Meestal niet sneller en mooier. Want zijn meer kinderen die dat niet goed kunnen dan kinderen die dat wel goed kunnen.
Maar het gaat er toch om dat ze leesbaar een toets kunnen maken op middelbare school bijv. Wat gaan ze verder nog schrijven in hun leven? Leesbaar lijkt mij het belangrijkste en dat is in teveel gevallen dus niet bij aan elkaar schrijven. Je ziet dus ook dat het bij steeds meer scholen niet meer als basisvaardigheden wordt gezien. Tijden veranderen.
Ik vul nog regelmatig formulieren in inclusief vakken vrije tekst, maak handgeschreven lijstjes, schrijf kaartjes en briefjes, maak aantekeningen tijdens nascholingen... Mijn kinderen hebben op zo'n school gezeten waar ze schrijven niet meer zo belangrijk vonden. Het aanelkaar schrijven is heringevoerd na protest van de ouders. Dochter vond het een verademing op haar nieuwe school niet voortdurend op die duffe computer te zitten maar hoofdzakelijk met pen en papier te mogen werken. Ik reken ook nooit meer met cosinussen en differentiaalvergelijkingen. Zou het ook echt moeten ophalen. Maar ben blij dat ik het geleerd heb. Sterker nog, ik schrijf vaker wat op (ook voor patiënten, mijn handschrift is nog steeds ook een visitekaartje) dan dat ik een staartdeling maak. Ook overbodig in deze moderne tijd en dus maar overboord? Wat mij betreft is het verwaarlozen van schrijfonderwijs gewoon nog een voorbeeld van verschraling van het onderwijs. En is een beroep op "tijden veranderen" een slap excuus.
Mijn oudste dochter schrijft aan elkaar echt niet netter en sneller oid…voor haar was los mogen schrijven een uitkomst. En ze was heel blij toen ze van een ‘tablet school’ naar een school met schriften ging. De jongste heeft dus nooit aan elkaar leren schrijven, maar ook dan hebben ze dat soort schrijfschriftjes, dat is dus niet anders als met aan elkaar schrijven.
Maar dat laatste is wel hoe de wereld nu werkt. De wereld waarin ze komen als volwassene ook komen. Of je dit nou leuk vind of niet.
Ik zie het niet als verschraling. Tijden veranderen is zo, is geen excuus. Wij maken nog weleens een lijstje met pen en papier maar dat gaan onze kinderen niet meer doen. Gaat allemaal digitaal. Dus áls ze dan wel een keer iets schrijven is leesbaar belangrijker vind ik. Onze meningen zijn anders, prima toch.
Toch geloof ik dat je door te schrijven dingen anders (beter) leert dan door te typen. Sowieso spelling, maar ook andere (inhoudelijke) zaken. Mijn kinderen maken ook echt nog wel papieren lijstjes, maar geen idee natuurlijk hoe dat over een x aantal jaar is.
Ik ben helemaal niet tegen schrijven met pen en papier. Alleen aan elkaar schrijven heeft niet meer het nut wat het vroeger had. Er zijn schrijfmethodes op school waarbij de leerlingen gewoon netjes los leren schrijven. Vooral het aan elkaar schrijven is bij zoveel kinderen niet netjes. Dat is voor hunzelf en hun omgeving gewoon niet fijn.
Voor mijn zoontje is het iedere dag een strijd. Hij vindt het vreselijk en is er niet goed in. Dan is het voor sommige kinderen een leuke uitdaging, voor hem is er helemaal niets aan. En we hebben ons heel erg ingespannen, fysiotherapie, thuis oefenen, maar hij kan er helemaal niets mee.
Zeker wel. Het stimuleert hersenverbindingen en bevordert het proces van leren lezen en schrijven. Ook is het voor motorisch zwakke kinderen juist beter in tegendeel tot wat vaak beweert wordt. Bij blokschrift moet je voor elke letter de pen of het potlood weer van het papier halen en weer op de juiste plek op het papier terugplaatsen. Juist daardoor is het lastig voor kinderen met een zwakke motoriek of oog-handcoordinatie. Ook zijn spaties lastig omdat alle letters al een stukje uit elkaar staan. Dat maakt blokschrift juist vaak slecht leesbaar. Helaas is schrijven een ondergeschoven kindje geworden en een programmavuller ipv een belangrijk vak. Dat is de enige reden waarom kinderen tegenwoordig "slecht" schrijven. Men vindt het niet meer belangrijk terwijl het verbonden schrift juist zoveel kan bijdragen aan het leerproces.
Je kunt dat volgens mij prima ook op andere, minder frustrerende manieren, stimuleren. Hoe frustrerend moet het zijn als je de hele dag iets moet doen wat je, ook met veel moeite, niet goed kan? En hoe moet je je dan ook nog focussen op de inhoud en alles van wat je op dat moment aan het doen bent? Doe het dan als oefening op bepaalde momenten (en eventueel op leukere of meer gevarieerde manieren) en laat een kind verder schrijven op een manier die wel lukt. (Hier was het schrijfonderwijs voor beide kinderen dus vergelijkbaar en evenveel ed, alleen dus de een aan elkaar en de ander los.)
Tuurlijk, alles kun je op verschillende manieren stimuleren. Maar daar gaat het hier toch niet om? Kinderen moeten leren schrijven, dat is nog steeds zo. Het gaat alleen om wat dan de beste methode is. Ik ken heus ook wel de gevallen waarin uiteindelijk toch is afgeweken van verbonden schrift. Maar dat zijn uitzonderingen en dat is wat anders dan roepen dat iedereen maar beter los kan schrijven omdat verbonden schrift geen nut meer heeft.
Ik geloof ook wel dat het nut heeft (net als kruipen ed), ik geloof alleen niet dat het absoluut onmisbaar is. Schrijfonderwijs op zich wel, maar op welke manier minder. Ik geloof namelijk niet dat kinderen waarvoor verbonden schrift niet werkt echt uitzonderingen zijn, ik denk juist dat het er vrij veel zijn waarvoor het niet werkt (niet de meerderheid, maar ook geen handjevol). Ik zou liever hebben dat per kind bekeken wordt wat werkt, dat is, naar mijn idee, de ‘beste methode’.
Er zijn voor kinderen met een zwakke motoriek heel veel andere ‘werkjes’ die daarbij helpen. Ik heb in groep 3 gestaan en geloof me, voor een groot deel van de klas is aan elkaar schrijven een grote frustratie. Dat kan niet de bedoeling zijn. Ik ben er dus groot voorstander van dat aan elkaar schrijven een ondergeschoven kindje wordt op alle scholen. Of liever nog, dat het verdwijnt. Er zijn uitstekende methodes voor schrijven van losse letters, niet blokletters want dat is iets anders. Maar goed, ik heb mijn punt nu wel gemaakt. Ik val in de herhaling haha.