Haha ja daar hoeft die van mij ook niet mee aan te komen. Ik heb ook wel eens geen zin en toch ligt er wekelijks weer schone was in de kasten. Zou wat zijn als ik ook zo ga denken 'ik heb geen zin dus ik doe het niet'. Hier werken we met lijstjes, anders ziet hij gewoon niet wat hij kan/moet doen ofzo. En de zorg voor de kinderen verdelen we ook zo veel mogelijk. Ja het is soms zwaar, zeker nu ze nog zo jong zijn, maar komen ook weer tijden dat het allemaal wat relaxter zal zijn.
Ik zou tegen mijn man zeggen dat hij 2 keuzes heeft: Of hij mag terug in de tijd ergens in 1950 een vrouwtje zoeken die lekker voor zijn kinderen en zijn natje en zijn droogje zorgt terwijl hij werkt. Of hij draagt zonder zeuren zijn steentje bij in het huishouden en met de zorg voor de kinderen op de dagen dat ik ook werk. Wat ik zeker niet zou doen: stoppen met werken of zorgen dat het eten al klaarstaat, alleen omdat mijn man geen zin heeft om de kinderen te verzorgen en blijkbaar zijn werk belangrijker vindt, dan mijn welbevinden. Overigens ben ik tbm, maar mijn man moet het niet in zijn hoofd halen om te opperen dat dat zo zou moeten blijven, alleen omdat hij meer verdiend
Het valt me ook op dat veel vrouwen in dit topic ook direct in de oplosstand gaan: kun jij dan niet voor uit koken, meer koken, invriezen, ergens anders eten, regelen dat ze niet hoeven te douchen..: Waarom? Waarom moet ts ervoor zorgen dat zijn leven op die 3 avonden per week makkelijker is? Wellicht kan hij zelf wel creatieve oplossingen bedenken hoe het wel kan lukken zonder direct te zeggen “dat je minder geld in het laatje brengt en het geld kost dat je werkt” Het is in notabene in overleg besloten en het is niet perse nodig (zoals ik het lees in de aanvulling) Misschien kan hij zijn tijd even wat efficiënter indelen. Zoals zoveel vrouwen constant doen. Misschien kan hij kijken hoe hij die 3 avonden die 2 uur toch werkbaar kan maken. (En alvast een disclaimer ik ben natuurlijk wel voor elkaar helpen en dingen bespreekbaar maken of als de ene werken niet belangrijk of leuk of haalbaar vindt dat die niet werkt en meer doet: allemaal prima. Maar in dit geval klinkt het nu alsof hij het maar niks vindt dat hij ineens verzorgende taken een paar uur 3x per week heeft en dus maar roept dat zij dan maar haar baan moet opgeven omdat het niets oplevert. En daar zou ik zelf nogal pissig van worden)
Nou dat dus. Hij is een volwassen vent, geen kind. Als hij een succesvol bedrijf kan runnen, is hij vast ook wel in staat om voor zijn eigen eten te zorgen. En anders leert ie het maar.
Zo'n ex had ik ook! Daarom ex! Thuis kon ik de gehele huishoudelijke taken doen, de kinderen en Werken. Hij als ondernemer kon niets dan Werken en mij niet helpen. Ik was na een aantal jaar klaar!
Hier komt vriend altijd tussen 20-21 thuis en ik eet dus na m'n werk ook met ze. En zijn ze moe dan gaan ze naar bed. Meestal zien ze papa nog wel even. Heb sws vaste 2 avonden dat ik moet werken en dan zorgt hij dat hij ook iets eerder van werk weg kan en zorgt hij voor ze. Als ik overdag werk dan gaan ze naar oma/school. Zijn ook 2 vaste dagen. Lijkt mij ook echt irritant als je niet van het ov op aan kan. Dat zijn dan ook juiste keuzes om wat anders voor je gezin te willen. Moet zeggen vind wel dat mannen gelijk hier met de grond gelijk worden gemaakt haha gaat er toch om dat je samen een team vormt en hoe je dat invult is aan je samen.
