Kindje is al 4jaar. Daar doen ze geen dutjes meer. In de meeste scholen is dit enkel voor het opvangklasje.
hier mogen ze ongeacht de leeftijd even een dutje doen in het slaapklasje. 4-5 jarigen hebben dit meestal niet meer nodig, maar het mag wel gewoon. En kinderen die echt structureel een dutje doen die kunnen hier om 12u opgehaald worden door de bso om naar de slaapkamer te gaan. Verder kwestie opvang om 15u, er zijn genoeg onthaalmoeders die aan naschoolse opvang doen. En als je hulp nodig hebt, dan kan de huisarts die opstarten voor je. En dat is dan meer dan een online psycholoog. Maar ik krijg de indruk dat er meer speelt hier. Deels onwil om echt uit de situatie te geraken en misschien ook deels gewoon niet weten bij welke instanties aankloppen. Als je echt hulp wil, dan ga je in gesprek met je huisarts. En als je hulp wil met je kind dan praat je met het clb of het huis van het kind. Gewoon klagen op een forum gaat je niet helpen. Zeker niet wanneer wij hier gewoon horen dat er niks veranderd is aan de situatie tegenover 2 jaar geleden.
Ik ben eigenlijk wel heel benieuwd wat jij van deze situatie vindt Je hebt vaak een scherpe blik en leest tussen regels door. En eerlijk? Ik heb weleens wat teksten van jou in m’n werk gebruikt
Ga naar de huisarts en laat je naar de psychiater doorverwijzen. Als je goed ingesteld bent op medicatie in combi met actieve therapie minimaal 1, liever 2x per week in het echt ipv online heb je kans om weer terug te gaan naar stabiliseren van je angststoornissen. Onze jongste heeft een eetprobleem, om sonde voeding te voorkomen krijgen wij nu gezinshulp thuis. Die helpt ook mee om te kijken naar het gezinssysteem. Wij schamen ons niet voor deze stap, wij zijn blij met alle hulp en grijpen die met beide handen aan. Kijk ook eens of gezinshulp voor jouw kind mogelijk is, waarbij óók het hele gezinssyteem mee wordt genomen. Wie weet ziet een onafhankelijk persoon wel heel iets anders dan jijzelf
Even als disclaimer; ik ben stik chagrijnig en dus erg kort door de bocht dus bij voorbaat excuus. Meid pak jezelf bij elkaar en doe iets met je leven want op dit moment ben jij degene die je kind mishandeld. Jij laat het gebeuren en faciliteert het omdat je jezelf in een slachtofferrol plaatst. Dus laat zien dat je de titel moeder waard bent en zorg dat ze een ( ander) veilig huis krijgt.
Kindje van ts is 3,5 jaar. TS, ga eerst eens weer langs je huisarts. Want zoals het nu gaat gaat het duidelijk niet.
Huh wacht ff... oma woont dus níet in huis erbij? Dan is dat toch onwijs simpel en snel opgelost? 'Nee mam, komt nu niet uit. Ik bel je wel als ik een oppas nodig heb' Of als je de cojones niet heb om dat te zeggen, dan doe je de deur gewoon niet open? Sleutels inleveren zodat ze niet zelfstandig naar binnen kan wandelen Meid je moet jezelf écht, maar dan ook écht een flinke schop onder je kont geven. Je bent nu 4jaar aan het kwakkelen met een ongezonde thuissituatie. Jij bent de enige die hier wat aan kan doen. Jouw meid en jijzelf zijn de belangrijkste, oma moet gewoon lekker (weer) oma zijn. Jij bent de moeder, niet zij. Pak die telefoon en bel je huisarts. Morgen meteen om 8u, hop hop hop. En oma voortaan lekker thuis laten, gaat ze maar achter de geraniums zitten ofzo
Wat mij vooral opvalt is dat de toon van haar eerste post totaal anders is als nu. Eerst las je de urgentie om uit de situatie te komen, nu lijkt ze afstand genomen te hebben van haar gevoel, maar daarmee ook van haar verantwoordelijkheid. En ik snap dat wel (de reden laat ik even in het midden), na zo’n lange tijd zit je gewoon vast doordat ze -denk ik- geen doortastend objectief-professional naast haar heeft staan. En in weze maakt het niet uit of haar moeder het wel bij het rechte eind heeft of niet, het werkt gewoon niet. Dus ik vind dat de moeder van TS hier ook een verantwoordelijke rol in heeft, het gaat namelijk over de fysieke maar vooral mentale gezondheid van een kind. Waarom heeft zei nog niet bij een professional aan de bel getrokken, waarom moddert zij ook maar gewoon wat aan? (Even buiten beschouwing gelaten wie er hier in deze situatie gelijk heeft ja of nee) Over deze situatie valt eigenlijk niet zoveel te zeggen omdat er cruciale informatie mist en normaal hoor je natuurlijk ook maar één kant van het verhaal op dit forum, maar toch voelt dat anders dan dat het nu voelt. Eigenlijk is dit mijn gevoel : Ik vraag mij af of die oma op dit moment geen voogd is of betrokken is in een traject vanuit jeugdzorg en er dus al lang hulp is en dat dat de reden is van het heropenen van dit topic. Het zou voor mij heel erg veel verklaren. Haha die zinnen van mij kosten wel centen hè.
