Hi, heeft iemand ervaring/ raad met de volgende situatie. mijn man en ik huren een huurwoning. Woonlasten zijn erg hoog voor ons( 1400 euro). Het is een grote eengezinswoning en we hebben het ontzettend naar ons zin waar we wonen. Ik woon 5 min van directe familie en ik merk dat ik echt op m’n plek ben. Echter komen we nauwelijks rond en moeten we op korte termijn om niet in financiële problemen te komen verhuizen, met deze woningmarkt een hele grote uitdaging. Koophuizen in deze omgeving kunnen we niet betalen en voor sociale huur komen we niet in aanmerking. Door zwangerschap en onverwachtse ziekte zit ik in de WIA en wordt mijn inkomen niet meegenomen voor een hypotheek. M’n man verdiend opzich genoeg voor een redelijke hypotheek maar in deze tijd, is het niet heel veel waard. Kortom een stressvolle situatie. kijken we verder naar huizen wat ruim een uur rijden is van familie dan zijn de huizen wat betaalbaarder maar heel ver van familie en merk dat dat mij toch wel verdrietig maakt en ik het eng vind die stap te nemen. Zeker omdat ik in de ziektewet zit en mentaal en fysiek het nog erg zwaar heb, een meisje heb van een halfjaar en ik al oooit verder van familie heb gewoond(40 min) en ik die periode ontzettend geïsoleerd en depressief heb gevoeld. Nu is de situatie wel anders omdat ik nu natuurlijk een dochter heb en m’n man thuis werkt.( verder ben ik beetje angstig om auto te rijden, doe het wel als het echt moet) Aan de ene kant denk ik, ik moet doen wat ik moet doen om m’n gezin te onderhouden dus dan maar verder verhuizen. Maar andere kant denk ik, ik ben bezig om uit een depressie te klimmen en zoiets kan juist weer averechts werken, een depressieve vrouw en moeder is natuurlijk ook niet leuk en wacht ik hoopvol af tot er wel iets langs komt wat we kunnen betalen. iemand raad, die kan meedenken met mij of ervaring heeft met verder wonen van familie?
Ik vraag me af in hoeverre je een keus hebt. Als in, als je dit huis niet kunt betalen en in de financiele problemen komt, dan moet je eigenlijk wel weg. Ook financiele problemen maken depressief. Een uur lijkt me niet overkomenlijk mss wil je familie wat vaker jouw kant op rijden, dan hoef je minder met de auto. En mss is het een leuke buurt, leuke buren met wie je een beetje op kunt trekken? Mijn familie woont een half uur bij ons vandaan. Mn schoonfamilie in Azië. Het is wat het is soms.
Lastig hoor. Ik woon op zo'n 40 minuten rijden van mijn moeder af. En het is ook naar mijn schoonouders ongeveer 40/50 minuten rijden. Precies de andere kant op. Wij zijn dus midden tussen beiden gaan wonen. Wij wonen al vanaf ons trouwen in deze omgeving. We hebben alles hier op moeten bouwen. Maar het verschil is natuurlijk wel dat jij nu met depressieve klachten te maken hebt. Dat maakt alles natuurlijk een stukje moeilijker. Als jullie in die omgeving rondrijden hoe voelt dat dan? Loop eens een rondje door de wijken waar jullie eventueel willen gaan wonen. Even wat sfeer proeven. Is er een speeltuin in de buurt, loop daar eens door en maak eens een praatje met mensen die daar zijn. Mocht je besluiten om inderdaad te gaan verhuizen, probeer dan iets te zoeken waarmee je in contact komt met andere mensen. Probeer iets te vinden om samen met je dochtertje te doen. Bijv wekelijks babyzwemmen. Dan ontmoet je andere ouders. Zulke keuzes zijn enorm lastig te maken. Je zult uiteindelijk zelf moeten beslissen of je nu (of misschien wat later, als je weer lekkerder in je vel zit) deze stap ziet zitten. Want nu op 5 minuten afstand en dan op een uur afstand van familie is een grote overgang. Sterkte met het nemen van een beslissing die voor jullie goed voelt ❤️
Ik woon op 1:15 tot 2:30 van mijn directe familie. Spontane bezoekjes doe je dan niet snel. Maar even bellen of facetimen wel. En als we naar mijn moeder gaan dan zijn we daar ook echt langer (1/2 nachten.) En hebben we daar echt de aandacht voor. Een uurtje rijden is ook best te doen hoor. Maar je moet wel echt gaan plannen, zodat je niet voor een dichte deur komt te staan. Wat ik wel heel vervelend vind is, nu mijn moeder geopereerd moet worden, is dat ik niet zomaar even op en neer kan voor bezoekje ziekenhuis of haar wegbrengen. Mijn zus woont op een uur rijden en gaat dat wel doen. Ik zorg dat ik daar ben als ze weer naar huis mag en blijf dan gelijk een week (of zolang nodig is) om te helpen met alles. Hoop dat je snel een fijne plek vind en daar een goede modus kan vinden in het contact met je familie. Want het klinkt idd als of je weinig andere opties hebt.
