Hallo daar, Net nieuw op dit forum en heb behoefte aan lotgenoten, ervaringen delen en vertrouwen in mijn lichaam terugkrijgen. Na een heftige periode met een te laat ontdekte buitenbaarmoederlijke zwangerschap en ernstige bloeding waarbij ik op de ic ben wakker geworden, willen we weer proberen zwanger te worden. Ik heb een eileider minder. Ik vind het spannend en merk dat ik het vertrouwen wat verloren ben. Zijn er meer dames die dit herkennen? Ervaringen willen delen en dezelfde wens hebben of misschien al zwanger zijn geworden na een buitenbaarmoederlijke zwangerschap? Hoor graag van jullie
Jeetje wat vreselijk Ik had een buitenbaarmoederlijke zwangerschap op mijn eierstok, pas met 9 weken geopereerd en dus 2,5 week rondgelopen met inwendige bloeding. Heeft naast een flinke klap in t vertrouwen in mijn eigen lichaam, verloskundige (die mij maar onnodig bezorgd vond en t zelfs een volledige miskraam aanschouwde en dat niet iedereen even goed tegen de pijn kan...en zelfs echo met buikholte vol bloed geen noodzaak zag tot spoed...) en t was gewoon traumatisch. Ik heb emdr ervoor gehad. Eerste maanden na de ingreep was ik blij dat ik het had overleefd, de klap kwam pas rond de datum dat ik was uitgerekend. Complete inzinking, herbelevingen, zelfs 1 paniekaanval toen ik les kreeg over inwendige bloedingen en ik ineens daçht: ik had dood kunnen zijn. Emdr heeft ervoor gezorgd dat ik mijzelf weer heb teruggevonden Helaas zijn er wel eicellen gesneuveld tijdens de operatie en dus zal ik iets eerder in de overgang komen maar na de buitenbaarmoederlijke zwangerschap heb ik wel uiteindelijk een gezond kindje gekregen. Nu zijn we bezig voor nog een kindje. Maar ik test nog steeds tijdens menstruatie of ik niet zwanger ben
Heftig voor jou ook en helemaal als je het gevoel hebt dat je niet serieus genomen wordt. Wat fijn te lezen dat emdr heeft geholpen en jezelf weer hebt teruggevonden. Hoe heb je het vertrouwen in je lichaam weer terug gekregen? Heeft dat emdr ook gedaan? Of is dat de tijd en de goede ervaringen die je erna opgedaan hebt? Ik herken inderdaad wat je omschrijft. Het is zo onwerkelijk allemaal. Ene moment was ik nog aan het werk en het andere moment werd ik met spoed met de ambu afgevoerd en lag ik op de OK. Ik heb een bloedtransfusie en keizersnede gehad. Paar minuten later en had het niet overleefd. Bizar en je bent blij dat je nog leeft. De klap kwam bij mij ook later en heb een hele revalidatie gehad. Oa ook emdr. Dat heeft veel lading er af gehaald. Sommige mensen zien het als een miskraam, wat al zeer verdrietig is maar vergeten het trauma erom heen. Ik heb die steun wel gemist. Hoop nu weer vooruit te kunnen kijken. Ben alleen wat zoekende in hoe dit los te laten of in ieder geval minder zorgen er te laten zijn. Mooi dat je een gezond kindje hebt mogen krijgen en ik hoop dat een tweede zonder teveel problemen gaat lukken.
