Woorden en zinnen waar je je behoorlijk aan kunt ergeren…

Bizar dat mensen dat doen!

 

D

J

Jaaa dat is inderdaad nog erger.
Maar dialect of niet, klinkt echt heel dom.

 

"het zal wel aan mij liggen"

Ik krijg daar de kriebels van...

Edit: veelal ook een voorbode dat ik meer werk op mn nek krijg.

 

Zand, zeep, soda, koffie, suiker, thee. Ranja met een rietje, wie zingt er met ons mee?
En van je hela hela hela holala, hela hela hela holala, hela hela hela holala, hela hela hela ho!

Een grote hit bij de scouting hier (omgeving Rotterdam in de eighties).

 

Sommige strings kunnen anders venijnige snijwonden veroorzaken. Zéker als je ze een maatje te klein draagt.

 

Alleen heb ik bij "onderbroek" meteen een vleeskleurig formaatje flinke oma in mijn hoofd.

 

Ben ik net het 1 en ander aan het bestellen bij de Hema, bedenk ik me dat ik nieuw ondergoed nodig heb. Dus ik meteen kijken. En ja hoor, ook daar de categorie 'slips'

 

De dikgedrukte zin kan ik meteen meezingen (jarenlang op scouting gezeten).
De bovenste zin zegt mij dan weer helemaal niets!

Enige waar ik 'ranja met een rietje' van ken is van een liedje dat m'n moeder en oma altijd zongen.
Het ging ongeveer zo: 'zij dronk ranja met een rietje, ach Sophietje, tralalalalalala, tra tralalalalalala, lalatadaa'.
De tralala's om enkel de melodie aan te geven

Edit: liedje heet simpelweg 'Sophietje' en is van Johnny Lion leer ik nu net

 

Die helahela holala hoort natuurlijk bij het hondje van de buren

 

Nog steeds minder erg dan slipje

 

Haha hier zingen we juist het hondje van de slager

 

Nee joh, het hondje van de bakker en het poesje van de slager!

De kinderen hebben al te lang geen avondvierdaagse meer gehad om de 21e eeuwse versies te kennen

 

Ik zeg dan gewoon ondergoed, dat omvat dan wel alles, haha.

 

Ik gebruik ook durfde in plaats van dorst, maar eerlijk gezegd zou ik me andersom ook heel goed voorstellen dat dorst-zeggers durfde vreselijk vinden. Durfde was namelijk oorspronkelijk onjuist.

Heel veel sterke werkwoorden veranderen in de loop van tijd in zwakke werkwoorden naar mate ze minder vaak gebruikt worden. Met "ik was" of "ik had" zal dat dus niet zo snel gebeuren, maar wel met werkwoorden die je minder vaak hoort. Ze zijn dan eerst onjuist maar worden toch vaak gebruikt, daarna bestaan ze een tijdje als correct naast de oude vorm tot de oude vorm helemaal verdwijnt. Zo kun je zowel ik joeg zeggen als ik jaagde en zowel ik voer als ik vaarde.

Nog langer geleden zei men ook ik biek in plaats van ik bakte of ik loech in plaats van ik lachte. En het zou zomaar kunnen dat over een aantal jaar ineens "me moeder" ook correct is.

Sorry voor deze ongevraagde taalkundeles met informatie die je misschien allang wist, maar misschien vind iemand het net als ik naast ergerlijk ook interessant.

 

Ah ja, duh!
Ik kon het al niet rijmen met elkaar

 

Taalontwikkelingen zijn altijd wel interessant, vandaar de like. Soms blijven de "onjuiste" variaties hangen, soms ook niet. Heb nog niet echt de logica erachter ontdekt.

 

Mmm, als dat gebeurt, toch maar eens naar emigratie mogelijkheden gaan kijken….

 

En we hadden de plaatselijke variant.
Mochten hier dames uit mijn vroegere dorp zitten dan kennen ze deze:

Bie ons in *naam dorp*
Doar hef wie un stier
Die gif geen melluk
Moar Heineken bier

Toen wisten we nog niks over de smaak van bier
En blijkbaar ook niet dat stieren niet gemolken worden

 

Oudbollig ipv. oubollig.

Echt, ik snap de verwarring hoor, maar het doet toch elke keer pijn aan m'n ogen haha