Vervelend dat je wegmoet uit je huidige woning en omgeving. Maar soms heb je inderdaad geen keus. Ik ben verhuisd met man en kind van België naar NL. Het is 2 uur rijden naar mijn familie en mijn schoonfamilie woont op 5 min van mij. Ik zie hen vaak. Heel soms ben ik een beetje eenzaam. Ik werk parttime dus zie gelukkig wel mensen, maar vrienden maak ik niet zo makkelijk. Ik facetime mijn zus wekelijks en om de zoveel weken gaan wij een dag naar hen, paar weken later komen zij naar ons, zodat het niet altijd dezelfden zijn die de lange rit moeten maken. Ik moet wel zeggen dat ik nu meer geniet van het samenzijn met mijn familie en de bezoeken zijn veel meer kostbaar. Ik zie mijn familie ook meer dan ik eigenlijk eerst zag en elke maand zien we dus wel iemand.. Veel succes met je keuze!
Lastig! Ik heb dat dus niet zo zeer met familie, maar ik wilde wel van alles op loopafstand hebben, omdat ik van mezelf weet dat ik anders moeite heb om mezelf voldoende te activeren om dingen te ondernemen (burn-out achtige klachten door intensieve zorg kinderen). Uiteindelijk is het gelukt om een huis te kopen op onze ideale plek. En dan hadden wij een heel ruim budget, maar ook heel veel eisen. Ik zou samen met je man om de tafel gaan zitten en een lijstje maken waar je huis en woonomgeving aan moet voldoen om te voorkomen dat je weer verder in je depressie zakt. Misschien helpt het als je snel met het ov naar je familie zou kunnen bijvoorbeeld? Of misschien helpt het als je veel dingen om te ondernemen op kleine afstand hebt. Ik vind dat lastig in te vullen voor een ander. Maar het helpt wel bij het zoeken als je al een beetje een beeld hebt. Ons heeft het ook wel geholpen om gewoon wat huizen te gaan bekijken, elke keer word je toch weer wat wijzer.
Ja precies wat je zegt, heb ik wel een keus? Niet echt tenzij ik heel veel geld neerleg voor een een klein appartement. Vind niet erg om kleiner te wonen. Maar zou wel graag weer eengezinswoning willen met een tuintje. Ik heb weinig familie waar ik goed contact mee heb. Vandaar dat ik het zo lastig vind. Ik isoleer mezelf ook makkelijk, omdat ik in het echt wat verlegen/ introvert ben en niet makkelijk contacten leg. Dus depressie is altijd wel op de loer.
Mijn familie woont allemaal op minimaal 1 uur rijden sinds ik met mijn man samen ben (nu zo'n 14 jaar al weer). Wat ik merk nu de kinderen op school zitten dat je veel aanspraak met andere moeders hebt, eens een bakkie gaat doen als de kinderen spelen en dat je zo wel connectie maakt. Als het kan zou ik kijken naar een redelijke ov verbinding zodat je ook zonder auto op pad kunt. En misschien kun je je aanmelden in de nieuwe omgeving bij een sportclub of school om wat connecties op te doen. Mijn familie mis ik niet zo maar bel wel 4x per week met mijn moeder om even bij te praten, dat is al fijn. Als je dan toch gaat verhuizen maak dan inderdaad een wensenlijst met wat je perse wilt en wat fijn zou zijn en koop dan iets wat qua huis en voorzieningen past bij wat je wel wilt.. Succes!
