. Toen zat ik ook een tijdje te dromen. Inmiddels is de jongste een uitdagende peuter en ben ik blij dat ik op dat moment het gevoel even voorbij heb laten gaan. Het is niet helemaal weg, de goede kleine kleertjes ed liggen er nog. De machines in huis kunnen meer gebruikers aan. Maar ik maak de keuze denk ik liever met de kennis van hoe ze getijen op school etc. Dan duik ik liever nog een keer de luiers in als ik eruit geweest ben.
Jep indeed. Maar wij zouden wel moeten verhuizen en een andere auto moeten. Of een erbij. En ons huis.. jeetje. Het is exact hoe ik het nu wil. Hebben we ook flink geld in gestoken met de intentie hier nooit meer weg te gaan. Maar ja, toen bleek ik zwanger.. die M toch.. gooit maar mooi roet in het eten
Oh en stiekem wil ik natuurlijk gewoon een dochter maar hee. Haren vlechten en shoppen kan ik nu ook met m’n oudste. Wat 1 ding weet ik wel 100000% zeker; er gaat never nooit een vijfde komen..
Leuk topic. Ik kom zelf uit een gezin van 4 meiden (dicht op elkaar; 1.5 jaar, 1.5 jaar en 2.5 jaar ertussen), en daarom had ik 4 kinderen ook altijd als streven. Nu hebben we er 3 en weet ik het niet zo goed. Een 4e groter kind wil ik wel, maar nog een keer die babytijd.. Wij maken geen makkelijke slapers en wel kinderen die veel buikkrampen hebben. Dat taxi en huiswerk gebeuren herinner ik me niet zo van vroeger. Ik zou mijn moeder eens moeten vragen hoe dat ging. We waren wel vrij braaf, als ik mijn moeder mag geloven, en goed met zelf huiswerk plannen. En woonachtig in een dorp (officieel stad). Dus ook wel zelf naar sport vanaf groep 6 denk ik. Mijn zusje direct onder mij deed topsport. Dat kostte mijn vader lange tijd zijn zondag. Ik herinner me dat voor de rest van de kinderen ook niet als heel belastend.
Ik vond de vorige allemaal easy. Maar dit is een apart gevalletje hoor D huilde veel en was heel onrustig. Nu ze medicatie krijgt voor reflux gaat het een stuk beter en heb ik weer een beetje tijd voor mezelf. maar goed die eerste 3 maanden vind ik sowieso overleven. Er zit natuurlijk ook weinig leeftijdsverschil tussen al onze kinderen. De oudste word nu wat zelfstandiger maar heeft met veel dingen nog wel ondersteuning nodig (logisch!) De tweede is de lui om voor de duvel te dansen dus die moet ik constant achter zijn reet aan zitten. En de peuter denkt dat ze alles zelf kan en luistert momenteel voor geen meter. En dan de baby hè.. die huilde dus veel. maar ik moet zeggen dat ik het nu weer een beetje op rolletjes heb en het steeds makkelijker en leuker word. Ik doe het zoals je weet doordeweeks alleen en het is gewoon aanpoten. De kinderen vinden het sowieso geweldig en met die 2 meiden heb ik tegelijkertijd 2 extra mama’s in huis die wel even willen helpen met D. C is echt mijn kleine rechterhand op sommige momenten. Door haar kon ik even gauw douchen als D sliep, want als die wakker werd ging zij even de speen geven of bij der zitten. Nu let ze even op de andere 2 als ik boven ben of ze helpt ze als ik met D bezig ben. Even samengevat.. Het is soms rete zwaar , vermoeiend en om te janken maar het word steeds leuker, fijner en gezelliger En we blijven lachen hè.. ook al heb ik maar 2 uur geslapen. Dat zorgt wel voor een goeie sfeer smorgens.
Ohjee @Lotion ik kan me je eerlijke post zo goed voorstellen. Zo goed dat ik bijna bezwaard denk: het komt allemaal wel goed. Ben ik dan echt zo dom haha? Stom vanuit mij maar ik heb zo ongelofelijk veel zin om het gewoon ooit te ontdekken. Voor nu alles oké en we kijken gewoon wel ..
Ik droom ook van een groot gezin, maar nu met een 2e erbij worden mijn angsten ook weer flink aangewakkerd. Vooral als ze zich niet lekker voelen, ik vind dat echt vreselijk om te verkroppen (hallo hormonen, hallo overgeef fobie). Ja, 10 keer meer last van nu. En zeker wanneer we zelf ziek zijn, hoe zorg je in vredesnaam voor je kinderen? Ik met mijn angst voor overgeven, ik kan niks, legt me volledig lam. Afgelopen week was het zover, een milde try-out, maar man wat heeft het een heftige nasleep. Het is weer een trauma erbij zeg maar. Ik weet dat jij dezelfde fobie hebt, hoe doe jij dit? (eerlijke vraag).
Hier met 4 gaat het prima, 10,6,4,1/5 het ligt ook een beetje aan waar je prioriteiten liggen… ze kunnen op 1 sport, anders word het logistiek een gedoe en financieel ook. Ook ben ik heel erg met het meehelpen in huis en zelfstandig worden… Als iets niet lukt vraag je het maar aan je broer of zus… ik wil best eens helpen hoor Maar hele dag dat gemama heb ik geen zin in kwa speelafspraakjes dat word vaak afgewisseld met ouders, de ene keer breng en haal ik ze de andere keer word ze gebracht ( voornamelijk mijn 3e heeft die afspraakjes) De oudste is oud genoeg om dat zelf allemaal te regelen en die van 6 heeft niet zovaak afspraakjes en gaat vaak buiten spelen met grote broer Verder… tsja go with te flow, komt wel goed
Wbt dat voorlezen…. In de avond lekker op tijd naar boven, en om de beurt voorlezen, zo leest de ene en worden de andere voorgelezen
Ik dacht dat ook hoor. 3 makkelijke baby’s dus die 4e zal wel peace of cake zijn. Nou was die hele zwangerschap al anders.. Geen geslachtsvoorspellende droom Geen hoge bloeddruk Geen inleiding Spontaan gebroken vliezen Weeen pas na 36 uur op gang Andere geboorteplaats dan de rest van het gezin Ik grapte nog in de auto tussen de weeen door dat dit kind echt alles anders doet dan de rest. En nu ook. het huilen, de onrust, de enorme buikkrampen die ze nog steeds heeft. Ze reageert enorm op een ander zijn/haar emoties. Is C gefrustreerd dan wordt ze heel onrustig en gaat het hard gillen. Is L aan het huilen? Huilt ze gezellig elke keer mee Is iemand blij dan is zij dat ook. Zelfs voor een 4e is dit voor mij een enorme zoektocht naar wat voor haar werkt. maar als ik dan zie hoe de kinderen op der reageren en kijk naar de leuke momenten dan is het het allemaal waard hoor