Ik zou er best wat mee willen. Weet alleen nog niet wat. Ben ook een heel nuchter persoon en kan veel relativeren. Dit dus niet Wad vóór de zwangerschap al. Het lijkt toch een soort trauma, hoe zwaar dat ook klinkt En ik bedoel met niet kunnen relativeren op dát moment. Het moment van de windvlaag oid. Meteen erna kan ik het wel tegen mezelf zeggen. Lijf en hersenen reageren dus anders. Hersenen te traag, lijf meteen in alerte modus. Zou wel willen dat hersenen wat sneller zouden zijn haha. Maar geen idee hoe je dat aanpakt. Ik ga hiervoor niet naar een psycholoog
Toen ik jong was ben ik wel eens in een storm de lucht ingevlogen waarbij mijn opa een soort van achter mij aan probeerde te rennen, mijn arm pakte en hij zich aan een boom vast moest houden. Het kan dus wel met een storm. Destijds waren de helft van onze dakpannen er ook afgewaaid.
Wij hebben een caravan aan zee. 400 meter van de zee af. En daar heb ik de angst niet nu je het zegt. Daar vind ik het heerlijk! Het is dus echt gerelateerd aan ons huis lijkt het. Maar als het dak van de caravan waait vind ik het minder erg dan het dak van ons fijne huis.. hoe duurder, hoe erger lijkt het ook wel Edit: als ik aan zee zit in een storm, of bij vrienden ben, denk ik wel altijd met een knoop in mijn maag aan ons arme huis....
Haha, dat bedoel ik ook niet. Maar alleen al goed dat je er bij stil staat dat je dit voelt en je dus nu al weet dat het gerelateerd is aan je huis. (Om je caravan maak je je dus geen zorgen). Ik vind het helemaal niet overdreven dat je je het woord trauma gebruikt. Las laatst een artikel dat je lichaam trauma's opslaat en fysiek kan reageren op bepaalde gebeurtenissen die op jou indruk hebben gemaakt en dat blijkt. Hoofd en hart zitten zoals je inderdaad schrijft op het moment van een windvlaag duidelijk niet op een lijn. Er zijn genoeg oefeningen die je mogelijk kunnen helpen ontspannen (als je daar zin in hebt natuurlijk .
Sinds wij in een vrijstaand huis aan een weiland wonen ben ik ook elke keer bang . Die wind klikt tig keer harder ofzo. In het begin hadden we ook nog een slecht dak... Nu hebben we een nieuw dak maar de angst is niet weg. Zo kwamen we er vannacht achter dat de windveer niet helemaal goed vast zat. Ik zag alle dakpannen al door de lucht gaan. Gelukkig is hij nu wel goed vastgezet. Overigens hoor je de storm beneden dan weer helemaal niet.
Ja, ben stiekem blij dat ik dit topic geopend heb en dat je reageert. Ik ga zeker wat zoeken. Kan ik morgen mooi oefenen! Ben vrij op vrijdag, en ik heb ook geen afleiding morgen dus zag de bui al hangen. Maar nu ga ik dus vol de confrontatie aan met de storm morgen
Ik heb dat ook steeds, bij iedere windvlaag gaat m'n hartslag erg omhoog. Oud vrijstaand huis, schuin dak, alles maakt mega herrie.. en nou is ook nog sinds gisteravond onze verwarming kapot en kan pas morgen gemaakt worden okeeeee. Ik hou er niet van en ben blij als het zaterdag is. Succes!!
Wij kijken recht op een plantsoen met een aantal hoge bomen, eigenlijk geen idee welk soort. En daar achter staat ook weer een blok met huizen. Het zal vast niet zomaar gebeuren hoor dat hij omvalt, maar wanneer het echt flink stormt dan zie je de bomen gewoon wat bewegen als je goed kijkt
Dan zal het aan het huis liggen denk ik. Hoe duurder, hoe erger? Hoe bedoel je dat precies haha.. gelukkig komt het maar zelden voor dat een dak van het huis waait.
Ja die angst is ook echt niet reëel haha. Ik bedoel met hoe duurder hoe erger: een caravan is een stuk goedkoper dan huis. Schade aan de caravan zal denk ik ook goedkoper zijn dan schade aan mijn huis. Huis vind ik vele malen erger, omdat het zo mooi is enzo daar kan je veel aan verpesten (niet alleen daken en muren en de verf, maar ook vloeren, meubels enzo als het water ze te pakken krijgt). De caravan is is gewoon een caravan, niet lelijk maar gewoon.. normaal.. geen idee of je deze gedachtegang kan volgen
Dat is juist goed Dan vallen ze minder snel om Hey! Ik ook soort van haha! Het stormde toen heel erg en we waren op vakantie op texel. Mijn vader kwam met het geniale idee om op het strand te gaan kijken Toen mijn vader al bijna bij de zee was hing ik aan zo'n hefpaal (ja hing ja, mijn benen vlogen door de lucht) die ervoor zorgen dat er geen auto's het strand op konden rijden. Mijn moeder had mijn armen vast die ik op die paal had geslagen en mijn vader zich maar afvragen waarom we niet bij hem stonden
Vanaf 14:00 rijden er geen NS treinen morgen. Dat belooft wat op de snelwegen en er zullen vast weer veel gestrande reizigers zijn,die het niet wisten