Mijn oudste dochter zit nu in groep 3.en is van december 2014. Wij hebben haar in samenspraak met school langer laten kleuteren. Vooral om het sociaal-emotionele aspect. Cognitief had ze naar groep 3 gekunt. Alleen was ze echt nog een kleuter in haar gedrag en stond ze totaal niet stevig in haar schoenen. Nu blijkt dat we echt de juiste keuze hebben gemaakt. Ze kreeg overigens wel werkjes van groep 3 halverwege het school jaar. Afgelopen jaren heb ik verschillende mensen hierover gesproken. Ook leraressen en ervaringsdeskundige, bijna iedereen had als voorkeur langer kleuteren. Veel leraren in de hogere groepen kunnen leerlingen die bij twijfel toch naar groep 3 gegaan zijn er zo uit pikken.
Dat klinkt allemaal niet goed nee. Ik snap ook dat je dan weinig vertrouwen houdt in de leerkrachten. Meestal wordt zo'n beslissing ook niet door een enkele leerkracht genomen, maar gaat dit overleg met in ieder geval de IB'er.
Ik denk dat de ib-er onderdeel van het probleem is hier helaas. Ze kwam er in groep 6 mee dat mijn zoon na de meivakantie wel naar groep 7 kon, aangezien hij zich bleef vervelen en geen aansluiting meer had in de klas. Toen ik vroeg wat dan het plan van aanpak zou zijn mbt tot inhaalwerk, zei ze dat hij vast wel zelf in kon halen in de meivakantie. 3/4 van groep 7 zelf inhalen in de meivakantie, lijkt mij voor elk kind onhaalbaar. Dus dat hebben we niet gedaan.
In jullie geval zou ik doorstromen. Midi heeft 2,5 jaar gekleuterd (is van maart) en iedereen, wij ook, vond dat ook goed bij hem passen. Want hij was nog zo speels en kon zo moeilijk stil zitten. We hebben ons best wel zorgen gemaakt of hij zich lang genoeg zou kunnen concentreren om voldoende op te kunnen nemen. Nou blijkt hij dat inderdaad niet te kunnen, maar dat ligt niet echt aan zijn concentratievermogen, maar aan het aanbod. Hij kan zich super concentreren als het hem uitdaagt. Hij krijgt nu reken huiswerk uit groep 6 (hij zit in groep 5) en sinds dat is aangepast is hij in 5 minuten foutloos klaar. Toen hij het reguliere werk moest doen kostte het minimaal een uur en dan was het meestal nog niet klaar. En dan zie ik met alles. Als hij het al kan, dan is hij bereid 1 keer het trucje te laten zien, maar 10 keer dezelfde som lukt hem gewoon niet. En natuurlijk moet hij dat toch een beetje leren, ik kan op mijn werk ook niet zomaar zeggen: ik heb het al eens gedaan, doe het nu zelf maar. Maar leren leren en je concentreren op je werk is heel moeilijk als je nooit hoeft te leren. Als ik jouw verhaal lees over jouw dochter, dan loopt ze zover voor dat aansluiting in haar leeftijdsgroep gewoon heel lastig is. Jongere kinderen is dan soms juist makkelijker omdat je verwachtingen anders zijn, oudere kinderen zit je veel meer mee op 1 niveau. Maar juist leeftijdsgenoten zijn ontzettend frustrerend omdat iedereen je (onbewust) verteld dat je daarmee op 1 lijn zou moeten zitten, maar dat zit je dan niet. Dus ik zou doorstromen, meteen met de leraren en ib-er een goed plan opzetten hoe te zorgen dat ze voldoende uitdaging houdt en erop inzetten dat ze met haar juist gaan werken aan het leren leren, het oefenen. Een jaar langer kleuteren zodat ze meer aansluiting gaat vinden bij haar leeftijdsgenootjes is volgens mij een illusie bij een kind die al keer en deel sommen doet in haar vrije tijd.
Als ik de verhalen zo lees over de dochter van @Vero0504 komt ze op mij juist over als een meisje wat echt gebaad kan zijn op nog een jaartje kleuteren. Ik vermoed dat ze erg pienter is en cognitief flink uitgedaagd zal moeten worden maar sociaal emotioneel komt ze op mij nog heel jong over. Ik zou haar hier nog een jaar in laten groeien in de kleuterklas. Natuurlijk wel met extra cognitieve uitdaging. De kinderen bij mijn oudste in de klas die erg jong zijn merk je nu in de bovenbouw vooral dat ze buiten de groep gaan vallen. Ze zijn gewoon nog erg jong voor het groepje pre-pubers waar ze tussen zitten en dat merk je in gedrag. 2 andere jonge leerlingen hebben eerder al een jaartje over moeten doen. Als ik de keus had zou ik bij twijfel dus zeker langer laten kleuteren.
