Buikpijn en trekt heel erg naar mijn benen. En bloed al flink maar nog niet zo veel als mijn vorige miskramen. Ik ben er nog niet doorheen zeg maar
@Crackertje nee! Dat meen je niet! Sterkte! @Puttertje je meldt het gewoon morgen na je echo hoor! Zitten we al die tijd te wachten op nieuws... @Loveischocola succes morgen!!
Lieve meiden, ik lig eindelijk weer op de bank na een lange dag even alle berichtjes van vandaag te lezen. @Lineens wat fijn om te horen dat de echo zo goed ging. @Suussiejj komt vast goed meid, een hartje is al een mooi teken, zeker voor dat termijn! @Crackertje wat ontzettend verdrietig om te horen! Heel veel sterkte
Ach nee Crackertje wat een klotenieuws, ik vind het heel erg voor je... heb je de vk nog gebeld ofzo ? ♡
Nou, ik neem ook eens de tijd voor een voorstelrondje Te beginnen bij het verleden, in 2000 mijn ex ontmoet, 2006 getrouwd. Relatie altijd vol conflicten geweest. Overal discussies over, het bijna nooit eens met elkaar. Maar ook wel liefde gelukkig. Ex had destijds al veel angsten, dwangstoornis en kampte met depressie. In 2008 werden we ouders van ons 1e kind. Pittige bevalling, maar gelukkig een gezond ventje op de wereld gezet! Toen ons zoontje 1 was na lang trekken (hij vond het weer erg spannend), voor een 2e kindje gegaan en ook nu weer heel snel zwanger. In 2010 werd onze 2e zoon geboren. Pittige tijd, kindje huilde best veel en had angst alleen te slapen. Toch wilde ik heel graag beginnen voor een 3e kindje, maar opeens durfde ex niet meer. Aangezien ons leven al zo draaide om zijn angsten was ik niet van plan op te geven en na veel praten en ruziën zijn we er uiteindelijk toch voor gegaan en vrij snel raakte ik zwanger van onze 3e zoon die in 2013 is geboren. Heel relaxed baby'tje. Onze relatie vertoonde inmiddels steeds meer barsten en scheuren. We raakten steeds verder verwijderd. Angsten bleven komen en gaan maar nu draaide opeens de angst om mij. Ik rookte zo nu en dan een sigaretje bij een wijntje en dit sloeg bij hem om in een flinke irreële angst. Voor mij was de maat vol, ik voelde me klem zitten en we zijn toen in relatietherapie gegaan. Langzaam ging het wat beter. Maar weer een tijdje later liep het weer vast. Bij GGZ onderzoek laten doen en daar kwam toen autisme uit, Asperger. Ik wist dat eigenlijk altijd al, maar toen het echt werd, kon ik het niet langer. Ik was mezelf kwijt en besloot dat ik voor mezelf moest gaan kiezen. Dus eind 2018 uitgesproken dat ik wilde scheiden. In 2019 op mezelf gaan wonen en na een ellenlange, dure mediation (want: discussie discussie discussie) uiteindelijk een 50/50 co-ouderschap aangegaan. Dat gaat best goed, met ups en downs. In 2019 ook via Tinder een leuke vent van 7 jaar jonger tegengekomen en na een tijdje kletsen gauw op date gegaan. Vonk sloeg over en nu zijn we 3 jaar bij elkaar. Hij nog geen kinderen. Deze relatie is heerlijk. Hij is vrij rustig, heeft ook wel z'n dingetjes maar we hebben zo'n lol samen. Kunnen ons zelf zijn bij elkaar en hebben bijna nooit ruzie, en wat een verademing is dat na 18 jaar strijd. Ik heb echt wel van mijn ex man gehouden maar een goede relatie was het achteraf niet. Gelukkig is het een lieve vader, hij doet erg z'n best voor de kinderen. Ik werk momenteel in de kinderopvang en het lijkt me heerlijk om straks de baby dichtbij te hebben op de babygroep, zodat ik borstvoeding live kan geven. Ik werk zelf met peuters. Ik hou erg van zingen, dat kan ik ook best goed En verder erg digitaal; gamen, series kijken. Nou dat was het zo'n beetje
