Oh heerlijk dit! Mijn man nam mijn wens voor huid op huid in t gouden uur heel serieus. Ik lag op verkoever en mocht de kleine man niet bij mij houden. Manlief terug naar zaal, en lag voor ze t wisten met ontbloot bovenlichaam in een bed (welke klaar stond voor een ander) en nam ons ventje bij zich. Een verpleegster lachte dat deze vrouw wel erg harig was Hij mocht niet blijven, dus snachts naar huis. Nou dat heb ik geweten...wat was hij moe! En dat terwijl ik niet had geslapen na een keizersnede en de weken ervoor ook nauwelijks sliep.... Nou, hij mocht dan smiddags wel op een stretcher slapen ipv naar huis, de verloskamer was vrij. Komt later diezelfde verpleegster op mij af "hahaha ligt je man op de verlos te snurken" Na 3 nachten naar huis, en ik was op. 4 uur slaap in meer dan 72 uur. Dus de kraamverzorgster stuurt ons naar bed en gaat beneden zitten met de kleine....binnen 5 minuten ronkt mn man en zit ik weer beneden aan een kop thee. Eindelijk thuis snachts eindelijk geslapen We hebben wel kunnen lachen hoor om dit alles en naast zijn enorme vermoeidheid heeft hij wel de weken erna veel gedaan voor ons, zodat ik kon herstellen En hij is nog steeds heel trots op mij, dat ik wakker ben gebleven op de ok. Mn rugprik was niet goed gezet, dus vanaf het buikvlies heb ik alles gevoeld. De anesthesist kwam al aan met een kapje, toen heb ik nee gezegd/geroepen. Mn man ook gelijk. Toen kreeg ik van hem een stevige hand en van de anesthesist assistent en samen hebben ze mij door de pijn geloodst. Ik had de geboorte van mijn zoon niet willen missen! Ben heel blij dat hij voor mij op kwam en mij zo steunde!
Volgens mij zijn vrouwen echt beter gemaakt voor minder slaap Respect trouwens, dat je 'erbij' bent gebleven ondanks dat de ruggenprik niet goed zat!
Hahaha! Geweldig verhaal! Hij kan dus werkelijk overal slapen als het moet. Fijn om dat respect te krijgen daarna hè ♡ Wat een verhaal joh, deels zonder verdoving een keizersnede dus
@Septembre @zegenwens Nee dat was zeker geen pretje...regelrecht een nachtmerrie. Het idee alleen al...brrr Maar ik heb het een plaatsje kunnen geven en ook uitleg gevraagd hoe dat kan. Maar ik ben inderdaad heel blij dat mijn man mij daarin echt gesteund heeft, en kan ik trots zijn dat ik mijn kleine mannetje zn geboorte heb mogen meemaken. Mn man was ook helemaal op van het zich druk maken om mij en de kleine. Dat is toch ook wel schattig. Zelf zit je in een oermodus, zorgen voor je kindje, je herstel..
Mijn man is echt een lieverd. Ik waardeer al die kleine dingen die hij doet zo enorm. Normaal gesproken hebben we een redelijk klassieke taakverdeling waar we ons beiden prettig bij voelen. Zegt geregeld na een drukke werkdag, ga jij maar ff lekker zitten. Ik ruim wel ff op, doe de vaatwasser, kookt etc. Of hij zegt: ga anders ff lekker douchen dat is fijn voor je rug en ff lekker warmte op je lijf. En bijna dagelijks legt hij z’n hand of oor op mn buik om even contact te maken met ons “aapie” zoals hij de kleine noemt. o en niet te vergeten dat ik toch geregeld al een was in machine aantref als ik thuiskom, die hij dan ook zelf in de droger wil stoppen of op wil hangen. En ik mag ook niet meer tillen. Dus hij doet de boodschappen (ik maak het lijstje) en die mag ik beslist niet tillen en uitpakken.
Geweldig al die verhalen! Leuk om te lezen. Ik hoop dat alleen de mensen reageren nu met leuke verhalen want bij mij gaat het niet perse anders dan anders hoor als ik iets van hem vraag doet hij het wel, maar voor de rest alleen als het echt nodig is. Op zich vind ik dit ook niet erg, mijn manier is toch de beste almaar niet altijd even relaxed voor je lichaam. Soms denk ik ook echt, al zou je maar half weten hoe wij ons voelen, dan zou je er toch heel anders over denken
Okee, nou ben ik jaloers Wij hebben ook een redelijk klassieke rolverdeling. En daar houdt mijn verhaal op Nee hoor. Best tevreden
Heel normaal dat je het even moet vragen hoor. Mannen zien veel van de dingen die wij vrouwen belangrijk vinden niet. Heeft gewoon geen prioriteit. Als hij het doet wanneer jij erom vraagt, blijkt in ieder geval dat jij prioriteit hebt voor hem ♡
Ik werd met spoed naar de OK gebracht voor een spoed keizersnee. Na 40 uur weeën, weeënstorm, 2 uur persen bleek onze dochter klem vast te zitten in mijn bekken (sterrenkijker). Gelukkig had ik al een ruggenprik, dus kon wakker blijven. Mijn man kwam achter ons aan, maar die was ik dus kwijt. Hij en een verpleegster zouden zijn telefoon nog even pakken voor foto's. Ik dacht dat er een random verpleger naast me stond. In alle commotie ook niet meer naar mijn man gevraagd. Tot ik dus iemand hoorde zeuren over dat zijn mondkapje een beetje te strak zat. Toen dacht ik "dat kan er maar een zijn" er schoten hem ook meteen 3 verpleegsters te hulp. Waarop hij aangaf dat het enorm opluchte, dat het wel heeeul oncomfortabel was...
