Die van mij zijn dus ongeveer even oud, met als verschil dat mijn 6 jarige wel al in groep 3 zit, en mijn 4 jarige volgend jaar groep 2 werk krijgt met het idee dat ze dan ook 1 jaar eerder door kan stromen naar groep 3. Mijn oudste is helemaal niet autonoom en lui. Mijn jongste daarentegen mist alles wat doorzettingsvermogen heet en is heel faalangstig. Dit merken we bv bij zwemles, na 3 lessen is ze er wel klaar mee en wil ze stoppen omdat ze het nog niet kan. Maar dit doet ze dus ook bij alles wat niet vanzelf aan komt waaien, en dat is misschien wat als lui eruit komt? Wat we hier als tip kregen is kind bepaalt wat het doet, en wij stellen een realistisch doel wat ze dan moet halen wat je dus steeds iets uit kunt breiden om te leren doorzetten. Maar geen idee dus of dit hetzelfde is als bij jouw kind.
@hummeltje5 Twee ontzettend snelle kinderen dus, dat besef je pas als ze naar school gaan. Dat ‘luie’ herken ik ook wel in m’n 6 jarige. Hier is het echt het gebrek aan doorzettingsvermogen en een enorme faalangst. En daarachter schuilen. Als ik het maar gewoon niet doe, kan ik ook niet falen. (En verder vergeet ik ook nog wel eens dat ie gewoon 6 jaar is, ook al praat hij als een tiener) Mn 4 jarige heeft een stuk meer doorzettingsvermogen thuis. Die wil al vanaf jongs af aan alles zelf doen. Motorisch veel sterker dan m’n oudste. Continue zoektocht naar autonomie. Maar op dagen dat ze lekker uitdaging heeft gehad, is de strijd een stuk minder. Helaas laat ze op school niks zien, kan ze niet met haar juf die haar als een klein kind behandelt. Wat enigszins helpt is de dingen die echt moeten, ook echt áltijd te moeten. Geen uitzonderingen, anders is er de volgende keer een kier om het te proberen. Voor je oudste, groep 3 zelf gaat geen reet helpen, dus het hangt echt van de leerkracht. Ga er maar vanuit dat je vanaf nu een leeuwin moet zijn voor je kinderen. Ga in gesprek met school. Geef aan wat ze thuis al doen. Want niets zo frustrerend als in groep 3 starten en denken dat je dan eindelijk wat gaat leren. En je een week bezig bent met 1 letter leren. Ook voor de jongste, kunnen rekenen en lezen is echt verre van normaal. Zorg dat ze met plezier naar school blijft gaan. Het zal niet makkelijk worden. (Het is gewoon een continue zoektocht) Maar je bent je er nu in ieder geval al bewust van. Wacht niet te lang af met alles.
Dit @hummeltje5 ! Mijn dochter is net 7. In groep 1/2 na half jaar al naar 2 gegaan, sprake van versnellen. Toen kwam Corona en kwam er allemaal niks van en werd het gegooid op de emotionele ontwikkeling. We hebben toen ze 4,5 was bij een orthopedagoog gelopen, waarbij op papier een ontwikkelingsvoorsprong. Geen IQ-test, want ze was nog jong. Maar wel op op ontwikkelingstesten op bepaalde punten scoren als een 7-jarige, met dus 4,5. En de rest ook bovengemiddeld. Toen in een 2/3. Daar zagen ze wel dat ze pienter is en dingen snel oppakt. We hadden best een goed gevoel bij die combiklas, maar ze is toen toch niet genoeg gezien. Hing qua lezen ineens een jaar stil. Na een week in groep 3 was het al klagen dat het te makkelijk was en ze niet meer naar school wilde. Dus afgelopen september met kennismakingsgesprek ging ik megavoorbereid met mn lijstje die kant op. Topjuf! Zelf een paar HB-kinderen. Die had het allang gezien en ik hoefde eigenlijk amper meer wat te zeggen, wat een verademing. Dus nu zit ze in de plusklas, doet rekentijgers en leest op eigen niveau. Dat niet heel erg hoog is hoor, maar ze ging ineens weer als een speer vooruit. Vooral rekentechnisch is dochter goed, en verbanden leggen en dat soort dingen. Achteraf vind ik dochter wel passend in deze klas qua sociaal en emotioneel. In dat opzicht is groep 3 voor haar prima. Ze heeft nog echt wel wat dingen moeten leren in dat opzicht en heeft daar ook stappen in gezet. Maar de uitdaging heeft ze wel echt nodig, en dat gaat nu echt supergoed. Ze wordt zo ook uitgedaagd wat moeilijkere dingen te doen, niet zomaar opgeven, wat ze thuis wel doet.
