Ver(der) van familie verhuizen

Afstand is echt iets wat we in Nederland als probleem zien. Er zijn zoveel landen waar mensen 2 uur reizen voor hun werk elke dag.

Zeker er gezien de financiële situatie zou ik rond gaan kijken. Misschien is er dichterbij ook een leuke fijne plek.

Wij hebben ook ooit de keuze gemaakt om een stuk verder te gaan wonen. Geen dag spijt van. Tegenwoordig heb je telefoon en facetime waardoor je toch makkelijk contact hebt met elkaar.

 

Hoe vaak ga je werkelijk langs bij je familie?
Is dit dagelijks, 1x per week of minder?

Of is meer het gevoel dat je je vangnet kwijt raakt?

 

Machteloos idd. In de periode dst mijn vader ziek was wilde ik ook erg graag terug verhuizen.
Maar hier in Limburg heb ik mijn man ontmoet, en woont dus ook (een deel van) mijn schoonfamilie.

Ik ben zelf iemand die overal wel kan aarden, als het maar een landelijke omgeving is. Maar kan me ook hier voorstellen dat je baalt als je weg moet uit de plaats waar je je fijn voelt.

 

Misschien heb je er helemaal niets aan, maar ik kan vanuit mijn oogpunt alleen maar zeggen alles went uiteindelijk. Je leven zal er heel anders uitgaan zien als je familie niet even snel meer over de vloer kan komen voor koffie of wat eten of plotseling even kan oppassen, maar na een paar maanden wordt dat waarschijnlijk je nieuwe normaal en ontwikkel je misschien een steker netwerk van vrienden om de "gaten op te vullen" als je hier moeite voor wilt doen.

Als er echt geen betaalbare huizen dicht bij familie is, zou ik het toch heel serieus overwegen. Een uur is natuurlijk ook weer niet zo ver weg. Je kunt elkaar nog gemakkelijk een keer per week zien met een uur reisafstand.

 

Precies dit. Ik had meer en kwalitatief beter contact met mijn familie toen ik in het buitenland ben gaan wonen, maar het was wel een nadeel dat je niet zomaar even langs kon gaan als er iets aan de hand was.

 

We hebben heel veel geluk met het huis wat we gaan kopen, het is dat van mijn oma wat we gaan renoveren. Mijn familie is heel blij dat het huis in de familie blijft. Als Antwerpen even goedkoop was, waren we waarschijnlijk wel niet verhuisd, en hier gebleven. Al komen we in Limburg wel echt ook veel meer tot rust. Uiteindelijk is het toch een grote verandering, al is het voor mij bekend terrein waar we naartoe gaan. We wonen nu op een appartementje wat duurder is dan het huis wat we gaan hebben.
De ouders van man snappen het wel (heeft wel een tijdje geduurd) maar vinden het moeilijker dat we daardoor dus verder weg gaan van bij hun. Ze weten gelukkig ook wel dat wat we nu gaan hebben echt onmogelijk zou zijn in de regio waar we nu wonen, dus ze beginnen wel wat bij te draaien gelukkig. Man zelf heeft er ook wel een tijdje aan moeten wennen dat we zijn geboortestreek gaan verlaten, maar is nu helemaal om.

We verhuizen 24 mei, dus echt heeeeeeel dichtbij. En het is momenteel nog 1 grote werd, dus het wordt nog spannend

Voor jullie heel veel succes met het vinden van de fijn huisje!

 

Wij komen van het westen en wonen nu in het oosten. Hadden ook de zee en de grote steden dichtbij. Nu totaal anders, maar de omgeving is ook weer geweldig. Je wend er zo weer aan.
Het zal zeker lastig zijn weer, maar als je iets kan vinden waar het fijn voelt scheelt dat ook heel veel.