Ik ben verbaasd hoeveel voorstanders er zijn dat de kostwinner altijd maar ‘voor’ moet. Hier ook een ongelijk inkomen, terwijl wij evenveel werken en een gelijk opleidingsniveau hebben (HBO) maar dat is meer geluk dan wijsheid, beide bazen hebben verwachtingen, die moeten we beide waarmaken. Je kan toch niet zeggen: mijn partner verdient meer, dus dat gaat voor? Als iemand vrijwilligerswerk doet, wordt er ook op je gerekend. Dat sommige branches meer geld verdienen, geeft je niet het recht om te vinden dat je thuis ook minder hoeft te doen. Het aantal uren dat je werkt vind ik een ander verhaal. Ik zou sowieso een goed gesprek aan gaan wat betreft zijn weerstand om zelf ervoor te zorgen dat jullie kind te eten krijgt en op bed ligt. Hij is eigen baas, hij zou het als een voorrecht moeten zien dat hij dat kan doen. Verder zou ik niet stoppen met werken, alleen als je dat zelf wilt. Jij wordt er blij van en het is toch alleen maar goed dat je zelf een inkomen hebt en je geen gat in je cv krijgt. Niets ten nadele van de vrouwen die bewust zelf kiezen om te stoppen met werken. Ieder zijn eigen keuze, maar niet als de man dit wil.
Nou, volgens mij worden alleen bepaald soort mannen met de grond gelijk gemaakt. Maar gelukkig hoeft dat niet met mijn eigen man en zijn wij een prima team. Hij werkt fulltime en ik ben thuis, dus ik doe vooral het huishouden en meer geregel omtrent de kinderen. Maar als ik er niet ben, dan pakt mijn man zijn verantwoordelijkheden en kookt, doet de was, baddert de jongste, stofzuigt, etc. Of als het nodig is voor mijn plannen, zorgt hij dat hij thuis werkt. En hij zou nooit, maar dan ook nooit, zichzelf belangrijker vinden, omdat hij meer verdient. Zodra dat wel zo zou zijn, zouden we een serieus relatie probleem krijgen. Ik zou niet met zo’n type man getrouwd willen zijn, aangezien je dan juist niet als team functioneert.
Ik ben kostwinner thuis en m’n man werkt parttime, voornamelijke late diensten. M’n man draait vaak diensten van 17:30 tot 02:30 en zelf werk ik van 8:30 tot 17:00 (beide excl reistijd) ‘s Morgens breng ik de kids naar de opvang, zodat mn man wel fatsoenlijk z’n slaap krijgt. Rond 12:00 haalt hij de jongste op bij de gastouder en rond 15:00 de oudste bij school. Tussendoor ruimt hij de vaat nog even in etc. Rond 16:30 vertrekt hij naar het werk en als ik op kantoor werk dan komt schoonmoeder thuis een uurtje oppassen voor de kids. Op zulke dagen koken we makkelijk of voor 2 dagen dat we het even kunnen opwarmen. Elke avond of m’n man nu werkt of niet verzorg ik de jongste en doet hij (op vrije dagen) later op de avond de oudste in stoppen. Kan me voorstellen dat er als ondernemer veel van je gevraagd wordt, maar je werkt 2/3 dagen per week. Die dagen kan hij ook even tijd maken voor zijn kinderen, toch? Waarom zou de vrouw altijd alles moeten doen.
Nou exact dit. Het grote geld gaat dus weer voor, en in mijn ogen wordt ts haar werk als lastig gezien. Zij moet op tijd thuis zijn om de kindertjes te voeden en verzorgen, welkom in 1950 mensen! En dat zegt iemand (ik dus) die bewust gekozen heeft om altijd thuis te zijn voor de kinderen, hier zijn de rollenpatronen best ouderwets, maar dat is wat bij ons beiden past. Maar als het je als vrouw zo verteld wordt dan word ik daar heel recalcitrant van.
Nou de mijne vindt zich niet belangrijker omdat hij meer verdient. Het is gewoon een kooktechnisch, huishoudelijke rampenfonds. Maar hij is verder wel lief. Doet m best zeer geloof ik dat ik zn dochter leer klussen. Meestal toch meer een papa ding. Ik sta ook gerust met zijn vader te klussen enzo, hij heeft er geen binding mee en zeker ook t geduld niet. Hij is goed met spinnen verwijderen, ieder een taak. Een keer een avondje dat ie t zelf moet oplossen zal wel lukken. Bedoel dochter gaat niet stuk van een boterham. Maar zijn t meer avonden in de week moet ik of vooruit koken en magnetron klaar hebben staan of accepteren dat ze vrij veel avonden een boterham eet. Verwacht dan niet dat er ook nog gebadderd of gedoucht wordt. Maar hij heeft ook nog goede eigenschappen hoor, alleen een paar linker handen. Nouja dat overleven we ook wel.