Mijn ervaring is juist helemaal andersom. Dat gedrag wordt uitgelegd als kinderlijk en sociaal emotioneel jong, maar dat het een reactie is op verveling en gebrek aan aansluiting en dat het juist beter gaat als ze met grotere kinderen meegaan.
Was bij m’n oudste ook. Die trok in groep 1 heel erg naar de jongsten van de klas. Maar echte aansluiting was er niet. Maar wel duidelijk dat je niet alles van ze kon verwachten. Ik had ook vooral het idee dat hij het deed omdat dat van hem verwacht werd. Hij zat bij die kinderen aan tafel. Nu in groep 3, begin van het jaar trok hij direct naar de zittenblijvers. Nu is hij de uitsluiting met z’n klas weer kwijt. Het blijft zoeken. Maar ik denk dat het heel erg per kind verschilt. Maar ook dat het bijna altijd wel goed komt. De kinderen die bij m’n zoon in de klas langer gekleuterd hebben doen het allemaal prima in de kleuterklas. Maar de kinderen die door zijn gegaan doen het ook vrijwel allemaal prima. Ze groeien allemaal gewoon met de groep mee, passen zich aan elkaar aan.
Ik heb het vooral over de verhalen die @Vero0504 verteld over andere situaties bijvoorbeeld over thuis en niet wat er verteld wordt over school. Daarin zie ik een meisje wat nog heel jong gedrag laat zien. @Fristi2012 in de onderbouw zie je inderdaad dat ze zich schikken in de groep en meegaan. Wat ik zie bij mijn oudste in de bovenbouw is dat het daar opeens wel gaat opvallen en dat de jonge kinderen achterblijven in gedrag.
Op de kleuter wordt ze gedemotiveerd, er zijn niet de middelen voor handen om haar daar de uitdaging nog te bieden omdat ze cognitief te ver loopt voor die klas. De inzet is haar nu in elk geval te laten leren lezen omdat haar vader dyslectie heeft pakken ze dat dan gelijk goed aan in groep 3 daar is meer kennis en kunde beschikbaar. en voor haar focus doet de structuur mogelijk meer goed. Ze is niet de eerste die daar een issue mee heeft. De afweging is niet over een nacht ijs gegaan, ook een IB'er en andere medewerkers die haar kennen hebben meegekeken. Op bijv. BSO (inpandig) sluit ze aan bij de oudere kinderen en vindt daar wel aansluiting. Net zo lastig als haar kleding (over 3 maattabellen verdeeld) is haar persoontje, voor t ene jong, voor t ander op leeftijd en weer t volgende boven leeftijd. Van de week met een moeder gesproken en ze hadden (als kliekje) haar als mikpunt gekozen (horen wij thuis niks van en ze gaat met plezier naar school verder). Zij heeft met dr dochter gepraat over hoe ZIJ het zou vinden als iemand dat tegen haar deed en al helemaal als een hele groep dat zou doen. Toen viel t kwartje kennelijk. Dus dat is nu ook minder (hoor daar thuis net zo min iets over hoor ). Groep 2 zat er al, die is vorig jaar niet doorgestroomd dus zij kwam al in een al bestaande klas en heeft best wel voor dr plekkie moeten knokken. Laat ik dr zitten in de kleutergroep, moet ze weer knokken. Beetje een wespennest zeg maar. Maar mocht ze op de toppen moeten gaan lopen, dan kan groep 3 dubbelen beter dan groep 2 voor haar. Als ze kan lezen kan je zo veel meer bieden en ze wil het zelf ook. Hoe rottig er ook tegen dr gedaan wordt/werd, zij vindt wél dat ze vriendjes heeft in die klas. Oke een paar jongens zijn stom, maar dat zijn nou eenmaal jongens... Dus ik weet t nog niet wat ik ga krijgen volgend jaar, maar zij heeft er zin in. Daar hou ik me dan maar aan vast. En ik leer de mijne nog maar eens even extra aan dat niet iedereen van knuffels houdt en dat ze dan beter eerst kan vragen en dat nee ook een antwoord is. (De reden dat ze mikpunt was).
