Nee, in mijn geval niet mijn baby. Ik wel doordat ze verkeerd knipte en ik dus veel te veel bloed verloor, door een knip die niet nodig was voor mij of mijn baby, het was puur tijdnood omdat ik bevalling nummer 4 was in een half uur terwijl er maar plek was voor 3 en nummer 5 er ook aankwam. Dat ze daardoor juist een noodsituatie creëerde was te verwachten, excuses heb ik nooit gehad van diegene. Wel van een andere gynaecoloog die pist wast dat er binnen 5 minuten persen de schaar erin ging zonder dat er iets vast zat of foetale nood was. Mijn nichtje (baby) is kort na de bevalling overleden door een fout van het ziekenhuis. Dus nee ook al is er bij jou een fout gemaakt door de 1e lijn verloskundige, je bent lang niet altijd beter af in het ziekenhuis. Als ik er voor had gekozen om thuis te bevallen was ik er op medisch gebied beter uit gekomen. Nogmaals sorry voor je situatie. Dat had nooit moeten gebeuren maar zeg mij alsjeblieft niet dat het ziekenhuis altijd beter is of beter weet. Er zijn genoeg vrouwen die helaas weten dat dat niet waar is.
Ik vind het lastig. De keuzevrijheid voor vrouwen vind ik wel belangrijk. Maar dat er blijkbaar zoveel baby's overlijden vind ik wel erg. Iets moet er dus veranderen. Maar zou dit de oplossing zijn? Er moet beter samengewerkt worden, dus niet meer mijn patiënt/jouw patiënt, maar onze patiënt. Mijn eerste bevalling duurde lang, heel lang. Uiteindelijk ben ik door de vk naar het ziekenhuis gestuurd, waar ik heel lief werd opgevangen door de gynaecoloog. Wat een lief mens was dat. En dat is inmiddels 22 jaar geleden. De tweede is wel thuis geboren, maar ik ben daarna met de ambulance naar het ziekenhuis gebracht. Vooral voor mijn man was dat een heel stressvolle situatie: hij reed achter de ambulance aan en moest maar afwachten hoe het met mij ging. Met mij ging het gelukkig goed, maar toch... De rest van onze kinderen (5 stuks) zijn daarna allemaal in het ziekenhuis geboren. Waarvan 4 onder leiding van mijn eigen vk, die ging mee naar het ziekenhuis. Bij twee daarvan was het maar goed dat ik al in het ziekenhuis was, want de gyn moest er alsnog aan te pas komen. 1x een bijna totaal ruptuur, wat door de gyn gehecht moest worden en 1x een sterrenkijkertje die uiteindelijk op de gang onderweg van het geboortehotel naar de verloskamer is geboren. Ik heb tijdens mijn bevallingen echt geen romantische kaarsjes of muziek nodig. Ik wil maar een paar dingen: een prettig en deskundig iemand aan mijn bed, op korte afstand de eventuele medische hulp en dat kind moet er gewoon uit!
Het lastige van deze situatie is dat er erg veel wordt uitgegaan van eigen ervaringen en wensen. Dat zie je in dit topic ook gebeuren. Maar de realiteit is dat er in Nederland echt problemen zijn met de huidige scheiding tussen 1e lijn en 2de lijn (en ook nog wel tussen 2de en 3de lijn) en dat daardoor moeders en kinderen onnodig overlijden of gewond raken. Het probleem zit niet in de thuisbevallingen zelf, het probleem zit ook niet in drukke ziekenhuizen op zich, maar het zit veel dieper. We hebben een cultuur van zo min mogelijk ingrijpen en in de basis is dat goed. Het is helemaal niet wenselijk om veel meer ingrepen te hebben rond een bevalling, daar schieten moeder en kind niet zoveel mee op. Maar het willen vasthouden van patiënten, het zeer beperkt vergoeden van bijvoorbeeld echo's, het risico dat er kift is tussen jouw verloskundigenpraktijk en het nabijgelegen ziekenhuis, dat soort dingen maken de geboortezorg in Nederland te kwetsbaar. Dat wil men nu oplossen met integrale bekostiging, maar de verloskundigen geven (redelijk terecht) aan dat zwangeren daarmee keuzevrijheid wordt onthouden en de ziekenhuizen geven (redelijk terecht) aan dat zwangeren nu te weinig kennis krijgen om die keuzevrijheid te kunnen gebruiken. En zo lang beide partijen met dusdanig wantrouwen aan tafel zitten, wordt de zorg niet beter en dan maakt het heel weinig uit welke petitie je tekent. De petitie zou niet nodig zijn als partijen zouden kunnen samenwerken, maar daar schort het aan beide kanten teveel aan.
