Het ligt er ook wel aan hoe een huis in de markt gezet wordt. Ik snap de “je moet zoveel overbieden” opmerkingen nooit zo. We hebben in onze zoektocht ook wel huizen gezien, waar gewoon teveel voor gevraagd werd en huizen waar je echt op moest overbieden. Daarom is een goede aankoopmakelaar wel een aanrader, zij kunnen de waarde veel beter bepalen, zeker in ons geval was dat heel lastig om zelf te doen (hoge segment, dus dan kun je minder goed vergelijken).
Wij zelf ook hoor, hadden we echt niet verwacht. De verkoop makelaar zei van te voren dat het overbieden een beetje terug liep en dat we uit moesten gaan van de vraagprijs en max 5% erboven omdat hij hem reeel op de markt zou zetten en niet wat lager om meer kijkers te trekken die elkaar dan zouden overbieden. Achteraf waren er ook weinig kijkers, 8 totaal waarvan 3 een 2e bezichtiging hebben gedaan en 1 een bod heeft uitgebracht. Edit. Als ik er nu zo over nadenk hebben die mensen nog meer overboden dan dat ik kwijt was voor mijn huis. Gewoon weg in lucht dat geld…
Ik snap dat sowieso niet. Ik ben meer van; vraag wat je er echt voor wil hebben en dan is het wie het eerst komt… Zal mijn autistenhoofd wel zijn
Uhm, geen idee eigenlijk. Bij mn neefje en nichtje zou ik dat wel doen, weet niet of ik dat dan ook bij ouders van vriendinnetjes zou doen.
Onze oudste kan ook zo hebberig zijn, verschikkelijk. Bij hem is het een soort dwang. Ik maak altijd een appart bakje voor hem. Geeft hem super veel rust. En ons ook. Als we ergens zijn zeg ik er altijd wat van. Heb het idee dat het nu stukken minder word gelukkig. Maar hij heeft ook weer meer 'rust' Hier zijden ze dat het een ding door zijn ass kon zijn.
Haha, ik snap van die hele huizenmarkt ook echt helemaal niets Net zoals dat sommigen niet extra zouden "mogen" aflossen. Het lijkt mij dat je zoiets toch zelf mag bepalen maar kennelijk werkt het niet zo.
Hier mag ik ook maar 10% extra per jaar aflossen. Tenminste meer mag wel maar dan betaal ik er een boete over.
Kan heel goed zijn hoor, hier heeft zoon er ook moeite mee. Maar nu valt het wat minder op omdat hij (en zijn gedrag) geheel geaccepteerd wordt door onze vrienden en familie en deze nu dus ook prima zijn (eet) gedrag weten om te buigen zonder dat het naar het negatieve gedraaid wordt. Zo vraagt mijn nicht b.v dan aan hem of hij de hond uit wil laten, vaak haalt dat de aandacht goed weg van de tafel met al dat lekkers. Mijn vriendin zet nooit altijd alles tegelijk op tafel en vraagt dan aan hem of hij het even wil aanvullen zodat iedereen weer wat kan pakken, dat doet hij dan ook graag. En niemand neemt het hem kwalijk als hij toch even "de mist" in gaat. Maar toen hij jonger was had hij overal zijn eigen schaaltje en als die leeg was dan was het gedaan, kleine uitdeelzakjes chips werkten echt veel makkelijker dan een bak op tafel. Zelf een schaaltje vullen leverde ook altijd strijd op want hij/ zij doet veel meer in haar/zijn schaaltje dan ik heb, de oplossing is schaaltje op de keukenweegschaal en dan 50 gram erin, heb je allebei even veel en ja soms oogt het ene bakje voller dan het andere, maar er zit toch echt even veel in. Daarna ging het een hele tijd goed en nu ze beiden pubers zijn begon het gezeik weer dus mogen ze weer met hun bakjes op de weegschaal
