Ja ik vind het ook best lastig hoor! Maar ik heb zo onwijs veel gehad aan alle steun (jullie zijn de enigen die weten van mijn traject) dat ik ook het goede nieuws graag deel. Ik spring altijd een gat in de lucht als er eíndelijk iemand zwanger is in ons topic. Had al die info niet willen missen! Al houden wij nu echt wel een slag om de arm, eerst maar even de komende weken doorkomen en hopen dat het doorgroeit en het gen niet van beiden erft.
Ja herkenbaar hoor. Zowel het toch willen delen en het meegenieten bij mensen bij wie het wel lukt (uiteraard ook met jaloezie maar dat mag er ook zijn). En de angst en het afwachten! Hier is het vanaf 13 weken steeds iets echter gaan voelen. Maar nog stééds denk ik af en toe: straks gaat er alsnog iets mis... op het allerlaatste moment...
Sorry misschien een tikkeltje overdreven maar ik ben zo zo zoooo angstig dat mijn cyclus naar de getverderrie gaat. Ik heb (zie handtekening) na 11 jaar anticonceptie echt een prachtige cyclus maar ik had 1 week na mijn eisprong ineens roze bloedverlies en afgelopen dagen ook. Vandaag bruin in mijn ondergoed en net met ontlasting was het rood (meestal word ik dan ongesteld denk door de druk ofzo). Ik zit pas op CD 23 en vind het echt verschrikkelijk.. kan iemand mij vertellen hoe dit kan
Dit kan soms gewoon. Een regelmatige cyclus is ook 25 en de maand erna 35. Bij elkaar opgeteld en gedeeld door 3 is het gemiddelde toch 30
Kan een keer gebeuren toen ik voor de eerste ging had ik 1 keer zelfs een eisprongloos cyclus die 38 dagen duurde. Had zelfs bloedgeprikt toen. En dat was nog in de tijd dat alles wel normaal werkte. Had 1 uitschieter toen, die ronde.
@Wabisabi wat een prachtige woorden en een groot verdriet; heel veel sterkte. @Saar1988 dat is fijn nieuws! Ik snap dat je voorzichtig blijft, maar wat fantastisch dat het hartje klopt! @GroeneBomen jammer dat de cyclus in de war lijkt. Wel goed dat ze het niet proberen als het kansarm lijkt; beter even pas op de plaats dan een nodeloze actie. Ook al is het wachten zo enorm lastig natuurlijk. @Muisjepluisje ik ben enorm tevreden over het ziekenhuis waar jullie nu naartoe gaan. Hoop dat jullie dat ook zo gaan ervaren Ik ben ondertussen rustig aan het wachten totdat ik mag starten met de utrogestan voor de cryo TP. Ben een beetje bang voor bijwerkingen, wat eigenlijk heel raar zou zijn want ik ben een leven met hoog progesteron gewend, dus waarom zou ik daar nu opeens last van krijgen met een snufje utro Maar toch blijf ik er zenuwachtig voor . De progynova is wel echt een verademing na de Lucrin; voel me echt zo goed weer.
Nou meis me lichaam neemt me behoorlijk in de zeik, bruinverlies en 1x wat rood en vandaag weer bijna niks. Wel echt zwaaaar PMS klachten atm
Ik heb voor t eerst gesproken over einde van traject met de gyn. Heb aangegeven, 1 jaar nog en dan écht klaar. Wat we hier ook hebben benoemd, dat het zoveel jaar van je leven echt in beslag neemt en hoe ik snak om niet elke keer naar de start weer te moeten bij elke menstruatie. 'Daar heb ik alle begrip voor' Ik ben fan van mijn gyn. Ik voel mij dusdanig veilig bij haar dat ik ook niet de neiging heb om mij groot te houden zeg maar en te zeggen dat alles goed gaat, als t niet zo is. Ik voel mij er oke bij om eerlijk te zijn daar.
Juuuuup! Nou mn vent zit wederom in Frankrijk voor werk en komt morgen weer thuis dus hopen op kalme hormonen
@GroeneBomen Lastig besluit maar ik snap je helemaal. Respect! Hopelijk hoef je deze beslissing uiteindelijk helemaal niet te nemen maar het geeft je waarschijnlijk wel rust om hierover na te denken.
Wat fijn dat je je zo veilig en vertrouwd voelt bij de gyn en je je gedachten met haar kunt delen. Een heftige gedachten, zwaar besluit, maar wel heel dapper. Ik hoop dat het natuurlijk niet nodig is voor jullie. Zelf weet ik niet of het bij mij zou werken. Ik denk dat ik -als ze tijd dan daar zou zijn- weer zou gaan rekken. Helemaal met vroege miskramen bijv tussendoor en succesverhalen van mensen die meer dan 15 jaar geprobeerd hebben en waarbij het dus toch gelukt is. Respect voor alle vrouwen die wel de kracht vinden om zelf (op tijd) de stekker uit het traject te halen.
Heel dapper. En ik denk ook echt dat stoppen niet alleen maar naar is. Het brengt inderdaad ook veel rust, een andere focus, weer energie voor andere dingen. En met momenten inderdaad gewoon heeeel moeilijk om het los te laten.
@GroeneBomen, ook ik probeer het niet negatief te benaderen dat het voor ons stopt na deze behandeling. Ook niet met lege handen. Ik kan alleen maar dankbaar zijn. Dat ik de kans heb gekregen om het toch geprobeerd te hebben en bovenal dat ik door de wens, jullie (dan wel digitaal) heb ontmoet. Ik ben trots op ieder van jullie, heb respect voor jullie allemaal en draag jullie een warm hart toe. Eerlijk is eerlijk als het stop voor ons neem ik wel afscheid van het forum. Want dan heb ik hier eigenlijk niks meer te zoeken.. dat maakt mij wel verdrietig.