Oh ik vraag me af of dat bij mij ook is; wat ik dénk te voelen (ondertussen denk ik dat het wel echt de baby is) voel ik ook vooral links onder! Ben benieuwd, volgende week 20 weken echo... Edit: ook over babybewegingen: soms voel ik als ik zo rustig lig te voelen 's avonds een raar soort ehhh gerommel/gehobbel ofzo in mijn buik? Niet pijn, meer soort beweging maar dan niet op een bepaalde plek ofzo (zoals de tikjes). Zo dat bijv. omdraaien van de baby kunnen zijn? Daar heeft ie nu neem ik aan nog ruimte voor... Ik denk niet dat het mijn darmen is, ik herken het iig niet van voor de zwangerschap. Maar het is allemaal nog zo subtiel dat het ook niet duidelijk de baby is ofzo.
Wat je beschrijft zijn precies de bewegingen vd baby zoals het voelt. T zal langzaam duidelijker en herkenbaarder worden. Vooral als je rust gaan ze bewegen. Als jij actief bent voel je t minder + ze gaan slapen door t geschommel
Jaa das je baby meid! Als r goed is hoor je bij de 20 weken echo waar je placenta ligt en anders kun je ernaar vragen ik wist t al dat ie voorlag maar niet precies waar en nu dus wel
Leuk Ik heb trouwens nu een les zwangerfit geprobeerd en een les zwangerschapsyoga, en ik vind het laatste toch fijner. Dus ga denk ik daarvoor
Hier ook slapen met een kussen tussen m'n benen. Ik heb sinds een paar dagen ischias in m'n linkerbil. Super vervelend, had zo gehoopt dat m'n bekken nog even zich koest zou houden. Helemaal omdat ik vandaag gesprekje had met m'n manager omdat ik nu vier weken aan het reintegreren ben en zo'n beetje te horen kreeg dat hij mijn verlof wel als deadline ziet om volledig gereintegreerd te zijn. Oftewel, nu moet ik dus én reintegreren van long covid, en daarnaast op de 1 of andere manier zorgen dat ik tot 34 weken op route kan blijven in mijn zware functie aan het bed met mensen die immobiel zijn en een hoop getrek en geduw en tillen enzo Nou weet ik ook wel dat als het niet gaat, het niet gaat en hij gewoon dikke pech heeft hoor. Maar voel me toch onder druk gezet. Ben bijna in staat me gewoon helemaal beter te melden en dan over zes weken, als ik voorbij de 28 weken ben, me opnieuw ziek te melden, maar dan vanwege de zwangerschap....
He wat klote. Ik vind het ook heel raar van je manager, want volgens mij weet iedereen en z'n hond dat je op een gegeven moment als zwangere niet meer moet tillen en trekken? Helaas pindakaas maar dat is nou eenmaal het probleem met verpleging :S
Nou zeg! Kan me voorstellen dat je je onder druk staat/voelt. Het zo niet zo moeten in deze situatie. En ik zou in dit geval ook voor mezelf kiezen.. doe wat voor jou goed voelt! Ik vind de combi tussen covid, zorg verlenen en zwanger zijn een moeilijk iets.
@mamavandave maar re-integreer je dan niet via een opbouwschema van de bedrijfsarts? Want die kan dan aangeven qua uren en taken wat haalbaar is (zowel ivm long covid als zwangerschap). Want vanaf zeker moment mag je ook zoals hierboven gezegd bepaald aantal kilo's niet meer tillen etc. en is er aangepast werk/taken nodig als je in je functie fysiek daarboven komt.
De bedrijfsarts heeft aangegeven dat ik zelf aan moet geven hoe het gaat en wat lukt. Heeft wel wat voorbeelden gegeven, bijvoorbeeld 1x 3uur, of 2x 2uur. En dan opbouwen. Maar mijn manager verwacht dan dus echt dat ik 1 of 2 weken twee uur doe en en dan een keertje 3 uur en dan direct naar twee keer twee uur ga ofzo. Terwijl de bedrijfsarts dat helemaal niet bedoeld. Vind het echt zo vervelend dit. Ik wil heus wel werken, maar ik wil ook niet steeds over m'n grenzen heen gaan. En m'n manager zegt doodleuk, ja reïntegreren is steeds tegen je grenzen aanlopen. Alsof je dus continu over je grenzen heen moet gaan om vooruitgang te krijgen en beter te worden ofzo. Heb ook aangegeven dat ik last van m'n bekken begin te krijgen, maar daar doet hij niks mee. Hij is nog jong, 27 ofzo. Geen gezin, geen kinderen en totaal geen inlevingsvermogen blijkbaar voor zwangeren en wat dat betekent. Lijkt ook totaal niet op de hoogte te zijn van wat voor regels en dergelijke gelden voor zwangeren (zoals met 28 weken stoppen met zware taken) en ook niet echt op de hoogte van dat zwangeren in de verpleging het vaak niet redden aan het bed tot 34 weken.