Lastig onderwerp inderdaad. @Kleintje34 verwoord het wat stevig, maar in de basis ben ik het met haar en een aantal anderen eens. Ik vind het thuisbevallen veel te geromantiseerd hier in Nederland. Is voor mij sowieso nooit een overweging geweest. Ik vind een bevalling ook een medische handeling. En andere medische handelingen laat ik ook in het ziekenhuis doen en niet thuis. Ik begrijp best dat hier andere meningen over zijn, maar zoals sommigen (niet in dit topic hoor) hun bevalling beschrijven als 1 of ander sprookjesverhaal, daar krijg ik echt kromme tenen van. Ik denk wel dat veel vrouwen zich ws meer thuisvoelen bij hun eigen vk ipv een arts in het ziekenhuis. Daar moet wat mij betreft wel rekening mee gehouden worden. Met mijn eigen vk naar het ziekenhuis was perfect.
Ik teken dit ook niet. Mijn jongste was er niet geweest als ik thuis was bevallen. Er liep een bloedvat over de vliezen, dat tijdens het breken van de vliezen geknapt is. Doordat ik in het ziekenhuis was, hebben ze snel kunnen schakelen. Thuis had dat nooit gekund. Ik zou zelf liever hebben dat er meer geboortecentra’s zijn, met prettige kamers aangesloten aan het ziekenhuis. Dan ben je in de buurt als er iets mis gaat, maar heb je toch wat meer “privé”. En dat zou ook kosten schelen omdat niet bij alle bevallingen zorg vanuit het ziekenhuis nodig is. Helaas worden hier in de omgeving deze centra juist opgeheven.
Bedankt, in het ziekenhuis zijn ook (grove) fouten gemaakt overigens dus dat is ook niet zalig makend, maar daar luisterende men in mijn geval tenminste dat ik geen knip + vacuümpomp wilde maar een ks. Dat beïnvloedt mijn mening nogal (en de hormonen gok ik). Hoop dat er een oplossing komt..
Een oplossing zou idd fijn zijn. 1 waar daadwerkelijk naar de vrouwen wordt geluisterd. En de zorg daadwerkelijk verbeterd.
Het dikgedrukte is het issue. Dat vrouwen geïnformeerd worden en dat er naar hun geluisterd wordt. Niet luisterende zorgverleners en zorgverleners die niet volledig informeren zijn zowel in ziekenhuizen als in verloskundigenpraktijken werkzaam. In Nederland is er over het algemeen een ontzettend hoog-opgeleide 1ste lijns zorg. Verloskundige opleidingen en huisarts opleidingen zijn van ontzettend hoge kwaliteit en die inrichting van zorg is op zichzelf een ontzettend waardevolle basis. Maar waar er ook huisartsen zijn die bij ernstige klachten alleen maar roepen, wacht maar 2 weken en dan is het vast over, zijn er ook verloskundigen die klachten niet serieus nemen of die niet willen verwijzen uit angst voor hun eigen portemonnee. Dat neemt niet weg dat de basis heel waardevol en kostenefficiënt is en dat het een verlies zou zijn als dat wegvalt.
