Ja, lastig om een balans te vinden tussen nu en later. Ik snap je met een gemiddelde kleuter niet zoveel verder kijkt. Dat hoeft ook helemaal niet, ze volgens in principe netjes het lijntje. Maar met een kind dat het boekje niet volgt moet je mijn inziens wel verder kijken. Dan ligt het per kind hoe ver natuurlijk. Maar als je kind (op sommige vlakken) echt ver buiten het boekje valt dan moet je soms in jaren denken. Dat moeten wij ook. Ik vind dat ook erg lastig hoor. School ook. Cognitief en sociaal liggen hier ook uit elkaar. Weer anders dan bij jouw dochter natuurlijk dus aan mijn ervaring heb je niets denk ik
Wat enorm vervelend. Hopelijk gaat het op de andere school beter. Hier zitten nog wel andere scholen maar dat is niet beter dan zijn oude school. Gemeente als de deskundige gaven aan dat dit toch de beste oplossing was. Ze werken heel hard op school om het positieve eruit te halen. Ik heb nog wel vertrouwen in de school. Hij komt nog wel met verhalen thuis die leuk zijn. Al verveeld hij zich weer dus ze moeten aan de bak om te kijken wat ze kunnen doen. Er waren wel verschillende opties. Ze kunnen meer dan dat ze hier op het reguliere kunnen.
Herkenbaar En spannend zeg, een nieuwe school! Hoe bevalt het tot nu toe? Zijn jullie al wel in gesprek geweest met ze over haar ontwikkeling of wacht je het even af?
Hier zitten wij mee met onze middelste. Niet alleen met het gat, maar er lijkt ook weinig interesse in te zijn. Vanwege het gebrek aan interesse wilde ik dat hij dan tenminste nog op cognitief gebied uitgedaagd zou worden. Wat achteraf eigenlijk te lastig is met zijn tempo. Als de interesse er wel was dan had ik gewild dat hij langer bij de kleuters was gebleven. Ik loop al een tijdje met het gevoel dat ik hem graag op een hb school zou willen hebben. Vooral in de hoop dat hij meer interesse krijgt in anderen. En vanuit die interesse dan ook meer behoefte zal voelen om contact te maken op een positieve manier. Voor het emotionele deel lopen we bij een SI therapeut. Hij denkt teveel en heeft het nodig om actief aandacht te besteden aan zijn gevoel. Ik ben nog zoekende naar een buitenschoolse activiteit om achter andere contacten aan te gaan. Maar op dit moment is zijn gedrag bij tijd en wijle denk ik iets wat andere af kan schrikken. En wat dat betreft geen goede start op weg naar leuke sociale ontwikkelingen. Wat mijn dochter betreft zie ik ook dingen waarvan ik nu denk dat het eigenlijk niet bij haar leeftijd hoort. Zij is van November en zou een lange kleutertijd kunnen hebben. Zij heeft wel interesse in contact. Bij haar zou ik daar vooral de uitdaging van maken mocht zij ondanks haar interesse scheef gaan schaatsen. Als zij haar uitdaging vindt in creatief zijn en leuke dingen doen met anderen dan is daar nog een wereld aan uitdagingen voor haar. Kinderen ontwikkelen toch in fases.
Lastig, zeg. Ik snap dat je een hb school overweegt, in de hoop dat hij daar meer aansluiting vindt en het sociale leuk gaat vinden. Fijn dat hij hulp heeft met het emotionele stuk. Kan zijn gedrag niet ook verklaard worden door de context van zijn sociale contacten? Maw: zou hij zich niet “beter” gaan gedragen/opstellen als hij meer omringd is door ontwikkelingsgelijken? Dit laatste maakt namelijk wel dat ik zelf twijfel; thuis met vriendinnen (die veelal of zelf heel snel zijn of een stuk ouder) hebben we een ander kind. Op school is ze misschien ook meer teruggetrokken omdat minder aansluiting vindt (maar ja, vindt ze dat wel in een hogere klas? Dilemma…) Wat merk je aan je dochter dat anders is dan bij andere 3 jarigen? Onze jongste is ongeveer dezelfde leeftijd en bij hem begin ik nu ook verschillen op te merken met leeftijdsgenoten, maar heel anders dan bij de oudste.
Maar het is niet echt versnellen bij haar hè. Het gaat om 2 maand korter kleuteren dan een kind wat in oktober geboren is. Het verschil tussen haar en de andere startende kinderen is enorm. Ze heeft ook voornamelijk aansluiting met de kinderen van groep 2. Maar we gaan het zien. Het gaat mij er vooral om dat we volgend jaar de keus hebben voor 1,5 jaar of 2,5 jaar kleuteren. En door nu te kiezen voor nog een keer groep 1 wordt het wel lastiger, al is dan nog steeds wel alles mogelijk.