Ik zou toch even bellen met de arbodienst dan, dat je er qua opbouwschema niet uitkomt met de leidinggevende en dat er geen rekening wordt gehouden met je vorderende zwangerschap qua fysieke taken. En of jullie samen een opbouwschema kunnen vastleggen aan de hand waavan jij kan kortsluiten met je werkgever. 'Anders is er straks ook nog een arbeidsconflict' is waarschijnlijk een zin die zal helpen
Goeie tip. Lijkt idd alsof hij zich totaal niet realiseert wat een zwangerschap kan doen/wat de normale regels zijn. (Wat kan, al vind ik het wel rijkelijk laat met 27...maar oke).
@mamavandave eens met alle dames hier, hopelijk lukt het je om je grenzen te blijven aangeven. Hier lig ik lekker te genieten in bed van de bewegingen die ik nu heel duidelijk voel!!
Wat naar @mamavandave Je voelt je dan zo rot hè als je weer aan moet geven dat het zo niet kan. Alsof je geen zin hebt of zo. Ik voel me ook steeds zo'n zeur. Had eigenlijk maandag gesprek met bedrijfsarts (of oh nee, de adviseur van... ben er nu achter dat de beste man een of andere commerciële gladjakker is die ook totaal geen medische achtergrond heeft en geen basisarts is). Kreeg al een zeer rare mail als uitnodiging. Dat de afspraak sowieso door moest gaan en ik privédingen af moest zeggen. Alsof ik een dag Efteling heb gepland of zo?! En vervolgens kreeg ik op laatste moment bericht dat het niet doorging. Heb me in moeten houden om niet terug te sturen dat ik dacht dat privézaken niet voorgingen... Nu over 10 dagen gesprek. Maar zal wel weer drama worden. Ik weet nu in elk geval dat ik de medische termen maar weg moet laten, hij heeft geen idee waar ik het over heb. Het voelt alleen zo vervelend om niet serieus genomen te worden. Alsof ik op mijn luie reet zit babykleertjes te breien. Ik zit met mijn emmer in mijn hand te proberen niet over de sondeslang heen te kotsen. Dat is helaas het realistische beeld. Als het weer zo'n raar gesprek wordt ga ik toch maar vragen om een gesprek met de bedrijfsarts zelf. Geen idee of dat mogelijk is. Het gaat als ik even kijk straks nog maar om 6 weken tot mijn verlof (wilde tot 4 weken voor de bevalling doorwerken, maar dat gaat nu natuurlijk sowieso niet). Voorjaarsvakantie zit er nog tussen, dus zou echt nog maar om 6 weken gaan dat hij me dan nog in wil gaan zetten. Moet mijn verlof ook nog regelen. Volgende gesprek teamleidster maar even doen. Voelt wel gek om dan ook weer langer vrij te willen. Ik hou van werken, vind er niks aan om nu al thuis te zitten. Maar vanaf de werkkant lijkt het nu net of ik niet wil. Zo voelt het tenminste. Heerlijk hè die bewegingen @M061987 Dat zijn hier toch ook wel de kleine genietmomentjes hoor. Behalve dan dat kleine aap steeds rechts gaat liggen en heel hard duwt aan zijkant. Dat begint al vrij pijnlijk te worden
@Enigma Ja precies dit. Terwijl we echt wel willen. We zijn idd niet thuis om vakantie te vieren! Ik krijg ook wel wisselende reacties vanuit omgeving dat ik dan óók nog langer verlof neem na de bevalling. Maar ik denk dan ook, bekijk het maar, ik heb er gewoon recht op!!! Dus zou gek zijn als ik het niet doe....
