Schiet me nog 1 te binnen: Louis Armstrong - We Have All The Time In The World (uit OHMMS waarin James Bond trouwde en z'n vrouw verloor) ... Bij de laatste Bond werd deze ook weer gebruikt ... Kippenvel! Kon het ook niet droog houden
Jup mn dochter ook, helemaal bij die (haar opa, mijn vader, is overleden dus die komt wel binnen). Maar die brult al snel als ze ook maar iets verdrietigs ziet. We hebben de tissues bij de bank gezet wanneer we filmmiddag houden.
Andre Hazes - De vlieger Dermot Kennedy - Better days (die tekst omschrijft redelijk ons leven met het traject tot nu toe vind hem ook echt diep)
Dat is ook de mijne. Ik speel hem wel eens op gitaar en zing er dan zelf bij. Bij het zinnetje: 'souls in the wind must learn how to bend, seek out a star and hold on to the end' gaat het steevast mis.
Coldplay - fix you. Iemand anders zei het hiervoor ook al. Muziek bepaald best makkelijk m'n humeur ook. Ik moet echt m'n bui hebben voor bepaalde muziek. Diverse gospelsongs raken me ook.
Jup... Aankomende vrijdag hier weer naar t veld. Eerste keer met zoontje erbij. Zn broer ligt daar ook uitgestrooid. Voelt best crue.
Ik hou helemaal niet van Nederlandse muziek maar van het dorp van Wim Sonneveld moet ik altijd huilen
Ronan Keating - When you say nothing at all Blof - Dansen aan zee Volumia - Hou me vast Al deze liedjes hebben gewoon een bepaalde lading voor mij. De eerste werd gespeeld op m’n oma’s crematie en de laatste twee op de crematie van m’n vader dus als ik alleen de beginstukjes al hoor, ga ik al!
Mooi om te lezen dat er nog iemand is die 'Het Dorp' zo mooi vindt . Ik word er altijd sentimenteel van, denk dan ook aan mijn vader die vertelde dat hij vroeger op zondag altijd een stuiver kreeg, en dan vaak met de bus ging, je kon voor een stuiver de hele tijd blijven zitten totdat je weer terug was bij je beginpunt. 'Sailing' van Rod Stewart is voor mij een tranentrekker (begrafenis van mijn vader). 'Alles is nu' van Diggy Dex. Zo'n mooie tekst. Mijn dochter heeft er op gedanst tijdens een optreden, vlak voor kerst, een half jaar na het overlijden van mijn vader. Kwam wel even binnen.
Het houdt de herinnering ook levend, als ze er niet meer zijn kunnen ze er niet meer over vertellen, maar als je dan dit liedje weer hoort denk ik direct weer terug aan hun verhalen over vroeger
Ja klopt helemaal. En ik herken het gevoel ook, het dorp en de stad waar ik ben opgegroeid, onherkenbaar toen ik er jaren later weer kwam. Er is zoveel veranderd. Logisch, maar maakt me ook sentimenteel.
Die vind ik ook om te janken maar dan in een andere context, sorry, geheel i Ik herken het zelf niet direct (woon al m'n hele leven in dezelfde plaats) maar dacht laatst wel: goh, ik weet nog hoe het er op bepaalde plekken er uit zag, maar dat onze kinderen dat niet weten, want toen waren zij er nog niet.
Als George Michael het telefoonboek zou zingen ((oke dat kan niet meer want hij is er natuurlijk helaas niet meer..) sta ik ook te janken. Ik weet ook niet wat het is. Hij raakt me enorm. Cowboys and Angels. Father Figure. En zijn versie van I can’t make you love me….ahhhhh Nog steeds een vreselijk gemis. Veel te jong heen gegaan
Dochters Marco! Dan krijg ik direct een brok en zet ik de radio uit Zo ontzettend mooi gezongen Papa- Stef Bos