Voor het eerst in 2 jaar ging ik weer op locatie werken vandaag. Met de fiets (ebike) 20 km heen en daarna 20 km terug. En dus gewerkt met mensen om me heen en die ook nog ( ) met me wilden praten. Ik ben kapot.
Mijn kleine ventje heeft echt last van baby acne. Ik vind het echt sneu, en vraag mij constant af of hij er geen last van heeft. Hopelijk wordt het snel minder.
Dat ik net moest huilen om het rapport van mijn dochter. (Niet waar ze bij was) Ze doet heel hard haar best met lezen. Elke avond oefeningen vanuit school en stuk hardop uit eigen leesboek. In de periode van thuis onderwijs en haar ziekenhuis onderzoeken hard gewerkt aan school. Zie haar echt groeien. En dan staat er op haar rapport kei hard: ruim onvoldoende. Ik ben zo trots op haar! En ben bang dat ze teveel op mij lijkt.
Wij hebben dit bij onze oudste zo super veel random hulp en ook zelf proberen te lezen. En het lukt gewoon niet. Het blijft niet hangen.
Ruim onvoldoende op een kinder rapport? Wat hard. Helemaal als ze zo haar best doet. Heel verdrietig. Doet school ook iets met deze constatering trouwens?
Ze zit in groep 3. Leerkracht nummer 4 en 5 zijn net begonnen in haar klas. Overmacht dat de oorspronkelijke juffen ermee zijn gestopt en de vaste invalkracht ook. Maar dat maakt het niet makkelijker. Ik ben zelf dyslectisch. Zie nu mijn rapport van vroeger terug. Uitblinker in rekenen, creatieve vakken en verschillende plus groepjes die ze met veel gemak en plezier doet. En dat die ...... taal. Gelukkig heeft ze heel veel plezier in lezen. Dat gaan we er vooral ook inhouden. Bij mij is dat plezier destijds eruit geramd met alle negativiteit
In groep 3?! Dat kan echt niet hoor meid. Ipv dat ze haar een onvoldoende geven zouden ze met haar moeten gaan kijken naar waar het probleem ligt. Als jij bekend bent met dyslexie lijkt me dat een logisch stap om mee te beginnen (al kan een school dat niet zomaar aanvragen, dus wellicht dat je dat zelf kunt regelen, is wel vrij duur).
Ik heb volgende week een 10 min gesprek staan met de juffen. En eerlijk... als ik haar hoor lezen gaat het inderdaad niet vlot. Maar ze leest gewoon zinnen zonder hakken en plakken. Maakt amper fouten en weet na te vertellen wat ze gelezen heeft. Misschien kwam daarom deze beoordeling zo hard binnen. Ik had het echt niet verwacht en ze verdient het zeker niet. In het gesprek ga ik zeker (weer) dyslexie in de familie aankaarten. Maar ook veiligheid en vetrouwen op school. Ze is bang fouten te maken en dan kunnen toets momenten en wisselende leerkrachten ook een extra obstakel zijn. En voor de duidelijkheid. Al zal ze dyslexie hebben. Maakt mij niks uit. Ze is een prachtig kind! Hoop gewoon dat haar het bespaart blijft. Ze heeft al zoveel moeten doorstaan afgelopen maanden. (Onderzoeken in WKZ)
Ja dit is gewoon heel erg sneu. Zelfs al scoort ze nu onder de maat, dat kan, niks mis mee, kunt niet overal goed in zijn, hoef je dat niet op papier te zetten. Heeft ze toch niks aan? Bespreek het met de ouders en geef aan op het rapport dat ze heel erg haar best heeft gedaan. Ik hoop voor jullie dat het haar idd bespaard blijft! Heel veel succes en blijf vooral zo lekker trots op haar! Hard ervoor werken is misschien wel meer waard dan alles in 1x goed doen.
Dan zou ik als leerkracht t niveau onvoldoende markeren allicht (met pijn in t hart) maar met dikke vette koeienletters haar buitengewoon goede inzet benoemen. Zo ging mijn scheikunde van 9 gemiddeld naar een 5.5 (en niet omdat t zo moeilijk was).
Nou inderdaad! Zeker voor groep 3 mag je toch van een leerkracht verwachten dat ze vooral de inzet enorm prijzen en wellicht dan benoemen dat het niveau onder het gemiddelde ligt. Ik snap heel goed dat je trots bent op haar @Dagda! En dat je hart breekt als er zo demotiverend ruim onvoldoende staat geschreven.
Dit had mijn jongste dochter ook zo erg. Hield wel zeker een aantal weken aan en toen ineens verdween het. Het wordt mooi weer dus lekker veel wandelen. Ik heb er nooit iets opgesmeerd.
Dit zou ook mijn hart breken. Hoe kunnen ze dit zo neerzetten joh Als iets niet al te goed gaat laat ze dan iets zeggen van dit moeten we nog even blijven oefenen maar dit.. kom op Dit soort rapporten kreeg ik vroeger ook. Altijd mijn moeder compleet overstuur en ik voelde me dan schuldig. ( heb ik het over 40 jaar geleden) Nu bleek ik gewoon al hartstikke dyslectisch te zijn maar in die tijd kreeg je de stempel van een slechtlerend kind oftewel een dom kind
Dit dus, ik herken het zo enorm van vroeger. Dat enorme gevoel van falen. Ik heb wel altijd veel gelezen overigens. Ik verslond alle boeken uit de bieb maar het doet echt wel wat met een kind. Ik sprak toen eens een moeder waarvan haar zoon bij mijn oudste heeft gezeten van gr 3 tm 8, haar zoon had ook met bepaalde vakken moeite en zat altijd in de bijlesgroepjes. Hij ging naar brugklas kader en daar haalde die ineens goede cijfers en kreeg die complimenten van de leerkrachten en dat die in de toekomst iets moest gaan doen met zijn humor en creativiteit. Hij vertelde letterlijk tegen zijn moeder dat die nu zo blij was dat die van die ### school af was omdat die nu niet meer bij de groepjes moest zitten die ze voor domme kinderen hadden. Is toch gewoon te erg, het deed me echt wel iets toen ze dit zo vertelde. Die jongen heeft zich zijn hele basisschoolperiode ongelukkig en dom gevoeld omdat die altijd het gevoel had niet goed genoeg te zijn en uiteindelijk speelde die de sterren van de hemel in de gr 8 musical