Wat naar dat jij zoveel hebt meegemaakt rondom je bevalling en dat je kind in gevaar is geweest. Ik kan me goed voorstellen dat dat je kijk op bevallen beïnvloedt en dat jij het ziet als iets enorm gevaarlijks. Maar bevallen is niet te vergelijken met een kies trekken of welke andere medische ingreep dan ook. Het is een heel complex samenspel van talloze factoren, waaronder hormonen. Medische interventies zijn soms noodzakelijk (en levensreddend) maar soms kunnen ze juist ook tot verstoring van het proces leiden en daardoor juist complicaties veroorzaken die er anders niet waren geweest. Er zijn verloskundigen in de eerste lijn die te lang wachten met verwijzen en een natuurlijke (thuis)bevalling ten onrechte als het hoogste goed zien. Dat is niet oké. Aan de andere kant zijn er ook gynaecologen die té medisch denken, geen ruimte laten voor de fysiologie en te snel en onnodig ingrijpen, ook dat is niet oké. Betere samenwerking is op veel plekken hard nodig. Alleen het model van integrale bekostiging haalt naar mijn idee teveel autonomie weg bij eerstelijns verloskundigen en geeft ziekenhuizen (en daarmee gynaecologen en tweedelijns verloskundigen) teveel macht. Dat laatste omdat de financiering van de geboortezorg dan via de ziekenhuizen gaat lopen en niet meer rechtstreeks van de zorgverzekeraar aan een verloskundigenpraktijk. Het is geen kwestie van voor of tegen thuisbevallingen zijn. Maar de (eerstelijns) verloskundige kijkt over het algemeen op een andere manier naar het proces van zwangerschap, bevalling en kraamtijd. Als een natuurlijk proces, dat je in de gaten moet houden, ingrijpen indien nodig, maar wat ook de ruimte moet krijgen om optimaal te functioneren. Gynaecologen zijn uiteraard onmisbaar wanneer er complicaties optreden, maar ze hebben vaak weinig ervaring met situaties waarin alles goed gaat en zijn vanuit hun achtergrond te snel geneigd om in te grijpen. (Uiteraard is dit enigszins gechargeerd, zowel bij verloskundigen als gynaecologen.) Ik denk dat het niet goed is als de "gynaecologische" manier van handelen de norm wordt, en dat gevaar bestaat wel als de financiering via hen loopt. Tegelijkertijd vind ik wel dat er iets veranderd moet worden aan de inrichting van de geboortezorg. En ik heb geen pasklaar alternatief hoe het dan wel moet. Maar de integrale bekostiging zoals die nu voorgesteld wordt vind ik geen goed idee.
Ik ga dit niet tekenen. Vooral omdat ik de tekst bij de petitie heel kort door de bocht en eenzijdig vind, beetje van het kaliber: veel geschreeuw weinig wol. Volgens mij liggen de zaken een stuk genuanceerder dan hoe men het daar laat blijken. Daarbij ben ik zelf ook wat genuanceerder t.o.v. de statement dat een bevalling zo natuurlijk is. Want in mijn ogen is het toch echt een stuk medischer. Hoeveel vrouwen en kinderen gaan en gingen er vroeger dood, als er geen medici bij komt/kwam kijken. Het kan natuurlijk gaan en dat is dan hartstikke fijn, maar dat is zeker geen vaststaand gegeven. En vanuit eigen ervaring: ik was gewoon doodgegaan met alleen een verloskundige (en daarmee ook mijn kind). Sterker nog: mijn verloskundige vond dat het allemaal wel prima ging. Tegen de tijd dat ik eindelijk volgens haar naar het ziekenhuis kon en was ik al bijna dood. Ik vind het eigenlijk best goed als verloskundigen die te lang blijven hangen in ‘thuisbevallen is beter, want zo natuurlijk’ beter gemonitord worden.
Ik ga het ook niet tekenen. De verloskundigenpraktijk waar ik alle vier mijn kinderen gekregen die werkt al jaren met het systeem dat zij de bevalling in het ziekenhuis uitvoeren. Wanneer deze niet medisch is kun je die gewoon daar onder begeleiding van een verloskundige doen in een heel prettige sfeer. Wanneer er een medische reden voor is is de Arts binnen een minuut bij je en dit vind ik zelf een optimaal systeem.