@hummeltje5 Klinkt als 2 hele vlotte kinderen. Het luie kan ook komen door gebrek aan uitdaging. Als je nieuwe dingen krijgt/leert en je kan het gelijk(kruipen,lopen,fietsen etc) heb je niet geleerd om door te zetten. Waarom zou je moeite doen als je gewoon dingen weet. Onze zoon is net 8 en zit in gr 5. Gestart in 1 , 2.5 maand in Gr 2 en zo door naar Gr 3 dus hij was net 5. Bij start deed hij al mee met eind Gr 1. Zoals je schrijft s.oe.p dat is een eind Gr 1 opdracht. Juf stond er van te kijken vandaar dat ik dat heb onthouden. Zonder lessen in Gr 2 had hij de cito ook super gemaakt. Groep 3 was drama en eigenlijk zou ik dat met hoofdletters moeten schrijven. Autonomie is lastig. Thuis kun je dingen aangeven zoals je schrijft kiezen uit 2 opties. Op school is het een ander verhaal. Zo heb je in Gr 3 elke dag schrijven. Hij vond het belachelijk. Door het groter geheel aan te geven kon hij het accepteren. Dus bijvoorbeeld door elke dag schrijven te oefenen gaan de letters steeds makkelijker waardoor je vlotter leert schrijven. Rekenen: door de kleine sommen onder de tien en boven de tien vlot te leren kun je daarna de grote sommen vlot oplossen. (Gaf hem ook voorbeelden) Door het groteren geheel aan te geven zag hij dat het enigszins zinvol was. Beste tip is communiceer met juf. Zodra je veranderingen thuis ziet ga je weer in gesprek. Onze zoon was heel duidelijk en had je last van zijn gedrag op school. Daardoor zagen ze hem wel (behalve de juf in groep 3, die snapte niks van HB kinderen). Zodra hij op niveau werkte hadden ze een blij kind. Zaten ze er naast was er hommeles. Maar ook thuis. Mocht je kind zich op school voorbeeldig gedragen maar thuis barst de bom dan kan het dus zijn dat ze zich constant aanpassen en niet het werk doen wat bij ze past. Communicatie met de juf is dan belangrijk, eventueel ook ib'er. In het uiterste geval komt het samenwerkingsverband kijken wat het beste is.
@hummeltje5 Welkom! Leuk als je meeschrijft (en alles bijhouden hoeft echt niet!). Ik herken veel van wat je schrijft in mijn kids (bijna 5 en 3). Het autonome is een thema, het “luie” ook, waarbij het hier veelal gaat om faalangst en een moeite hebben met uitdaging aan gaan (want waarom moeite doen als alles je aan komt waaien?!), vooral voor de dingen die ze moeten. Jongste heeft er een handje van een keel op te zetten als iets hem niet lukt, oudste gaat huilen en beiden gooien de handdoek in de ring. Hun standaard antwoord op vragen is lang geweest “weet ik niet”, en “kan jij ... voor me doen?” (vanuit de gedachte “ik kan het niet” of “ik moet er teveel moeite voor doen”) is de meest gestelde vraag op een dag. Verder is de oudste enorm aangepast op school, gedraagt zich voorbeeldig, is stilletjes en heel lief maar je snapt dat met de hiervoor genoemde houding ze ook vaak onderschat wordt. Hebben enorme mazzel met een juf die daar feilloos doorheen prikt en heel goed weet wat voor vlees ze in de kuip heeft. Korte lijntjes met een welwillende leerkracht scheelt alles! Wat hier geholpen heeft is zelf veel lezen over bijv. het zijnsluik (Tessa Kieboom), groeimindeset (Dweck). En verder thuis: praten, praten, praten (al lijkt het soms tegen een muur). Uitleg geven aan situaties, woorden geven aan wat je ziet gebeuren, het grotere plaatje laten zien (top-down denken is ook een ding...). De oudste wilde bijvoorbeeld nooit tandenpoetsen. Toen hebben we een boek geleend over de tandarts en wat er gebeurt als je niet je tanden poetst (en dan tot in de details over bacterien etc etc dus niet de versie “dan worden je tanden rot”) en toen ging het een stuk makkelijker. Ze zijn nog jong dus geen idee wat er blijft hangen, maar ik hoop dat ze zich daardoor begrepen voelen in een wereld waar dat helaas regelmatig niet het geval is. Ook zoeken wij de uitdaging nu meer buiten school, bijvoorbeeld clubjes, musea en probeer ik vriendschappen te stimuleren met meer gelijkgestemden. Zien daar ook hun worstelingen en autonomie en is heel leerzaam om mee om te leren gaan. Hebben er daar gelukkig een paar van in de buurt, dat maakt ook veel uit. En voor jezelf; lekker van je afschrijven. Beetje (h)erkenning scheelt veel!
