Er zit idd nogal een verschil tussen kinderen die plezier maken en lol hebben dan gillende/schreeuwende kinderen. Persoonlijk vind ik dat ze met dit weer lekker in de tuin moeten kunnen ravotten hoor, zwembadje erbij. Gezellig juist. En idd, wat eerder gezegd is, 's ochtends niet al te vroeg naar buiten.
Onze achterbuurkinderen spelen ook uren per dag in de tuin en het zwembad met nogal veel decibels. Maar echt geen probleem mee, vind het eerder leuk dat ze buiten spelen ipv de hele dag binnen zitten. Ja ik denk ook wel eens van pff kan het niet wat stiller, en ga dan weer over tot de orde van de dag. Mijn moeder daarentegen heeft het daar moeilijker mee, die is leerkracht en zit de hele dag tussen kindergeluid en heeft thuis wel even behoefte aan stilte. Maar echt no way dat ze ooit de buren daarover zou gaan aanspreken! Dus jullie buurvrouw heeft ongelijk! Gewoon je jongens lekker buiten laten spelen.
Laat het los, spelen maakt nu eenmaal geluid. Zal ze vroeger ook wel hebben gemaakt. Zou je nou een piepende trampoline hebben waar je kinderen in tourbeurten op staan te stuiteren de hele dag door en alle dagen in de week, dan zou ik me prima indenken dat ze daar koekoek van wordt. Gewoon regel niet gillen, krijsen en ruzie schoppen meer dan voldoende. Anders wordt t gewoon tijd voor de buuf om geraniums op te zoeken, die maken geen herrie. Al ben ik benieuwd of ze de andere bewoners ook er op aanspreekt als ze elkaar op wat luidere toon moeten aanspreken omdat de oren niet helemaal meer functioneren.
Ik begrijp vooral niet waarom er door diverse ouders als excuus het geslacht van de kinderen wordt gebruikt. "Tja, maar het zijn jongens he ". Of "jongens maken nou eenmaal (meer) lawaai". Spelende kinderen prima, maar onnodig schreeuwen, gillen of luid praten buiten is bij mij een waarschuwing en anders naar binnen. Het geslacht maakt toch niet uit? Jongens en meisjes gewoon dezelfde regels. Ik snap dat echt niet, dat er verschil moet zijn. Jongens kunnen toch ook best leren om fatsoenlijk buiten te spelen zonder voor overlast te zorgen. Ook zij zijn onderdeel van van de samenleving. Laten we samen zorgen voor gezelligheid en rekening houden met elkaar zonder uitzonderingen of je nou een jongen of een meisje bent.
Dat klopt zeker, en fatsoen bijbrengen hoort er natuurlijk bij. Maar ik vind dat er qua spel wel wezenlijk verschil inzit. Mijn schoonzus heeft een aantal meisjes achter elkaar, dat geeft toch een andere dynamiek. Bij het programma Een Huis Vol viel het mee laatst op dat er vaak lovende reacties zijn over de gezinnen Jelies en Adema en meer negatieve over de fam. Buddenbruck. Maar dan denk ik ook, ik heb er ook begrip voor... Er zit gewoon een wezenlijk verschil in de dynamiek met veel jongens. En als moeder kun je nog zo je best doen, het is gewoon anders. Dat probeer ik niet te zeggen in stereotypering maar de samenstelling van een gezin is wel een factor in de beleving van. Ik verlang ook dat ze beleefd zijn en de regels in acht nemen. Twee van mij zijn juist rustig qua karakter, maar toch is het samenspel op een andere manier dan dat dat ik bij voornamelijk meisjesgezinnen waarneem. Ik hoop dat dit een beetje overkomt hoe ik het probeer te zeggen.
Ik denk dat deze redenatie precies het probleem is in het huidige onderwijs met voornamelijk juffen. Jongens zijn nou eenmaal daadwerkelijk anders dan meisjes (uitzonderingen daargelaten). Veel fysieker, energieke en beweeglijker. Stoeien bv is iets wat jongens gewoon nodig hebben, terwijl meisjes dan weer meer gericht zijn op de fijne motoriek. Heeft te maken met testosteron, maar bv ook de ontwikkeling van de hersenhelften. Dit zie je dus ook terug in hun spel buiten. Dat betekent niet dat ze zich niet hoeven te gedragen, maar dat het wel moeilijker is om ze in toom te houden en dat je je ook bewust moet afvragen of je dat altijd in toom moet willen houden. Ontkennen dat er geen verschil is lijkt mij juist weinig zinvol. Edit: Ik ben trouwens sowieso niet voor het hele ‘alle kinderen dezelfde regels’. Ik heb 4 totaal verschillende kinderen en ze hebben toch allemaal een andere aanpak nodig. Ik pas mijn regels aan aan het kind en niet aan wat de buren zouden willen.
