OMG zo lief!! ♥♥♥ en zo voel ik me vandaag wel, en laat het ook toe. Maar kan slecht omgaan met deze gevoelens en gedachten, staat zo haaks op mijn positieve zelf.
Ik vind het juist stoer van je dat je dit zo deelt. Het is veel moeilijker om kwetsbaarder te zijn en je zo open te stellen dan vrolijk te zijn. Jankend oud en nieuw uit gaan is k#t maar ook helend voor je ziel tegelijkertijd. De pijn moet ook zn weg naar buiten vinden ♡ Heel veel sterkte! Dikke knuffel.
In mijn kliniek bestaat er een spoednummer. Ik hoefde geen pregnyl te spuiten toen ik een positieve ovulatietest had, maar nu ik groenebomen haar post lees was dat misschien helemaal niet de juiste beslissing. Ik zou gewoon ovitrelle spuiten en morgen even bellen.
Ik heb het toch maar wel gedaan! Laat ik maar gewoon het schema volgen. En wat @GroeneBomen aangeeft klinkt ook logisch. Bedankt voor het meedenken lieve meiden!
@Saar1988 wat een fijne mindset en wat een goed gevoel om er op die manier in te gaan! Ik duim heel hard! @GroeneBomen jouw vergelijkingen zijn vaak zo grappig!! Misschien toch eens iets mee doen, ik denk dat het verkoopt ondertussen duim ik dus ook hard voor jou! @Asil ❤️ Ik snap je en herken je en leef zo met je mee! Wat heeft @Wondertje2020 dat weer prachtig verwoord ook! Liefde voor jullie!!
Lieve meiden ik lees alles met jullie mee hoor en leef ook echt met jullie mee!! Ik heb de laatste dagen zo een gek gevoel. Nu we de laatste maanden even pauze hebben genomen voel ik een soort opluchting en ga ik steeds meer twijfelen of ik hier wel mee door wil gaan...maar aan de andere kant als ik er echt over nadenk en bedenk dat ik nooit moeder zal worden wordt ik toch ook wel weer heel verdrietig...zit echt op een soort dubbel spoor. Gister toevallig ook al me naalden etc verzameld om weg te brengen naar de apotheek...pff wat een berg zeg..en dan denk ik weer wat doe ik mezelf toch allemaal aan en waarom... Ik heb soms het idee dat me vriend me hierin ook niet helemaal begrijpt...hem maakt het voor me gevoel soms ook niet uit of het nou wel of niet lukt...hij heeft er wel verdriet van maar ja hij was natuurlijk wel gesteriliseerd zonder ooit kinderen te hebben gekregen...( lang verhaal, was getrouwd met oudere vrouw en geen kinderwens) dus voor mij gevoel had hij die wens nooit zoals ik hem heb gehad maar waar ik nu steeds meer aan begin te twijfelen. Hopelijk klinkt dit allemaal een logisch of iig niet te onlogisch.. Nou ja nu straks eerst nog maar de 2 cryo's en dan zien we wel weer verder..
Snap het helemaal, voor mijn vriend hoeft het ook niet echt meer. Maar dat gevoel, knaagt wel aan je. Ik heb daarom in 2019 en bijna heel 2020 pauze genomen. Maar leeftijd technisch gezien moet dat wel kunnen, soms baal ik ervan en soms ook niet omdat als we door waren gegaan ik al veel eerder op dit punt was beland. In mijn hoofd kan ik dat nog geen plekje geven.
Ik kan ook intens genieten van mmm-pauzes. Maar ben nog niet zover dat ik erover dúrf na te denken te stoppen. Denk dat ik dat alleen kan als ik in ieder geval alle drie de vergoede ivf-pogingen gedaan heb. Knuffel voor nu! ♥️
Ik herken dit ook, heb alle naalden en testen bewaard, ik kan ze nog niet weggooien. Maar ik voel nu ik niet in behandeling meer ben tijdens traject en wacht op MRI, dat ik rustiger ben geworden. Komt misschien ook wel omdat we 4 puncties hebben gehad en we er alles aan gedaan hebben. En 3 cryo’s geeft me nog steeds een klein beetje hoop.. ik wil wel snel door als de onderzoeken klaar zijn..
Ik gebruik de naaldencontainer nog van t traject van onze jongste. Ik kon t niet wegbrengen emotioneel. Eerste fm weer gehad op cd9, 4 follikels... boe. 2 links en 2 rechts: 12 mm en 13 mm. Nu duimen dat er 2 sneuvelen voor vrijdag..... baarmoederslijmvlies mooi dik weer dus dat gaat nu goed.
Ik kwam dit insta-account tegen: peetjemoodig Na 13 jaar trekt deze sterkte vrouw een grens. Ze stoppen met het traject. Definitief kinderloos. Mooie gedichten te lezen en denk voor velen van jullie herkenbaar. Ze heeft ook een eigen podcast (zie link in haar profiel)
Nou ik heb me vriend ze wel weg laten brengen was het ineens zo zat om het iedere keer te zien als ik de kast open deed. Ook hele zak met ouden medicatie die ik niet meer gebruik weggebracht.
Ik vind januari altijd beetje rare maand. Herbeleefmaand. Uitgerekend van de bbz, kindje zou 3 worden. Bijna onze zoon verloren bij zijn geboorte en al de medische ellende die er nog achter weg kwam en nog steeds komt. Weer spanning om echobeeld: t zal ook eens normaal verlopen... pff Januari is beetje mijn emo maand. Alles raakt mij ook meer. Zo dankbaar dat onze jongste 2 mag worden komende week, maar ook evenveel verdriet dat zijn balans zo kwetsbaar is en we veel zorgen hebben. Omdat hij 2 wordt betekend dat ook weer meerdere controles