Bedankt voor je medeleven ❤️, geeft toch het idee dat ik me niet aanstel Kreeg beetje het idee dat ik gewoon kieskeurig ben. Maar je ergens thuis voelen en het naar je zin hebben is toch wel veel waard denk ik. Misschien is het wel tijdelijk verhuizen tot het weer beter met mij gaat en ik kan werken en hopelijk de huizenmarkt. Ja wat ik belangrijk vind is idd dat de buurt waar we gaan wonen, leuk centrum heeft en dat het sfeer heeft. Lastig uit te leggen. En leuke kinderactiviteiten is ook een goede om op te letten, zo kan ik me een stuk minder snel isoleren met zo een kleintje. Ik moet er wel bij vertellen dat waar we kijken veel vrienden van m’n man wonen. Dus dat is misschien nog wel een optie zodat we niet helemaal alleen zijn. Of het werkt juist averechts, dat m’n man vaker weggaat en ik alleen zit( in het verleden Gebeurd)
Oh dat is Idd wel ver! Als we die afstand zouden gaan wonen, dan zouden we een droomhuis kunnen kopen. Maar dat vind ik toch heel eng. Misschien door m’n eerdere negatieve ervaring, terwijl dat nu toch wel echt even anders is. Wel goed opgelost dat je dan meteen blijft slapen. Dat zou een goede oplossing zijn. ik snap dat je dan wel beetje baalt dat je zo ver woont. Een beetje machteloos gevoel ofzo denk ik dan? Heb je het wel naar je zin waar je woont en zou je het achteraf anders gedaan hebben?
Ik begrijp je super goed! Ik maak ooo niet zo makkelijk vrienden. Iets met introvert haha. Ben heel erg op mezelf maar dan soms wel eenzaam. Niet leuk dat jij ook af en toe eenzaam bent. Ja FaceTimen maakt een hoop goed. Zoals ik het hoor hoeft het dan niet meteen het einde te zijn!
Hier ook ervaring. Eerst woonde we op 20 min afstand van schoonouders en dik 1.5 uur bij mijn ouders vandaan. We woonde in de stad en voelde me alleen. Naar een aantal jaren kwamen we in een dorp en dat was net thuis komen. De hele sfeer, de mensen etc. Daar zijn we uiteindelijk ook gaan wonen. Nu wonen we op 40 min afstand van schoonouders en 1.20 van mijn moeder. Dus het is ook de omgeving waar jij je prettig moet voelen. Misschien eens in de onegeving kijken waar de huizen betaalbaarder zijn en kijken of je jezelf ziet wonen. Van geldzorgen ben jenook geen gelukkig mens ook al woon je dichter bij familie.
Aangezien blijven waar je nu bent, niet kan zou je kunnen in zetten om het allerbeste te vinden in de regio waar het wel betaalbaar is voor jullie. Leuke huis, leuke omgeving,... Kijk wat je belangrijk vind en ga op zoek naar jullie plekje in die omgeving.
Ja ik denk dat het zeker helpt als ik een huis koop waar ik echt echter sta ipv alleen maar kopen om het kopen. En een leuke plek mee sfeer en karakter gaat me zeker goed doen. Ik woonde eerst in een buurt waar alleen maar nieuwbouw huizen staan en niemand naar elkaar omkeek of met elkaar bemoeide. Verder zat er alleen een supermarkt in m’n directe omgeving. Dus daar werd ik gauw depressief van. Of nouja speelde mee. Goede tips ik ga zeker goed bedenken waar ons huis aan moet voldoen. Al kan ik niet te kieskeurig zijn denk ik.
Wat een rotsituatie. Is verder weg huren een optie of kom je dan weer op hoge woonlasten uit? Mijn eerste keuze zou zijn om te huren en dan af te spreken dit bijvoorbeeld 2 jaar te doen om vervolgens te proberen te kopen dichter in de buurt van familie. Dan zit er een einddatum aan vast en kunnen jullie zien hoe het bevalt. Ook is jullie inkomen tegen die tijd wellicht beter en hopelijk is de huizenmarkt weer wat rustiger. Echt rot om je geliefde huis uit te moeten. Vind het ook altijd zo oneerlijk die huurprijzen, zo belachelijk hoog in vergelijking met koop. En ondanks jaren 1500 betalen bij wijze van verdien je te weinig om te kopen met woonlasten van 1000. Sterkte!