Ik vind het lastig. Ik ben echt voor keuzevrijheid en had heel graag thuis bevallen. Maar ik ben 3x ingeleid en de laatste bevalling was spontaan maar medisch. Ik heb 2x een fluxus gehad en bij de laatste had dat heel verkeerd afgelopen als ik thuis was gebleven.
Maar het is geen petitie voor of tegen thuis bevallen hè. Ik zie hier voorbeelden voorbij komen waarvan het uiteraard maar goed is dat iemand medisch is bevallen of vanuit huis naar het ziekenhuis is ingestuurd. Maar dat is niet waar de petitie over gaat. En als je zelf een nare bevalling hebt gehad snap ik heus dat voor jouw gevoel bevallen enorm gevaarlijk is en je dit zelf nooit thuis zou willen doen. Maar er is de afgelopen jaren ontzettend veel onderzoek naar gedaan en het Nederlandse systeem, met daarbij behorend de mogelijkheid om thuis te bevallen, is veilig. Ik lees hier vaak verhalen in de trant van: ik kreeg een keizersnede/kunstverlossing/fluxus/schouderdystocie/mijn baby had een slechte start, DUS als ik thuis was bevallen was ik of mijn baby overleden. Maar je bent niet ten dode opgeschreven als je thuis bevalt en er treedt een complicatie op. Verloskundigen zijn erop getraind om (kans op) complicaties vroegtijdig te herkennen zodat je naar het ziekenhuis kunt verplaatsen, én ze zijn enorm goed getraind in het handelen in noodsituaties, thuis én in hun eentje. Tel daarbij op dat de Nederlandse infrastructuur (genoeg ziekenhuizen en ambulances) niet te vergelijken is met de meeste andere landen. Die combi maakt het veilig. Het hogere percentage babysterfte komt door andere oorzaken, waaronder verschillen in registratie (wanneer gaat een overlijden de boeken in als miskraam en wanneer als babysterfte, dat verschilt per land) en in de regels die een land heeft over levensreddend handelen bij extreme vroeggeboorte (dus tussen de 22 en 28 weken). Zwangeren zonder risicofactoren kunnen in de eerste lijn begeleid worden en hebben de keuze om thuis te bevallen als ze dat willen. Het moet niet, maar het mág. Met de nieuwe manier van financiering is het onduidelijk of deze keuzevrijheid blijft bestaan. Terwijl het naar mijn mening belangrijk is dat vrouwen zelf kunnen kiezen. Dus degenen die aangeven niet te gaan tekenen: denk alsjeblieft nog eens na over je keuze en baseer deze niet puur en alleen op de vraag of JIJ thuis zou willen/kunnen bevallen. Het gaat er om of een ander (die dat wel wil en bij wie de risico's laag zijn) die keuze in de toekomst nog krijgt.
Ik vind het risico bij een thuisbevalling altijd (te) hoog. Bij iedereen kan er een complicatie ontstaan of een onverwachte situatie. En je verliest een hele hoop tijd als er nog naar het ziekenhuis vervoerd moet worden. Ik zou het ook willen omdraaien: waarom zou je het risico willen lopen? Als je een bevalling zonder complicaties hebt sta je zo weer buiten en ben je weer thuis. Moet je langer blijven dan is er blijkbaar iets aan de hand en is het maar goed dat de bevalling in het ziekenhuis was. Ik moet altijd wel lachen als ik lees dat Nederland zo lekker modern is met al die thuisbevallingen. Ik vind het eerder middeleeuws, risico's lopen die gewoon niet nodig zijn.
Omdat er heel veel vrouwen zijn die een thuisbevalling vele malen prettiger vinden dan een thuisbevalling. In mijn vorige post gaf ik al aan dat dit veilig is, onder bepaalde voorwaarden, met onderbouwing waarom. Dus waarom zouden zij de keuze dan niet mogen hebben? Alleen omdat jij het persoonlijk niet veilig vind? Niemand ontneemt jou toch de keuze om in het ziekenhuis te bevallen?