@Ingeltje dat klinkt als een ontzettend pittige tijd!! Respect dat je nog zoveel geprobeert hebt. En wat heerlijk dat je nu zo'n man tegen bent gekomen ♡
Wat fijn dat je je zo goed voelt bij je nieuwe relatie! Heel knap dat je voor jezelf gekozen hebt, lijkt me een hele moeilijke beslissing geweest ❤ Lijkt me fijn idd als je je kleintje dichtbij kan hebben. Wachtlijst wise al moeten denken aan inschrijven dan? Bij ons hebben ze net een brief uitgedaan dat broertjes/zusjes niet automatisch geplaatst worden ivm mega wachtlijsten. K twijfel er over om gewoon alvast in onze nieuwe woonplaats in te schrijven bij meerdere locaties, en dan evt daarna rondleidingen aan te vragen als we verder zijn (maar weet niet eens of dat überhaupt kan haha)
Ik denk dat ik voorrang krijg omdat ik er werk. Want geen opvang is geen werk hahaha ze zullen wel moeten
Ja ik ben echt blij dat ik voor mezelf heb gekozen. Het is wel moeilijk geweest voor de kinderen maar ze hebben nu een veel gelukkiger moeder.
Ik bloed ook weer, deze keer alleen wel wat erger Zonder kramp oid. Maar ook geen gemeenschap gehad ofzo. Het voelt niet goed
Nou hier ook maar een voorstelrondje dan Ik ben bijna 8 jaar getrouwd met mijn man. Mijn maatje, steun en toeverlaat. Hebben echt zelden een woordenwisseling. We zijn het weleens niet met elkaar eens, maar dat is het dan ook wel. We zijn nu 12,5 jaar samen en onze relatie heeft voordat we trouwden aardig wat hobbels gekent op christelijk gebied. Ik gelovig opgevoed, hij niet echt. Stond er wel voor open en deed ook alles mee. Maar een dominee die ons niet wilde trouwen. Afijn, relatie heeft op her punt van knappen gestaan omdat we het beide niet meer wisten. Maar het kwam toch goed toen er een andere dominee kwam met een net iets andere gedachtegang. Bijna 5 jaar geleden werd ons oudste zoontje geboren. Bevalling ging prima, alleen paar uur later nog een heftige nabloeding gehad. Met de ambu terug naar het ziekenhuis. Is allemaal goed gekomen, maar herstel duurde vrij lang. 14 maanden later werd zoon 2 geboren. Hele zwangerschap moet geweest, ons huidige huis gekocht, vorige huis verkocht, nieuwe vestiging opgezet op werk en gewoon nog niet herstelt van mn vorige zwangerschap. Moest in het ziekenhuis bevallen vanwege de vorige bevalling. Alleen zoontje had haast en was er binnen een uur Verloskundige kwam binnen, voelen en zat op 6cm, 10 min later lag hij op mn borst. Kind 2 blijkt diverse intoleranties te hebben, die prima te doen zijn als je het weet Heeft een half jaar geduurd voordat we precies wisten wat er aan de hand was. 6 weken na de bevalling verhuist, 4 maanden zonder badkamer gezeten, was echt top Vervolgens kyleena spiraal laten zetten, laten we zeggen dat dit een compleet verkeerde beslissing is geweest. Bijna overspannen geweest, werd gek van mezelf, kon amper slapen. Klein jaar later eruit laten halen en binnen 48 uur voelde ik me een totaal ander mens! Man wilde geen derde, vanwege de zwangerschap, bevalling en alles erna. Is bij ons niet mega positief geweest voor hem. Uiteindelijk toch vanuit zijn kant de knoop door gehakt om er toch voor te gaan. Dit keer meer rust tijdens de zwangerschap, geen hormonen meer en alles op een iets lager pitje gaan doen (wat ik bar moeilijk kan). Ik ben dierenartsassistente bij een ontzettend leuke praktijk. En werk parttime, ben wat minder gaan werken en dat bevalt me ontzettend goed. En ben dus van de dieren, er wandelt hier ook van alles en nog wat in huis