Nee die ouders zeggen er nooit wat van. Ze vinden het eerder “grappig” want ze zijn zo gek op lekker eten. En vinden het altijd zo leuk bij mij omdat ik altijd lekkere dingen neer zet. En ik wil er niets van zeggen om het gezellig te houden omdat ik dan al gefrustreerd raak ben ik bang dat ik er op een onaardige manier wat van zeg. Alleen met het voorbeeld als we ergens heen gaan en mijn eigen kinderen misgrijpen omdat hun kinderen mijn eten en drinken opeten dan zeg ik wel je eigen moeder heeft voor jou ook eten meegenomen en D. En M. Willen straks ook nog wat en het is niet leuk voor ze als het dan op is. Ook met dagjes uit naar een pretpark. Dan neem ik belegde broodjes mee voor in de ochtend zodat de dag niet begint met patat en hun moeder neemt een krentenbol of broodje hagelslag mee en dan geef ik mijn kinderen brood en dan zeggen ze mag ik ook ik vind dat lekkerder. Dan zeg ik geen nee maar ben ik degene die zelf dus geen broodje heeft of maar hun krentenbol eet omdat die kinderen ons eten dan hebben opgegeten
Vind ik wel bijzonder van die ouders hoor. Kinderen kunnen er waarschijnlijk niets aan doen, maar die ouders moeten toch snappen dat dit onwenselijk gedrag is
Onze zoon heeft autisme en die hebben we ook echt moeten leren dat hij ( b.v op verjaardagen) niet onbeperkt kan/mag pakken. Die pakte gewoon een stoel, schoof die bij aan de tafel, en dan begon hij tot het op was. Dat hebben we heel erg moeten begeleiden en nog steeds moeten we daar regelmatig bij ingrijpen. Wat wij wel eens doen is ipv warm eten een hapjes avond, dan mag hij zijn stoel aanschuiven en eten. Maar dan zijn wij met zijn 4 tjes en heeft niemand er last van
Nou. Hier zou ik me ook ontzettend aan ergeren. Gewoon, omdat ik dat vervelend vind; kinderen die graaien. Nog vervelender: ouders die er niks van zeggen. Hier ook zo’n kindje dat niet weg kan gaan bij de schalen voordat het allemaal op is, voordringt bij de snoeppot, etc. Tegenwoordig krijgen ze, als hij erbij is, allemaal een klein schaaltje met chips/snoep en als het op is, is het op.
Weet je wat het voor mij vooral vervelend maakt, M. Eet al zo weinig en als ze dan wat lust en iemand pakt voor haar neus tegelijk de laatste 3 dingen weg van datgene omdat hij bang is 1 minder te eten dan baal ook als een stekker omdat er een tafel vol lekkers staan en M. Niet mee kan eten. Net als met snoepjes ze lust 2 soorten snoepjes en dat word dan voor haar neus weg gegraaid waardoor ze niets heeft. Soms ben ik geneigd juist voor M. Alleen dan een apart bordje te maken wat alleen voor haar is maar dat gaat ook tegen mijn principes in.
Is het ook alleen komt hij van speciaal onderwijs , uit een klas van 9 kinderen , 3 leraren en altijd in hetzelfde lokaal les en altijd met de taxi naar school. Hij moet straks met de trein naar school, een grote school, moet zich elk uur verplaatsen naar een ander lokaal , meerdere leraren en een grote klas ( de klas van dit jaar bestaat uit 40 leerlingen) Hij had dus voor niveau 2 gekozen zodat hij rustig aan het reguliere kon wennen ( 2 jaar) om dan verder te gaan met de niveau 3 ( 2 jaar) opleiding. Ook zijn zijn mentor en wij nog niet overtuigd dat de bbl constructie voor hem zal werken. Maar goed vandaag maar eens contact opnemen met de school om het te veranderen naar de niveau 2 opleiding
daar begint ze een beetje genoeg van te krijgen, na een jaar of 5, 1 a 2 komkommers per dag… gek hè!?
H. Heeft dat dus ook. Vind het echt vreselijk! Ondanks dat ze thuis meer dan genoeg krijgt en wij niet eens streng zijn, dus dat is het in haar geval niet. Na al die jaren moet ik haar nóg herinneren aan dat ze niet ongelimiteerd mag pakken En ze weet dat als ze zich niet aan de afspraak houdt (Is nl wel eens gebeurd) dat we dan terug naar huis gaan. Vreselijk dat er kennelijk ouders bestaan die daar niks van zeggen.