Wij wonen bij mijn familie om de hoek. Tijd ver weg gewoond en weer terug verhuisd. Deze omgeving is mijn 'thuis' maar waar we woonde had ik wel meer aanspraak van anderen mensen en onze zoon werd meer geaccepteerd dan hier. Maar toch voelt waar we nu wonen meer als onze stad. Echter zou ik als het financieel zou moeten wel zo weer terug verhuizen naar verder weg.
Jaa ik vind het super lastig. Particulier huren is natuurlijk altijd best duur, zeker met die inflaties dus denk dat ik daar weinig mee Oplos. Wanneer ze weer de huur gaan verhogen. Zeker als ik al die verhuiskosten etc erbij optel. We vallen net buiten de boot voor sociale huur. Maar de wachtrijen zijn sws ook hoog denk ik. Jaa ik probeer niet bij de pakken beter te zitten en even te accepteren dat het een rot situatie is maar dat lukt me sommige dagen beter als andere dagen hoor. Dan kan ik er zoo erg om stressen. Je wilt toch voorkomen dat het helemaal fout gaat. Om te bedenken dat we voorheen gewoon een koophuis hadden. Voelt het echt als m’n eigen schuld. Ik was daar zo ongelukkig dat we snel verkocht hebben en tijdelijk zouden huren. Niet wetende dat er een wooncrisis 3 jaar later zat aan te komen. Ik denk soms was ik maar niet verhuisd maar andere kant weet ik ook niet wat er met mij terecht gekomen zou zijn aangezien het echt heeel slecht mentaal ging. Nu gaat het stuk beter. ja zo krom hè! 1500 huur pm betalen kan makkelijk maar een hypotheek van 1000 euro gaat bijna niet.
Ja ik denk steeds als we doen. Dan zou het tijdelijk zijn. De plek waar we nu wonen is echt ons thuis. We vinden het beide fijn hier en zijn zo trots op de omgeving. Dus als we tijdelijk een huis zouden kopen en met 5 jaar weer terug zouden verhuizen. Zou dat me wel een soort hoop geven.
Oh nee, je stelt je zeker niet aan! Je moet je thuis voelen waar je woont, dan ben je pas gelukkig. Met je man kun je ook afspraken maken over wat voor beiden aanvaardbaar is om op stap te gaan met vrienden. En misschien heeft een of meerdere vrienden wel een partner waar jij ook een goede klik hebt
De afgelopen 10 jaar woonde ik een uur van mijn ouders af (en 3u met openbaar vervoer), en die zien we veel vaker dan mijn schoonouders die op een klein kwartier wonen. Het is wel een kwestie van er echt tijd voor maken en inplannen, wat je springt natuurlijk niet meer rap even binnen. En als ik eerlijk ben miste ik dat wel soms, maar goed dat was nu eenmaal zo. Maar ik vind zeker niet dat het iets gedaan heeft aan onze band die is nog altijd super. We bellen sowieso ook vaak. Nu gaan we binnenkort verhuizen naar de buurt van mijn ouders, en zal het dus andersom gaan zijn qua reisafstand naar schoonouders. En ik heb zelfs het vermoeden dat we die dan veel vaker gaan zien dan nu, net doordat het gepland moet worden en het niet meer zal zijn van spring maar binnen als je eens tijd hebt, en het er dus bijna nooit van kwam. Die zie ik soms 4 maanden niet ofzo. Ik denk dat financieel ok blijven belangrijker is dan dicht bij familie wonen. Reistijd is ook maar relatief.. Een vriend van m'n vader woont in Amerika en die moet altijd lachen als we zeggen dat een uur van elkaar soms ver is In Amerika is een paar uur reistijd niks gek. Een uur is bijna in de achtertuin bij wijze van spreken Voor ons is het financiële trouwens ook nu een grote reden geweest om net terug naar daar te gaan wel, van Antwerpen naar Limburg, het huis wat we nu kopen zou in Antwerpen minstens dubbel zo duur geweest zijn. En daar zouden we ook geen lening voor kunnen krijgen vanwege mijn invaliditeit..