@Adje, juist, zo zie ik het ook voor me. Maar veel mensen die geen kinderen hebben of misschien weinig ervaring met jongens in het algemeen, zien de verschillen niet zo. Of het gedrag wordt meteen als negatief, luid, bestempeld. Ik ben ook nog steeds aan het leren, als mama van nu 3 jongetjes... Allen verschillende karakters, die ik op een zelfde manier respectvol probeer op te voeden. Maar er zit energie en speelsheid in die je ook moet voeden en waarbij ze de ruimte moeten krijgen om zich ten volle te kunnen uiten en ontwikkelen. Natuurlijk is elk kind daarin anders... maar de dynamiek in mijn gezin lijkt echt anders dan gezinnen met veel meisjes.
Ik zou ze lekker laten spelen. Het is overdag en je woont in een woonwijk. Geluid hoort erbij, jammer voor de buurvrouw. Vroeg in de ochtend of laat in de avond vind ik het een ander verhaal.
Precies! Ik heb dus 3 meiden, en toen kwam daar opeens een jongen bij. Echt totaal anders! Als mijn dochters een speelafspraakje hadden zaten ze heerlijk te keuvelen met barbies en strijkkralen. Had ik geen kind aan. Mijn zoon is an sich niet eens druk, maar als hij een vriendje mee naar huis neemt moeten ze echt eerst stoom afblazen. En dan ben ik nog steeds zoekende waar de grens ligt. Op een gegeven moment moet ik dan wel ingrijpen en ze stimuleren tot een ander spel dan tikkertje in huis of stoeiend, klimmend over de meubels e.d. Is altijd even kijken waar de balans is tussen ze even hun energie kwijt te laten raken (wat ze nodig hebben) en dat dan toch ook weer begrenzen als ze doorslaan.
En jij hebt zelf een meisje zo te zien Geslacht maakt toch wel uit, er zijn bij beide geslachten uitzonderingen, maar jongens zijn over het algemeen fysieker. Ze gebruiken de ruimte meer zal ik maar zeggen. En dat betekent helemaal niet dat ze maar mogen gillen en slaan oid. Maar het is voor veel jongens heel fijn dat dat inzicht er is.
Ik begrijp het aan 2 kanten. Wij hebben buren die 4x per jaar een feestje geven. Alle kinderen gaan dan met elkaar op de reuze trampoline, en dat geeft echt heel veel lawaai. Vooral geschreeuw en gegil. Ik snap het ergens wel, want als je met ze alle springt, krijg je zo n airtime gevoel..... dus een hoop lawaai. Maar goed, het zijn kinderen en die maken nou eenmaal wat herrie. Wij hebben ook een trampoline en in de zomer een zwembad. We hebben afspraken hierover. Gillen of schreeuwen is eruit. Ook bij ruzie of gedram. Ik zeg altijd: je bent niet de enige die hier in de omgeving woont. Ook de vriendjes en vriendinnetjes weten dit. Hier wordt aardig naar geluisterd. Heel fijn! Vind het ook echt niet fijn voor de omgeving als ze zoveel herrie maken. Is gewoon niet nodig.
Ook al heb je geen rijtjes huis is er overal speel geluid hier laatst ook een opmerking via facebook van de buurvrouw Dat het te horen was dat de eerste duik een feit was……. En wij hebben beide vrijstaande woningen
Dat heb ik ook, inderdaad. Ik probeer ze vaak te stimuleren een creatief werkje ofzo te doen om even tot rust te komen, maar heb gemerkt dat dat maar voor heel even is, dan hebben ze alweer wat anders nodig. En hoe ouder ze worden, hoe minder ze ervoor te vangen zijn, haha. Dan merk ik soms echt dat ik ze niet steeds vanuit mijn kader als vrouw moet benaderen, en daarin leer ik nog steeds. Hoe je zei, ik geloof ook wel dat juffen/meesters soms wel een andere benadering hebben naar jongens en hun gedrag. De behoeftes kunnen anders zijn.