Dat is ook zo gek in het verhaal. Moet het kind alleen weten dat hij dure dingen krijgt omdat papa als zzper 60 uur in de week werkt. Mijn man heeft op woensdag papa dag en vind dat heerlijk. Kindje van een goede vriendin weet ook niet beter. Soms heeft hij 3 of 4 kids mee naar de speeltuin of crossbaan. Zijn ze thuis aan het spelen helpt hij ook mee in het huishouden
Mijn trein heeft vertraging maar dit maakt mijn ochtend goed. Koken zolang als het Hollandse pot is lukt het nog wel. Huishouden ach hij doet het thuis maar ook in een vriendin haar huis we weten precies wanneer de mannen hun best gedaan hebben maar kom er wordt geleefd in een huis. Het mooiste moment is als de kids zeggen papa had gedweild maar toen moest de vloer drogen en zijn we gaan crossen en nu is de vloer weer vies. Papa loopt met zijn bagger schoenen voorop het huis in
In de tijd van thuiswerken in shifts omdat dochter ook thuis zat was t af en toe hilarisch. Papa ging stofzuigen, nouja top! (Wel omdat hij er zelf een zooi van had gemaakt, maar ach als je dan toch bezig bent kan de rest van de woonkamer ook wel) Hoor ik mn dochter er bovenuit:" papa je moet ook ONDER de bank stofzuigen hoor!" Heel fijn die opzichter van 4 jaar die t dr papa ff uitlegt. Paar meter verder: "ja maar papa je bent nog niet klaar, de keuken moet ook nog!" Ik ging stuk...
Haha, nou twee linkerhanden zou ik een man ook nog wel kunnen vergeven. Zolang hij maar wel zijn best doet en niet roept dat hij er geen tijd voor of zin in heeft omdat zijn werk zo verschrikkelijk veel belangrijker is dan wat ik doe. Dat zou wel een dealbreaker zijn. Maar heel eerlijk, ik ben dan toch wel blij dat mijn man en daardoor ook de kinderen prima zonder mij kunnen. Ik ben net een kleine week op vakantie geweest zonder gezin. En dan is het toch wel heerlijk dat ik niet hoef te stressen dat thuis alles is de soep loopt. Het zal niet zo gaan als bij mij, maar dat hoeft ook niet.
Ook vind ik de term kostwinner een term die geschrapt mag worden. Als je allebei werkt win je allebei de kost. Dat de ene baan wat minder opbrengt dan de ander staat daar los van. Je doet allebei je best een inkomen te verwerven om brood op de plank te brengen. Daarnaast werk je ook nog voor jezelf. Het tegengaan van een groot gat in je cv zodat je je kansen om te groeien op de arbeidsmarkt vergroot, je persoonlijke ontwikkeling, sociale contacten en zakelijke contacten opdoen zodat je je netwerk vergroot, voldoening in je leven etc. Daar heeft hij als zzp-er niet het alleenrecht op. Wat als het huwelijk ooit uitloopt op een echtscheiding? Dan kan hij weer starten vanuit een optimale situatie en jij staat met....niets.
Hier ben ik het helemaal mee eens. Het hoeft niet eens een scheiding te zijn, maar overlijden, ziekte kan iedereen overkomen. Het is toch hartstikke goed om je zelf te ontwikkelen, je pensioen op te bouwen (die hij als zzp-er niet opbouwt als hij daar niet iets voor heeft geregeld).
Ik zou het prima vinden dat mijn man aangeeft dat het voor hem niet werkt op deze manier. Zo kan je samenzitten en er echt over praten. Wat vind hij juist vervelend? Gaat dit echt over met zijn kind bezig zijn of speelt er meer?
Dat is inderdaad voor mij ook een reden geweest om te blijven werken. Ik zit nu in een hoek zonder alle papieren er voor te hebben, puur door werkervaring en interesse. Stap ik er hier uit kom ik er bijna niet meer in, zeker als er een paar jaar voorbij gaat. Mocht er wat gebeuren kan ik met redelijk beperkte uitbreiding qua uren hier alles financieel draaiende houden. Wordt geen vetpot maar we hebben een dak, eten en warmte. (Bij overlijden valt t huis vrij, maar ik ga even uit van echtscheiding/arbeidsongeschikt en geen uitkering of minimaal en geen toeslagen) Als ik zou stoppen met werken en ik MOET ineens gaan werken weer moet ik 40+ uren gaan draaien voor hetzelfde loon wat ik nu met 24 verdien, hebben de kinderen ook niks aan. Ik vind t belangrijk dat mn dochter realiseert dat wat ze wil, ze zelf kan bereiken en niet dr handje ophoudt bij een ander. (Niet gericht naar tbm, maar wel met t oog op loverboys enzo) Ze moet gewoon financieel zelfstandig zijn, iets wat mijn moeder bijv. lange tijd niet was en mn vader wel aardig liet horen, geen basis van geluk. Had ze weg gekund had ze het ongetwijfeld gedaan, maar dat ging gewoon niet.
Maar dat zou dus betekenen dat zij, zolang hij dit werk doet (wellicht de komende jaren?) dus altijd rekening moet houden met hem?