Ik hoop inderdaad dat hij door cognitief gelijken de waarde in gaat zien om zijn impulsen onder controle te krijgen. Voor hem is dat denk ik heel lastig aangezien hij de overeenkomst zoekt bij andere kinderen die deze niet onder controle hebben. Ze zijn of jong of hebben iets waardoor het moeilijk is. Ik heb zelf ADHD en er is wel een grote kans dat hij dat mee heeft gekregen in zijn genenpakket. Hij zal hierdoor waarschijnlijk 300 procent moeten geven. 100 door zijn leeftijd, 100 door gebrek aan aansluiting en 100 omdat controle krijgen over impulsen extra lastig is. Buiten dat is het een kip of ei dilemma. Ik ben er nog niet over uit. Mijn oudste is veel te slim voor zijn resultaten, hij komt sociaal niet tot zijn recht ook. Als ik een goede school wist die bereikbaar is en niet de hoofdprijs vraagt dan zou ik de overstap maken. Die aansluiting vind ik ook een groot dilemma. Als een kind veel te snel door de stof heen gaat dan zou je op basis van die snelheid telkens moeten versnellen om cognitieve ontwikkelingsgelijken te vinden binnen het reguliere onderwijs. Als je kijkt naar het percentage kinderen wat zich op zo'n manier ontwikkeld dan heb je iets anders nodig om aan die contacten te komen. Wat mij laat denken dat je het eigenlijk beter buiten die te snel gaande ontwikkeling kan zoeken. In het geval van mijn middelste zou hij super snel klaar zijn op een leeftijd waarop de middelbare school ook geen optie is. Alles tot nu toe is ook veel te lang uitgevoerd nadat de problemen ontstonden. Cognitieve aansluiting vinden binnen regulier onderwijs is denk ik hopeloos. Maar er is nog zoveel meer wat je in een vriendschap kan vinden. Mijn jongste telde tot 20 toen ze net 2 was. Maakt sinds een paar weken puzzels van 99 stukjes in een kwartier. Ze kent een deel van het alfabet bij naam en klank. En heeft een honger om te leren. Ze trekt erg naar de middelste toe omdat ze weet dat hij ook zo is. Het verschil wat ik bij haar merk is dat zij veel interesse heeft in anderen. Als ik auw riep toen ze twee was dan gaf ze kloppende reacties als: 'het water was heet' en als ik in mijn hoofd bezig ben met iets anders dan heeft zij het door en wil ze dat ik gelijk terug keer. Sarcasme pikt ze ook gelijk op. Hoewel mijn oudste de liefste vriend zal zijn die een kind kan hebben. Beide jongens missen dit inzicht compleet. Ook vindt zij het heel leuk om te knutselen en andere kleuter dingen te doen. Als zij zo blijft mbt tot interesses zou zij een leuke verlengde kleutertijd kunnen hebben.
Dan is dit ‘probleem’ er blijkbaar op meerdere HB scholen / in meerdere HB klassen. Erg jammer om te horen. Terwijl zo veel kinderen gebaad zijn bij deze vorm van onderwijs, waar ze zich wel veilig moeten voelen…
Ze gaat met plezier (en wilde gelijk niet meer naar de oude school!) maar ze is pas 4 dagen geweest (en 1 wendag). Er is nog geen gesprek geweest. Ik weet ook niet of ze de overdracht van de oude school al hebben, dat wil ik deze week even navragen. En ik wil ook niet gelijk de opscheppende ouder zijn omdat ze nog niet zoveel laat zien zeg maar. Maar hoop over paar weken wel een iets uitgebreider gesprek te hebben.
Op zich niet gek. Veel kinderen met HB hebben hun emoties erg hoog. Als mijn kind verdriet heeft dan komt het uit zijn tenen. Als hij boos is dan kan hij ook echt boos zijn. Is hij blij stuitert hij alle kanten op aan. Het verschil is alleen hoe ze zich verder uiten. Hij zou je niet expres pijn doen. Niet gooien met meubilair. We horen dat sommige kinderen meer trauma's mee nemen omdat ze te laat gezien zijn. Waarschijnlijk zullen ook meer kinderen zijn die op het spectrum zitten. Omdat er niet veel kinderen zijn zullen er meer kinderen bij zitten met problemen. Op zijn oude school waren de kinderen ook niet bepaald gezellig. Ze daagde hem elke dag uit. Doen als of ze vrienden waren en dan uitlachen minder fysiek maar stiekem. Juf kon er ook geen vinger op leggen. Het is allemaal achter de rug van de leerkrachten om. Hier is het niet stiekem ze nemen geen blad voor de mond. Wel duidelijker. Tt nu toe pesten ze niet. Als ze niet met je om willen gaan zeggen ze dat gewoon. Hier kunnen ze van alles ondernemen op het gebied van psycho educatie en sociale vaardigheden. Het is moeilijk om te horen als ouder
Is dat zo? Vind ik wel interessant om te lezen. Hier eentje in groep 3 die volgens juf heel ver voor loopt (zien we in zijn resultaten terug en in meer dingen). Maar dit past ook zo precies bij hem! Wist ik dus niet… Ik denk soms weleens: kan je niet ‘normaal’ reageren?
