Oeh bedankt voor de tip! Ga ik eens naar kijken De uitslag krijg je wel als het niet goed is dan wordt je volgens mij door de huisarts gebeld en vaak ook al redelijk snel. En anders krijg je een brief binnen 5 weken.
Ja gelukkig wel. Het lijkt allemaal stabiel te blijven dus met frequente controles mag ik gelukkig nog steeds thuisblijven. Kindjes lijken niet verder af te buigen vd groeilijn, en mogelijk zelfs iets terug naar oorspronkelijke lijn. Artsen zijn tevreden gelukkig. Bijna 30 weken, fingers crossed dat ze nog een paar weken blijven zitten. 37 zpu t mooist zijn, wie weet. Met mijzelf gaat t redelijk, de dagelijkse misselijkheid met regelmatig overgeven blijft t meest hinderlijk en zal ws blijven tot de bevalling helaas. Verder een hoop kwaaltjes omdat t fysiek nu eenmaal pittig begint te worden met zo'n grote buik
@Mamavandrie34 wauw gefeliciteerd! Ik zie in je handtekening dat je bevallen bent Hoe gaat het met jou en de jongens? Goede bevalling gehad?
Hoe gaat het met jullie @Ritoy, @Fennec, @Gliss en de andere dames die nog actief zijn? Ik vind het heel pittig. Het gaat wel steeds beter maar pfff wat een werk met twee boefjes.
T lijkt me best pittig ja, hoe gaat t verder met jou en de kleintjes? Ik ben niet heel actief meer hier, wel op tweeling fb groep voor tips en app groepje tegelijk uitgerekende zwangeren van hier. Keek toevallig zojuist voor t eerst sinds tijdje Hier gaat t matig tot redelijk. Ik heb afgelopen week 1x dag aan ctg gelegen en 1 dag en nacht opgenomen geweest 2 dagen later ivm aanhoudende harde buiken, misselijkheid/overgeven en niet meer slapen. Denk dat ik uitgeput en uitgedroogd was, ze hebben niet specifiek iets kunnen vinden. Veel onderzoeken gehad, er lijkt nu aanvullend onderzoek ook niet duidelijk sprake van zwangerschapsvergiftiging toch (?). Na nachtje ziekenhuis met vochtinfuus, slaap- en misselijkheidsmedicatie weer thuis. T gaat ietsje beter, maar t is geen feestje. Grootste probleem is dat ik niet kan liggen door de misselijkheid waardoor rusten/slapen lastig is. Verder is eigenlijk alles nu een grote uitdaging geworden helaas, ook door de frequente harde buiken. Daarnaast zagen ze ook bij beide kindjes opeens een flinke groeiachterstand en bij kindje 1 een overslaand hartje. Daarvoor extra onderzoeken in het Radboud gehad. De groei kon daar beter worden gemeten en ze zijn klein gemiddeld: niet afwijkend en de placenta's doen t nog goed genoeg gelukkig. Overslaand hartje /extrasystolen komt door onrijpheid geleidinssysteem hartje en is meestal onschuldig.Wel extra controles met 2x per week controle hartje en 1x groeiecho en doorstroom meting placenta. Mag in cwz gelukkig. Vandaag was eerste keer controle weer en t was gelukkig goed met beide kindjes. En een positief punt: baby 1 is in hoofdligging gedraaid! Baby 2 nog steeds dwars bovenin. Maar ben blij dat t blijkbaar nog kan want ze lagen vanaf echo week 8 consequent beiden dwars! Misschien is er nu toch een kans op natuurlijk bevallen Al met al, t valt me best zwaar en soms ben ik best een beetje klaar met zwanger zijn. Hou ook vocht vast, heb hielspoor en beiderzijds carpale tunnelsyndroom. Geen feestje fysiek dus. Kan niet wachten tot de kindjes er zijn en ben tegelijk dankbaar dat ze nog veilig binnen zitten en het met hun goed gaat!
Nou wat je schrijft, wat pittig! Hannesen met borst en bijvoeden vind ik echt heel erg lastig (heb al mijn andere kinderen probleemloos bv gegeven, nooit een flesje hoeven geven, is nu schakelen) Ze heten Sami en Olli. Geboren afgelopen donderdag. Bevalling was, erm, ja, een bevalling, niet mijn lievelingsbezigheid Sami in hoofdligging, ging oke, Olli in stuit, zo he dat was weer eens wat anders . En daarna gigantisch bloedverlies, bijna 2 liter, OK voor mogelijke placentaresten. 2 nachten ziekenhuis en nu thuis, met wat zorgen omdat Olli erg veel afgevallen is. Vandaag voor het eerste niet afgevallen maar prrcies hetzelfde als gisteren, nu hopelijk een stijgende lijn. Maar zeg, ik had wel gehoopt dat je zou schrijven dat het inmiddels minder pittig is maar het blijft dus zo? Please vertelnme dat de eerste week de ergste is Verder ben ik helemaal verliefd op ze, ze zijn zo schattig en lief en mooi en alles gewoon <3
Gefeliciteerd!! Wat een dropjes ♡ Met welke termijn zijn ze nu geboren? En spontaan op gang gekomen of ingeleid? Hoop dat jullie snel herstellen!
Zo he, dat is je ook niet gegund he, een zorgeloze zwangerschap… En dat het fysiek pittig ia heeken ik heel erg, heb de laatste 3/4 weken amper het huis verlaten, zo erg was het….