Ja bizar hè! nou heb ik zelf maat 41 en in mijn familie is maat 47 ook een hele normale schoenmaat , maar dan wel voor mannen. Ik hoop dat zij maximaal tot maat 41 doorgroeit met der voeten. Ze is niet heel lang. Ik denk nu net zo lang als jouw dochter en daar mee is ze 1 van de kleinste meiden van der klas. Ze is overigens ook 1 van de jongste, alle meiden zijn al 7.
Volgens mij is het iets landelijks. Maar ik woon in Gelderland, vlakbij de grens met provincie Utrecht.
Hebberige kinderen. Ik kan er ook zeer slecht tegen. Nu zijn wij altijd heel makkelijk hoor. Ik doe niet aan aparte schaaltjes of kommetjes. Ik trek gewoon mijn mond open en zeg er wat van. Ook bij hebberige kinderen. En dan deert het me ook weinig of er ouders bij zitten. Nooit geen gedoe mee gehad.
Toch zou ik dat wel doen. Voor M een apart schaaltje maken. Of trommeltje als je weg bent. Ik vind dat helemaal niet gek en zou dit echt totaal begrijpen als ik met je weg zou gaan. Sterker nog: als ik het weet en ik ga een dagje met je weg, dan zou ik even met je app’en wat we meenemen ergens heen zodat we dit ‘probleem’ niet zouden hebben. Maar ik heb zo het gevoel dat de ouders van die andere kindjes daar niet op komen…
Mijn jongste eet op de opvang alles, en thuis zo goed als niets, geen groente, geen fruit, geen saus. De strijd is echt zo vermoeiend. En vooral omdat het de hele dag terug komt. Dus ja hij eet alleen droge crackers, knijpfruitjes en 3 keer per week droge spaghetti met geraspte kaas als avond eten. Ik trek de strijd en het gezeur aan tafel gewoon niet meer. Hopelijk gaat het beter als hij naar school gaat en meer uitdaging krijgt want het lijkt heel erg op een macht-dingetje. Dit is het enige waar hij zelf controle over heeft.
Ik weet eigenlijk niet of het echt hebberig is. Mijn A bijvoorbeeld is heel hebberig, maar eet weinig. Wat ze wel heeft qua eten wil ze absoluut niet delen H daarentegen is wel echt van het delen, maar ook van het veel en snel eten. Helaas komt eetverslaving veel voor in mijn familie dus ik hoop soms echt dat het niet een dingetje wordt bij H. Ik probeer het verder niet echt te benadrukken omdat ik bang ben dat het dan nog obsessiever wordt.
Nou je hebt groot gelijk hoor, zou ik ook niet doen. Hier in de straat gebeurt het weleens dat er iemand als iedereen buiten speelt wat drinken en lekkers erbij haalt, maar dat wil niet zeggen dat dat maar vanzelfsprekend is. Als ze komen lopen schooien, zou het bij mij ook snel afgelopen zijn met de ijsjes met lekker weer.
Ja het ligt er natuurlijk wel aan wat een kind pakt en hoe ze zich gedragen. Als het een kind is wat bij de schaal zijn of haar mond staat vol te proppen of maar blijft pakken dan zeg ik daar sowieso wat van. Dat het best rustiger mag en een ander ook wil.
Dat vriendinnetje van dochter waar ik het eerder over had is net zo. Inderdaad zo irritant. Als ze er is met dochters verjaardag, zijn ouders er niet bij, dus ik zeg er dan gerust zelf wat van. Het is gewoon genant.
Mijn stiefzoon heeft ADHD (en ik weet niet zeker of dit ermee te maken heeft), maar in eerste instantie hebben we daar de eigen schaaltjes voor bedacht. Het is gewoon niet leuk en gezellig meer om met z’n allen te eten als hij erbij is. Hij eigent zich die hele schaal chips toe, waardoor er vaak voor mijn kinderen, die af en toe een handje nemen en dan weer even iets anders gaan doen, niks meer is. Die schaal moet leeg, anders is er geen rust. Hij heeft z’n mond nog niet leeg of de volgende hand chips verdwijnt er alweer in. En ja dat vond ik zielig voor mijn kinderen en de dochter van m’n man uit zijn eerste huwelijk. Hoe vaak we het ook zeiden, wat we ook deden, hij bleef het doen. Ontzettend irritant. Voor ons, maar ook voor hem waarschijnlijk. Dus ieder een eigen schaaltje nu en het is opgelost.