Ook jou zou ik een gesprek met bedrijfsarts danwel arboarts adviseren. Je hoeft je medische situatie echt niet met een case-manager of iemand anders zonder medische achtergrond te bespreken... gewoon even bellen met die organisatie en anders met je leidinggevende dat je een arts wil spreken. Daar heb je recht op.
Goede tip van @Gliss: terug naar de arbo. Lijkt me verschrikkelijk als je manager zo met je omgaat. Alle vooroordelen lijken een rol te spelen; man, jong, geen gezin, totaal geen idee wat het betekent om zwanger te zijn. Hoop dat hij ooit nog eens met schaamte terug denkt aan hoe hij jouw ‘casus’ heeft aangepakt…. Hier al weer richting de 21 weken. Bizar hoe snel de tijd gaat!
Eens met @Gliss ! Je hebt gewoon recht op een gesprek met een arts, de rest heb je niks aan. Die begrijpen het niet en doen alsof zwanger zijn een fluitje van een cent is. Kreeg van de week ook een opmerking van m’n nieuwe huisarts: ‘goh dat eerste trimester is nu voorbij, dan moet die misselijkheid toch wel over zijn hè!’ Op dat moment was ik te flabbergasted om er op te te reageren, al helemaal omdat het een heeeeel raar gesprek was Ze belt me op uit het niks, met een stem vol medelijden: ‘ik heb slecht nieuws gehad van je gynaecoloog…’ ik: ehhh wat? Wat dan? Ik weet van niks Zij: …… stil…… ‘je hebt een miskraam gehad met 14+4 toch? Dat staat hier?’ Ik: …….. eh nee? Hij zit er gewoon nog in hoor en hij doet t prima Zij: 10 seconden doodse stilte……………. ‘Huh… ben ik nou 2 dossiers door elkaar aan het halen… het staat hier toch echt… moet ik dan eens mijn assistente op de kop gaan geven want ze heeft het zo in mijn agenda gezet!! En ik dacht nog oh wat erg ze is pas net zwanger!! Sorry sorry sorry voor de verwarring o wat erg dit !’ Ik: *moet lachen, en denk nou ja ‘net zwanger…’ ‘nou ja kan gebeuren, in 2020 heb ik een miskraam gehad, misschien staat het niet goed in de brief. Maar nu is alles oké hoor, baby groeit prima, blij dat je niet belt naar iemand waar t slecht gaat en dan de felicitaties geeft .’ Was even helemaal van m’n apropos hahaha maar ik kon er wel om lachen. Die huisarts zal zich geschaamd hebben en een slechte dag hebben gehad denk ik Arme meid is van mijn leeftijd denk ik, pas een paar jaar zelfstandig huisarts. Verder wel een leuke volgens mij haha heb haar nog niet in het echt ontmoet door alle Corona maatregelen, we zijn pas gewisseld van huisarts naar dichter bij huis.
Nou die mag dingen voortaan ook wel wat beter checken...en dingen anders brengen. Ik heb slechts nieuws gehad, alsof jij dat dan niet ook al zou weten...Some people... Jij was ook van team hartig, toch? Hier liep ik toevallig bij AH tegen pesto mayonaise aan (bij onder andere de verse sausjes van AH zoals truffelmayo enzo). Lekker!!! Zit al de hele middag boterhammen (van Robert van Beckhoven, dat dan weer wel) te kanen met pestomayo, kipfilet en komkommer. En dan vanavond nog uit eten (maar ik heb mijn stappendoel gehaald van de dag en de ochtend begonnen met sporten).
Ja, ik snapte er de vorige keer al weinig van. Het wordt ook helemaal niet duidelijk gecommuniceerd en uiteindelijk staat onder het verslag wel de naam van de bedrijfsarts. Heb het nu zelf maar uitgezocht en de organisatie heeft hele ziekteverzuim dus uitbesteed aan zo'n bedrijfje en zij zijn dan 'de schakel tussen organisatie en bedrijfsarts'. Zo zou er meer ruimte voor persoonlijke aandacht voor de werknemer zijn. Misschien leuk als je een burn out hebt en behoefte hebt aan coaching etc. Maar voor medische dingen moeten ze gewoon de bedrijfsarts inzetten lijkt me. Ga dit in gesprek met leidinggevende ook aangeven dat ik het maar een rare gang van zaken vind. En dat ik graag voortaan met bedrijfsarts spreek. Nee joh!! wat bizar!!