Goedemorgen allemaal! Ik ben 41 jaar, bijna 42. In 2014 hebben wij onze mooie zoon gekregen dmv IVF. ( 1e ronde / 2e tp) Ik kan alleen dmv IVF zwanger raken maar heb mij in 2016 toch laten steriliseren. Gebruikte toch altijd de pil voor de zekerheid en wilde daar vanaf. Ik had een nare bevalling gehad en wilde dat nooooit meer. Mijn man vond t ook goed zo. Maar de laatste tijd bekruipt mij het gevoel dat ik dit nooit meer ga meemaken en daardoor ben ik toch gaan twijfelen. Ik zou heel graag nog een kindje willen. Maar zie ik het nu niet te rooskleurig? Wat nou als we het toch nog een keer proberen? Ben ik niet te oud? Willen we nog een keer dat hele traject? Moet ik dan eerst weer naar de gyn? Heeft iemand hier ervaring mee? Bedankt alvast!
Hoi ik snap dat het gevoel je bekruipt en als je het echt nog wil denk ik dat je het niet proberen, anders krijg je straks spijt dat je t nooit meer hebt geprobeerd. Je zal eerst een verwijzing moeten hebben van de huisarts, dus de eerste stap is dat aanvragen denk ik. Daarna de fertiliteit bellen voor een intake. Dan zullen ze waarschijnlijk de stappen bespreken en de mogelijkheden en wellicht al de voor onderzoeken die nodig zijn voor de start, zoals uitstrijkje en kweek en inwendige echo. Hoop dat je er uit komt!
Ik denk dat dit een twijfel is die veel vrouwen ervaren na hun laatste kind wanneer ze het einde van hun vruchtbare jaren bereiken. er zijn 8 jaar lang argumenten geweest om het niet te doen, waarbij je 6 jaar geleden daar zelfs een hele definitieve keuze in hebt gemaakt. Ik heb er niet veel kennis van maar ik denk dat jouw sterilisatie in jouw geval geen beperkende factor is aangezien je ivf nodig hebt? En hoe zit het qua vergoeding, ik geloof dat vanaf 43 vruchtbaarheidsbehandelingen niet meer worden vergoed, denk daar dus ook goed overna. als het voor jullie beiden een volmondige ja is zou ik er trouwens gewoon voor gaan hoor! succes met het maken van een keuze!
Dank voor je reactie! Omdat ik weet wat t traject inhoudt vind ik dat we we er wel goed over na moeten denken, ook omdat ik nu op een leeftijd ben waarvan je weet dat t moeilijker wordt, maar ben inderdaad bang dat als we t niet proberen, ik enorme spijt krijg.
Die argumenten waren er zeker, maar meer vanuit mijn man dan van mij. Ik heb sowieso IVF nodig inderdaad, omdat mijn baarmoedermond niet toegankelijk is. En als je gesteriliseerd bent is dat nog de enige mogelijkheid op mijn leeftijd. Dat heb ik even uitgezocht natuurlijk Vanaf 43 jaar wordt een eerste poging niet meer vergoed. Als we dit jaar starten dan worden de volgende twee ook gewoon vergoed begreep ik. Als ik heel eerlijk ben naar mezelf, wil ik het heel graag alleen zie ik op tegen de bevalling. Mijn man vindt t lastig omdat we helemaal uit de luiers zijn en weer wat meer vrijheid hebben die je dan weer inlevert.
Als je start voor je 43e wordt de poging vergoed. Eventuele cryo’s mag je ook na je 43e nog laten terugplaatsen. Helaas is het niet zo dat als je voor je 43e gestart bent met de 1e poging dat je ook een eventuele 2e en 3e poging vergoed krijgt. Hou dit dus goed in je achterhoofd. Vanaf dan is het echt zelf betalen. Voor wat betreft de wens, als deze er is gewoon doen. Ik ben zelf in december eindelijk moeder geworden na een lang traject van 5 jaar en wordt volgende maand 43. Vind je dus zeker niet te oud!
Update.. we gaan er voor! Gister officieel weer aangemeld bij de kliniek.. nu op de wachtlijst. #stuiter