Ja echt heel bijzonder! Ik voel me redelijk. Ik kak 's avonds echt helemaal in van vermoeidheid, zeker na een drukke werkdag. En met vlagen voel ik me heel misselijk, wat heel soms ook ineens overgaat op overgeven, maar dat gebeurd gelukkig niet vaak (en vooral 's avonds). Het komt en gaat soms heel snel, zo gek. Het lijkt wel al iets minder dan week 7, toen voelde ik elke dag die misselijkheid regelmatig en nu lijkt dat iets minder te zijn. Soms als ik me en heel vermoeid en heel misselijk voel dan word ook wat emotioneel instabiel haha, omdat ik mezelf zo helemaal niet herken Ik weet dat het er allemaal bij hoort hoor, maar het is toch ineens heel gek dat je je zo anders voelt dan hoe je je altijd gevoeld hebt. Maar over het algemeen denk ik niet dat ik heel erg mag klagen!
Raar hè, dat is zo herkenbaar. Ik voel me ook heel erg niet mezelf als ik zwanger ben. Ik moet ook huilen als ik te moe ben en weer met m'n emmertje zit savonds, een beetje als een klein kind kan er niets aan doen.. Wees lief voor jezelf en doe een extra dutje waar mogelijk!
Of lekker in de tuin aan de gang! @bonvb wat een prachtige echo! Heerlijk dat het zo goed groeit ik hoop dat je je ook snel beter voelt @Cobon, lukt het een beetje om het zwanger- en misselijk zijn te combineren met je jongste dochtertje? Lijkt me wel erg pittig hoor, met zo'n jong kindje er nog bij
Ja is ook pittig, ze is ook behoorlijk 'intens' op het moment zullen we maar zeggen maar het grote voordeel is dat ik haar twee dutjes overdag mee slaap. Met de oudste gaat het niet zo lekker, dus het is een beetje buffelen hier nu
Ja precies dat! Wat fijn dat het herkenbaar is haha. Ik duik inderdaad vroeg mijn bed in en dat helpt wel wat! En bij jou klinkt het ook pittig met de kids er al bij! Hopelijk voel jij je ook snel wat beter!
Ik ben nog nooit zwanger geweest (nou ja, één keer héél kort), dus geen idee hoe dat voelt. Maar het gevoel van dat je je gedraagt als een kind en er niks aan kan doen, omdat je gewoon zo emotioneel bent en je naar voelt, ken ik wel: manlief en ik beide autistisch, dus sociaal-emotioneel gedoe is nogal een uitdaging voor ons, om zo maar te zeggen. Accepteren dat je je zo voelt en je er niks aan kan doen helpt om er doorheen te komen zonder stress. Een begripvolle man helpt ook
Wij hebben gisteren onze dochters verteld dat er een baby in mama’s buik zit. L kreeg er niet veel van mee, maar Z vindt het geweldig en zat gelijk vol vragen. ‘Hoe komt de baby er dan uit?’ en ‘Kan de baby door jouw navel naar buiten kijken?’
Fijn dat je je al met al redelijk oké voelt! Gelukkig niet 24/7 misselijk. Lijkt me idd een gekke ervaring om je ineens heel anders te voelen dan anders, maar zeker iets wat veel zwangere vrouwen herkennen!