Ik zou ze koken, halveren en de vulling maken en dat dan apart bewaren. Dus de gekookte eiwitten in een vershoudbakje, en het eidooier mengsel in alvast in de spuitzak. Op die manier blijft de vulling echt lekkerder dan wanneer het er de dag daarvoor al opgespoten is, en qua werk ben je dan toch al heel ver.
Ik wil echt bij de basis beginnen en kijken of ik er veel gebruik van ga maken. Mijn jongens zijn best moeilijke eters zodra het gemixt eten is waardoor je gauw op agv komt. Hopelijk kunnen we wat gerechten vinden wat ze wel lekker vinden. Echt uitbreiden kan dan altijd nog. Wel een 6 liter doen? 4 pers gemiddelde eters.
4,7 liter zou ik minstens doen met 4 personen, daar kun je echt al veel in kwijt. Wij zijn allevier grote eters en wij hebben deze (van 5,7 liter): https://www.bol.com/nl/p/crock-pot-cr605-slowcooker/9200000050304302?referrer=socialshare_pdp_androidapp Hij zit niet vaak tot de rand gevuld, vrijwel alleen bij soep eigenlijk. Te groot is eigenlijk nier erg, je kunt 'm ook gedeeltelijk vullen. Te klein is wel lastig
Hier hetzelfde als bij jou, echte agv eters. Heb al zo vaak gekeken naar een slowcooker maar hem daarom dus ook nooit durven kopen, want wat kan ik er mee maken wat ze wel willen eten?
Ik denk aan pulled pork/chicken, curry’s en soep. Daar kan ik dan van alles bij maken wat de jongens wel eten en wij eten dan tenminste een keer wat lekkers
Ies heeft nu voor de derde keer gaatjes laten schieten. Twee keer ervoor ging het goed tot ze de eerste oorbellen eruit haalde en er nieuwe in gingen. De dagen erna verloor ze een oorbel en binnen no time was het gaatje dicht. Ik zoek nu goede oorbellen voor haar die na het schieten stevig blijven zitten. Iemand een idee?
Kleine ringetjes, waarbij je het haakje in het ringetje moet schuiven? Ik had die ooit in mijn tweede gaatjes en ik deed ze nooit uit, omdat dat vrijwel onmogelijk was om zelf te doen. Of gewoon de zweerknopjes heel lang erin laten, voor je aan nieuwe oorbellen begint.
Is dat niet gewoon een kwestie van wennen? Als je het nooit aanbiedt, leren ze dat ook niet. Ik zou dat soort gerechten gewoon onderdeel maken van het weekmenu. En als ze dan een keer niet eten of minder eten is dat jammer (hier tenminste), maar zo komt er wel vanzelf variatie in wat ze gewend zijn.
Haha, zou je denken hè. Ik heb mijn zoons ook variatie aangeboden, maar ze zijn nog steeds het meest content met een gewone Hollandse prak. Oudste zoon van 19 eet zonder al te veel protest zijn bord leeg hoor, maar er wordt wel even fijntjes verteld dat het toch echt niet te eten is Ach. Ik schotel ze regelmatig hun gewone agv voor en af en toe eens wat anders. En dat eten ze ook wel, maar ze worden er beslist niet blij van.
Oh dat kan natuurlijk ook. Maar ik bedoel dan meer: als je het niet probeert weet je nooit of het aanslaat. Ik zou altijd die poging wagen. En daarbij wil ikzelf ook variatie in mijn eten, dus hier hebben ze gewoon pech. Als ze het anders willen zien, gaan ze zelf maar boodschappen doen en koken Maar hier is het sowieso lastig om iedereen tevreden te stellen, dus daarom kan ik misschien ook makkelijk accepteren als er weer eens iemand niets eet. De één eet bv zeer graag Aziatisch, de ander zal nooit meer rijst oid eten zodra ze het huis uit is Met al die verschillende wensen rekening houden is geen doen, dus ik kook meestal gewoon waar ik blij van word en als ik dan medestanders heb is dat mooi meegenomen
Dat denk ik ook wel eens, als ik naar mijn kinderen kijk tenminste, ze zijn ze van kleins af aan veel gewend qua eten. Ze lusten dan ook (vrijwel) alles. Maar van de andere kant ken ik genoeg mensen die minstens zo gevarieerd (en bovendien vaak buitenlands) koken als ik en toch moeilijke eters hebben.
Dit lijkt mij erg lastig! Hoewel dat bij ons ook wel een beetje is, sinds ik voor schoonmoeder en zwager kook. Schoonmoeder wil geen rijst of kikkererwten-- daar zegt ze last van te krijgen, al at ze wel zonder problemen achteraf haar hummus op, hebben toen dus bewust niet gezegd wat het was. Dat zit dus echt tussen haar oren. En bij rijst laten we haar soms in de waan dat het orzo is Zwager kan zogenaamd niet tegen aardappelen en vette vis. In beide gevallen ga ik daar echt geen rekening mee houden hoor, ze eten het maar gewoon (of niet) of ze vissen er de stukjes uit. AVG eten we sowieso (bijna) nooit dus de aardappels zitten dan ergens doorheen (bv marmita), 't is dus niet zo dat hij dan z'n "zetmeekcomponent" mist.
Dat verschil heb ik hier ook. Twee kinderen die veel eten en ook openstaan voor nieuwe dingen en proeven en twee die dramatisch kunnen doen. Ik denk eigenlijk dat ik mijn jongste heb ‘verpest’ door te gevarieerd te eten, waardoor iets wat hij eerst wel at later niet meer at omdat er te veel tijd tussen zat. Maar dat gaat nu met stapjes steeds beter, dus ik blijf volhouden.
In principe is het ook lastig. Maar aan de andere kant heb ik nu wel een olifantenhuid als het aankomt op kritiek op mijn kookkunsten. Ik kan dat nu gewoon loslaten en dat maakt het dan weer makkelijk. En natuurlijk hou ik wel een beetje rekening met mijn kinderen. Zo eten we Aziatisch bv eerder op dagen dat oudste dochter moet werken rond etenstijd. Of ik ze even een populaire pasta op tafel als ik weer eens te veel geëxperimenteerd heb.