Die reactie begrijp ik maar het is wel wat ze echt voelen. Zou erg zijn als ze dat niet mogen. Maar gooien , schelden etc dat mag dan weer niet. Ook tijdens gemiddelde emoties zit veel toneel bij. Dat weet hij ook en dan zeg ik wel dat het toneel achterwege gelaten mag worden. Oh zegt hij dan ja dat was inderdaad te dramatisch/ sarcastisch etc Het is een open boek en dat is wel handig Overigens is dat niet typisch hb maar kind eigen.
Grappig! Het is heel herkenbaar. Hij mag het ook zeker zo voelen hoor, maar zodra hij gaat schelden of fysiek wordt dan grijp ik in. Het is verder een heerlijk kind hoor! Maar herken dit niet zo bij m’n andere kinderen. Vandaar dat ik er even op reageerde
Wij grappen onderling wel eens dat de middelste naam van beide kids “intens” is. Intens in alles; emoties, denken, beleven, fysiek voelen… alles gaat intens. Heel leuk, ook heel uitdagend
Zeker wel helpend, andermans ervaring, ook al is het niet 1 op1 vergelijkbaar. Merk dat het allemaal soms best een eenzame zoektocht/worsteling is. Ervaar andermans ervaringen dan echt als steunend.
Ik herken die eenzaamheid wel ja. Ik heb zelf (ook) niemand waarmee ik mijn zoon kan vergelijken. Elk kind is uniek natuurlijk maar je kan kinderen toch ergens wel in groepen onderverdelen. Gelijken zijn moeilijk te vinden voor kinderen die zich anders ontwikkelen. Mijn zoon ontwikkelt zich dubbel anders, eenzelfde soort kind ben ik nog niet tegengekomen. Daar heb ik wel eens verdriet om. Mja, het is wat het is, daar moet ik mee leren omgaan. Volgens mij kun jij voor jezelf wel meer gelijken vinden denk ik? Iig online. Hier in dit topic oa In het dagelijks leven zullen het er wel weinig zijn denk ik? Zitten er bij je dochter op school kinderen die zich vergelijkbaar ontwikkelen? Er zijn ook fb groepen voor ouders van hoogbegaafde kinderen. Daar zul je denk ik ook wel veel gelijken kunnen vinden
Ja verdrietig kan dat zijn. Ik kan me voorstellen dat het in jullie geval nog iets ingewikkelder is omdat hij dubbel bijzonder is (als ik het zo mag noemen, positief bedoeld). Zijn er via jullie zoon zijn school mogelijkheden om in contact te komen met andere ouders die in een vergelijkbare situatie zitten? N. heeft wel wat gelijken, school staat er om bekend veel kinderen met ontwikkelingsvoorsprong aan te trekken, hoewel dat niet expliciet hun doelgroep is. In N. haar klas zit bijvoorbeeld een meisje dat ook ver voorloopt, zij is alleen een jaartje ouder maar bij haar kunnen we (bijvoorbeeld door foto’s op de app van wat ze dagelijks aan werkjes doen) wel zien wat de mogelijkheden zijn. Op fb kijk ik ook wel eens. Ik mis daarin wel vrienden of familieleden die met hetzelfde zitten. Maar gelukkig zijn er idd online mogelijkheden. Voel me alleen zelf al snel de inbreker in een topic waar men elkaar duidelijk al langer kent. Maar das misschien mijn eigen issue
Die mogelijkheid is er zeker, er zijn alleen geen vergelijkbare kinderen Je ziet vaak de combi ass en intelligentie in aspergers. Maar dat is echt een andere vorm van autisme waardoor de zorgen ook anders zijn. Mijn ervaring met familieleden die zelf meer-/hoogbegaafd zijn en/of kinderen hebben die meer-/hoogbegaafd zijn is niet persé positief hoor. Het klinkt fijn, herkenning en zo, maar het is best een competitief wereldje. Geld niet voor allemaal natuurlijk, maar ik merk dat zodra het gaat over school dat het dan al snel gaat over de prestaties. Maar ik moet zeggen dat het ook een gevoelig onderwerp is voor mij hoor, intelligentie. Ik kamp zelf met hele grote faalangst en ben er echt van overtuigd dat erg dom ben. Om mijn zoon zo intelligent te zien vind ik soms moeilijk. Erover praten vind ik vaak erg ongemakkelijk. Het triggert mijn eigen negatieve zelfbeeld hierover en het voelt alsof ik overdrijf, verzin of dingen zie die er helemaal niet zijn. Ik kom vooral ouders tegen die heel veel trots halen uit de intelligentie van hun kind, dus dat matched op dat gebied ook niet zo. Wel fijn dat er vergelijkbare kinderen bij jullie op school zitten! Ik denk niet dat je jezelf als een inbreker moet zien hoor! Hoe vaker je jezelf in gesprekken mengt hoe sneller je je bij de groep voelt. Zeker online is het super makkelijk om te doen vind ik zelf. In het echte leven een stuk moeilijker, haha.