Nee je zeurt absoluut niet, je lucht gewoon even je hart zodat je daarna weer verder kunt. Van het strijden en vechten wordt je gewoon ontzettend moe en als je dan te horen krijgt dat je gevoel gewoon helemaal goed was dan is dat gewoon een opluchting en bij mij slaat dan de moeheid extra toe. Hier is de jongste ook op veel gebieden de oudste voorbij en dat is gewoon heel moeilijk vooral omdat de oudste (disharmonisch iq) dat dondersgoed in de gaten heeft en niet bij machte is dit te veranderen. Dan krijg je wel eens te horen ja maar ik ben de oudste, waarom kan zij dat wel en ik niet. Of zoals vorige week mam ik voel me eenzaam, afspreken met iemand uit de klas gaat haast niet (wonen verder dan fiets afstand van elkaar en man heeft auto mee naar het werk ), als ik na de sportschool ga ben ik ook altijd alleen. En als je daar tegenover je zusje hebt staan die de stad in gaat met vriendinnen etc dan is dit gewoon heel moeilijk.
Zo herkenbaar, onze oudste ziet en begrijpt het ook. Wat voor hem zo frusterend is en waar door hij vaak naar opa en oma wilt om niet bij broertje in de buurt te hoeven zijn. Moet ook eerlijk zegen dat je in een soort van sociale isolement komt zodra je kind een 'beperking' vind het altijd zo heftig klinken.... heeft. Onze huwelijk heeft de laatste tijd ook veel spanning er door, waar door het emmertje soms nog net wat meer overloopt. Weet ook wel dat naar deze periodes de zon weer gaat schijnen. Maar hoop snel dit keer
@Maan14 ♡ moeilijk hoor. Hele ĺeven lang zorgen heeft een hele andere betekenis bij een kind met een beperking, dan voor je kind zonder beperking.
Van de aannemer die zojuist is geweest voor het bespreken van de offerte die hij heeft uitgebracht. Bij opname duidelijk aangegeven wat mijn wensen zijn. O.a. een overkapping met wanden zodat je deze kunt afsluiten. Het gaat om een aanzienlijk bedrag, overkapping heeft hij vergeten en binnen 10 minuten stond hij weer buiten. Dat gaat hem dus niet worden. Heb van een andere aannemer wel al een bedrag gehoord en die zou ook vandaag komen. Maar helaas is hij geveld door corona. Dus even afwachten wanneer die weer kan komen.
Hier gaat zoon 1 x per 14 dagen een zaterdag naar de zorgboerderij, dat scheelt al enorm. En ook hij gaat vaak even langs bij oma om bij haar te eten. Dat sociale isolement herken ik ook hoor, eigenlijk is er nog 1 stel vrienden over en hebben we nog goed contact met mijn nicht maar dat is het eigenlijk ook wel, helemaal met de corona met de lockdowns hebben we het erg moeilijk gehad met mijn zoon, van sommige mensen (waarvan wij dachten dat ze vrienden waren) hebben we al 2 jaar niets meer gehoord.
@Maan14 hoe zijn jullie er achter gekomen. En het gevecht is zo zwaar en ja ook bij ons gaat het niet zoals je wenst. Kind 5 dagen van huis en school gaat gewoon nog steeds knudde. Wij weten het ook allemaal niet. Krijg jij goede begeleiding?