Lekker laten spelen. Hier ook volop speelgeluid, alleen onnodig gillen, huilen en ruzie is naar binnen. En als ik er zelf last van heb (de buren laten hun kind rustig een kwartier huilen in de tuin) dan doe ik lekker mijn deur dicht
Ik vind toch wel een verschil tussen speelgeluiden of buren die elkaar niet meer kunnen verstaan in de tuin. ( zoals de buurvrouw van TO aan heeft gegeven) Dat gaat mijn inziens dan toch echt te ver en is overlast. Hoe erg de herrie bij de buren is ligt natuurlijk ook aan de grote van de tuin. Dus wat bij de 1 wel kan kan in de andere tuin niet. ( en ja, ik heb ook zonen die herrie kunnen maken)
Ik kan me hier nog steeds over verbazen dat soort opmerkingen Waarom zijn sommige mensen zo bitter. Ik ken jou buurvrouw natuurlijk niet maar soms vraag ik me af waar de liefde gebleven is (totaal andere discussie )
Tja, dat formuleert ze zo. Maar ik vind het persoonlijk overdreven want ik zit er ook gewoon naast... dat zou ik zelf ook niet trekken. Het zijn kinderen van 7-10 he. En destijds dus nog jonger, spelend in een badje. Ik had eerder het idee dat ze gewoon even haar beklag wou doen. Maar de schrik zat er bij mij goed in want ik wil niemand tot last zijn... Hoewel ik dus ook niet om de geluiden heen kan, of ik moet de hele dag bij elk hoog geluidje lopen waarschuwen wat niemand vrolijk maakt. Feit is ook dat ik het idee heb dat veel mensen tegenwoordig een erg kort lontje hebben en niet zo tolerant zijn. Gewoon iets te klagen willen hebben... waar de liefde is vraag ik me idd soms af. Toen mijn man voor 1 dag een hogedrukreiniger had gehuurd en we de klus in de tuin wouden afmaken, kregen we ook een opmerking. En toen mijn man een andere zomer in de avond de laatste steen aan het leggen was in de tuin rond 21u, een opmerking dat het laat wordt en genoeg was voor die dag. Dat weten wij zelf ook wel en we doen al rustig aan om de mensen niet tot last te zijn... maar soms is het zo triest dat men je niks gunt. je gewoon aanspreken om even een opmerking te maken. In het land waar mijn man vandaan komt, komt dit echt niet voor. Mensen zijn dol op kinderen en houden van de levendigheid in de buurt. Niemand zou daar over dingen van deze aard gaan klagen.
Hier wordt veel gesproken over de grootte van de tuin. Maar vergeet niet dat geluid ver kan gaan over open vlaktes. En er een verschil is tussen lekker spelen en krijsen! De buren 2 huizen verderop hebben 3 jongens. Ook al zit er op het smalste stuk minimaal 50 en op het verste stuk zeker 150 meter tussen. Ik kan ze van ‘s ochtends vroeg tot ‘s avonds horen krijsen. En dan echt op volle borst. En dat vind ik compleet anders dan de kindjes tussen ons en die buren die je gewoon lekker hoort spelen. Ja, een tijd geleden ben ik naar ze toe gelopen. Omdat het geschreeuw zo hard was dat het mij binnen, met alle (dubbel glas) ramen en deuren dicht, boven de radio volume uit kwam. Ik kreeg toen ook te horen dat het ‘ach, maar kinderen zijn en die horen te spelen. De ouders zelf hadden zogenaamd zelf niets gehoord. Als ik zelf kinderen zou hebben, zou ik het begrijpen’. Ja, bullshit!
Ik verwacht dat als je al zo bezig bent met alles, dat het geluid echt meevalt. Want uit je post blijkt dat je heel begaan bent met iedereen. En speel geluiden moeten kunnen. Alleen gaat het naar mijn mening te ver als er dag in dag uit gekrijst wordt in de tuin. Als je gaat zeuren over wat speel geluiden in de zomer ben je gewoon verbitterd (maar dat zullen mijn buren ook vast over mij zeggen, toen ik na 2 jaar het beu was en ging klagen )