Ik word soms boos op mijn man, als hij het over de miskraam had. Nee, dit gaat zoveel dieper omdat je leven accuut in gevaar is geweest en je vruchtbaarheid ook wel wat in aangetast. Plus grotere kans op herhaling. Tijd en de emdr en dat ik onder behandeling kwam bij de gyn gaven mij rust. De eerste echo krijgen in het ziekenhuis vond ik veiliger voelen, dat ze als t fout is direct actie konden ondernemen. Dat gaf al rust. Is wel een gekke gewaarwording... na een buitenbaarmoederlijke zwangerschap is de eerste vraag die je beantwoord wil krijgen bij een echo: waar zit het kindje? En pas daarna: zit er een kindje/is alles oke? De verloskundige heb ik gewisseld en heb bij intake gelijk gezegd: ik ben mijn vertrouwen volledig kwijt in verloskundigen en ik hoop dat jullie bij dat vertrouwen terug kunnen geven. Hebben ze ook gedaan gelukkig. Maar goed... ben blij dat ik nu weer eerste echo zal krijgen bij de gyn als ik zwanger raak. Tijd heelt de wond niet: het blijft gewoon een litteken op je lijf en in je ziel. Maar tijd en de emdr hebben voor mij de scherpe randjes eraf gehaald. Ik heb geen herbelevingen meer Pathologisch rapport lezen vond ik ook helpen: zo'n uitgebreid verslag vulde de gaten in die ik mistte wegens de operatie. Ik vond het juist fijn om te lezen wat ze aantroffen, gaf mij stukje controle terug denk ik. Ik hoop dat je met tijd ook langzaam vertrouwen terug krijgt. Hoelang is het geleden? Ergens was t voor mij ook goed dat ik pas een jaar later weer zwanger raakte: mijn state of mind was toen écht zoveel beter.
Ik heb een buitenbaarmoederlijke zwangerschap gehad maar niet in de eileider, alleen elders in mijn buik. Ik kan je dus niet helemaal helpen met je hulpvraag maar ik ben echt heel snel weer zwanger geraakt na mijn ZOL. De eerste maanden waren vreselijk, toen kwam ik deze zwangerschap ook nog eens op de ok terecht met een bloeding in mijn buikholte ( dit bleek een geknapte cyste te zijn ) en vanuit het zh de mededeling; dit is waarschijnlijk weer een ZOL. Maar kijk.. hoe ver ik nu ben. Niets geen ZOL, een mooie vitale zwangerschap in mijn baarmoeder ❤️ De eerste maanden waren wat betreft onzekerheid moeilijk, je kunt je daar dan tegen verzetten maar ik heb geaccepteerd dat het niet zorgeloos zou zijn en dat scheelde een heleboel waardoor ik ook positief kon zijn. Heel veel succes!
Precies, het is zo intens en iets wat je je leven lang mee zal dragen. Blij te horen dat het vertrouwen zal groeien met de tijd en het zal ook een manier van omgaan met zijn. Voor mij is het nu ruim een jaar geleden en het voelt alsof ik er nu weer echt ruimte voor heb. Ik merkte alleen bij mezelf op, dat het niet volledig vertrouwen van m’n lichaam zorgt voor onzekerheid. Het is de ongeremdheid die je kwijt bent. Je wilt dat niet nog eens mee maken en zover als toen komt het niet meer omdat je inderdaad via het ziekenhuis onder controle komt. Het geeft ergens rust en toch gaan er zorgen door m’n hoofd. Goed dat je eerlijk bent geweest naar de verloskundige, dat zal ze extra alert maken. Wat je zegt, de eerste vraag zal zijn; zit het op de juiste plek? Heb je wel echt kunnen genieten van je zwangerschap? Heb je trouwens je anders eileider laten nakijken? Ik mis heel veel uren omdat ik nog een tijdje slapende ben gehouden en de puzzel was voor mij niet compleet. Bij de ic nazorg hebben ze m’n opname doorlopen en dat scheelde wel. Het hoe en waarom wilde ik graag antwoord op en die kreeg ik niet, althans geen gewenst antwoord. Het was ‘dikke pech’. Wilde liever horen wat kan ik doen om een volgende buitenbaarmoederlijke zwangerschap te voorkomen? Dat heb ik nu los gelaten.
Jeetje heftig hoor en dan de angst voor hetzelfde nadat je met een bloeding weer op de ok belandt pff. Waar had bij jouw het vruchtje zich genesteld? Gefeliciteerd in ieder geval en wat een positief nieuws nadat je van die medelijden krijgt vanuit ziekenhuis. Hopelijk lukt het je te genieten van je zwangerschap. Ik geloof zeker dat zorgen blijven, het is sowieso een spannende periode. Mooi dat je dat zegt, accepteren dat het er voor nu bij hoort, maakt het dat je er minder tegen vecht. Die neem ik mee, dankjewel. Ik overdenk soms dat die zorgen, teveel stress geven en je daardoor niet zwanger raakt. Je leest weleens, ‘toen ik het losliet, raakte ik zwanger’. Owkeej..en hoe doe je zoiets?!