mijn dochter is zo’n kind. Die blijft eten en heeft geen grenzen. S avonds hangt ze kotsend boven de wc. En echt wij blijven zeggen dat ze moet stoppen met eten maar als ze de kans heeft pakt ze stiekem toch weer iets. Thuis zeurt ze de godganse dag om eten/snoep/brood etc en dat terwijl ze weet op welke tijden ze wat te eten/snoepen krijgt. vorige keer heeft ze bij een vriendinnetje waar het snoepgoed gewoon op tafel staat echt ongegeneerd zitten snoepen.. en echt vreselijk veel. Die moeder lachte er om en vond het absoluut niet erg. Maar ik zat s avonds weer met een kind wat over der nek ging. En ze leert er niet van hè
Of ze doen dat thuis ook en daarom hebben de ouders strenge(re) regels opgesteld. Dat jouw kinderen er goed mee om kunnen gaan dat er lekkers op tafel staat, betekent niet dat alle kinderen daar goed mee omgaan. En de leeftijd zal ook nog een rol spelen. Als je het vervelend vindt, kan je het misschien aangeven bij die vrienden. Dan kunnen zij dat van te voren weer aangeven bij hun kinderen. Ik heb twee verschillende eet-kinderen. De een wil het liefst elk moment een snoepje en de ander bewaart zijn snoepjes zo een week en kijkt er niet naar om. Zelfde opvoeding en zelfde genen
Maar daar kan je toch wat van zeggen? 1 ding tegelijk pakken, andere kinderen willen ook nog wat eten. Net als bij je broodjesverhaal, dan maar niet aardig maar ik zeg dan gerust nee
in dit geval niet, zijn de kinderen van goede vrienden waar we veel over de vloer komen en ik weet dat ze daar amper snoep krijgen en nooit wat lekkers op tafel zetten (alleen met verjaardagen).
Of kinderen die wat eten pakken van een schaal bord iets en dan terug leggen omdat ze wat anders willen. Ik kan daar zooo niet tegen! Bij mij moeten ze wat ze pakken dan ook gewoon eten
Dat is inderdaad ook erg irritant! Nog voor de corona hadden ze bij een vriendin (2 dochters) oog 2 jongens ennonze knul tijdens een feestje over de vloer. Onze knul was dan aan het spelen en kwam af en toe wat pakken en de rest stond er om heen te schransen als of ze nooit wat krijgen. Maar wel taart laten staan want dat lusten ze niet. Geef dan aan dat ze geen taart willen. Laatst die 2 meiden bij ons en zaten constant te azen op het lekkers. Gingen inderdaad niet spelen. Binnenkort is zoon jarig en zet ik gewoon lekkers voor ze op een andere tafel. Op is dan gewoon op of geef ze een eigen zakje met snoepjes/ chips is ook lekker duidelijk Komkommer, wortel etc kunnen ze dan zo veel eten als ze willen Komen maar 2 kinderen maar is zonde als zoon wil spelen en ze willen dan niks doen.
Mijn mond valt open over de negatieve praat over kinderen hier en hoe ze op snoep en eten reageren. Kan mij voorstellen dat ogen weleens groter kunnen worden van hoe kinderen op snoep /hapjes op tafel/een snoeppot reageren. Maar hé...het zijn kinderen en de meeste kinderen hebben tegen de tijd dat ze volwassen worden echt wel geleerd hoe het wel hoort. En het ligt inderdaad niet altijd aan opvoeding, zoals iemand al schreef, twee kinderen uit een zelfde gezin kunnen al heel verschillend hiermee omgaan. En in de gevallen dat het wel aan de opvoeding ligt is het vooral sneu voor een kind dat datgene wat de meeste mensen van een kind verwachten niet wordt bijgebracht. Echt...in de meeste gevallen zullen ze als ze volwassen zijn niet meer zeuren om snoep, broodjes en hapjes en zullen ze meestal ook genoeg voor anderen op tafel overlaten. Een enkeling daargelaten misschien. Zelf moet ik die nog tegenkomen.
Dan wil jij mijn jongste niet over de vloer hebben, hij bewees 2 weken geleden dat hij echt schaamteloos te werk gaat. Die heeft bij bezoek, de hele middag met een grote schaal chips rond gelopen. En de schaal moest mee en alles moest in een andere schaal. Als de andere kinderen wat wilde vond hij dat op zijn zachts gezegd niet zo fijn, maar de vissen in de vijver mochten wel mee eten van ‘m.