Maar een thuis bevalling is niet gevaarlijk. Zoals ik het lees is dit wel jouw gevoel erbij, en daarom zou jij nooit thuis bevallen. Prima, maar dat is jouw keus, niet perse die van een ander. Twee van mijn kinderen zijn thuis geboren. Super bevallingen waren dat. De verloskundige is de hele tijd bij mij gebleven en ik vertrouwde volledig op haar. Bij de vierde heeft ze mij ook naar het ziekenhuis gebracht omdat de harttonen van de baby te hoog waren. Achteraf was er niks aan de hand, maar ze schakelde wel snel. Een vriendin van mij is in het ziekenhuis bevallen. Met medische indicatie (stuitbevalling). Zij heeft echter meer dan 45 minuten(!!) Persweeen weg moeten puffen omdst de gynaecoloog nog niet beschikbaar was. Kun je je dat voorstellen. Hoé is dat veiliger?!
Ik zie een bevalling als een fysiologisch proces, en dus natuurlijk laten gaan als het kan, medicaliseren alleen als het moet. Er KAN van alles mis gaan, maar daarom staat er een HBO(+) geschoolde professional naast je, die een halve mobiele babyIC bij zich heeft en het ziekenhuis en ambu onder de sneltoets. En we zitten in Nederland he. Afstanden zijn op de meeste plaatsen klein, zeker waar ik woonde. Het tijdverlies als je in geval van nood toch naar het ziekenhuis moet, is minimaal. Ik heb echt geen enkele behoefte gehad aan kaarsjes of een of andere zweefteef naast me. Maar het in mijn eigen omgeving in alle rust kunnen ontsluiten en rondkuieren, en de volle aandacht te hebben van een verloskundige thuis als het eenmaal zover is, en daarna alleen nog maar naar de douche en terug naar je inmiddels schone bedje te hoeven... ideaal. Vrouwen moeten het vertrouwen hebben in hun eigen lijf, en met kennis de bevalling ingaan. Vrouwen die vinden dat pijnstilling zou "moeten"... leven doet soms zeer en dat is niet erg. Nogmaals, voorbereiden scheelt de helft. Een marathon lopen doet ook zeer. Heb ik herinnering aan de bevallingspijn? Verstandelijk wel, emotioneel niet. Wel aan de ontlading en euforie die volgde.
Ik heb de petitie wel getekend. Ik heb 2 keer een bevalling gehad die allesbehalve volgens het boekje ging. De 1e keer bevallen overgedragen van 1e lijns naar 2de lijn verloskundige en daarna ook nog de gynaecoloog. De 2e keer thuis bevallen (moest in het ziekenhuis ivm fluxus de 1e keer, maar het ging te snel). Toen daarna alsnog naar het ziekenhuis voor mijn placenta en door de 1e lijn overgedragen naar de gynaecoloog. Ik heb de indruk dat de samenwerking hier tussen de 1e lijn verloskundigen en het ziekenhuis juist goed geregeld is. Er is ook echt een samenwerkingsverband tussen alle 1e lijns praktijken de de 2de lijns verloskundigen en de gynaecologen. En de overdracht verliep alle keren ook prima. Als ik de berichtgeving van mijn verloskundigenpraktijk goed begrijp is het probleem dan ook dat de bekostiging via het ziekenhuis gaat lopen en de ziekenhuizen daardoor veel meer macht krijgen.
Ik zeg niet dat een thuisbevalling gevaarlijk is, ik zeg dat het onveiliger is dan een thuisbevalling. En dat klopt ook. Thuis kan niet medisch ingegrepen worden. Dat wil helemaal niet zeggen dat iedereen medisch ingrijpen nodig heeft, maar ik begrijp nog niet waarom je het risico zou lopen alleen omdat je het thuis prettiger vindt? Voor mij stond 1 ding voorop tijdens de 1e bevalling, en dat is mijn kindje veilig op de wereld zetten. Bij de 2e bevalling kwam daar nog bij: zorgen dat ik zelf zo min mogelijk risico neem omdat ik al een kindje had.