De maatschappelijk werkster is echt goud waard. In het ziekenhuis en eigenlijk juist voor onze zoon. Maar ook alles rondom de zorgen van hem. Momenteel zit hij absoluut niet op de juiste plek. Maar voor de juiste plek moet hij meer hulpbehoevend zijn 'school' Met de nieuwe ontwikkelingen komen er ook nieuwe mogelijkheden. Onze zoon is prematuur geboren door foetale nood, ph waarden navelstreng net boven de 7 grens. Apgar van 8-7-4 eigenlijk had hier bij het lampje al moeten gaan branden. Zijn eerste dagen een sterk wisselende en vooral lage bloeddruk met te lage bloedgassen. Uit eindelijk overgeplaatst naar het sophia volledige beademing en hier ook de hersen echo's ' bij hun was er wel een lampje gaan branden' bij overplaatsing naar het amphia stond er dit in koeien letters. Echo cerebrum (voor ontslag in SKZ): structureel normaal. Geen bloedingen. Wel opvallend dat witte stof periventriculair inhomogeen hyperechogeen is, en een subependymale cyste links. Deze echo cerebrum dient herhaald te worden, op vraag van SKZ. Hij was toen al meer als een week oud. En voldeed toen al aan een pvl beeld met cyste vorming. 'Zeer ongunstig' In het amphia heeft hij maar 3 dagen gelegen, terug overgeplaatst naar het toen nog lievensberg ziekenhuis. En uit eindelijk toen hij 15 weken oud was pas de controle echo gehad. Waar bij vermeld stond dat er geen vergelijkingsmateriaal was en ze dus op het oog dachten dat er vooral nog flaring was maar ze niet konden zien waar de cyste zat maar ook niet wisten waar te zoeken. Uit eindelijk in 2018 een controle mri gehad echter was deze op het oog goed, maar blijkt dit ook best te kunnen omdat dit nu niet meer zichtbaar hoeft te zijn maar wel daadwerkelijk schade heeft kunnen aanrichten. Daarom nu er voor gekozen via cz met best doctors in zee te gaan.
Wat heftig en een gemiste kans. In de zin juiste hulp en nieuwe verbindingen aanleren. Heftig hoor en nogmaals sterkte
Toen mijn vader vorige maand naar een verpleeghuis ging heb ik , nav een tip van hier , alle buren in zijn oude straat een kaartje gestuurd met zijn nieuwe adres en mijn telefoonnummer erbij… in de hoop dat ze misschien eens langs zouden gaan of een kaartje zouden sturen. Het was best een hecht volksbuurtje. Maar helaas , een maand lang niks gehoord, niemand gezien. Belt er gisteravond een aankoopmakelaar of ze voorrang kan krijgen bij de verkoop van het huis voor 1 van haar klanten, een buurman uit de straat… en ze had mn nummer van dat briefje. Moet je je toch ook kapot schamen. Ik zet ze onderop de lijst denk ik.
Lekker asociaal en brutaal! Ik zou ze gewoon mee laten bieden met de rest, wat nou voorrang?! En als deze buurman het hoogste bod heeft, dan zou ik in staat zijn om dan voor het een na hoogste bod te gaan. Zelf gaan wij dat ook doen bij mensen uit de wijk van mijn schoonvader. Een bericht via messenger, niet gecondoleerd maar wanneer kunnen we naar het huis komen kijken? Uitgelegd dat we nog met het regelen van de crematie bezig waren. Wilde ze de middag na de crematie komen want ze hadden haast... Nou voor jullie 100 anderen die wel het respect hebben om te wachten. Echt verbazingwekkend hoeveel aasgieren er zijn als iemand is overleden of naar een verpleeghuis gaat.
Wacht even hoor want ik kan er even niet met mijn kop bij. Jij laat netjes alle buren weten dat je vader verhuist is. 1 van die buren wil eigenlijk het huis van je vader kopen en gebruikt het kaartje dus om zijn makelaar jou te laten bellen om te vragen of ze voorrang krijgen ? Ik snap soms werkelijk waar niet hoe de hersenen van sommige mensen werken. Ik zou die dus ook onder op de lijst zetten.
Oh je maakt zoveel mee (op dat gebied) als je in de zorg werkt ( in mijn geval werkte) Familie die nooit naar iemand om heeft gekeken, die je moet bellen omdat het een aflopende zaak is en die vervolgens vol drama om het bed heen zitten want oh wat is het toch erg dat lieve mama overlijdt. Of (misschien nog wel erger) alvast beginnen de kamer leeg te halen terwijl vader nog op bed ligt (en dus nog gewoon leeft). Arme man heeft uiteindelijk een week met alleen zijn bed en nog wat kleren in de (ingebouwde) kledingkast gelegen voordat hij ging hemelen. Kinderen hebben we trouwens , toen de kamer leeg was en alles was verdeeld, niet weer terug gezien, ook niet op de crematie. Moet er natuurlijk wel bij zeggen dat je niet weet wat er vroeger misschien allemaal gebeurt is in het gezin en waarom er zo wordt gereageerd.
Wow dat is echt wel de overtreffende trap nog. Wat een lef zeg. Bizar. Ik zet me vast schrap voor wat nog komen gaat als het huis volgende week op funda staat dan