Ik zou het doen, de gyn staat er ook positief tegenover dus ik zou er niet over twijfelen. Leeftijd is maar een getal, er zijn best veel ouders die ‘op latere leeftijd’ nog een baby krijgen (de zussen Schuurmans bijv, Naomi Campbell). Mijn oma was 45 dacht ik toen ze haar laatst kind kreeg. wanneer je komt te overlijden weet je toch nooit vooraf. mijn vader was 58 toen ik geboren werd. Hij is 84 geworden dus ik was ruim volwassen (26). Ik zou echt geen andere vader gehad willen hebben!
Ontzettend bedankt voor alle reacties! Het is fijn jullie argumenten (zowel voors als tegens) te lezen. Jullie bekijken het van een afstand wat fijn is. Ik ben toch wat ‘bang’ voor reacties van anderen, dus het is verrassend om jullie berichten te lezen. Onze grootste beweegreden om het te doen zou ook voor ons zoontje zijn. Juist omdat we ouder zijn. Ook al besef ik me dat je niet per se een goede band met je broer/zus hoeft te hebben.
Ik zou 47 ook te oud vinden. Maar 45 ook en dat is nu het geval. Dan vindt ik het verschil dan ook weer niet groot. Je weet nooit hoe het leven loopt. Mijn moeder is op 58 jarige leeftijd overleden. Mijn oma is al 90 en nog kwiek. Lekker doen dus
Ik ben echt super blij dat ik nog een zus heb nu mijn moeder is overleden. Dat zou voor mij dus zeker een argument zijn.
Ik zou het in jullie geval zeker proberen die laatste cryo een kans te geven. Je zit nog vol in het kleine kinder tijdperk dus waarom niet?
In eerste instantie dacht ik nee ik zou het niet doen. Niet eens met 47 jaar maar veel eerder al niet meer. Maar je hebt met 45 al een kindje gekregen en wenst nog een broertje of zusje en ja, ik denk dat ik dan juist wél de cryo zou gebruiken, zodat ze elkaar hebben en als je de zwangerschap en gebroken nachten aankon met 45, lukt dat met 47 ook nog wel. Ik zou alleen wel een nipt enzo doen om zeker te weten dat het kindje gezond is.
Wat zou je doen als de mening van andere mensen je niet zou belemmeren? Ik lees ja tussen de regels door. Veel succes met jullie keuze, lieve mama♡.
Dank je wel! Inderdaad belemmeren meningen me ergens wel maar heb ook zelf twijfels. Maar dat komt meer omdat het gewoon heel spannend is.
Snap ik! Het is ook mega spannend. Ik zou het denk ik persoonlijk in jouw geval wel doen om je kleine mogelijk een broertje of zusje te geven. Die 2 jaar ouder als moeder zijn dan ook verwaarloosbaar. Maar het is jouw keuze en die is zeker lastig en spannend.
Ik vind het persoonlijk geen goede reden om zwanger te raken om je zoon een broer of zus te geven. Naar mijn idee is de overtuiging dat je zelf graag nog een kind erbij wilt de enige belangrijke. Willen jullie zelf nog graag een 2e of is het vooral voor je zoon omdat je ouder bent en hem familie wilt geven? Dat zou ik zeker mee lagen wegen.
Ja hier dacht ik idd ook al aan… ik denk dat je andere kind blij is later met een broertje of zusje. Succes in het maken van een keuze
Ja precies dat bedoel ik eigenlijk ook. Het zou voor mij bij twijfel wel een doorslaggevende reden kunnen zijn om het toch te doen. Niet als reden op zich.
Ik zou het toch gewoon doen als ik jou/jullie was! Je weet toch niet hoe het leven loopt. Mijn moeder was 42 toen ik geboren werd. Als kind vond ik dat soms lastig als vriendinnetjes vroegen of mama mijn oma was. Ik werd altijd boos op ze, ook al konden ze dat niet weten. Het maakt niet uit hoe oud je bent eigenlijk, zolang je je kind alles kan geven. Je zou kunnen denken dat hebben je kinderen al op jonge leeftijd geen ouders meer omdat je al oud bent en overlijdt maar ook dat hoeft helemaal niet zo te zijn. Het leven is zo onvoorspelbaar!
Het maakt natuurlijk geen klap uit wat een stel dames op een forum vindt. Sterker nog, het maakt natuurlijk helemaal niets uit wat eenieder dan ook maar vindt. Maar gevoelsmatig kan de mening van een ander wel meewegen. Niet erg, zolang je je er maar van bewust bent dat het maar een mening van een ander is dat jouw eigen gevoel niet hoeft te belemmeren. En ook ik lees tussen de regels door dat jullie er eigenlijk wel voor willen gaan. In jullie geval zou ik dat ook doen. Ik wil zelf niet meer voor een tweede gaan omdat ik de hoop en wanhoop van een traject niet meer wil in mijn leven. Die teleurstellingen iedere keer. Ik heb een dochter mogen krijgen na ecd (dankzij mijn zus) en van persoontjes als haar zou ik er het liefst een heel elftal mee vullen. Maar.....ik wil geen echo's meer, verdriet voelen, stagnatie voelen terwijl ik ook mijn tijd met haar in de speeltuin kan doorbrengen. Voor jullie is dat anders. De cryo ligt lekker te wachten op een warm bedje. Die cryo is al ontstaan, die hoeft niet meer met de hele kermis er omheen gemaakt te worden. Dus de hele context erom heen zou maken dat ik er in jullie geval voor zou gaan. Of je nu 45 of 47 bent, je bent eigenlijk al een relatief iets oudere moeder. (Niet vervelend bedoeld). Jouw andere kindje is ook pas 2,5 dus je hebt dan geen brusje terwijl jullie als gezin al in een andere fase zijn gegroeid, de cryo is al gecreëerd dus het traject is qua praktische belasting niet heel intensief en tijdrovend. Dus ja, alles bij elkaar opgeteld en met elkaar afgewogen zou ik er voor gaan ja
Bedankt voor je reactie op mijn bericht. Wat geweldig dat je via je zus toch moeder bent kunnen worden. Heel speciaal. De stagnatie en onzekerheid die je benoemt zijn zo herkenbaar….het raakte me om het te lezen. Het zijn ook belangrijke punten die wij meenemen.
Nogmaals bedankt aan jullie allen! Ik ben erg blij met alle reacties, of je het me nu afraadt of aanraadt. Alles is waardevol geweest voor ons. En uiteraard moeten we zelf het besluit nu gaan nemen….
Al genoeg reacties.. maar ik vermoed dat de meeste "nee-zeggers" nog jong zijn. Ik riep ook altijd dat ik na mijn 36e geen kinderen meer wilde, maar toen was ik 36 en voelde ik me niet"te oud". Mijn antwoord is dus: ga ervoor. Vraag jezelf eens af als je 80 bent: zul je er spijt van hebben dat je het toen niet gedaan/geprobeerd hebt? Daar is dan je antwoord.. Ik wens je veel geluk!!