Nou, mijn moeder heeft weleens verteld dat ze toch blij was dat wij niet wilden hockeyen. Ze was altijd zo bang voor onze tanden.
Misschien zitten er kinderen op die gevaarlijk zijn voor andere. Die van ons zou een gevaar zijn voor een ander Wij speelde op de middelbare school een spel wat leek op gigantische wattenstaafjes. Nou dat was al gevaarlijk genoeg. Was blij dat het niet van hout was.
Haha nou ik ben nog niet onverdeeld gelukkig dat dochter en haar team vanaf volgend jaar hoog mogen spelen en scoopen, vooral zolang ze het nog niet zo goed kunnen. Dat maximaal kniehoogte spelen van de E'tjes bevalt me als ouder wel
apart weer. Voor de tanden dragen ze een bitje, en wat er verder kan gebeuren is niet veel meer dan wanneer je op de stoep struikelt.
Dochter had van de week een vriendinnetje te spelen, meisje had een vieze onderbroek dus haar onderbroekje in een zakje gedaan en eentje van mijn dochter aangedaan. Vandaag kreeg ik de onderbroek van mijn dochter terug... in een zakje... heb dus zomaar het vermoeden dat hij ongewassen nu in het zakje is gestopt
Haha ja gelukkig zijn er bitjes. Dat vind ik ook. Weet je het is haar keuze en daar zal ik haar niet op veroordelen ofzo, maar ik vind het zo sneu voor haar dochter. Ze belemmerd haar toch in haar doen en laten(dit is niet het enige natuurlijk wat niet mag), en dat zal vast een reden hebben, maar ik vraag mij af wat er gaat gebeuren als ze over een aantal jaar gaat puberen. Dat weet je pas als je een keer gaat kijken
En hij is plots weg? Dat je volledig van slag bent, is te begrijpen zeg. En de kinderen, hoe voelen die zich?
Voor de kinderen wil hij er nog wel zijn (voor hen zal hij zeker zijn verantwoordelijkheid opnemen), maar dan nog blijft het ook voor hen een enorme aanpassing en shock. En zelf ben ik dan plots m’n kinderen halftijds kwijt... Ook niet echt wat je voor ogen hebt als je aan kinderen begint. Maar het meest van al, het meest van al mis ik gewoon hem, op dit moment.