Ik ben nu zwanger na een ONS en voel me zo alleen. Mijn hele familie woont ver weg. Nu stelde een vriend van mij voor om een roze co-vader te zoeken voor steun. Ze zei dat ze een paar jaar geleden hetzelfde deed via meerdanwant en is erg blij met haar situatie en haar co-vader - maar ik weet niet of dit om nog meer problemen vraagt?
Hoe ziet je woon werk situatie er verder uit? En heb je vrienden om je heen? Zelf zou ik nooit een co ouderschap aangaan met een wild vreemde. Het is toch je kindje en zou je die kunnen delen? Kijk ben je uit elkaar dan is het evt niet anders met co ouderschap dan moet je. Geen contact met je ons? Anders is dat misschien nog een optie om de zorg te delen.
Een ons??? Ik heb bewust niet gekozen voor co ouderschap omdat ik mijn kind niet wil delen. En daarnaast dat ik zelf alles wil bepalen en zelf de verantwoordelijkheid wil dragen. Ik zou eerder kijken naar contacten met andere bam mama's. Via de vereniging of via facebook.
Nee dat zou ik niet zo snel doen, ik zou eerder kijken of ik mijn sociale netwerk uit kan breiden zodat mijn kind meerdere " ooms en tante's " zou hebben (mijn kinderen noemen onze vrienden gewoon oom en tante). En daar mijn eenzaamheid mee proberen op te vullen.
Sorry dat zou ik echt nooit doen. Ik ga m'n kind echt niet delen.met een wildvreemde... Misschien wat anders wanneer een goede vriend dit voor zou stellen maar dan nog zou ik het niet doen. Maar je zegt dat je je alleen voelt. Waarom zou een co ouder dat gevoel moeten veranderen? Dan is je kindje zo bij de co ouder en zit Jij alleen thuis.. Ik zou proberen contact te maken met mensen in de buurt. En je kindje alleen op voeden. Met je kindje op zwemmen of naar zo'n activiteiten groepje voor mama's en kinderen? Dan maak je vaak ook contacten. En dichter bij je familie gaan wonen? Want hoe wil je het op gaan lossen qua opvang? Of wanneer je ziek wordt/bent? Huilbaby? Dan wel fijn wanneer familie bij kan springen.
Hoe is contact met je buren? Ik pas bv wel eens op een buurjongen op zodat buuf even naar de winkel kan zonder kind en andersom neemt ze onze oudste ook wel mee op pad naar uitjes. Is echt heel fijn! Win - win situatie.
Ik vind het niet eens een heel slecht idee om eerlijk te zijn. Een leuk homostel wat zelf geen kinderen kan krijgen omdat de draagmoeders nu eenmaal niet voor het oprapen liggen maar wel alles te bieden hebben aan een kindje. Zo’n kleintje gaat het eerste jaar sowieso niet uit logeren, maar af en toe een rondje wandelen door het park. Of een middagje weg kan natuurlijk prima als ze wat ouder worden. Op den duur is het ook wel heel fijn om een vaderfiguur in het leven van je kind te hebben. Maar ik kan me ook voorstellen dat als je later nog eens een man tegenkomt waar je meer kinderen mee zou willen dat dan een co-ouder regeling ook zaken weer kan bemoeilijken. Dus dat zou ik wel in mn achterhoofd houden.
Ik denk dat de meeste homomannen die het liefst via een draagmoeder een kindje willen iets anders in hun hoofd hebben dan zo nu en dan een rondje wandelen in het park . En ja, dat is mijn ervaring vanuit de draagmoederhoek waar ik veel zoektochten vanuit wensvaders zie. Om dan maar genoegen te nemen met een alternatief als bezoekpapa's, omdat de draagmoeders niet voor t op rapen liggen, is niet helemaal realistisch. Desalniettemin zullen er vast wensvaders zijn die een co-ouderschap willen. Maar in dat geval willen ze dus echt samen de zorg delen en dus ook vanaf de eerste periode voor t kindje zorgen. Daarnaast is bij wensvaders in deze constructie over t algemeen ook één van hun de donor. Ik vraag af of je dat in deze situatie moet willen, met een zwangerschap waarin je je als moeder alleen voelt. Wil je je kindje namelijk echt 'delen' met iemand waarmee je nog volledig een vriendschappelijke basis moet opbouwen? Ik denk dat je vast mensen vind, wensen zij vaak groter dan het aanbod. Maar of je daadwerkelijk zo'n goede band op kan bouwen in zo'n korte tijd met iemand waarmee je je kindje wil delen in opvoeding vraag ik me af.
Oh on topic. Is/wil de vader van de ons rolleyes niet in beeld? Ik zou alleen een wensvader zoeken als hij ook daadwerkelijk de biologische vader zou worden, in jouw geval zou ik het alleen doen.
Ik zie dat je twee problemen hebt: - je bent eenzaam - je wil familie voor je kind in de buurt Ik vind dat allebei echt wel uitdagingen waar ik ook niet meteen een oplossing voor heb, maar ik denk niet dat je voor beide problemen met dezelfde oplossing klaar bent. Het zijn twee problemen en je hebt hier dus ook minimaal twee oplossingen voor nodig. Je bent echt niet de enige (aanstaande) moeder die er ongewild alleen voor staat. Ga op zoek naar andere jonge moeders en maak speelafspraakjes etc. Hierboven zijn al meerdere suggesties gedaan. En wat betreft je familie die te ver weg woont, kun je terug verhuizen? Wil de ons contact? Misschien wil de ons geen omgangsregeling, maar willen zijn ouders heel graag grootouders zijn. Of is er een zus die met liefde de tante rol op zich wil nemen. (Je moet het enthousiasme van mijn collega's eens zien die oom worden/zijn). En anders woont er misschien een ouder echtpaar in de buurt wat graag grootouder wil zijn. En als kind van gescheiden ouders die het co-ouderschap netjes op orde hadden kan ik je zeggen dat dat voor mij echt geen optie zou zijn. Wil je straks moeten overleggen over de school van je kind? Wil je straks iedere schoolvakantie overleggen wie wanneer op vakantie mag? Wil je straks je kind op zijn/haar verjaardag niet thuis hebben omdat het toevallig bij de co-ouder zit?
Lijkt me heel mooi als dit je wens is om een gezin te vinden waar je wat steun aan hebt. Zeker mensen die een onvervulde kinderwens hebben staan hier misschien wel voor open. Je zou ook eens kunnen kijken naar een steungezin. Dit zijn (volgens mij) vrijwillegers die binnen hun gezin ruimte hebben om een kindje eens in de zoveel tijd op te vangen. Dit is wel wat laagdrempeliger dat een echt co-ouderschap natuurlijk.