@Asil @GroeneBomen (en uiteraard alle andere die hier een mening over hebben). Pure nieuwsgierigheid en zonder oordeel, als jullie nu zouden stoppen met het traject, zou je dan misschien ook 'spijt' hebben dat je dat dan niet eerder hebt gedaan?
Nee denk t niet. Heb ook geen spijt van weer t traject inspringen. Deze tijd heb ik ook nodig voor reflectie merk ik. Afsluiten is ook weer een traject op zich dus dat zou ik niet perse willen inkorten
Oeh, lastig en interessant. Als ik had geweten hoe lang deze weg zou duren, welke complicaties en operaties ik allemaal nodig zou hebben. Dan denk ik niet dat ik het zou hebben gedaan. En toch heb ik geen spijt. Het zit alleen zo tegen allemaal. En dat had ik niet verwacht. Nu denk ik, stoppen is (nog) geen optie. Ik denk dat ik pas kan stoppen als de artsen het geen kans meer geven. En ik wil er dan met volle overtuiging geen spijt van hebben dat ik het niet eerder heb gedaan. Tegelijkertijd neemt het ontzettend veel (tijd, m’n humeur, plannen) van m’n leven in beslag en herken ik ook wat @GroeneBomen zegt. Ik probeer daarom om ‘gewoon’ verder te leven en m’n leven niet aan het traject aan te passen, maar het traject in m’n leven te passen. Snap je een beetje wat ik bedoel? Zo ben ik recent geswitcht van baan, plan ik vakanties, ben ik verhuisd. Terwijl ik voorheen dacht, oh nee, stel ik ben zwanger, ik wil/kan geen andere baan zoeken. Ik denk dat je daardoor minder kans hebt op spijt dat je niet eerder bent gestopt, omdat je het traject wat minder je leven laat bepalen. Maar dat is echt lastig hoor. Lukt me zeker niet altijd.
Lastige vraag, maar denk het niet. Waarom, omdat je elke keer toch weer de hoop hebt "dat het deze keer lukt" en dat is dan ook je drijfveer en motivatie. Daarnaast zou ik het niet willen missen, hoe gek ook. Heb heel veel geleerd over mezelf, mijn kracht en doorzettingsvermogen maar ook in onze relatie, wat wij aan kunnen en hoe wij met en afzonderlijk van elkaar met verdriet omgaan. Maar in de toekomst kijken en terugblikken wie weet... @Fruity90 en geduld, vooral veel geduld leren hebben wat echt een ding is voor aan adhd-er
precies dat! En je ‘groeit’ ook in het traject. Als je op voorhand al weet dat het 10 jaar gaat duren, zonder enig resultaat, dan is de keuze misschien makkelijker gemaakt. Maar stel inderdaad, dat de volgende poging wel raak is? En zo ga je steeds een stapje verder. Spijt hebben is ook zonde van je energie, ben je bang om spijt te hebben of denk je over stoppen @Fruity90?
Ik denk niet echt aan stoppen, wel even een paar maandjes rust als die k*utzol voorbij is, ik merk aan mezelf dat er nog een aan mentale dreun gaat komen. Momenteel ben ik wel even in de bui dat ik geen kinderen hoef, volgens mij zei @Asil dat laatst ook al: van die plakkerige snothandjes aan onze mooie bank, nee bedankt ik kom wel bij jullie op bezoek dan blijft het hier schoon. . Zelf ben ik ook niet van de spijt, omdat ik op het moment dat ik een beslissing maak ik dat op dat moment het juiste vindt om te doen, en dat je het dan achteraf bedenkt dat het beter anders kon tja, dat wist je toen niet. Denk ook niet dat ik hem helemaal verwoorde zoals ik bedoel met het woord spijt. Het is meer: je kan doorgaan omdat je nog hoop hebt, maar zit er niet ook iets in met een: ach ja ik ben al zo lang bezig dus wat maakt die ene extra poging nog uit. Beetje als een IT project van de overheid, we hebben er al zoveel miljoen ingestopt dan moet dit wel slagen dus we trekken nog een blik ontwikkelaars open en we stoppen er weer een paar miljoen extra in. En als je dan wel stopt, heb je dan je miljoenen weggegooid die je ook had kunnen besteden aan andere dingen? Stoppen wordt in onze samenleving toch gezien als falen naar mijn idee, als je kanker hebt en tot aan het einde door blijft vechten dan ben je 'sterk', maar als je besluit om niet voor een behandeling te gaan omdat de kansen slecht zijn en gewoon de tijd die je nog hebt op een mooie manier door te brengen dan... ben je niet sterk? Misschien een beetje een warrig verhaal. Er gaat nu een hoop door mijn koppie heen en ik probeer daar nu zonder oordeel naar te kijken en daar verder mijn gedachten over heen te laten gaan (mijn oude therapeut zou trots op mij zijn). Ik was gewoon benieuwd hoe jullie idee hier over was
Voor mij is het dus dat. Ik vind het dus weggegooid als ik het niet af maak. Omdat aan het eind. Kan ik werkelijk zeggen "we hebben er voor ons alles aan gedaan" liever dat dan de "wat als".
Ik volg je en snap je ook! zo'n traject doet gewoon wat met een mens. En idd je grens aangeven tot hier en niet verder is net zo sterk als doorgaan tot t einde. En ik denk ook wel dat je de klap krijgt zodra het achter de rug is. Dan kom je uit survival modus en besef je echt wat er gebeurt is. En hoe bizar t is dat je door een grote wens in die situatie terecht bent gekomen.
Dankjulliewel voor alle meelevende reacties, hartverwarmend.. ❤️ Ik ga me even terugtrekken in een bubbel om de komende tijd door te komen. Ik kom daarna zeker hier terug, al weet ik nog niet of we het traject nog zullen gaan oppakken. Is voor nu een zorg voor later. Veel liefs aan iedereen
15 dpo, gister was t na de veeg wc papier goed gegaan en vandaag ook alleen na wc gang mini stipje bruin.
Vind het toch wel spannend worden dan hoor. Wat vind je zelf? Ik vind de streepjes wel wat licht voor de termijn maar je zal toch de eerste niet zijn...... en deze oploop vind ik wel heel prima!!
Ik gok innesteling ook op 10 dpo. oploop is wel goed. Ik heb geen idee, mijn gevoel gaat alle kanten op. Ik bel ziekenhuis even voor overleg