 

Ik las een tijdje geleden in de krant dat iemand hierom een rechtszaak was begonnen en had gewonnen en toch de hypotheek kreeg. Die betaalde ook al jaren een hoge huur en kreeg geen hypotheek met lagere lasten. Hoe het verder precies in elkaar stak weet ik niet. Maar hij kreeg wel gelijk.

 

Denk ook in mogelijkheden, in de meer wijdere omgevingen heb je ook meer ruimte in o.a. tuin. Allicht kan je nog een mooi stuk aanbouwen op termijn, of een zorgunit kwijt daar in mocht de tijd komen dat het met een ouder heel slecht gaat bijv.

Een huis hoeft niet voor eeuwig te zijn, al is verhuizen nou ook niet mijn hobby. Maar als hier de noodzaak wegvalt om te blijven wonen (mantelzorgers van onze ouders) dan verhuizen wij ook naar een andere plek in Nederland.

Ik wil meer ruimte (bibliotheek/naaikamer/klusruimte en een fatsoenlijke moestuin aan huis).

Winnen de staatsloterij jackpot gaat dat verhuizen wel iets eerder gebeuren. Dan nemen we ze wel gewoon gelijk mee in de verhuizing.

 

Ja dat was dat verhaal dat hij in al die tijd ook nog nooit een betaling had gemist ofzo geloof ik en dat was mede een reden dat het onterecht was om deze lagere lasten dan als risicovol te bestempelen. Heb t vaag ergens gelezen geloof ik.

Eigenlijk ook bezopen ook, je wordt gewoon klemgezet. Zag dat ook bij een collegaatje 1250 voor een flatje...ja mooie nieuwbouw flat dat wel, maar het is en blijft een flat en ook nog eentje met verdraaide weinig ruimte. 1 slaapkamer, 1!!!

Paar jaar later was ze zwanger. Kon verkassen want geen kamertje voor de kleine.

Als je hier niet al jaaaaaaren op de lijst staat kom je er ook niet tussen qua huren. De eensgezinswoningen zitten hier ook vol met ouderen, mijn oude straat ken ik zowat iedereen nog. Die zijn allemaal blijven zitten nadat de kinderen uitvlogen. Willen nu best wel kleiner wonen maar wat er dan beschikbaar is, is dezelfde of hogere huur voor aanzienlijk minder huis. Tenzij t fysiek echt niet anders kan gaan ze dat natuurlijk ook niet doen.

Per woning die vrijkwam, de weinige, zaten er zomaar 300+ inschrijvingen.

 

In onze wijk ook hoor heel veel ouderen die nog alleen of samen in een 1 gezinswoning zitten. Onze wijk is gemengd huur en koop (zo een 18 jaar geleden begon de woningbouwvereniging de huurhuizen die leeg kwamen te verkopen). Mijn schoonvader woont ook alleen hier in een eengezinswoning met 4 slaapkamers. Hij huurt en zit op een huurtje van €370 en heeft afgelopen 1,5 jaar maar €170 betaald omdat er lood in de waterleidingen zat in de hele wijk en tot dat opgelost was kwam er huurkorting. Hij zou wel kleiner, liefst gelijkvloers willen wonen. Maar heeft qua inkomen geen recht meer op sociale huur als hij gaat verhuizen en gaat dan qua huur richting de €1000 voor een kleinere woning. En met hem dus nog zeker 40% van de oud bewoners die dus blijven zitten omdat ze qua kosten er altijd op achteruit zullen gaan.

 

Volgens mij kan zoiets inderdaad. De afschrijvingen van de huur van een bepaalde periode zijn dan het bewijs dat je die kosten kunt dragen.

 

Los van het feit dat je verder weg van familie gaat wonen, ga je dus ook naar een onbekende plek toe. Dat lijkt mij ook heel moeilijk. Alles opnieuw uitvinden en weer ergens aarden. Is er geen mogelijkheid om toch voor nu te blijven huren? Aangezien je er eigenlijk zo goed zit? Zijn er andere kosten waarop te besparen is?