Als zzp’er kun je echt van alles doen. Van putjeschepper tot advocaat, dus alleen met de term zzp’er weet je eigenlijk niets qua risico’s, inkomen en werkzekerheid. Op dit moment werkt hij al meer dan zij en zorgt zij meer voor hun kind, dus ik vind niet dat je ervan kan spreken dat zij tijd opeist.
Dat zeker. Maar heb het idee dat ze de laatste jaren al genoeg heeft ingeleverd. Het was mijn keus al niet geweest, zo'n relatie. En dan vindt ie 2 uurtjes met zn kind notabene doorbrengen teveel moeite. Nou sorry hoor, daar kan ik echt niks mee. Allemaal prima dat het zo ging toen, nu is nu, en zij is er klaar mee alleen maar thuis te zitten. En ipv dat je vent dan blij is als jij blij bent, en zn ding in zn eigen huishouden en gezin doet, moet zij dr baan maar opzeggen. Er is geld genoeg, maar hij wil meer meer meer. Op gegeven moment is het genoeg, en je gezin meemaken ipv altijd maar werken, lijkt me niks mis mee. Maar denk dat wij er anders in staan, en dat mag. Ik heb een relatie verbroken wegens dit gedrag en eigen zaak willen en alleen maar werken.
Het kind heeft ook nog recht op aandacht van haar vader. Als hij 3x 2 uurtjes per week al te veel vindt….
De relatie klinkt niet als gelijkwaardig zoals je het nu schetst. Ik vind het zelf belangrijk om onafhankelijk te zijn en om mijn eigen geld te verdienen. Voor je man werd eerst natuurlijk alles gergeld en kon hij gaan en staan waar hij wilde. Hij heeft misschien daarom het gevoel dat hij veel inlevert doordat jij gaat werken. Wellicht moet je nog een keer duidelijk maken waarom jij graag wil werken en wat het met je doet als hij zo reageert. Ik word overigens altijd kriebelig van dat mensen claimen dat ze veel moeten werken omdat ze een belangrijke baan hebben of zelfstansig zijn. In mijn ogen kun je dan gewoon niet goed plannen/delegeren enz. Ik heb zelf ook een goede baan en doordat ik alles goed plan en ook vaker nee zeg heb ik geen stress . Uitzonderingen daar gelaten.
Maar waarom je man zo pamperen zoals jij deed met avondeten maken, badderen, alles klaarleggen? Of dubbele porties maken zodat een partner niet meer hoeft te koken? Zo hou je toch (niet persé jij nu) een hele situatie in stand? Op die manier hoeft een partner ook helemaal niks meer te doen en is het wel erg makkelijk allemaal. We zijn zo snel geneigd om met oplossingen te komen voor anderen maar volgens mij zit de sleutel juist in die samen te bedenken en te geven en nemen naar elkaar toe. Maar dan later wel gaan klagen (algemeen) dat alles op de ene helft van de relatie neerkomt en zeuren dat de ander nooit iets doet. Ja vind je het gek als een bedje al gespreid wordt…
Precies. Ze kunnen dat allemaal best. Misschien anders dan de partner, maar ik doe ook dingen anders dan mijn buurvrouw dus dat heeft niet eens iets met man/vrouw te maken. Mijn man bedenkt zelf wel dat als ik werken ben en hij die dag bij de kinderen is, dat het handig is om al de avond van te voren, of in de ochtend te koken omdat er Bijv sport is die dag. Net als dat ik dat doe als hij werken is. En is een van ons het vergeten dan lopen we zelf ook tegen de “problemen” aan.
Ik neem toch aan dat je dit goed overlegt op voorhand voor er een kindje komt. Tja is het inleveren? De een vindt het heerlijk om lekker thuis te moederen de eerste jaren de ander vind het niks. Ik zou mn werk ook niet snel opgeven, houd er niet zo van om totaal geen eigen inkomen te hebben. Maar we hebben hier veel te weinig info om te weten of hij echt zn neus drukt in het gezinsleven. Het alleen maar werken werken werken bij mijn vriend zorgt er wel voor dat als hij wil nu kan stoppen. Dan verveeld hij zich uiteraard de pleuris, maar het kan wel. Dat had hij niet voor elkaar gekregen wanneer hij een jong gezin had gehad waarbij hij niet de volledige vrijheid had gehad om te ondernemen. Het zijn dus keuzes die je maakt. En ook keuzes in de taakverdeling. Gelijkwaardig is niet perse gelijk. Even buiten beschouwing latend of TO niet gewoon moet kunnen werken, want dat lijkt me natuurlijk gek als dat niet kan. Maar ze kan wel rekening houden met de tijden.
Even vanuit een heel ander oogpunt… Jullie kind is nu nog klein. Maar het gaat zo snel. Voor je het weet gaat ze naar basisschool, de middelbare school…Believe me, de tijd vliegt voorbij. Ik hoop dat je partner zich dat realiseert. Juist die momenten samen, aan tafel, even tijd voor wat quality time. Die zijn zo belangrijk. En JUIST die momenten die je als vader alleen hebt met je kind. Die zijn echt zo waardevol..
