@KleineLai Jammer dat het nog niet doorging. Hopelijk verloopt de overgang soepel zodra de juf terug is. Ik heb mijn middelste die cognitief voorloopt maar emotioneel achter blijft twee keer een melatonine pilletje gegeven. Dat maakte zo'n verschil dat ik vandaag contact heb opgenomen met de huisarts. Deze week mag ik het even elke dag geven en daarna krijg ik een terugkoppeling (hij moest nog even advies vragen aan de kinderarts). Het hoofdje van mijn zoon kent weinig rust. Misschien is het weinige slapen de reden dat de rest achter bleef lopen. En ook dat zijn gewicht hoger is dan het zou moeten zijn. Ik heb hier eerder te weinig aandacht voor gehad omdat hij zich uren kan concentreren en cognitief vooruit schoot. Hierna heb ik wel alles gedaan wat ik kan bedenken.
Hier helemaal blij. Nummer 3 zou voor de vakantie met groep 6 mee gaan rekenen maar dat ging niet door vanwege besmettingen en vervroegde sluiting. En deze week gewoon begonnen en direct hoppa naar groep 6, zonder dat ik er ook maar iets aan hoefde te doen of te zeuren. Zoontje helemaal blij, maar hij vond het wel super makkelijk
Ah ja, het is even een beetje meer uitdaging. Ik zie het vooral als goed omdat hij dan met oudere klassen mee werkt. Kunnen we kijken hoe hij het sociaal emotioneel doet. Ze hadden geen ook op maan niveau ingezet bij groep 6 maar na 1 dag op gewoon gemiddeld, anders schiet het ook niet op. Anders kan hij altijd nog wat niveaus omhoog
Dat is waar en het is toch zoeken op welk niveau hij zit. Als ze door gaan testen weten ze het pas zeker. Dat hebben ze bij ons toen wel gezegd maar nooit helemaal door gezet. Maar hij zit nu alleen in groep 6 tijdens het rekenen?
Ja. Ze hebben hem wel doorgaat en hij zit eigenijk overal op eind 7. Maar ik wil hem niet versnellen omdat hij een heel leuke klas heeft wat hij sociaal emotioneel ook goed in past. Dus we wegen een beetje af tussen hem genoeg uitdaging bieden met allerlei plus klas werk en verbreding, en af en toe wat versnelling. En hij moet ook maar leren om te gaan met verveling vind ik, als je slim bent verveel je je de helft van je leven toch omdat de rest wat langzamer bij komt. Dus kan hij maar beter wennen
Haha dat zou een reactie van mijn man kunnen zijn. Eigenlijk zouden we onze zoon niet naar een hb onderwijs laten gaan vanwege het feit dat de rest van de maatschappij niet is zoals daar. Meer diversiteit. Maar toen hij doodongelukkig was en stopte met werken hadden we niet veel keus. Ze gaven toen hij in gr 3 al aan dat ze verwachten dat hij in gr 6 klaar zou zijn. ( inclusief versnelling) Gelukkig nu heel veel aanbod naast het reguliere stof. Dat kon de oude school niet voldoende bieden. Het is super fijn dat het jullie school lukt en zo lang hij blij is dan is het goed!
Leren omgaan met verveling? Wow, ik vind hier echt een heleboel van. Ga jij iedere dag naar je werk waar jij je de hele dag verveelt? Hoe zou je het vinden om de hele dag door te brengen met mensen die 30-40 iq-punten minder hebben dan jij? Dan kan hij sociaal en emotioneel wel op zijn plek zitten, maar zonder voldoende uitdaging is het lastig om gelukkig te blijven… Ik ga er overigens alvast vanuit dat jullie het niet met me eens zijn en dat is prima, maar ik kon hier slecht niet op reageren.
Nee natuurlijk moet een kind zich niet de hele dag vervelen. Een kind moet zich prettig voelen op zijn plek. We zijn niet voor niks van school veranderd. Ik quote niet goed en te snel gelezen en nu staat het raar, excuses voor het ongemak. @Mrs bucket
Ik ben het met je eens dat je moet werken aan een hogere mate van tolerantie tegen verveling. Maar als je de helft van je leven verveeld moet doorbrengen zit je denk ik toch niet op de juiste plek. Dan heb je het grofweg over 8 uur per dag. Dan ben je thuis of op je werk niet tevreden. Creatieve ideeën bedenken omdat je je verveld is geweldig. Maar dan moet je ook de ruimte hebben om die uit te voeren tegelijkertijd. Voor contacten is het ook goed om er een beetje mee om te kunnen gaan. Maar als je er te goed mee om kan gaan dan heb je misschien ook niet de juiste contacten. Het is denk ik niet de bedoeling om een kind mee te geven dat je niet moet handelen als de verveling een te groot deel van je leven inneemt. Daar zit het gelukkig worden op de lange termijn imo niet in.