En kijk, dat laatste denk ik dus ook. Er is een soortement van afhankelijkheid naar oma toe. Negatief of positief; om het even. Ik heb het gevoel dat TS klem zit, of gebonden is aan handen en voeten, juist omdat deze oma er is. En een heel stomme vergelijking hoor, maar uit de misdaad ‘stap’ je ook niet even zomaar. Dan kun je ook niet zeggen dat je ermee stopt omdat je er geen zin meer in hebt. Dan wijs je iemand niet zomaar de deur of doe je ‘gewoon lekker’ niet open. Dus ik denk dat het van TS uit geen kwestie van wíllen is, maar kúnnen. PS: geef me je rekeningnummer even. Ik heb vorige week een bonus gehad vanwege een uithuisplaatsing Grapje
Oké, Het valt me op dat er een aantal vragen niet worden beantwoord: -Woont ma nu wel of niet bij jullie? -is moeder aangesteld als gezinsvoogd? -Werk je? -Ben je al bij een psychiater geweest? -Hoe weet je dat je dochter bang is voor je moeder? Welke signalen geeft ze? -Heeft oma een sleutel? Wat gebeurt er als je haar niet binnen laat? Met het risico dat we hier met z'n allen aan een dood paard aan het trekken zijn: Door je kind en oma zo met elkaar op deze wijze te betrekken, beschadig je je kind voor het leven. Hebben jullie al therapie met z'n allen overwogen? Iemand die met jullie een kijkje in het gezin geeft? Het kan toch niet zijn dat je alles zo passief laat gebeuren, en direct een kind hebt met een ongelofelijk trauma. Kom op, TS. Actie. Niet voor jezelf, maar voor je kind
Kan. Maar ik twijfel tussen dat of problematiek mbt competentiebeleving (niet voldoende zicht op eigen vaardig- of mogelijkheden). En dat is psychologie van de koude grond hoor want ik ben noch psycholoog of psychiater. Die laatste zien we vaak terug bij de jongeren waar ik mee werk: asielzoekers. Dan komen vervreemding van normen, waarden en ontlopen van ‘eigen cultuur’ in het geding. In ieder geval heb ik in dit draadje het idee dat er sprake is van een dubbele agenda. Tenminste: het achterste van de tong wordt niet gegeven. En dat hoeft ook helemaal niet, maar als je een Topic opent met een vraag om hulp dan moet je ook wat specifieker zijn mbt de situatie. Het gaat hier ook niet om de waarheid want alles wat TS schrijft is in haar hoofd het hele eieren eten en als je iets denkt, dan is het ook dé waarheid voor jou. Daarom denk ik ook dat het totaal geen zin heeft om te zeggen dat ze iets moet doen voor haar kind, oma buiten de deur moet zetten, een schop onder haar hol nodig heeft. Want dat is een oplossing voor veel anderen maar in dit geval gaat het niet werken. Het klinkt ook makkelijk, vooral omdat het iets is wat heel veel anderen wel zouden doen en het niet te snappen is dat een ander het niet doet. Zoiets doen sommige mensen niet ‘even’ hoe goed dat ook zou zijn.