Wij nemen na deze ronde (mocht het niet raak zijn) even een pauze. Er is bij mijn vader acute leukemie geconstateerd en daarbij…. Afgelopen dinsdag is mijn moeder van de trap gekukkeld en heeft haar been op 3 plekken gebroken (ik dacht na het telefoontje echt van….HOE DAN!) dus die moet geopereerd worden. Het is echt een shit maand. Ben continue heen en weer aan het rennen en rijden en heb echt momenten dat ik wel kan janken. Ziekenhuisbezoeken met mijn vader zijn ontzettend confronterend. Thuis moet ook alles doordraaien. Werk is druk. Dus als het niet raak is neem ik even pauze met vriendlief en ga ik even genieten van de lente, stapavondjes en vriendinnen avonden (met vaak veel wijn) tot de rust wat meer terug gekeerd is.
Hè kak, dat is wel héél veel op je bord nu, ik kan me voorstellen dat je hoofd er nu niet echt naar staat dan ja! Heel veel sterkte de komende tijd!
He jakkes, dat is veel tegelijk en een pittige periode. Sterkte ❤️ Begrijpelijk dat je dan even een pauze wil.
Oh wow.. zzo heftig en wat een pechvogels zijn je ouders. Hoop dat alles gauw goed gaat (met beide, als die hoop er nog is?) Ik hoop dat het raak is en anders idd lekker pauze nemen, het is je goed recht! Doe rustig aan en heel veel sterkte. Dikke knuffel ❤️
Ik wilde vandaag de zolder gaan uitstallen maar het confronterende is, is dat er allemaal babyspul ligt waar ik nu dus geen kant op kan. Babybadje, boxmatras/kleed, alle kleding van mn zoontje, babyspeelboog, schoentjes en zelfs nog kraamspullen voor mezelf. Eigenlijk zit ik daar dus al een jaar naar te staren en vanmiddag keek ik er weer naar zo van “misschien kan ik vandaag iets opruimen, oh nee nog steeds allemaal babyspul” maar toen ben ik erbij gaan zitten en dacht ik.. dit duurt veel te lang allemaal. We zijn langer dan een jaar bezig, 1 bbz rijker en erachter gekomen dat ik een baarmoederafwijking (twee hoornige baarmoeder) heb en het lijkt gewoon niet meer te lukken. Maar ik wil ook door met het leven. Ik heb het gevoel dat ik alles op pauze zet voor deze droom. Het liefst ga ik aan de pil want mijn huid lijdt hier zo erg onder en ik word er vreselijk onzeker van maarja dat kan ook niet. Het liefst ga ik elke dag dieten en intensief sporten maar dat werkt me ook tegen voor zwanger worden. en toen dacht ik… als het nu niet raak is en het telefoongesprek met de gyn is niet positief (als in mij willen helpen) dan stop ik er denk ik mee. Dan is de keuze gemaakt voor me
Heftige keuze, maar je moet doen wat voor jou het beste voelt. Ik hoop uiteraard dat je toch deze ronde op roze mag en eind dit jaar of begin volgend jaar weer een baby'tje in je armen hebt. ❤️
Snap het hoor.. Maar nu voelt het als uitzichtloos, maar morgen is het een nieuwe dag. Misschien is die gynaecoloog wel precies wat je nodig hebt! Ik wil nog gewoon een beetje positief blijven hoor voor je!
Wat heftig @xxKimm ... maar ik snap wel wat je zegt. Het altijd maar blijven hopen is zwaar. Dan is soms de keuze maken een opluchting. Desondanks hoop ik dat het je lukt ♡♡
Ja ik word gewoon een beetje wanhopig ofzo. Ik ben ook gewoon te verwend. In 2018 raakte ik in drie rondes twee x zwanger, eerste was een vroege miskraam en de derde ronde was mn zoontje. Nu een jaar en een maand bezig en 1x raak en dan ook nog een bbz en erachter moeten komen dat ik gewoon een baarmoederafwijking heb. Verklaarde ook een hoop waarom mijn zoon toen die zws al de tijd in een stuit heeft gelegen. maar los van die ellende, het voelt allemaal als verloren tijd. Voor mn gevoel blijf ik achter zeg maar, ik weet even niet hoe ik het moet uitleggen. Ik ben echt voor iedereen blij die zwanger wordt of is en ik kan het nog steeds opbrengen om blij te zijn maar daarna denk ik wel van… iedereen gaat me voorbij, ik blijf voor altijd achter. Kan ik dan niet beter gewoon gaan accepteren dat “dit het is” voel je gezegend met op zn minst 1 gezond kind, zeur niet. Mijn zoontje wordt vier in november en het leeftijdsverschil wordt alsmaar groter wat ik ook echt betreur. Ik zit straks in twee hele verschillende levensfases, ik had dat nooit zo voor me gezien en dat doet me wel echt pijn. Ondanks dat ik miljoenen voordelen kan opnoemen van het leeftijdsverschil, ik weet het allemaal maar ja.. dat neemt de druk toch niet af en de teleurstelling. oke sorry dit was Kim-klaagmodus. Over en uit. Ik moet testen zien jongens want mn eigen handen jeuken
Ja stiekem denk ik dat het wel als een opluchting zou voelen. En soms denk ik, gebeurt dit met een reden? Zou ik het niet aan kunnen, twee kids? Dram ik door om iets wat misschien helemaal niet verstandig is en moeder natuur me ervoor behoed? Oh btw ik ben totaal niet bijgelovig maar je snapt me. Mijn vriend denkt dat ik er dan over een jaar of twee grandioze spijt van krijg en dan bang is dat we het zeker niet meer over de babyboeg gooien als alle spullen weg zijn en ons leven verder is gegaan. Moeilijk moeilijk
Klaag maar zoveel als je wil. Het is ook niet gemakkelijk. Dat gevoel zit diep en dat mag je er gewoon laten zijn. Ik begrijp het goed..
En praktisch gezien, ik heb ook alle babyspullen weg gedaan jaren geleden. Ik wist ook niet dat ik jaren later nog voor een kindje wilde gaan. Gewoon tweedehands alles maar weer aanschaffen als het ons lukt nog eens zwanger te raken.
Voordeel is dat je hier juist dit soort dingen kwijt kan ❤️ Klagen en alles eruit gooien is soms nodig. En blij zijn voor een ander, maar jezelf ontzettend rot voelen is normaal. Ik heb het vooral met mijn omgeving gehad, waar ik echt zoiets had, waarom zij wel en waarom lukt het ons niet meer? Vooral je bbz heeft erin gehakt en als druppel op de hete plaat hoor je ook nog dat je baarmoeder een afwijking heeft. Logisch dat het zoveel met je doet. ❤️ Inderdaad leeftijds verschillen zijn opzich goed te doen, hier zijn ze 12, 8 en bijna 5. De oudste was ik nog erg jong, 19 jaar, en een niet al te fijne zwangerschap van misselijkheid naar bekkeninstabiliteit en daarbij toen nog eens gekneusde ribben. Een redelijk korte bevalling, maar een knip gezet terwijl er geen weeën waren en het hechten ging alles behalve goed. Toen zei ik, één keer, nooit weer. Uiteindelijk is het wel weer gaan kriebelen, maar daardoor zo'n leeftijdsverschil er tussen. Leeftijdsverschil tussen de laatste 2 is omdat ik een tijdje zonder werkt zat, en dat eerst weer goed wou hebben. Maar onze zoon van 8 en bijna 5 kunnen onwijs leuk met elkaar omgaan. Een hele dikke knuffel voor jou ❤️