Hallo Dames, in December zijn wij de MMM ingegaan voor onze zwangerschapswens. Hierbij werd een uitstrijkje genomen waar geen goed resultaat uit kwam. CIN 1 kwam naar boven en er een moest een colposcopy en biopsie uitgevoerd worden. De arts liet me weten dat het een heel klein plekje was en het eigenlijk al zo goed als helemaal weggenomen was met de biopsie. Hij verzekerde me dan ook dat er hoogstwaarschijnlijk niets aan gedaan zou moeten worden voor het zwanger worden en tijdens de zwangerschap. Helaas kreeg ik gisteren geen goed nieuws. Het letsel bevind zich ik CIN 3 en er zal over 1,5 week een lisexcisie uitgevoerd worden onder plaatselijke verdoving. hoe ervaarde jullie deze lisexcisie? Was dit pijnlijk? graag jullie eerlijke mening zodat ik me kan voorbereiden. Ik hoorde namelijk van een familielid dat dit extreem traumatiserend was fysiek en mentaal. Dat ze het nooit nog zou laten doen onder plaatselijke verdoving. Hoe was het nadien? Konden jullie de dag nadien gewoon werken? Of moesten jullie toch even bekomen?
Ik heb een lis gehad. Pap3b CIN III. De biopsie deed al zoveel pijn, dat ik plaatselijke verdoving niet zag zitten. Ik was extreem angstig. Daarom algehele narcose gehad en kalmerende pillen (pammetjes) vooraf. Ingreep zelf uiteraard niet meegekregen. Naderhand nog een behoorlijke tijd bloedverlies gehad en rauw/gevoelig van binnen. Nadat het bloeden een tijdje gestopt was ging dat weg. Nu voel ik er niks meer van. Ik heb de week erna niet gewerkt. Met het bloeden en de stank die eraf kwam blij ook dat ik dat niet gedaan heb. Wel heb ik er een verkorte baarmoederhals aan overgehouden. Omdat mijn hals vrij sterk is heeft dat gelukkig geen problemen gegeven bij mijn zwangerschappen, maar bij beiden hebben de artsen wel op het randje van ingrijpen gestaan. Mensen doen er makkelijk over. Het is "maar een voorstadium". Ik vond het psychisch erg zwaar. Veel sterkte gewenst.
Hier ook gehad en was bij mij echt appeltje eitje. Totaal niks gemerkt en was zo gebeurt. Erna wel een tijdje bloed/wondvocht verloren wat niet zo fris was maar verder echt niks aan de hand. Mijn schoonzus heeft het ook gehad en zal dit nooit meer doen want die is flauwgevallen en is haar zo tegen gevallen dat ze het niet meer zou aandurven. Zo zie je maar hoe het per persoon kan verschillen want ik dacht echt toen ik dat van mijn schoonzus hoorde ‘joh stel je niet aan’ maar dat komt omdat ik echt gewoon niks gemerkt heb en zo de auto instapte naar huis. Nu ben ik een heel nuchter persoon en ben ik ook iemand die zich niet al bij voorbaat druk gaat maken over een ingreep of iets dergelijks dus misschien scheelt dat ook. Mijn schoonzus is namelijk het tegenovergestelde.
Raar dat dit ingekort is. Want bij een lisexcisie wordt normaal toch enkel een bovenste laag weefsel weg gehaald? Zo is het in ieder geval toch aan mij uitgelegd. Een gelijkaardig verhaal hoorde ik al. Ik moet wel zeggen dat de biopsie wel mee veel. Het deed geen deugd maar het irritantste gevoel vond ik de wond dichten met een poeder. Dat heeft nog wel wat na gepikt. Toch een week thuis! Bij mij geven ze aan slechts 1 dag werkonbekwaam te zijn.
Ik ben ook wel iemand die zich zorgen kan maken, maar op het moment zelf probeer ik het gewoon te ondergaan. was de biopsie bij jou ook niet zo pijnlijk en bij je schoonzus? ik had namelijk gelezen dat sommige vrouwen een heel gevoelige baarmoedermond hebben. Misschien is dat de verklaring waarom het voor sommige erg aanvoelt en voor andere niet. Ik hoop dat biopsie dan een goed voorteken was voor mij.