Ah ik had helemaal niet begrepen dat jullie de keuze al gemaakt hadden. Sorry als mijn bericht dan vervelend over is gekomen. Dat was niet de bedoeling. Ik merk alleen dat school zoveel meer is als het “schoolwerk” en dat de rest minstens zo belangrijk is maar vaak wordt vergeten.
Dat laatste klopt, maar mijn ervaring (en van wat ik veel om me heen hoor en zie, niet alleen bij onze eigen school) is dat echt uitdaging bieden bij kinderen in Nederland die dat nodig hebben, niet gebeurt. Er zijn soms wat plusklassen, er is soms wat pluswerk, maar structureel aandacht voor leren leren bij kinderen die nauwelijks moeite hebben met school is er veel te weinig. De gemiddelde VWO-school in Nederland is in de eerste klassen vooral bezig met kinderen begeleiden die nauwelijks weten hoe ze op moeten letten in de klas, die niet weten hoe ze huiswerk moeten plannen en die steeds meer faalangst ontwikkelen omdat ze opeens moeite moeten doen terwijl het ze voorheen allemaal kwam aanvliegen. En met die kennis is langer laten kleuteren juist funest. Het geeft ze geen stevigere basis, maar maakt het ze cognitief nog makkelijker, terwijl ze het al makkelijk kunnen. Waardoor de basis juist slechter wordt. Alles valt of staat met begeleiding en de realiteit is dat de begeleiding voor kinderen die moeite moeten doen beter is dan de begeleiding voor kinderen die nauwelijks of geen moeite hoeven doen. En ervoor kiezen om een kind dat cognitief ver voorloopt op de rest van de groep nog langer cognitief niet uit te dagen omdat ander gedrag nog kinderlijk is, is geheel voorbij gaan aan de krachten die een kind heeft en alleen focussen op (mogelijke) zwaktes. Als een kind regulier meekomt en nog erg jong gedrag laat zien of als een kind al wat meer moeite heeft en nog erg jong gedrag laat zien, dan ben ik het helemaal met je eens dat een jaar extra kleuteren heel waardevol kan zijn. Maar bij een kind dat cognitief erg ver voorloopt en zeer wel mogelijk juist daarom ook moeite heeft om aansluiting te krijgen bij de groep nog langer te kleuteren, dat betwist ik ten zeerste.
Dat “slimme” kinderen niet leren leren op school is inderdaad een probleem. Daar lopen veel ouders en kinderen tegenaan. Maar ik denk niet dat je dat oplost door een kind kort te laten kleuteren. Dan verveelt het zich misschien in groep 3/4 niet maar verschuif je het probleem naar de latere klassen. En wat doe je dan? Nog een klas overslaan zodat het met 9 of 10 jaar klaar is met de basisschool? De scholen zouden iets moeten bieden voor deze kinderen, net als dat er vanalles is voor kinderen die minder goed leren, dyslexie hebben, dyscalculie hebben of om een andere reden extra begeleiding nodig hebben. Veel scholen vinden de kinderen die goed kunnen leren wel makkelijk. Daar hebben ze weinig omkijken naar en met dit passend onderwijs komen ze al handjes te kort. Ik blijf erbij dat het dan het belangrijkste is dat een kind sociaal emotioneel op zijn niveau zit en niet op dit vlak op zijn tenen moet lopen. Snel doorschuiven naar een hogere klas is voor de school een makkelijke oplossing maar voor het welbevinden van een kind niet de beste oplossing.
De keuze is niet zo zeer extra kort laten kleuteren, maar niet langer laten kleuteren. Een kind van november dat cognitief voorloopt op de rest van de leerlingen een jaar langer laten kleuteren omdat het nog jong reageert is mijn inziens niet wijs. Bij de groep na januari moet je heel voorzichtig zijn en dan zou ik een keuze om te versnellen nog uitstellen en mogelijk later in de schoolcarriëre alsnog versnellen indien gewenst. Maar bij de groep voor januari ben ik juist erg huiverig van teveel af laten hangen van gedrag en te weinig van cognitie. Een kind wat zich verveelt gaat zich namelijk vaak kinderlijker gedragen, misdragen of gewoon uitschakelen. Daarom blijf ik erbij dat sociaal emotioneel gedrag gewoon vaak verkeerd gezien en geïnterpreteerd wordt. En dan is 2,5 jaar kleuteren gewoon te lang.