Ingeleid! Dat is: vliezen doorprikken want ik had teveel ontsluiting voor een ballonetje. Precies 37 weken!
Wat een bijzondere namen zeg! Heel leuk! En bevalling kan ik me voorstellen dat die niet hoog op je favorietenlijst staat haha maar wel natuurlijk bevallen dus! Hopelijk ben je dat snel weer vergeten en kan je vooral lekker genieten van je knappe jongens. Echt om op te eten zijn ze Heel eerlijk, het wordt zeker beter! Mijn jongens waren natuurlijk pas na 2,5 week thuis, maar eerste 2 weken thuis vonden wij heel heftig. We moesten de jongens echt leren kennen, twee totaal verschillende jochies met hun eigen gedrag. Na twee weken wisten we de voedingen aan te passen naar een voor ons betere structuur, konden we ze beide troosten op hun eigen manier, wisten we hoe ze beter in slaap konden vallen (Thijmen vindt het heerlijk om op de zij te liggen, Jesper totaal niet). Dus ja het wordt beter maar het blijft veel werk met alle voedingen etc. Er zitten dagen bij dat er afwisselend veel gehuild wordt, weken met snot en dus onrustige nachten. Wat ik tov één baby vooral een groot verschil vindt is dat je alles samen ‘moet’ doen. De voeding snachts doen wij allebei een baby, en altijd tegelijk. Bij onze dochter wisselden we de nachten nog wel eens af zodat één van ons door kon slapen. Maar echt.. het wordt beter haha!
Och jeetje! Ook al zo’n pittige zwangerschap! Maar wel fijn dat het geen zwangerschapsvergiftiging is! Je bent nu ook al een mooi eind op weg. Je kan al echt gaan aftellen nu. En hopelijk een natuurlijke bevalling. Nog even volhouden! Ik had heel veel van de klachten in de zwangerschap gelijk na de bevalling niet meer. Dus het wordt echt weer beter. met de jongens gaat het redelijk. Ze drinken goed en poepen/plassen/huilen/slapen haha We zitten alleen nog steeds midden in de bloedtransfusies, lage hb’s. Vreselijk. Begin er inmiddels ook wel onzeker over te worden. Ze zouden langzaamaan zelf hun hb weer op orde moeten krijgen, maar tot nu toe blijft het zakken en vrij snel ook. Ben toch wat angstig dat ze het niet onder controle krijgen of dat er toch een andere oorzaak voor is. Maar morgen weer bloedprikken en dan spreken we de kinderarts ook dus ben benieuwd. Verder groeien ze goed. Zijn nu bijna een kilo zwaarder dan de geboorte, wel onder de onderste groeilijn nog beide maar groeien wel op hun eigen groeilijn. We zien ze nu ook echt groeien en sterker worden.
Oh ja natuurlijk de bloedtransfusies, was ik vergeten! Jeetje wat pittig. Geen verklaring vanuit de artsen waarom het zo vaak moet? ik ben ook helemaal vergeten waarom eigenlijk ze de bloedarmoede kregen? (Sorry wat erg van mij…)
Haha geeft niet hoor! Ze krijgen bloedtransfusies omdat ik in de zwangerschap antistoffen had tegen hun bloed waardoor hun bloed werd afgebroken. Na de bevalling zouden deze antistoffen langzaam uit hun bloed moeten gaan zodat hun hb op orde blijft. Maar tot nu toe lijkt dat nog steeds niet te zijn gebeurd. Jesper krijgt morgen zijn derde bloedtransfusie want z’n hb was gisteren 4.3. Gisteren heeft de kinderarts met Leiden gebeld omdat het normaal veel sneller gaat. Zelfs in Leiden wisten ze het niet goed en uiteindelijk is de professor gebeld voor advies. Die zei,, oh dat is heel normaal hoor, bij de één gaat het sneller dan de ander.. hij krijgt nu wel iets meer bloed waardoor hij hopelijk iets meer tijd krijgt om het zelf nog te herstellen. Thijmen zat nog boven de ondergrens dus hij hoeft dit keer niet.
Zo herkenbaad dit, dat een heel team niet weet wat er aan de hand is, wordt de hoge piet ingeschakeld en die zegt dat het heel normaal is. Heb ik ook vaker meegemaakt tijdens de zwangerschap en behandeling van *Mila toen. Maar dat klinkt wel geruststellend. Niet leuk natuurlijk, maar dat degene die er écht verstand van heeft het niks bijzonders vind lijkt me positief
Nee helemaal met je eens! Ben ook echt wel blij dat ze deze stap heeft genomen hoor. Ze zei eerst,, volgens protocol moeten we gewoon weer een bloedtransfusie doen en hoeven we geen vervolgonderzoek in te zetten. Nou als ze ons zo had weggestuurd, volgens protocol, dan had ik me er wel slecht bij gevoeld. Maargoed morgen weer dagje ziekenhuis en hopelijk gaat het daarna met beide jongens de goede kant op.
Ik ben hier ook niet echt meer aanwezig. Te druk met de kids naar/van school brengen, 2 babys bezig houden en het huishouden doen. Ik zou niet weten hoe het straks moet gaan als ik weer ga werken. Aan de ene kant heb ik ze het liefst zo lang mogelijk klein maar aan de andere kant zou het ook wel makkelijk zijn als ze bv zelf de fles vasthouden enzo Dan kan ik tenminste normaal ontbijt maken voor iedereen (en zelf ook eten, leef nu op mini marsrepen dus ben ook alweer aangekomen )