@Wabisabi, @Nurazvita, @Knut10 hoe gaat het met jullie? @Wondertje2020, lieverd en met jouw? ♥ @Noukie88, en jij?
@Saar1988, hoop niet dat je het vervelend vind dat ik het vraag maar heb je al een 2de echo gehad en gaat alles goed, op de misselijkheid na?
Het gaat wel goed! Een beetje een zenuwachtig gevoel continu alsof er steeds om elke hoek iets onverwachts komt ofzo. Vage omschrijving maar voel me “on edge”. Hoe gaat het met jou? Hoop dat je fijne plannen hebt de komende zomer voordat je weer terug geslingerd wordt in “het traject”
Lief dat je ernaar vraagt, Lisa. Ik heb een week later (8 weken) nog een echo gehad. Toen klopte het hartje ook nog. Daarna ben ik doorverwezen naar een medisch centrum dat samenwerkt met de klinische genetica-afdeling waar wij onderzocht zijn. Aanstaande woensdag heb ik daar een gesprek waarbij ze zullen uitleggen welke opties ik heb om te kijken of het kindje het gen heeft dat wij beiden dragen (wordt vlokkentest of vruchtwaterpunctie). Bij de vlokkentest gaat het bij 1 op de 200 embryo's mis, ondanks dat er niets aan de hand was, bij de vruchtwaterpunctie bij 1 op de 500 embryo's. Ze delen aanstaande woensdag de laatste onderzoeken rondom het gen (drie jaar geleden gaven ze aan dat het kindje al tijdens het ontwikkelen van de organen (vanaf 8 weken) zal komen te overlijden, als het niet al eerder was uitgemond tot een miskraam). Ik ben benieuwd wat de laatste ontwikkelingen zijn. Ik voel me beroerd, maar denk zeker niet: ik ben zwanger. 2 dagen na zo'n echo ben je meteen weer bang dat het misschien mis is gegaan, etc. dus ik kijk uit naar de volgende echo. De termijnecho staat gepland op donderdag (1 dag na het gesprek). Ze hopen dan dat we een beslissing hebben gemaakt m.b.t. welke test het zal worden.
Dank je wel Saar! Voor wat betreft oerkracht: ja, de natuur zorgt ervoor dat je veel aan kan en ik heb maar voor korte duur echt pijn ervaren (ontsluitingsweeen 9/10 cm en niet weten dat ik overging van ontsluiting naar persen). Ik ga niet liegen dat ik de lichamelijke ongemakken na de bevalling (knip, aambeien, stuwing en kraamtranen en dan met name die combinatie en daar boven op slaapgebrek en adrenaline) heftiger vond dan de bevalling zelf. Ik ben er snel achter gekomen dat ik een moeder ben die er waarde aan hecht zich ook nog zich zelf te voelen. Dat uit zich in kleine dingen als zelfverzorging, eigen kleding weer kunnen dragen en zo min mogelijk afhankelijk zijn. Ik ben gestopt met borstvoeding en voelde me direct figuurlijk 20 kilo lichter. Nu de stuwing voorbij is, man ook kan voeden, onze baby goed drinkt uit de fles, ik weer kan zitten (heb vijf fucking dagen niet kunnen zitten van ellende), ik weer in mijn eigen huis ben, alle polonaise aan mijn lijf voorbij is (ja, ik had geen schaamte meer of sociaal wenselijkheid in de aanloop naar, tijdens en na bevalling) en heb me opengesteld tijdens 3 dagen kraamhotel en nog 4 dagen kraamzorg, maar daarna was ik er ook wel klaar mee. Vandaag zijn we voor het eerst met zijn 3 en ik geniet echt. Het meest bijzonder vind ik als onze zoon oogcontact zoekt en uit alles blijkt dat hij mij kent, omdat hij 8 maanden in mijn buik heeft gezeten. Daar kan niks tegen op (en dan maakt het niet uit dat hij me al meermaals heeft onder gepiest of laatst -mijn eerste keer- compleet onder de poep zat en er ook nog lekker met zijn voetjes in ging maaien ). Moederschap is iets unieks en hoop dat een ieder die deze wens koestert het mag ervaren! Hoe gaat het met jou tot zover? X
Hiep hiep hoera lieve Lisa @Asil Ik denk aan jou en kan me indenken dat de gedachte: weer een verjaardag geen moeder of zwanger een keer door je hoofd is gegaan vandaag. Ik duim dat Marloes haar droom mag uitkomen! (Ik heb ook wel eens over jou gedroomd dat je zwanger bent). Wij duimen voor jou (en iedereen hier!) xxx
Wat lief!! En ik hoop het ook voor @M061987. En ja, die gedachte zeker. Helemaal de 40... vandaag een gemengd gevoel. Heo is het met je en kleine N.?
ik heb werkelijk geen idee. Er zijn nog drie cryo’s. Second opinion in uz Gent gehad. Wat voor opties heb ik nog? of was het deze ivf echt vette pech?
Ik lees nog altijd mee en wilde even reageren aangezien ik ook bij het amphia heb gelopen. Ik vond iedereen (op 1 of 2 artsen na) heel erg fijn. Super lief en meedenkend maar wel heel erg regelvolgend. Ze wijken niet van het protocol af. Sterker nog bij mij is dat maar 1x gedaan, nadat er al 3 of 4 pogingen gestopt waren en we het "noodtraject" ingingen. En zelfs dat was echt zoooo'n klein beetje afwijken dat ik daar niets aan heb gehad. Ik ben ook naar Gent gegaan en bij de eerste afspraak kwamen ze erachter dat ik een te trage schildklier had. Ik liep al 3!! Jaar bij het amphia en volgens hen was alles goed. Gent heeft nooit direct tegen mij gezegd dat ik door mijn schildklier mijn eerste poging "vergooid" had "want technisch gezien zou het mogelijk moeten zijn" maar ze wilde in Gent de poging niet opstarten voor mijn schildklier onder controle was en dat zei mij eigenlijk wel genoeg. De tijd in het amphia voelt als verspilde moeite en tijd die ons bespaard had kunnen blijven als ze gewoon iets meer onderzoek deden of iets meer zouden afwijken van het protocol. Dus ja, als je dat wilt! Ga naar Gent. Ik weet dat ze niet heilig zijn, ze kunnen niet toveren maar ze kijken zoveel verder dan in Nederland en ze doen pas een poging als ze 100% zeker zijn dat alles klopt. Tijdens een echo met stimuleren of bms opbouwen doen ze altijd dezelfde dag nog een echo omdat ze zeker willen weten dat je waardes ook goed zijn en niet alleen je echo beeld.
Ja ze bedoelt niet dat mijn droom uit mag komen, maar mijn droom over JOU he dat dat even duidelijk is hahaha. Maaaaaaarrrrr je bent jarig vandaag!! Van harte gefeliciteerd!!!!!!!!!! Ik snap de dubbele gevoelens. Dikke knuffel!!
Ik zal maandag weer eens contact opnemen met Gent. Ben heel blij met je reacties! Want de wanhoop slaat hier echt toe.
Ja ik vind het amphia fijn hoor, ze zijn ook echt wel een goed ziekenhuis maar helaas is daar de poli fertiliteit gericht op mensen die een beetje hulp nodig hebben maar zodra je echt specifieke problemen hebt lopen ze een soort van vast. Dat is zwaar frustrerend.
Hoera!!!! Gefeliciteerd @Asil! En ik duim keihard dat je volgend jaar een tof cadeau krijgt voor je verjaardag met dit keer slapeloze nachten om een snoezige reden ♡