Niet los laten. Ik vind dat dus zo’n onzin. Alsof dat lukt. Accepteren dat je bang mag zijn en accepteren dat het spannend is, dat werkt in mijn optiek veel beter en menselijker. Alsof jij nu onbezorgd bent. Hoe moet je dat los laten. Ik ben meer voor een manier vinden om ermee om te gaan. Het had zich ergens in mijn buik genesteld en ze wisten niet waar want dat kunnen ze niet zien. Het zat niet in mijn baarmoeder en niet in mijn eileiders. Heel erg bizar!
Loslaten is de grootste onzin. Je terechte zorgen accepteren, dat is meer een streven. Onbevangenheid ben je kwijt. En dat is ook oke om dat te omarmen ipv ertegen te vechten. Ik heb prachtige eileiders: ze hebben geen idee hoe een buitenbaarmoederlijke zwangerschap in de eierstok kan ontstaan. T is zelfs mogelijk dat de bevruchte eicel in de baarmoeder eerst kwam en daarna met de vloeistof mee (slijm bv) de verkeerde kant op werd geduwd en zo de eileider uit en hop op de eierstok nestelde. Een buitenbaarmoederlijke zwangerschap op de eierstok is erg zeldzaam. Ja ik heb genoten van de zwangerschap, maar de eerste weken vond ik hel. Nee HEL. Doodsbang om bloed te zien, wc papier continu controleren. Echo met 5+6 al gekregen, dus mooi op tijd. Ja daar viel wel een enorme last van mijn schouders, dat als t mis zou gaan het iig wel op de goede plek zat en het veiliger is. T is oke he om je door te laten verwijzen naar de gyn om te vragen voor een controle ik zou zeggen: doen, als dat je meer vertrouwen terug kan geven
Ik heb zelf in 2017 een buitenbaarmoederlijke zwangerschap gehad. Eigenlijk heel onverwachts ook. Ik deed ovulatietesten 2 weken na een menstruatie en ipv 10 minuten knalde de test in 10 sec. Dat vond ik raar en ik vertrouwde het niet. De volgende test deed het weer en ook een clearblue gaf een smiley. Toch vond ik het apart en toen deed ik een zwangerschapstest en die knalde ook. Omdat ik 2 weken ervoor een duidelijke menstruatie had gehad en met mijn PCOS belde ik voor de zekerheid het ziekenhuis en legde mijn verhaal uit. Daar kon ik de volgende dag al terecht. Op de dag zelf kreeg ik opeens buikpijn en bij een inwendige echo zagen ze "iets" maar niets was duidelijk. Ik kreeg toen een bloedtest en aan de hand daarvan zou ik een kijkoperatie krijgen. 4 uur 's middags kreeg ik de uitslag van de bloedtest en om 6 uur 's avonds lag ik op de ok. Ik was blijkbaar 6 weken ver en ze hebben toen mijn rechter eileider moeten verwijderen. Op de dag zelf zat ik er zeker mee en ook een aantal weken erna maar ik heb het, gelukkig vrij snel een plekje kunnen geven. Uiteindelijk in 2020 bevallen van een prachtige dochter na een spontane zwangerschap.
Juist dat, het lukt niet en de zorgen horen er nu eenmaal bij. Ik probeer het gevoel toe te laten zodat het er mag zijn en we gaan ervoor bedankt! Blijft apart dat het zich zomaar ergens anders gaat nestelen. Een fijne zwangerschap gewenst!
Precies die onbevangenheid bedoel ik. Ik ga proberen het meer te omarmen en het er te laten zijn dankjewel! Oja jij had de buitenbaarmoederlijke zwangerschap op de eierstok, dat is ook zo. Zeker apart blijft het en de vraag hoe dat dan kan gebeuren. Ben blij voor je dat je uiteindelijk toch hebt kunnen genieten van de zwangerschap. Ik kan me voorstellen dat de eerste weken de angst voor bloedverlies is. Het niet zien zal je rustig aan het vertrouwen hebben gegeven. Je zult het vast nu ook opnieuw spannend vinden bij de tweede. Ik heb die afspraak sowieso met het ziekenhuis gemaakt dat zodra ik zwanger ben, daar onder controle kom. Dat geeft rust. Ik twijfel of ik de andere eileider wil laten nakijken of deze goed doorgankelijk is.