En sociaal en emotioneel zijn twee verschillende dingen, die beide een eigen niveau hebben. Waar ze sociaal al gauw veel meer aan de sociale regels snappen, en vinden dat anderen zich daar ook aan moeten houden, hebben ze emotioneel vaak veel heftigere emoties. Dat betekent niet perse dat ze emotioneel jong zijn, maar anders. En ik ben van mening dat je vooral naar het nu moet kijken. Best kans dat het in groep 8 blijkt dat ze aansluiting missen en jonger zijn omdat ze gewoon nog niet in de puberteit komen. Maar om dan maar 7 jaar ze niet op hun plek te laten zitten is geen oplossing.
We verschillen hierin gewoon van mening en denk ook dat we verschillende ervaringen hebben. In mijn omgeving zie ik dat de jonge leerlingen vaker het mikpunt zijn van pesten en ook vaker geen of weinig aansluiting/ vrienden hebben in de klas. Dit zie je vanaf groep 5/6 ontstaan. Dan zie je zo’n verschil in “leeftijd” ontstaan bij de kinderen. En als ik zie wat voor ellende dat met zich meebrengt voor deze kinderen vind ik het sociaal mee kunnen belangrijker dan het cognitieve stuk want daarvan vind ik dat de school hier passend onderwijs aan moet geven in de juiste klas en niet zo maar versnellen.
Nee hoor ik neem niet zo snel aanstoot en ik snap de denkrichting. Ons zorgen punt was voornamelijk ook dat mentale stukje. Maar school redeneert "het kind moet erbij gebaat zijn" in sommige gevallen is dat zo, bij haar zou je dr enthousiasme finaal aan gort schoppen. Die kant kennen we ook van haar (laatste jaar KDV had ze t ook wel gehad) en het is totaal G. niet meer dan. Stil, doet t minimale van wat je van dr vraagt en bij voorkeur nog een tikkie minder. Terwijl t altijd een hele vrolijke spring in t veld is die naar je toe komt rennen om je te helpen. Beetje over de top variant alleen, maar goed dat zit er in en krijg je er niet uit.
Mijn ervaring is dat het enorm per kind verschilt. Mijn dochters zijn allebei eerder naar groep 3 gegaan en nooit last gehad van dat ze jonger waren oid. Zeker voor de jongste geldt dat ze (veel) meer aansluiting heeft bij oudere kinderen, dat was in de kleuterklas direct al duidelijk. Haar langer laten kleuteren was juist slecht geweest voor haar welbevinden. En een klas overslaan betekent niet dat er verder niets meer gebeurt, hier was het overslaan én extra werk en begeleiding ed.
Maar wanneer is een kind een jonge leerling? Want de hele groep van oktober tot januari is bespreekgeval. Wanneer is er dan sprake van versnellen? Waar zou die grens dan moeten liggen? Maar het klopt, we hebben heel andere ervaringen in onze omgeving en ik ben allang voorbij de illusie dat scholen in Nederland daadwerkelijk passend onderwijs bieden. Dat zal mogelijk ook schelen. Dan kan een jaar minder basisschool heel veel helpen.
Ik heb hier een aantal berichten meegelezen… het gaat vooral over of ze het aan zouden kunnen etc, heel logische! Maar…. Wat als kind zelf nog niet naar groep 3 wilt? Gewoon omdat het liever speelt etc… Onze oudste (word deze zomer 6) gaf vd week aan niet over te willen naar groep 3, vind spelen veel te leuk…. Ik dacht; blijf je toch nog lekker jaartje in groep 2!? maar misschien werkt dit toch weer anders..
Een jaar is (erg) lang op deze leeftijd. De ontwikkeling verloopt nog zo sprongsgewijs, best kans dat ze er over een of twee maanden opeens enorm aan toe is. Nog een jaar lang kleuteren kan soms opeens eindeloos duren. En ze realiseren zich niet altijd dat veel vriendinnetjes wel door gaan naar een andere klas en er weer nieuwe kinderen bijkomen ed. Ze overzien de gevolgen niet. Spelen doen ze in groep 3 verhoudingsgewijs meer dan in de hogere groepen (met een goede leerkracht althans) en kan ook na school. Soms maakt het onbekende ook dat kinderen niet willen of verhalen die ze gehoord hebben van anderen of die ze zelf bedacht hebben. Als een kind het volgens de leerkracht aankan, dan zou ik het niet snel een jaar langer in de kleuterklas laten zelf.