Misschien is dat wel zo, want sommigen vallen bij een spiraaltje (of zelfs alleen uitstrijkje) flauw van de pijn, terwijl anderen zeggen ik voel er amper wat van. Mijn lisexcisie was lichamelijk ook de appeltje-eitje versie (spiraaltje ook). Ik stond binnen 10 minuten weer buiten, viel mij zo mee! Ik had mij er heel druk om gemaakt, en het idee is eng en raar, maar dat was erger dan de ingreep zelf. Het wachten telkens weer en op de uitslag gaf wel veel stress. Ik ben dag erna weer naar werk gegaan, maar ik heb een zittend beroep. Dat bloedverlies/wondvocht duurt nog wel een poos (en heel fris ruikt het niet), vanaf dag 5 kan het ook meer worden als het korstje loslaat. En zonder tampons, was de maandverband en inlegkruisjes wel helemaal zat.
Ik heb het jaren geleden gehad en hier geen goede ervaring helaas. De ingreep zou een paar minuutjes duren hadden ze gezegd. Uiteindelijk ging de verdoving zelf zonder problemen alleen het wegbranden was een hele. Uiteindelijk kregen ze daarna ook het bloeden niet gestopt en zijn ze daar 3 kwartier mee bezig geweest. Toen ze op het punt stonden mij naar de ok te brengen was het gestopt. Moest daarna nog de hele dag in het ziekenhuis blijven. Ze hebben wel gezegd dat ik hierin wel een uitzondering ben en mocht het ooit nog een keer moeten dan doen ze het onder narcose.
Ik heb er 8 jaar geleden 1 gehad onder plaatselijke verdoving. Stelde voor mij niet veel voor. Ik ben de dag erna weer gaan werken, had daar wel wat spijt van achteraf. Werk in de zorg dus veel bukken en tillen. Dat had ik beter nog niet kunnen doen. Verder ben ik heel nuchter ingesteld, mentaal heeft het wel iets gedaan maar kon dat makkelijk relativeren. Beter dat ze weer nu achterkwamen dan als het te laat was. Door mijn situatie hebben wel 3 collega's een uitstrijkje laten maken wat ze voorheen niet durfden. Hun uitslag was gelukkig goed.
Ik hoop dat het gewoon bij mij minder gevoelig is!! Ik heb ook wel wat schrik voor de hele beleving. De geur en of geluiden. Ik ben zo iemand dat bij de tandarts al helemaal verkrampt van de geluiden en geuren niet perse van de pijn. Had jij bij de biopsie ook niet echt pijn? Gek dat het wondvocht zo vies ruikt. Dan ga ik me al zorgen maken of andere het ook kunnen ruiken.
Ooh wat erg!!! Dan kan ik me voorstellen dat het een beetje een trauma is. Maar het wegbranden in het letsel met de verdoving was dan wel oké?
Ik heb het al zo vaak gehad en ik vind het niks voorstellen. Ik vind een uitstrijkje vervelender, en bijv die eendenbek. De verdoving voelde ik niet omdat ze me lieten hoesten tijdens het zetten en het weghalen heb ik ook nooit gevoelt. Ook geen brandlucht, zoals je vaak leest op internet. Natuurlijk is de positie, de eendenbek etc niet heel fijn, maar de ingreep zelf heb ik nog nooit als pijnlijk ervaren. Ik had trouwens pap 3b cin 3. Ow en ik heb echt geen super hoge pijngrens ofzo hoor, schijt hem ook bij de tandarts
Ik heb geen biopsie gehad omdat bij de colposcopie al te zien was dat het een heel groot gebied betrof, en ik sowieso een lisexcisie moest over het gehele vlak. Dus daar geen ervaring mee. Ik denk niet dat anderen het snel ruiken hoor. Alleen op het toilet de eerste paar dagen dacht ik zelf van jakkiebah wat is dit voor smurrie. Ik had in m'n hoofd een heel rood bloedbad verwacht eigenlijk, maar dat viel de eerste dagen juist mee omdat alles dichtgebrand is.
