met deze uitleg snap ik dat het een ding is wat tussen jullie wat stroef loopt soms. De communicatie en het plannen van uitjes/afspraken ed. Ik kan me dan wel voorstellen dat je hier even behoorlijk boos om bent. Want dit is dus blijkbaar voor jouw een grens, waar hij nu overheen walst. Ga een goed gesprek met hem aan. Bedenk hoe jullie dit weer op een manier kunnen regelen zodat het voor jullie beide werkt. Dat hij zijn leuke uitjes kan hebben. Maar ook tijd voor de familie vrij kan houden. Ik denk dat het vooral de communicatie is waar het spaak loopt, hij moet meer met jouw overleggen, want daar heb je behoefte aan. En jij moet aangeven dat dit een grens is. Zoiets.
In een huwelijk/relatie overleg je dit soort dingen ga ik vanuit. Maar als dit niet het geval is hier, dan zou ik not amused zijn. Kijk, als hij vantevoren met goed argument zou komen dat het écht geen andere datum kon voor de anderen, dan zou ik het niet zo'n ramp vinden. Want hoe vaak vier je paar dagen eerder/later een verjaardag omdat dat kwa planning beter uitkomt, weekend ofzo als je op een maandag jarig bent. Maar dit soort dingen hoor je te overleggen vantevoren.
is ook inderdaad niet een gelijkwaardige vervanger. Maar wel een optie om in iedergeval even een leuk moment samen te kunnen hebben.
Maar dan is er dus inderdaad meer aan de hand, waardoor dit de spreekwoordelijke druppel is. Want nou begrijp ik best dat je boos kan zijn als er zonder overleg een vakantie zo slecht of onhandig wordt gepland. Maar de woede die je uitte vond ik daarvoor toch wel wat ver gaan. Dat hier een hele geschiedenis aan vooraf gaat waarbij man met slechte communicatie wel vaker de hort op is, en daar zelfs therapie voor is geweest, maakt dat ik me je enorme boosheid een stuk beter kan voorstellen. Ik denk dat je hem dat ook best duidelijk kan maken. Dat je boosheid extra groot is, omdat hij terugvalt in oude slechte gewoontes en dat hij daar toch echt actie op moet ondernemen. Tijd voor een goed gesprek.
Dat hoeft niet. Mijn zus en haar gezin hechten ook veel minder waarde aan verjaardagen. Het wordt gevierd, maar als er die dag andere bezigheden zijn, worden die daar echt niet voor geannuleerd en vieren ze het een andere keer, ook toen haar kinderen jonger waren. Het verschilt per persoon, bij voorkeur per gezin, anders krijg je discussies zoals topicstarter nu heeft. Er is vind ik ook geen goed of fout, ze houdt echt niet minder van haar kinderen dan ik, ze hebben er gewoon minder mee. Sport daarentegen gaat alles voor opzij
Eigenlijk vind ik dat je nu gewoon een trap na geeft. Heel meegaand zeggen dat er natuurlijk uitzonderingen zijn, MAAR daar hoor je op te anticiperen en lang over na te denken. En als klap op de vuurpijl zeg je ook nog even ‘hoe belangrijk je het maar vindt als ouder’. Het klinkt wel heel erg zwart-wit zo. Persoonlijk neem ik vrij op de dagen dat mijn kinderen jarig zijn. En ja, dat staat voor de komende jaren ook al zo in mijn agenda. Maar als ik een paar weken voordat ze jarig zijn te horen krijg dat ik een zitting heb of nog erger: bij een spoed uithuisplaatsing van kinderen een dag van tevoren, tja dan zal ik daar toch bij moeten zijn en zeker als die zittingen na schooltijd plaatsvinden. Jouw post gaat niet meer over het beginsel: namelijk dat je wat mij betreft hoort te overleggen als het om de combinatie vakantie en verjaardag kinderen gaat, maar meer over hoe jij denkt over het sec vrij zijn of erbij zijn.
Oh sport gaat hier ook voor op verjaardagen haha. Maar klopt hoor, is ook allemaal prima, maar komt toch wel vaak voor dat je er anders over gaat denken wanneer je zelf een kind hebt.
Wij zijn altijd vrij op de verjaardagen van onze kinderen. Zorgen dan dat we geen afspraken hebben staan enz enz. Maar als mijn man heel graag eens met vrienden op vakantie zou willen, dan is dat geen probleem. Mits in overleg natuurlijk. En mits het niet anders kan. Alles zonder overleg zou mij zeer zeker irriteren en als dit altijd zo zou gaan, zou het zeker een reden voor een heel goed gesprek zijn. Besteed je energie aan samen een alternatieve verjaardag bedenken, en niet aan boosheid. Daar hebben de kinderen waarschijnlijk meer hinder van als dat ze van een alternatieve verjaardag zouden hebben.
Ik snap jou reactie zeker wel! Zeker op die leeftijd is een verjaardag zo een grote dag voor kinderen, waar ze heel lang naar uitkijken. Op die leeftijd zijn ze ook niet meer echt te misleiden met een week eerder vieren. Zo een vakantie kan 50 andere weken per jaar bij wijze van spreken dus waarom net dan.