Zoals ik het lees heeft papa geen tijd voor z’n kind want hij moet geld verdienen Je kind herinnert zich later niet dat paps en mams het zo goed hadden en je alles maar kon krijgen maar juist de tijd die je samen doorbrengt Je zou bv op maandag extra kunnen koken zodat hij het dinsdag alleen maar hoeft op te warmen of iets van een ovenschotel klaar zetten Persoonlijk zou ik niet iemand anders vragen om op te passen of voor het eten te zorgen hij kan dat prima zelf regelen Mijn oudste geniet van de mannenweekenden naar Barcelona Wedstrijden van Ajax waar ze samen heen gaan etc Dat zijn de dingen die hij zich later herinnert
Dat vind ik ook. Dat een man geen 4 gangen maaltijd in elkaar flanst geeft niet, maar het is toch wel fijn als hij een maaltijd op tafel kan zetten en daar hoort toch wel iets van groente bij, geen broodje knakworst ofzo. En een was kunnen draaien en een stofzuiger gebruiken vind ik ook geen overbodige luxe. Als ik een keer in het ziekenhuis beland is het wel fijn dat thuis alles iig een beetje doordraaid.
Wat ik al zei, we denken er anders over. Jij vindt dat zij rekening kan houden met zijn tijden. Ik vind andersom. Let's agree to disagree
Vraag jezelf af wat dat gedrag zegt over de waarde die hij hecht aan zijn gezin en jullie relatie. Blijkbaar is er weinig aandacht voor wat jij wil. Het gaat niet om hoeveel geld hij en hoe weinig geld jij zou verdienen. Maar om elkaars wensen te respecteren. Jij bent niet langer gelukkig om de hele dag doelloos thuis te hangen. Een goede partner wil de ander gelukkig zien en heeft respect voor zijn of haar wensen. Ipv dat tegen te werken omdat eigenbelang voor zou gaan. En waarom zou hij geen tijd willen besteden aan zijn eigen! kind? Jij bent toch meer dan alleen een kinderoppas en huishoudster? En hij is toch ook een ouder?
Nee ik vind dat ze rekening moeten houden met elkaar. Dus dat je samen een manier zoekt die werkt. Wat ik al eerder zei, zij heeft niet meer recht om over hem heen te walsen dan hij over haar. En als die uren nou net rot uitkomen omdat je 3 dagen tot 8 uur van huis bent, dan kan je toch zoeken naar een oplossing. Ik ben wel benieuwd of man van TO normaal wel elke avond mee at.
In ons geval hield het in dat man om 6.00 s morgens van huis gaat en om 17.00/17.30 of soms nog later met 2 kinderen thuis komt. In mijn ogen niet gek dat hij dan geen zin heeft om ook nog te koken. Ik ging dan rond 14.00 weg dus toch prima tijd om wat klaar te zetten, ik was immers de hele ochtend vrij of ik haalde alvast een maaltijd voor ze uit de vriezer. Denk gewoon verschil in hoe je de taken verdeelt. Ik maak hier per week het hele weekmenu. Ben ik een avond niet thuis dan vraag ik aan man wat ik mee kan nemen met de boodschappen en nu de kinderen ouder zijn maakt hij het vaak wel zelf klaar, dat kan hij namelijk prima. Evenals ik op zaterdag bijv de hele dag werk, dan doet hij wat huishoudelijke taken. Ik moet het alleen even vragen of aan geven, want niet alles ziet hij zelf en hij weet ook niet precies wat ik door de weeks dan allemaal al gedaan heb. Maar denk in alle gevallen, hoe je het ook doet samen, communicatie het toverwoord is. Wij kunnen ons hier prima in vinden en als we ons soms ergens niet prettig bij voelen praten we er over en zoeken we naar een oplossing die voor beiden prettig is.
Nu we er allemaal iets over hebben gevonden wat heeft TS gedaan? Nieuwsgierig ben ik hoe ze dit heeft aangepakt.
Als de relatie verder prima is, dan is het toch niet onze taak om daar over te oordelen? Ts haar partner wordt een beetje zwart gemaakt in dit topic. Iedereen heeft er weer andere gedachten over en dat mag ook. Maar ts het idee geven dat haar 'vent' over haar heenwalst en geen tijd wil met hun kind e.d. vind ik niet zo vriendelijk overkomen terwijl wij de partner niet eens persoonlijk kennen.
Even uit haar tweede post geciteerd: "Uiteraard is het aannemen van mijn baan in overleg gegaan. Mijn partner ging akkoord met de drie dagen, waarbij ik meteen heb gezegd dat hij ervanuit moet gaan dat ik later dan 18u thuis ben. Die drie dagen kan hij ook prima minder werken, hij werkt meer dan nodig en dat zijn niet alleen mijn woorden. Hij is best een materialist, en geniet ervan om een mooi saldo op de bank te zien en vooral om er mooie spullen van te kopen. Maar ik word gewoon heel ongelukkig van fulltime moederen.. niet omdat ik mijn kind niet leuk vind, maar omdat ik ook gewoon wel eens iets anders wil dan luiers, peuterpubers en speeltuintjes bezoeken... Niet dat een thuisblijfmoeder niets anders kan doen, natuurlijk, maar zo voelt het voor mij. Hij vindt dus gewoon dat zijn onderneming voor gaat, " omdat dat is waar wij van leven". Terwijl we het al heel goed hebben en dat echt niet verloren gaat met de drie dagen dat hij een paar uur met ons kind bezig is. Maar ik kan eens kijken of het mogelijk is om het eten geregeld te hebben, in de vorm van opvang of op te warmen eten, dat scheelt dan alweer." Dus tja, mijn mening komt van haar eigen post.