Ik heb t ook gehad en liet meteen een moedervlek weghalen van schaamlip. Deze haalde ik iedere keer open tijdens het scheren. Ik heb t meeste last gehad vh verdoven vd moedervlek. Man oh man dat deed me toch pijn de rest viel me reuze mee. Had een vrouwelijke arts en deze deed de procedure alleen. Kwam kort een vrouwelijke assistente om te assisteren naar voor de rest 1 op 1 waardoor geen onprettige ervaring. Was twee dagen later alweer aan t werk. Had de volgende dag alweer aan t werk gekund. Heb alleen rustig aan doen voor de dag zelf als advies gekregen. Wel week maandverband moeten gebruiken maar stank viel erg mee.
@ts en je baarmoedermond kan idd door de procedure verkort raken is mij toen verteld. Werd ook duidelijk geïnformeerd of ik nog een kinderwens had.
Bij mij stelde het ook niet veel voor. De plaatselijke verdoving werkte goed en toen ze klaar waren was ik verbaasd dat het al voorbij was. Ik kon overigens wel een beetje een brandlucht ruiken. Ik heb tijdens de ingreep vooral met de verpleegkundige die bij mijn hoofd stond te kletsen en moet behoorlijk giechelen. De pijnstillers maakten me een beetje high Het nabloeden vond ik het vervelends. Het heeft wel een paar weken geduurd voordat helemaal voorbij was (niet super heftig, maar toch steeds wat). Voordat ik de mmm inging had ik ook een uitstrijkje en toen was een behandeling weer nodig (de lis was een paar jaar daarvoor). Toen hebben ze de plekjes met een laser behandeld, ipv een lis. Daardoor kon ik meteen na 1 cyclus beginnen met IVF. Met een lis duurt het helen een stuk langer. Misschien is dat een optie voor jou?
Ik ga het denk ik gewoon ondergaan en hopen dat het me net zo goed bevalt. Ik wil ook niet dat het gaat lijken alsof ik een mietje ben die om een volledige narcose wil ofzo. Het hoesten vroegen ze bij mijn biopsie ook dus ik vermoed dat dat nu ook wel zal zijn.
Ik loop bij fertiliteit in het ziekenhuis en de operatie zal zo snel doorgaan zodat ik verder kan met mijn zwangerschapswens. Er was me duidelijk gezegd dat de baarmoederhals niet ingekort wordt. Dat het leerstoel oppervlakkig is en ze enkel het bovenste weefsel zullen weg halen. Dus ik ga er wel van uit de de baarmoederhals niet ingekort wordt bij mij.
Goed om te weten. Ik ging maandag nog eens naar het ziekenhuis bellen voor wat meer info. Gisteren was ik er zo ondersteboven van! bij mij gaven ze een herstel van 3 weken aan. En dus ook 3 weken gemeenschapsverbod. Insiminatie zou wel kunnen blijkbaar. Maar het wordt net ons eerste maand in traject ovulatie inductie dus zou echt stom zijn als het al zo moet. Dus ik denk dat we even wachten tot het volledig genezen is.
Ah oké bij mij zaten de cellen erg verspreid en diep mss zit daar idd het schil dan. Fijn dat t geen effect zal hebben bij jou!
Hallo dames, Even een update. Ik heb mijn lisexcisie gisteren gehad. Qua pijn viel het echt heel goed mee, maar ik was wel wat overdonderd van wat er allemaal aan de gang was. Daarbij zei de prof iets waar ik me opnieuw zorgen om maak. Dat er een kans is dat de lisexcisie opnieuw moet uitgevoerd worden over 3 maand. Die kans is weliswaar maar 10% maar ik ga er even niet meer vanuit dat ik tot de lucky 90% behoor. moesten jullie nog eens terug gaan en na hoeveel tijd was dit? Ik vind het echt moeilijk nieuws aangezien we al een tijdje bezig zijn met een zwangerschapswens.