Wat een dooddoener. Ik heb twee kinderen, ik denk er ook zo over. Telt dat dan wel mee als legitieme mening?
Onze kinderen zouden het zelf echt niet leuk vinden als papa op vakantie is op hun verjaardag. Wij hebben verschillende tradities die elke verjaardag (op de dag zelf!) terug komen. Hun eigen verjaardag vinden ze heel belangrijk, de voorpret zou echt een beetje bederft worden als ze weten dat papa er niet is. (Hebben ze niet van mij, mijn verjaardag boeit mij helemaal niet). Dus ja, ik snap je wel. Ik snap ook dat het lastig kan zijn om een vakantieweek te plannen met een groep vrienden. Maar ik vind de verjaardag van je kind echt wel een goede reden om nee te zeggen. Wat hebben al die andere vrienden dan te doen, wat nóg belangrijker is dat ze op de andere datums niet kunnen? (Alhoewel ik snap dat iedereen zelf kan en mag bepalen wat voor hen een belangrijke reden is om af te zeggen). Lastig, maar voor mij zou dit ook nog niet klaar zijn..
Dat je van te voren weet wanneer je kinderen jarig zijn en je daarop probeert te anticiperen betekend niet dat het altijd haalbaar is. Voor mijn man is het niet altijd haalbaar. Ik probeerde alleen met mijn reactie te zeggen dat er zeker ook ouders tussen zitten die wel zulke lange dagen maken, aangezien jij insinueerde dat wij als ouders wel gewoon om bijvoorbeeld 15.00u thuis kunnen zijn voor de verjaardag van je kind. Mijn man had bijvoorbeeld vorig jaar ook een week vakantie aangevraagd (en goedgekeurd) in de week dat ik jarig ben. Een x aantal weken geleden heeft hij te horen gekregen dat dat niet doorgaat. Dus de zin : ik denk dat het idd maar is hoe belangrijk je het als ouder vindt. niet strookt met de werkelijkheid. Ik denk dat elke ouder (uitzonderingen daar gelaten) de verjaardag van zijn of haar kind belangrijk vind, maar soms gaat het gewoon niet door externe factoren.
Ik heb het niet over 15 uur gehad. Ik vind het heel vreemd dat je die ene dag per jaar er zelfs niet met het ontbijt of avondeten (en daarna) kan zijn.
Ik zou net zo boos zijn als jij @Kraanvogel. Woest. Zou me niet kunnen voorstellen dat je als vader zijnde die keuze zou maken, omdat ik zelf die keuze nooit zou maken. Als al mijn vriendinnen op die specifieke dag kunnen, behalve ik, dan zou ik zeggen "gaan jullie maar, ik sla een jaartje over!". Ik kan me namelijk nog zo goed herinneren hoe ik elk jaar aan het aftellen was naar mijn verjaardag toe. Hoeveel leuke spanning ik ervaarde.. en hoe fijn ik het vond als ik me speciaal kon voelen die dag. Het was een speciale dag. Mijn dag. In mijn geval is er sowieso een link met mijn jeugd, want mijn moeder heeft mij aan de lopende band teleurgesteld en dit zou ik mijn kind nooit aan doen. Ik wil dat hij zich die dag super speciaal voelt.. het is de dag van mijn kind, dat gaat voor alles.
Wij vinden de verjaardagen van de kids ook belangrijk, maar hechten gewoon niet zoveel waarde aan de dag waarop we het vieren. Dat kan ook.
Nee klopt daarom staat er ook in mijn post voor de cijfers 15.00u bijvoorbeeld. Tja, waarschijnlijk ben jij dan niet bekend met bepaalde beroepen en daarbij de consequenties die het hele gezin dragen moeten en vooral de consequentie voor de gene die het des betreffende beroep uitoefenend. Maar goed in ons gezin vinden wij de consequentie van bijvoorbeeld de dag van de verjaardag niet samen kunnen vieren of niet aanwezig kunnen zijn bij een rapport bespreking niet opwegen tegen de voordelen van zijn beroep. Het is een keuze die ieder van ons maakt. Iets wat jij je niet voor kan stellen kan wel de realiteit zijn in iemand anders zijn leven en gezinssituatie. Zo zwart wit is het allemaal niet.
Er bestaan ook nog mensen die zich niet zo druk maken om dit soort dingen. Maar hee, als jij hier blij van wordt (of juist niet dus eigenlijk), dan blijf boos? Kinderen of geen kinderen, beetje relaxed in het leven staan is fijn maar niet voor iedereen weggelegd. Eerlijk is eerlijk, ik kan me op sommige gebieden ook drukker maken dan nodig. Maar niet om dit soort dingen. Ik mag al blij zijn als mijn man bij mijn bevalling kan zijn. Het is wat het is. Er vallen geen doden. Niet als hij niet op de verjaardag is, niet als hij niet op vakantie gaat. Maar dit zal hij geen tweede keer doen gok ik
Ja, laten we er elkaar hier ook om aan gaan vallen… Dat is het echt waard… TS vraagt hoe mensen hier zouden reageren en dat verschilt dus. Prima, toch? Aan ts om te bepalen wat zij daarmee doet. Misschien relativeert het en misschien niet. En ook dan weer aan ts om te bepalen wat ze er mee doet.