Niks, maar dan ook niks bijvullen. Ik werk in de zorg. Dan ben je bezig met iemand uit bed halen en dan grijp je met van alles mis. Zo bloedirritant!!! Geen inco, Geen insuline naalden, etc etc etc Of dingen die verkeerd of zelfs niet gerapporteerd worden. (Dingen die bijvoorbeeld bijgehouden moeten worden voor een gedragsvisite, die compleet niet bijgehouden worden) Afschuiven. Iemand wil hulp bij toiletgang en collega is ineens verdwenen... Grrrrr....
Ik loop brandveiligheidsrondes. Dus inspecties van gebouwen. Dan heb ik weer een gebouw gehad en meld ik me af. Standaard krijg ik de vraag of het gebouw niet veilig is en of ze naar huis mogen. Standaard antwoord van mij: Van mij wel... maar ik weet niet of je chef daar blij mee is. Ik heb 180 gebouwen En bij zeker 80 krijg ik dit te horen.
Of ook collega’s die een sloddervos zijn en je bij het overnemen van de dienst eerst zijn/ haar troep op de kamer moet gaan opruimen. Maar van dat misgrijpen van spullen ohhh dat is inderdaad ook bloed irritant. Kan ik me soms helemaal over opwinden! Dat er er soms nog apparatuur verkeerd wordt aangesloten terwijl dit al 100 x gecommuniceerd is. Dan denk ik je werkt op een specialistische afdeling waar je in een acute settling dit echt niet wil meemaken! Pff om moedeloos van te worden soms.
Naalden containers die volgepropt worden IPV tot de max-lijn. Soms heb ik het idee dat ik de enige ben die die dingen dicht maakt. Wat je vervolgens heel voorzichtig moet doen omdat deze bijna uitpuilt. Snappen collega's niet dat die lijn er zit ivm veiligheid......?
Van ouders die stipt op sluitingstijd hun kinderen komen halen en dan nog willen kletsen . Van ouders die niet vertellen dat het kind in de ochtend een zetpil heeft gehad omdat het eigenlijk ziek is. (Zeg het gewoon... Dan houden wij er rekening mee) Van ouders die niet delen dat er thuis van alles aan de hand is en wij dit pas te horen krijgen nadat wij een gesprek aanvragen met ouders omdat er bij het kind een enorme gedragsverandering te zien is... (deel het met ons, dan kunnen wij het kind beter helpen en begrijpen....) Van het hoofdkantoor dat zo goed als niet te bereiden is op vrijdagmiddag. Edit : ik vergeet er nog één! Alle extra uren die wij "moeten" werken vanwege het personeelstekort. We moeten niks, maar hé, anders gaat de groep dicht.. dat sluit dan weer aan bij ouders die graag nog steeds willen ruilen van dagen of uren in willen zetten die de kinderen gemist hebben. We krijgen het normale rooster al amper rond
Ben bijna afgestudeerd als verloskundige, dus deze lijst omvat zeker nog niet alles van het vak. - Zwangeren die bellen met pijnklachten maar nog geen paracetamol hebben gehad. Ergernis is een groot woord, maar ik denk wel vaak... - Zwangeren die bellen met zogenaamde spoed maar vervolgens absoluut niet kunnen komen voor extra controle. - Als ik volgens protocol iemand in wil sturen naar het ziekenhuis en vervolgens van de AIOS/gyn te horen krijg dat ze dat niet willen (?!) - Tja, toch wel zwangeren die blijven roken tijdens de zwangerschap, helemaal als er op een gegeven moment bijvoorbeeld een groei-achterstand ontstaat en ze maar niet willen geloven dat het roken daar waarschijnlijk aan heeft bijgedragen. Sowieso de uitspraak: stress is slechter dan roken. - De trend dat zwangeren steeds eerder en vaker echo's verwachten/eisen zonder medische indicatie. En dat hartje luisteren om de één of andere reden soms niet voldoende geruststelt. - Wanneer collega's niet volledig zijn in hun administratie en ik dingen opnieuw of dubbel moet doen. - Te weinig tijd op m'n spreekuur, waardoor het lastig is een echt goed gesprek met iemand te voeren als dat nodig is. Sowieso ben je al snel bezig met voortdurend tijd inhalen. Dat maakt het werken gehaast en minder leuk.
Ik zit dit te lezen en zie veel zorgverleners (uit diverse disciplines denk ik) die klagen dat patiënten geen pijnstillers nemen maar wel klagen over pijn. Is pijn dat niet een indicator dat er iets aan de hand is? Ik snap oprecht niet zo goed waarom er direct naar pijnstilling wordt verwezen. Ik ben zelf geen voorstander van pijnstillers, maar neem ze alleen als ik niet kan slapen van pijn. De rest van de tijd zit ik het wel uit tot het probleem dat de pijn veroorzaakt is opgelost. Over het topic: als mijn collega's mijn onderschatten op mijn kennis en kunde. ik zie er vrij jong uit en soms verbaasd het ze wat ik allemaal weet en al heb gedaan.. Zo irritant.. En collega's die afspraken niet nakomen en er niet zelf over communiceren.. Als je iets niet af krijgt meld het dan..
