Hoop dat jullie wens in vervulling mag komen en als het zo ver is en het gaat niet lekker in het hoofdje weet je dat dat erbij kan horen en zeker niet gek is en ook daar is genoeg begeleiding voor ❤❤ en zoek de steun bij elkaar en dierbare
You're welcome De medicijn die je krijgt voor de misselijkheid is een zetpil toch?! Toen ik met 12 weken in het ziekenhuis zat door een te kort aan Kalium had ik de zetpillen gekregen van de gynaecoloog. En die gaven ze mij in de avond, omdat het dan de hele avond " rustig in je lichaam kan inwerken". Misschien kan jij het zo proberen en kijken of het goede effect voor jou zal hebben op die manier.
Ik kreeg hem gewoon in pilvorm hoor. Had hem wel in zetpil vorm aangevraagd maar iets is er mis gegaan richting de apotheek haha. Gelukkig heeft het best goed gewerkt hier de emesafene. Verloop van klachten hier; hele pijnlijke borsten de dagen voor ik positief testte tot denk een week of 9/10. Op en af misselijk vanaf een week of 7 denk ik.. Vanaf week 13 was de misselijkheid op zijn ergst en voelde ik me echt mega beroerd dagen lang. Vanaf week 15 werd het beter en sinds week 16 tot nu gaat eigenlijk heel goed en misselijkheid in vlagen. Wel vanaf denk week 6/7 echt heel erg vermoeid en werd met de week erger. Dat is nu ook sinds een week of 2 aan de beterende hand al blijf je toch wel vermoeid. En sinds denk een week voel ik de kleine echt dagelijks bewegen, steeds duidelijker en steeds vaker. Echt onomschrijfbaar hoe fijn dat nu (nog) voelt, zo bijzonder! Had het niet zo gauw zo duidelijk verwacht bij een eerste kindje. Maar echt heerlijk.♥️
je hebt het inderdaad ook in zetpil maar ik heb voor nu de gewone pillen! Moet inderdaad 1 vlak voor het slapen nemen en evt nog 1 in de ochtend bij opstaan!
GoodMorning ladies, @Ploop en @Nino12 wat raar dat jullie de normale pil hebben gekregen! Mij werd toen gezegd dat door de misselijkheid en eventueel braken de zetpil meer effect kon hebben want ja, die ken je natuurlijk niet zomaar weer uitspugen en dan kan het ook rustig werken. Maar ben blij dat Ploop zich nu beter voelt En Nino ik hoop echt schat dat het goed in gaat werken bij jou!!! Het komt vast wel goed!
Oh dames wat heb ik een niet zo'n fijne nacht gehad joh! Ik lag rond middernacht nog steeds wakker door de brandend maagzuur en het slapen door de nacht was ook echt zwaar daardoor, heb mezelf rond half drie echt moeten dwingen om ff door te slapen want ik ga dus echt niet zomaar midden in de nacht lopen spoken hiero en daarnet om 6 uur dus weer wakker geworden.. echt een zware nacht. Daarnet voelde ik wat honger opborrelen maar nu heb ik zo'n stom "knoop in de maag" gevoel , weet even niet wat ik moet doen
he wat vervelend dat je zo veel last hebt van brandendmaagzuur. Kun je geen maagbeschermers nemen?? Omeprazol kun je kopen bij de Kruidvat dat werkt heel goed en kun je ook veilig nemen tijdens je zwangerschap. Langdurige maagzuur is namelijk ook heel slecht.
ja anders kun je het ook bij de apotheek halen! Ik heb het zelf op recept voor zo nodig. De capsules bij de Kruidvat of Etos zijn 10 mg. Ik zou als ik jou was dan de eerste 2 dagen 20mg innemen, dus 2 tegelijk. Daarna even een paar dagen elke dag 10. Dan zul je merken dat het beter gaat!
Ooh wat fijn al 2 dagen! Hopelijk nu in stijgende lijn vooruit, meestal is dat een goed teken! Ik bedoelde in totaal 12 weken, vanaf week 5 tot week 17 ongeveer.. het wordt nu eindelijk beetje bij beetje minder. Maar de geur van avondeten is nog steeds heel lastig. Was bij mij wel echt extremer dan normaal is hoor, ook 9 weken niet kunnen werken, nu weer opbouwen.
Ik ken overigens heel veel mensen die helemaal niet of nauwelijks misselijk zijn geweest! Houd er rekening mee dat het kan gebeuren maar het hoeft echt niet.
Ooh bah wat naar. Lijkt me ook geen fijn gevoel. Maar zoals de anderen zeiden kun je daar zeker wat tegen nemen! Maar met die gebroken nachten word je wel vast goed voorbereid zeg.. maarre, nu nog maar even gewoon lekker slapen hoor!
Wat fijn om jullie eerlijke verhalen te lezen over het eeuwige piekeren en dat het allemaal niet altijd leuk is, ook al is een zwangerschap iets wat je al zo lang hebt gekoesterd! Ik herken me hier echt in, ik ben ook zo'n piekeraar en soms voel ik me dan best schuldig over mijn eigen negativiteit/somberheid ofzo. Bij mij begon dat al in de periode dat we eindelijk voor een kindje gingen. Ik wou 3 jaar geleden al heel graag kinderen maar mijn man was daar nog niet klaar voor. In die 3 jaar heb ik zó uitgekeken naar het moment dat we eindelijk zouden gaan proberen en had echt in mijn hoofd dat dat een prachtige tijd zou worden. Want: Iedere maand een mogelijke zwangerschap! Realiteit: ik heb me 5 maanden alleen maar gestressd gevoelt bij iedere ovulatietest, zwangerschapstest, somberheid bij iedere negatieve test en mensen om me heen die zwanger werden. Zou het ons wel gaan lukken?! Nouja, als ik dan eenmaal die positieve test in handen zal hebben zal alles helemaal fantastisch zijn natuurlijk! En nu realiteit: vorige week eerste positieve test, 1 dag méga blij, de rest van de week: iedere dag stressen of het allemaal wel goed gaat, of ik geen miskraam ga krijgen, mezelf nog niet blij durven voelen daardoor etc. En daar ga ik me dan ook weer schuldig over voelen, want ik ben gewoon eindelijk zwanger en er zijn zoveel anderen die dit geluk nog niet is gegeven, dus ik hoor echt heel blij te zijn.. maar waarom voel ik dat dan niet? Het geeft me echt rust om te horen dat anderen dit soort gevoelens ook ervaren en dat dat mij niet een slecht persoon maakt! Heel fijn om dit zo te kunnen delen
Ik heb hetzelfde meegemaakt. Man bleef het uitstellen. Veel stress en ruzie. Daarna eindelijk overstag en stress van het testen. Elke maand vervolgens raak maar telkens was het meteen mis. Iedereen raakt zwanger, overal baby’s. Maar heb zeker ook gemerkt hoe vaak miskramen voorkomen en dat ik echt niet alleen ben en dat er meer mensen zijn die nog veel langer wachten of hebben gewacht.
Ben trots op jullie allemaal meiden! Het kan niet altijd zonneschijn zijn, en het is ook gewoon heel fijn om te lezen en te horen van jullie hoe jullie dit allemaal ervaren. Hoop dat, op een gegeven dag, ik dit ook mag ervaren. Ook besef ik me dat het niet altijd leuk en blij gaat zijn. Gezien ook mijn voorgeschiedenis van de miskramen weet ik nu al dat ik mij zorgen ga maken en ook ga lopen stressen. Heel menselijk, net als bij jullie!