Mijn buik is heel zichtbaar. Paar dagen geleden heeft een wildvreemde me spontaan gefeliciteerd. Geen ontkennen meer aan. Ik vind het leuk, maar nu soms ook wat lastig want ik ben nog niet klaar om onze situatie met zomaar eender wie te delen. Gisteren kwamen we familie tegen in de stad maar gelukkig was dat dan buiten en had ik een ruime vest aan tegen de kou en hebben ze niks gezegd of gevraagd. Mijn man zei ook al dat als we goed nieuws krijgen en we het de wereld kunnen gaan vertellen, we helemaal niks meer gaan moeten vertellen want iedereen het wel gewoon meteen zal zien
Ja hier wel een bolling hoor haha. Normaal had ik altijd een plat buikje. Gek om je lichaam zo te zien veranderen. Mijn borsten zijn groter (aders zie je duidelijk lopen) en ze voelen harder aan. Even wennen aan dat 'nieuwe' lichaam
Is niet meer om heen te kijken . Kan het ook niet meer verborgen houden of ik moet een giga vest aan met een strik om mijn middel . Behoorlijk flink al! Eigen broeken kan ik al 2 weken niet meer aan. Heb nu of legging of flared broeken aan.
Toch wel een beetje jaloers op alle buiken! Aan mijne is nog niks te zien. Ben niet heel dun, maar ook niet dik. Spijkerbroek gaat gewoon nog dicht en zit ook prima voor de hele dag. Ben blij als ik eindelijk aan iets ga merken dat ik zwanger ben (nog steeds niet misselijk/pijnlijke borsten en inmiddels ook niet meer moe..borsten misschien iets groter maar bh's passen nog goed want was eigenlijk toe aan maatje kleiner..)
Dankjulliewel voor alle duimen. Dat gaat zeker helpen Kindjes net afgezet, op naar Leuven! Ik heb afgelopen nacht amper een oog dicht gedaan. Maar nu draai ik nog wel even op adrenaline En als we straks thuis komen, is er nog wel ff tot de kindjes thuis zijn en kruip ik weer in bed.
Ik pas het ook allebei nog hoor zit alleen iets strakker. Het is dus niet dat ik enorm gegroeid ben, eerder te zwaar getafelt hahaha.
Zo, het is achter de rug. Ik lig nu nog wat te bekomen op een ziekenhuisbedje. Geen pijn, maar wel wat zwaar gevoel in mijn onderbuik. Emotioneel is het alleszins stuk lastiger dan fysiek... Het weefsel nemen ging wat moeizaam. Mijn placenta ligt helemaal op de achterwand dus hebben ze vaginaal weefsel genomen. En eerste keer hadden ze niet genoeg, dus moesten ze nog een keer Maar ja, beter zo dan dat ze binnen paar dagen zeggen dat ze te weinig weefsel hebben voor onderzoek. De echo vooraf was helemaal prima. Alles erop en eraan en jeetje zeg, wij maken toch mooie kinderen en grote! Qua grootte zit ik nu al 6d verder dan wat m'n termijn eigenlijk is. Nub doet een meisje vermoeden en nu ben ik helemaal in de war want ik dacht eerder een jongen
Jeetje 6 dagen verder dan je termijn, baby heeft het dus goed qua voeding in je buik! Hopelijk gaat deze week snel voorbij en heb je snel de uitslag
Deed het afnemen zelf pijn? Nu ben ik zelf ook wel wat gewend met punctie van eierstokken maar dat was echt helse pijn. Nu zoveel mogelijk afleiding en wij duimen allemaal mee dat het positief nieuws gaat zijn. Gekukkig iets kunnen genieten van je echo zo te lezen, ook spannend hoor een meid of een jongen. Sterkte. Ik weet hoe moeilijk het is dat wachten.. maar dan op een ander vlak.. bij ons was het natuurlijk voornamelijk kunnen we ooit wel kids krijgen.. die onzekerheid was afschuwelijk.
De biopsie afnemen is onaangenaam maar niet echt heel pijnlijk. Eicelpick-up vond ik véél pijnlijker!! Want ja, hoor, daar heb ik ook ervaring mee, met alle onzekerheden die daarbij horen dit is emotioneel dan wel weer stuk erger, vind ik. Maar ja, we moeten erdoor. Hopelijk heb jij ook een mooie echo (gehad)!