Als je ontsteking reuma hebt zoals reumatoïde artritis dan is het ziektebeloop wisseld. Het advies is juist om dat pijnstillers te nemen om de ontsteking te remmen. Als je dat niet doet kan je schade krijgen aan je gewrichten. En zo zijn er nog talloze voorbeelden van verschillende ziektebeelden waarbij het advies is pijnstilling innemen bij klachten.
Er wordt niet direct naar pijnstilling verwezen er wordt naar gevraagd. Of ze dit hebben ingenomen. Mij lijkt het niet meer dan logisch dat als jij ondraagbare pijn hebt, je die pijn wil verlichten zodat het acceptabel wordt. Als het dragelijk zou zijn, ga je niet naar een ziekenhuis toch. Medicatie is dus bedoeld om de pijn dragelijk te maken waardoor je er meer comfortabel bij zit. Dat is is de eerste stap in de behandeling. Symptoombestrijding. Dan ga je op zoek naar een oorzaak.
Nou met zulke was ik snel klaar geweest hoor.. Ik ben niet de opvang voor een ander.. Ga lekker zelf in de speeltuin zitten.. Ik wil niet die "verantwoording" hebben mocht er wat met die 4 jarige zonder aanwezige ouder gebeuren.. Lekker makkelijk zeg.. sommige mensen
Voelt "gevaarlijk" om hier mij irritaties als verloskundige en lactatiekundige neer te zetten want een groot deel van de forumleden zijn potentiële cliënten Ik erger me niet zo snel, meestal snap ik dat onder vervelend of dwingend gedrag van cliënten een heleboel angst en zorgen zitten. Echter 1x als verloskundige iemand gehad die me om 3u 's nachts belde dat ze de dag ervoor al vanaf 's ochtends haar kindje minder voelde bewegen. Vervolgens was ze eerst gaan werken, nog steeds weinig gevoeld. Eind vd middag thuis gekomen, nog steeds afgewacht, toen druk met avondeten etc, 's avonds voor de tv ook weinig gevoeld en zorgen gemaakt maar afgewacht. In slaap gevallen en om 3 uur werd ze wakker, maakte zich weer zorgen en besloot nu wel om te bellen... Dat was de eerste en enige keer dat ik geïrriteerd heb gereageerd aan de telefoon 's avonds of 's nachts. Het hoort absoluut bij het beroep om op ieder tijdstip gebeld te worden en ik snap ook heus dat vrouwen hiermee 's avonds bellen (want dan zit je rustig en ga je je zorgen maken). Maar het de hele dag uitstellen en dan midden in de nacht bellen, werd ik echt niet vrolijk van! Uiteraard wel gewoon heen gegaan, alles in orde, mevrouw gerustgesteld en op het hart gedrukt voortaan eerder te bellen. En als lactatiekundige: Als we een tijdstip voor een consult afspreken, ik van tevoren uitleg dat het belangrijk is om de voeding dan te timen, zodat ik kan observeren. En dat ik dan stipt op tijd er ben en het kindje heeft net een volledige voeding gehad... want hij was zo onrustig. Joh, geef dan een paar slokjes, loop rond, zing een liedje ofzo. Ik snap dat je je kind wil troosten maar zo kan ik je toch niet goed helpen? Zonde van het consult....
Mensen die , na duidelijk gezegd te hebben NIETS van je dienblad te pakken, dit toch doen... En ja toen is er wel eens een dienblad vol drinken op meneer gevallen. Was hij nog boos ook...
Hier ook meegemaakt. Echter belde ik niet pas om 03:00. Uiteindelijk ben ik na een week ctgs ingeleid.
Is dit gewoon laksheid of zijn er relatief weinig containers? Naaldencontainers vallen onder specifiek ziekenhuis afval en de inzamelmiddelen kunnen relatief duur zijn
Maar andersom denk ik soms ook ik had pas oorontsteking. Echt wel zo'n pijn dat ik ibu + pcm pakte. Mocht wel op spreekuur komen. Oh je temperatuur is 37.8 dus geen koorts, dan geef ik je nog geen ab. Euhm nee, 2 ibu en 2 pcm in 6u tijd haalt de temperatuur ook wel naar beneden. Zonder de pijnstillers had ik wel koorts gehad. Dat zijn wel dingen waardoor ik de volgende keer denk "eerst de ha, dan pijnstiller" als het zonder enigzins draaglijk is. Ik bel niet als ik denk dat pcm de oplossing is en ik bel ook niet maandelijks om een ab te krijgen. Nu kon ik na een week terug om alsnog ab te krijgen