Lief dat je het vraagt, zie berichtje hierboven. Ik sta vol van de stress en herken mezelf af en toe niet. Heb zo gigantisch veel woede in me zitten op het moment.
Jee @GossipGirlxoxo wat een ellende zeg... Zou me zo machteloos voelen. Sterkte met de hele situatie❤️.
Hoe gaat het met je plekken? Is dat al minder geworden? Probeer ondanks de stress ook aan jezelf te denken en lief voor jezelf te zijn, hoe lastig dat ook is. Het is een waardeloze situatie.
de grote plekken zijn weg. Er komen wel dagelijks nieuwe maar gelukkig kleine plekken bij. En wat ik heel appart vind is dat de vlekken overal zichtbaar zijn behalve in mijn gezicht. De wachtlijst voor het dna onderzoek is lang dus het zal wel even duren voor ik daar wat meer van weet.
Oh wat vreselijk. Weet verder ook niet wat te zeggen, behalve dat ik maar hoop dat nóg meer leed jullie bespaard blijft ♥️
Ik kan me goed voorstellen dat je emoties heen en weer schieten en er telkens een andere de boventoon voert. Ik hoop dat jullie zoon hiervan leert en weet dat hij altijd bij jullie terecht kan. Maar het lijkt me enorm moeilijk om hem weer volledig te vertrouwen. Lastige leeftijd, beïnvloedbaar, je weet niet wat die gasten gaan doen… Het liefst zou je hem misschien wel voor hele lange tijd binnen houden. Snap je woede heel goed. Het zijn dan qua leeftijd kinderen, maar ze zijn wel tot volwassen daden in staat en weten ook al heel goed hoe ze de politie moeten omzeilen. Hoop toch dat ze snel binnen zitten! Goed dat je dat van jezelf weet en dat je verstand sterker is. Zal niet makkelijk zijn om die woede in je te voelen. Knuffel, het is niet niks wat jullie allemaal meemaken in korte tijd❤️.
Oh wauw @GossipGirlxoxo net als je dacht dat het niet erger kon. Ik lees nooit in dit topic maar zag je naam en was dus benieuwd naar je gezondheid, die vlekken hoe dat ging. Maar er is dus nog meer stress bovenop gekomen. Jeetje, weet njet wat te xeggen behalve veel sterkte gewenst.
Pff dit zijn dingen die je eigenlijk alleen in een film wil zien. Wat zal jij je ontzettend machteloos moeten voelen. Ik hoop dat deze ellende snel overwaait, en die eikels hun verdiende straf krijgen! Heel veel sterkte!
Maar @GossipGirlxoxo je moet echt dingen gaan schrappen. Kun je noet met een deel van de erfenis iemand inhuren die de verbouwing regelt? Als jij instort valt alles als een kaartenhuis in elkaar. En dan hebben dal die mensen die je wilde helpen helemaal niks meer aan jou. En dat klinkt hard, maar ik heb zelf ervaren dat constant doorgaan onder hoge stress uiteindelijk maakt dat je lichaam op een dag opgeeft. En dan ben je echt niet in een dag, week of maand weer beter.
Het is zoveel dat ik niet zie wat ik uit handen kan geven. Het financiële stukje gaat om zoveel geld en bepaalde dingen moet ik gewoon mijn handtekening voor zetten (ben notarieel voor alles gemachtigd omdat mijn moeder er niet mee om kan en wil gaan en geen verstand heeft van het papierwerk). De verbouwing is lastig, een aannemer vinden in deze tijd is drama (voor zo een grote verbouwing als deze zijn de wachttijden gigantisch en omdat we in het vak zitten weten we met wie we wel en vooral met wie we niet in zee willen gaan) en wat voor visite kaartje zet ik neer voor ons bedrijf als ik een andere aannemer onze verbouwing laat doen? Ik wil echt graag dingen loslaten maar overzie niet meer waar te beginnen en wat wel en wat niet kan. Mijn vader zijn as moet al maanden opgehaald worden maar telkens als ik er over begin gaat mijn moeder heel hard huilen, ben ik daarna ook weer giga van slag, maar uiteindelijk moet het voor de 18e deze maand opgehaald worden en is er nog geen afspraak gemaakt. Ook dit soort kleine dingen krijg ik stress van. Mijn hoofd zit zo vol dat ik alles vergeet en elk klein ding al is het maar het betalen van een rekening in mijn agenda moet zetten. En als klap op de vuurpijl verteld man me net dat ik gigantisch vergeetachtig ben en de laatste weken dingen wel 3x vertel en ik weet dan echt niet meer dat ik een uur of dag eerder exact hetzelfde al verteld heb aan hem. En dat