Rustig maar. Ik ga de hele dag om met mensen die 30-40 iq punten minder hebben dan ik. Ik moet wel. Er zijn 'in het wild' niet zoveel mensen met zulke iq punten als ik. Dus ik verwacht ook van mijn zoon dat hij daar mee om leert gaan. Hij kan wel naar een aparte school. En dan naar de universiteit maar daar zijn ze ook niet uitmuntend slim dus gaat het ook langzaam. Wanneer verwacht je dan dat een hoogbegaafde leert deel te nemen aan de maatschappij? Je kunt hem niet zijn hele leven in een reservaat zetten.
Het lijkt me niet zwart of wit, wat mij betreft is ook dit iets dat in het grijze ‘tussengebied’ zit. Ik ben het er mee eens dat een kind moet leren gaan met verveling en ook dat het moet leren stomme en saaie dingen te doen, maar dat kan in mijn ogen alleen als daar iets tegenover staat, namelijk uitdaging en interessante dingen. Door dat laatste krijg je energie, om te leven, maar ook om de minder leuke dingen aan te pakken.
Oh, ik ben ook uitzonderlijk hoogbegaafd, dus ik weet hoe het werkt. Sinds een paar jaar werk ik met collega’s die gemiddeld ook wel minimaal begaafd zijn, een aantal is hoogbegaafd. Het is zo’n verademing. Het verschil is er nog steeds, maar minder dan bij alle werkgevers die ik hiervoor heb versleten. Dat gun ik iedereen, dus ook mijn kind. Daarom zoek ik actief naar peers voor hem (die zijn er heel weinig dus we rijden ervoor naar Rotterdam en Zuid-Limburg, en alles er tussenin). Zo hoeft hij niet te denken dat hij de enige is die anders is dan zijn klasgenootjes. Want dat alien-gevoel vond ik altijd verschrikkelijk. Mijn kind gaat niet naar hb-onderwijs, omdat ze hem daar niet willen volgen, maar erg star zijn. Hij zit nu op regulier onderwijs waar we hem recht doen door hem een ononderbroken leerlijn te gunnen. Maatwerk, versnellen, verbreden, verrijken, alles wat nodig trekken we uit de kast om hem op school gelukkig te houden. Zodat hij zich niet al te veel hoeft te vervelen. Want vervelen gebeurt toch wel, links of rechts. Hoort bij het leven. Maar zeker niet hele schooldagen en hele schooljaren (of het grootste deel ervan). Daarmee plaats ik hem zeker niet in een reservaat, maar ik laat hem op deze manier zien dat je, in overleg met anderen, de wereld om je heen kunt aanpassen aan jezelf. Zodat hij leert dat hij mag vragen om iets wat hij nodig heeft, zodat hij zijn grenzen durft aan te geven en dat er naar geluisterd wordt (als hij het goed onderbouwt).
Dit ja, anders is het een recept voor een existentiële depressie. Die komen ze toch wel tegen in het leven, maar laten we dat niet op de basisschool doen…
Het vervelende is alleen wel dat het in heel veel situaties niet zo werkt...de wereld is maar ten dele maakbaar, voor volwassenen en voor kinderen helaas vaak helemaal. En ik ben bang dat het dan op latere leeftijd alsnog erg tegenvalt. Ook qua 'aliengevoel'...ik hoop echt dat dat niet alsnog ontstaat als je op bv. 8-jarige leeftijd op het VO komt... Maar misschien heeft hij dan al voldoende vaardigheden geleerd of vindt hij op andere plekken voldoende aansluiting waardoor hij dat anders ervaart. (Dit zonder negatief te willen doen overigens... En ik denk dat iedereen de keuzes die hij/zij maakt voor een deel maakt op basis van eigen ervaringen en ervaringen van mensen om zich heen. Voor alle keuzes zijn voor- en nadelen te vinden, geen enkele keuze is 100% goed. Dit nog los van dat de kinderen waar we de keuzes voor maken ook individuen zijn die in een bepaalde omgeving leven en dingen daardoor bij hun anders uit kunnen pakken dan dat ze voor ons of voor de mensen om ons heen waren. 1 + 1 is in dit soort situaties helaas niet altijd 2. Ik heb hier twee (bij mijn weten geen UHB overigens) kinderen in huis. En ik zie daartussen al grote verschillen met hoe ze dingen ervaren ed. En dat dus binnen één gezin al.)
