Nou ik heb dus gewoon gemaild want er stond een mailadres bij. Gelukkig een heel uitgebreid antwoord maar niet het antwoord waar ik op hoopte… Helaas is er momenteel een lange wachtlijst. Dit komt omdat: 1. meerdere operaties zijn gecanceld door de corona omstandigheden en de situatie in de zorg (gebrek aan personeel / bedden) 2. We een structureel bedden te kort hebben gekregen op onze OK dag, waardoor we genoodzaakt zijn tot april maar 1 keer p maand te opereren en hier en daar een keer tussendoor. Ik kan daarom niet goed inschatten hoe lang jullie wachttijd zal zijn momenteel zijn er wachtenden van begin nov. Op de wachtlijst. Ik heb 3 soorten ingrepen, die concurreren om een plekje. Ik zal ong. 2 weken vooraf kenbaar maken wat het kan worden. Ik kan ook snel zijn als er een uitvaller is op de OK-dag met anderen en ik zoek iemand. Als u niet kunt, dan zoek ik verder tot ik iemand heb. Als u mij doorgeeft wanneer u door vakantie niet planbaar bent, dan kan ik daar rekening mee houden. Het heeft nu weinig zin vooruit te plannen aangezien we nu door de crisis per week horen of we de week erna mogen opereren. Ik plan zelfs nu patiënten voor de 4e keer, die steeds zijn afgevallen met hun ingreep. Ook dit is stressvol.
@Michelletb97 heel veel succes met het wachten.. hoop dat je snel duidelijkheid hebt want het is een rottijd. Liefs
Lieve meiden, de beste wensen voor 2022! Ik wens jullie een gezegend, liefdevolle en gezond nieuw jaar!
Lief dat je het vraagt! Ik hoop dat ik niemand voor het hoofd stoot met dit verhaal!! Fysiek gaat het goed, wel misselijk, maar moet voornamelijk koolhalzen. Mentaal gaat het minder goed. Ik ben zo bang, angstig en onzeker dat het alsnog mis gaat. Bij ieder wc beurt kijk ff of ik niet weer een bloedbad zie. Hoe gaan jullie hiermee om? Laatste echo zag er goed uit, probeer in het ‘hier en nu’ te leven. Volgende week heb ik de termijnecho staan en denk alleen maar hopelijk zien we een kloppend hartje en is alles goed. Sommige van jullie zullen denken, ach mens je bent eindelijk zwanger en dan loop je ook nog te zeiken. Kan me heel goed voorstellen. Hoe gaat het met jou? Beetje van de misselijkheid af? & andere meiden hoe gaat het met jullie? @Asil, hoe is het met je?
Oh jeetje @Didi5555 kan me niet voorstellen dat je iemand voor het hoofd stoot, wat een stress geeft dat, bloed zien en uiteraard is er al de onzekerheid maar die is nu alleen versterkt. Dus ik hoop op een geweldige termijnecho voor jullie en dat dat dan een klein beetje vertrouwen mag geven. Wel heel goed nieuws dat het nog steeds goed gaat!! Hier heerlijke feestdagen gehad en overgestapt van verzekering voor een eventuele poging vier dit jaar.
Nee hoor, je zeurt helemaal niet. Het is denk ik bij velen van ons een bekend gevoel als je een traject hebt gehad. Dat broekloeren bij naar de wc gaan doe ik nu nog steeds hoor het is lastig om die angst los te laten. Mag je niet wat extra komen voor echo’s voor je eigen geruststelling? Kun je met iemand praten over je angst, zodat hij misschien wat minder gaat overheersen? Dat hielp bij mij wel. En de gedachte als je de 10 weken voorbij bent en je hebt goede echo’s met goede hartactie gehad, dan is de kans dat het nog mis gaat nog maar heel klein. Hopelijk wordt de misselijkheid niet erger voor je ❤️
Ik vind het juist fijn dat je ook je ervaring als net zwangere deelt. Mocht het bij de dames aan de andere kant van de medaille -zoals ik nog- in de toekomst wel lukken, dan zullen we aan jullie ervaringen terug denken en ons minder “alleen” voelen omtrent dat onzekere gevoel. Ik kan me er namelijk alles bij voorstellen! Op naar weer een mooie termijnecho. Zijn er ook dames die op dit moment bijna een tp krijgen of in de wachtweken zitten? Het lijstje is al lang niet meer bijgewerkt
Nee hoor, het is echt héél herkenbaar voor denk ik iedereen in een traject. Je bent sowieso als pril zwangere onzeker in het begin en zo'n lang traject versterkt het alleen nog maar, want er hangt gevoelsmatig nóg meer vanaf - je weet namelijk heel goed dat als het misgaat, je waarschijnlijk niet 2 maanden later weer natuurlijk zwanger zult zijn. En je bent het al zo gewend dat dit soort zaken voor jou 'misgaan', dus je verwacht het nog meer dan de meeste mensen die niet zo'n lange weg hebben gehad.
Ik denk dat het heel logisch is dat je zo angstig bent en zeker na zo’n traject! Probeer toch positief te zijn en vertrouwen te hebben in je lijf. Ik duim voor weer een goede echo.