voor iemand die gigantisch perfectionistisch is en nooit wat vergeet, zorgt ook weer voor zorgen of ik niet gek word of dat er iets mis is met mijn hersenen ofzo. Ik stroom gewoon letterlijk over in mijn hoofd. Nieuwe informatie komt niet meer binnen en de informatie die in mijn hoofd zit lijkt niet meer op de juiste plek opgeslagen te worden of er op de juiste manier en op het juiste moment uit te komen. Edit. Enige wat ik uit handen heb gegeven is mijn werk. Normaal doe ik alle controles van betalingen die de deur uit moeten (administratief medewerkster mailt me elke week een lijst en ik streep weg wat nog niet betaald mag worden) en boekingen in het systeem of alles goed weg geboekt is op het juiste project en controleer ik alle facturen (of alle juiste inkopen en manuren op de juiste projecten zijn gefactureerd) en ik doe de crediteuren administratie zelf. Die dingen doe ik nu dus helemaal niet. De betalingen mogen er nu allemaal uit zonder dat ik ze gecontroleerd heb. De facturen kijkt man vluchtig na of hij geen gekke dingen ziet (daarin zullen nu dus dingen verloren gaan en dat kost geld maar het is even niet anders) en de administratieve afdeling bij de accountant controleert of alle inkopen op de juiste grootboekrekeningen worden geboekt (kost ook flink wat extra geld) maar ik ben er met mijn hoofd zo niet bij dat ik dan liever het een ander laat doen en als het fout gaat ook niet daar nog me rot over voel al vind ik het ook mega lastig om deze controles uit handen te geven. Maar zolang mijn bordje zo vol is als nu kan ik gewoon niet werken. Als ik nu fouten maak op het werk heb ik nog meer redenen om me rot te voelen dan ik al nu al heb.
Jeetje zeg @GossipGirlxoxo wat een verhaal! Niet zo raar dat jij overloopt. Wat betreft die foute gastjes van je zoon, daar zou je eventueel ook nog (anoniem) een melding van kunnen maken bij veilig thuis. Op die manier kan er wat extra aandacht besteed worden om deze jongens weer in het gareel te krijgen. Elke keer als ze met de politie in aanraking komen wordt er sowieso ook een melding gemaakt, maar hoe meer verschillende meldingen, hoe beter (iets met personeelstekort). Wat betreft de as van je vader ophalen, wij hebben aanstaande woensdag de afspraak om de as van mijn schoonvader op te halen. Volgens mij overleden zij vlak na elkaar. Dus je bent niet de enige die daar traag en laat mee is. Wij hebben nog geen enkel pand verkocht, want ook hier komt er gigantisch veel op ons af. Wij hebben nu besloten om eerst onze eigen tuin op te knappen en dan verder te gaan met de panden. Op die manier kunnen we thuis tenminste tot rust komen. Dat we op deze manier een paar honderd euro extra per maand aan verzekeringen betalen is dan even maar niet anders. Maar ik merk inderdaad dat het een hoop stress met zich mee brengt en dan hebben wij niet eens een eigen bedrijf of een kind met foute vrienden. Dus ik vind het super knap hoe je tot nu toe alle ballen in de lucht weet te houden. Een oplossing heb ik helaas niet voor je, maar weet dat je echt super goed bezig bent!
@GossipGirlxoxo dat was t wespenest waar ik al bang voor was. In je uppie maak je andere keuzes, nu heb je ook met je eigen gezin te maken en je zoon die op een moment ook buiten is en buiten je "controle zone" (als in weinig grip op zijn veiligheid). Ik denk dat zijn inschatting over geen aangifte doen niet verkeerd is, hoe onrechtvaardig het effect ook moge wezen. Allicht als je weer eens een "jahaaaaa" naar je hoofd geslingerd krijgt, de wijkagent eens bellen met de vraag of hij tijd heeft voor een pedagogisch bakkie. Mogelijk maakt dat meer indruk en als er daarmee in elk geval 1 uit de klauwen van criminaliteit weet te blijven is dat toch winst. Die inbrekertjes hier kwamen ook niet omdat ze t thuis zo krapjes hadden hoor. Waren kinderen uit gezinnen die ruim boven modaal zaten, tot zeer ruim boven modaal. Daar zijn gewoon ronsel en manipulatie technieken voor. Heb je enig idee hoe je je zoon daar uit kan halen/houden? Paar maanden thuis raakt hij wat naar de achtergrond dat is al mooi.