Ik ben dit schooljaar wel echt positief verrast door school! Ze zit nu in groep 3. Is uit maart 2015. Ging na de kerstvakantie al door naar groep 2 en er werd toen gesproken over versnellen, maar toen kwam Corona en is versnellen niet gebeurd wegens sociaal emotionele redenen. Ging toen naar groep 2/3 en had gehoopt dat dat echt een goede zet zou zijn, maar ineens bleef ze ontzettend hangen qua niveau. Verschillende gesprekken gehad, en dan werd er elke keer wel erkend dat ze pienter was en dingen snel oppakt, mar eigenlijk werd er weinig mee gedaan. Dus nu in groep 3. Na een week was ze al ontevreden. Verveelde zich. Wilde niet meer naar school. Dus gesprek aangevraagd, mezelf helemaal voorbereid, mede met hulp van een medeforumster hier. Komen we op dat gesprek, werd meteen al gezegd wat ze in dochter zagen, dat ze dr ging toetsen en meer uit zouden gaan dagen. Ik had mn lijstje met voorbereiding niet eens nodig Dus vanaf toen pluswerk rekenen, apart groepje met lezen. Rekenen wordt al gecompact. En kreeg mail dinsdag dat ze nu in een verrijkingsgroepje zit bij een juf gespecialiseerd in Hb.. Jeetje, weet niet wat me overkomt. Dochter gaat ineens als een speer, loopt nu ongeveer een jaar vooruit. Maar ze zit prima nu in deze klas qua sociaal, dus ben eindelijk eens echt tevreden met school.
Mmm. Dochter heeft voor de vakantie 2 weken school gehad. En 5 wenochtenden gehad. Waar ze tijdens het wennen vol enthousiasme begon, is daar nu niks meer van te zien. De hele week geen zin, logisch, vakantie is lekker chill. Maar nu begon ze vanochtend ook al over buikpijn en dat school zo saai is. Waar m’n oudste duidelijk didactisch voorliep (hij las de eerste woordjes, telde tot 100, herkende getallen tot 20) is het bij m’n dochter minder zichtbaar. (Al heb ik geen idee wat normaal is, want ze telt wel tot 20, herkent de meeste getallen onder de 10 en kent tussen de 5-10 letters) Maar wanneer ga je het gesprek met school aan? De vakantie is net voorbij, ze heeft pas 2,5 week school gehad, is nog echt moe na een dag. In principe hebben we binnen 6 weken na het starten een gesprek. Dus daar kan ik wel op wachten denk ik. Hoop dat die gewoon doorgaan, al zal het niet face to face zijn. Eigenlijk is er nog niet zoveel. Maar vanochtend ging wel een eerste klein alarmbelletje rinkelen in m’n hoofd. We zullen t wel zien.
Fristi, heb je vooraf een intakegesprek gehad met school voor je dochter? Liekje, wat fijn dat school het zo oppakt!
Het is alsof je mijn jongste omschrijft. Alleen begint die pas over 3 weken op school. Ze kan dezeflde dingen als jij omschrijft, maakt puzzels van 100 stukjes, vertelt een boekje na 1 keer lezen helemaal na. Maar allemaal niet super opvallend voor mij omdat de oudste dit ook (minstens deed). Maar ik heb wel het vertrouwen in school dat ze haar extra in de gaten gaan houden omdat ze de oudste natuurlijk al kennen. Mijn oudste mag per februari op woensdag naar een speciale hb dag. Hier gaat de focus liggen op sociale omgang door middel van filosofie en leren leren met wiskunde en creatieve taal. We zijn heel erg benieuwd, hier kan ze denk ik pas echt zichzelf gaan laten zien.
@Fristi2012 , ik zou wachten tot aan het gesprek idd. 2,5 week is (te) weinig. School is veel structuur, kinderen moeten opeens van alles (blijven zitten, wachten, delen, volgen, kiezen), ze zijn veel minder vrij dan thuis en dat is niet leuk, daar moeten ze aan wennen. Ik denk dat 6 weken een goede tijd is voor een kind om te wennen. Er valt voor die tijd denk ik ook weinig te bespreken want de lerares moet je dochter ook nog leren kennen. Geef het de tijd