Mijn man vroeg tijdens de bevalling van de tweede of het pijn deed tijdens een wee. Ik heb na de wee gezegd dat ie blij mocht zijn dat ik mijn bed niet zelf uit kon komen. Hij vond zichzelf erg grappig.. (ik later ook hoor )
M’n man is echt een schat, ook tijdens m’n bevallingen. Bij de bevalling van de tweede lag ik om 16.00 aan het infuus omdat de weeën niet doorzetten. Er werd gevraagd of hij wat wilde eten. Kreeg hij dus rond half 6 z’n bord eten, met een heerlijk stukje zalm. Ik weeën wegpuffen en hij mij steunen, was er weer een wee weg ging hij weer een hap eten nemen. Tot ik ineens om 17.53 persweeën kreeg. Dus nadat alles achter de rug was (duurde niet heel lang allemaal) had ie wel weer zin in z’n zalm, die hij expres bewaard had voor het laatst. Was z’n eten weggehaald Hij kan het nog niet vergeten, dus ik heb hem voor na de bevalling van de derde een stukje zalm beloofd
Hahaha wat een mooi topic! De laatste 8 weken van m’n vorige zwangerschap sliep ik echt heel slecht, zo’n 2/3 uur per nacht. Ik kreeg een ballonnetje geplaatst om de volgende dag een inleiding te krijgen, maar dat zette de bevalling vrijwel direct in gang. Mn vliezen braken die nacht en een paar uur later gingen we naar het ziekenhuis. Eenmaal daar had ik al zo’n 10 uur weeën opgevangen. M’n man moest toen even terug lopen naar de parkeer garage om de vluchttas en maxi cosi te pakken. Komt hij terug zegt hij “pffff ik ben kapot!” Echt schat..
Bij de eerste braken mijn vliezen om 18.00. Man was aan het koken en ik lag op de bank. Ik roep hem voor een handdoek, komt hij aan met een keukenhanddoekje . In de lach schieten en gebroken vliezen is niet handig, dan gutst alles er helemaal uit. Nadat dochter geboren was een heel mooi moment. Hij heeft haar vast, zijn hoofd op haar hoofdje en een blik op zijn gezicht van opluchting, trots etc. Ze is geboren nadat we 6 jaar en 6 ICSI behandelingen achter de rug hadden en zelf eigenlijk geen hoop meer hadden. De kraamverzorgster heeft van dat moment een foto gemaakt, enorm bijzonder. Bij de bevalling van de tweede was hij een film aan het kijken. Elke keer tijdens een wee kneep ik zijn handen. Zodra de wee weg was spoelde hij eerst de film terug om toch even alles te volgen.
Helemaal niet normaal, dit is aangeleerd gedrag... https://www.theguardian.com/world/2017/may/26/gender-wars-household-chores-comic deze strip legt het heel mooi uit. Met dit soort gedrag leggen veel mannen de verantwoordelijkheid voor het managen van het huishouden compleet bij de vrouw, en schuiven de verantwoordelijkheid af met het excuus 'ja maar als je het me gewoon had gevraagd'. Er is geen enkel biologisch aspect in mannen dat hen niet in staat stelt om te zien dat de was klaar is en opgehangen moet worden of dat de kinderen hongerig zijn. Het is gewoon aangeleerd gedrag. En dit soort excuses maken dat veel vrouwen deze onzin nog blijven pikken, ook. (NB dat staat helemaal los van een wel of niet traditionele taakverdeling.)
Leuk topic! Mijn kerel is bagger in multitasken. Kan echt maar 1 ding doen, anders raakt die de kluts kwijt. In de aanloop naar mijn bevalling had ik forse voorweeën die ik echt moest wegpuffen maar ik voelde meteen al dat het echte werk nog wel op zich zou laten wachten. Mijn man kon opeens multitasken. Ik zal het beeld nooit meer vergeten hoe die de tanden door het huis liep te poetsen met een schoen alvast aan met aan de ene hand de maxi cosi en in de andere hand de rolkoffer naar de auto liep. We moesten echt NU naar het ziekenhuis anders zou de beeb onderweg geboren worden en hij wist niet hoe dat moest. Voor geen enkele rede vatbaar. Al eens gezegd dat we een moesten timen omdat er geen regelmaat in zat en misschien over een uur de balans opmaken. Hij had er geen oren naar en trok zich stug de jas aan om te kunnen vertrekken
@Leraje moest even aan je post denken. Man gaat weg, komt even bij me zitten voor hij gaat en vraagt schuchter: denk je dat je vandaag misschien een wasje gaat draaien? (Ik ben degene die altijd wast minus de 4 maanden zwangerschapsziekte) Ik lach en zeg: je had zelf net toen je boven was toch ook een wasje aan kunnen zetten?! 'Ja, maar jij hebt zo je precieze dingetjes en ik doe het dan vast niet goed'. Ik doe echt helemaal niks raars, ik was een keer op 30 graden en de handdoeken enzo op 60. Tis toch om te janken he