Vreselijk en zeker zo onverwachts. Je verwacht dat je gewoon een menstruatie had. Slim dat je een zwangerschapstest hebt gedaan, dan voelde je toch dat er ergens iets niet klopte. Ze hebben snel gehandeld in het ziekenhuis. Zo te horen heb je een manier gevonden om ermee om te gaan. Had je geen moeite mee dat je nog maar één eileider had? Het maakt mij soms onzeker, ‘wat nou als die ook niet goed doorgankelijk is’ denk ik dan. Wat mooi dat je spontaan zwanger geworden bent en een gezonde dochter hebt mogen krijgen gefeliciteerd.
Ik vind dat dus ook. Heel bijzonder dat het kan hè. Dank je wel! Ik hoop dat het voor jullie snel raak mag zijn en mocht je een keertje willen kletsen, mijn PB staat altijd open!
In mijn geval niet nee. Ze vertelde me dat je andere eileider voor 80% het werk overneemt en daarnaast kneep ik mijn handjes al dicht met onze zoon die we hadden. Door mijn PCOS heeft dat 10 jaar geduurd. Voor hem had ik me er al bij neergelegd dat het nooit ging lukken, hij was al een enorme verrassing.
Jeetje wat een verhaal ook. Ik neem aan dat je bij een nieuwe zwangerschap een andere Vk kiest. Hier in 2013 een buitenbaarmoederlijke zwangerschap en in 2021. Beide keren heeft mijn lichaam het zelf afgebroken. Wel dik positieve testen die op het gegeven moment dan blijven hangen. Na de 1e keer direct zwanger van de oudste. In 2016 in 1x zwanger en in december 2020 begonnen voor een 3e kindje. Ronde 2 zwanger. W er er een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Beide keren vermoedelijk in de eileiders. Nu een jaar verder en geen positieve test meer. Waarschijnlijk zijn mijn eileiders verstopt. Waarschijnlijk binnenkort laparascopie.
Heel naar voor je: logisch dat je het vertrouwen een beetje kwijt bent. Hier in 2016 een buitenbaarmoederlijke zwangerschap gehad in linker eileider waarbij er al veel bloed in de buikholte zat. Ik had geen bloedverlies, alleen op 5 weken en een beetje heel erge pijn links met uitstralende pijn naar mijn linkerbeen. Met spoed opgenomen en geopereerd waarbij de eileider is verwijderd. Mijn linker eierstok is dominant en heb altijd gedacht dat het niet helpt dat ik links geen eileider meer heb. Gevoelsmatig heb ik altijd geweten dat IVF nodig zou zijn voor ons. In 2016 op Vaderdag vertelde ik mijn ouders dat ik zwanger was, nu 6 jaar later is dat mijn uitgerekende datum. Bij ons heeft het dus lang geduurd (daar heb ik ook iets in gedaan: heb echt toe moeten groeien naar IVF). Hoop dat jij zonder hulp snel zwanger raakt!
Exact jouw verhaal meegemaakt… we moesten 1 menstruatie wachten maar mijn partner zei precies het juiste tegen mij “vertrouw op je lijf” en er is geen menstruatie meer gekomen in de opvolgende 9 maanden. Ik had net dat zetje nodig want ik had mezelf al onvruchtbaar verklaard. Was de eerste maanden doodsbang maar kreeg meteen met 5 weken een echo om na te gaan of het op de goede plek zat en er volgden meer echo’s dan gemiddeld. Mijn tweede is ook weer binnen een maand raak geweest. Heb vertrouwen, dit is echt een zeldzaamheid. <3
Ik begrijp helemaal wat je bedoelt met het vertrouwen kwijt zijn. Ik heb dan geen operatie nodig gehad maar na de missed abortion en een zol (waar ik toen nog nooit van had gehoord) was ik compleet van slag. Nog steeds wel met momenten om eerlijk te zijn. En dat mag ook. Onzeker/angstig/verdrietig/boos zijn. Druk het niet weg maar probeer het te omarmen/accepteren. Soms lukt dat ook niet en is gewoon alles &$@. Ook zo’n dag gaat voorbij. Dikke knuffel. Hoop op een goede zwangerschap voor je ❤️