Hallo allemaal, Leuk om hier mee te lezen. Onze jongste zoon van 4 (eind februari jarig) is ook behoorlijk slim voor zijn leeftijd. Heb hier al weleens eerder een topic over geopend. Hij heeft nu 2 dagen per week in de 0 groep gezeten en gaat na de vakantie naar groep 1. Pas gesprek op school gehad. En de uitkomst is dat hij waarschijnlijk met de herfstvakantie naar groep 2 gaat. Hij is erg slim met alles. Vind geen aansluiting met de kinderen van zijn leeftijd. Omdat hij zoals hij dat zelf zegt, vind dat die kinderen anders denken dan hij. Hij vind school dus ook echt saai.. en wil er ook bijna niet naar toe. Er komt op school wel veel meer aandacht voor zulke kinderen. Er worden door de leerkrachten ook cursussen voor gevolgd. Ik kreeg tijdens het gesprek veel begrip. Uiteraard is versnellen van groep ook niet altijd een oplossing want als ze echt slim zijn blijven ze natuurlijk ook snel door ontwikkelen. Ik hoop dat ze naar aanleiding van dit gesprek hem goed op de korrel houden. Want hij laat niet zien wat hij kan. Dus wel aan iedereen hier de tip: ga het gesprek aan op school als je kind zich niet happy voelt.
Ik heb hier al eens wat geschreven. Wij wonen in het buitenland. Onze net 7 jarige dochter heeft nu groep 3 afgerond. Ik vind het echt heel erg om te zeggen maar mijn dochter heeft in een schooljaar al haar interesse kwijt geraakt in lezen,schrijven, zelf onderzoeken en vragen. Ik heb een dochter helemaal aangepast nu op het niveau van haar klas. Hier is er weinig communicatie ben steeds zelf naar school geweest om met de juf en de iber te praten. Zij zagen niks anders aan dochter,, gewoon een vlotte leerling, die zich voorbeeldig gedroeg. Volgens mij in februari afgesproken dat ze haar zouden observeren en eventueel testen maar er wel een wachtlijst zou zijn. Opeens in mei kreeg ik een mailtje dat ze niks verder gingen doen, omdat ze veel 'ergere gevallen' hebben op school. Nu voor eerste week juli afspraak om met evaluatie en testen te beginnen maar niet via school en betaal ik privé.
@sm1 wat vervelend dat je je meisje zo ziet veranderen en dat ze niks meer wil. Snap dat je zelf onderzoek laat doen en als school het niet doet. Denk je dat ze er dan wel iets mee gaan doen?
Zoon wil al een paar weken niet naar school. We (school en wij ouders) dachten eerst dat het een reactie was op de geboorte van zijn zusje maar zijn juf schoot me gisteren aan dat ze denkt dat dat komt omdat hij zich verveelt. Ik herken dat ook van thuis; hij is snel gefrustreerd, luistert slecht, eet slecht. Hij is vorige week 5 jaar geworden en ik zie echt dat hij van kleuter naar schoolkind aan het gaan is. Het idee voor nu is om wederom meer uitdaging en nieuwe dingen. En er wordt een gesprek geplant om volgend jaar te bespreken. Hij zit al versneld in groep 2 en aan het snelle tafeltje met lezen en rekenen maar hij is ondanks altijd als eerste klaar. Het idee is om volgend jaar nog een jaar groep 2 te doen (want als we hem naar groep 3 laten gaan dan moet hij van school en dat willen we niet) Ik ben benieuwd naar de gedachten van school hierover. Ik vind het moeilijk om hem zo te zien. Het constant zoeken vind ik lastig, waar doe je goed aan? Kan het? Is het de juiste keuze? Gaan we niet te snel? Zien we hem wel goed? Pff.. Ik ben ontzettend bang om hem te overschatten. Mijn vriend en school zeggen juist dat we hem niet moeten onderschatten. Meer ouders die ‘angst’ hebben om te overschatten?
Ik denk dat je vooral moet letten op het overschatten van de executieve functies. Hij kan het wel snel leren, maar niet zelf. Dus nieuwe stof blijven aanbieden op niveau, maar het niet zelf laten uitzoeken (hebben ze hier op school een handje van, denken dat ze het wel zelf kunnen leren). En het juiste niveau van de kennis schatten is ook altijd lastig. Ze gaan op sommige gebieden zo snel, maar het blijft oppassen voor hiaten. Maar het blijft wel een zoektocht. Heel lastig hoor. Kan school hem komend jaar nog genoeg bieden? Kan hij zelf aangeven wat hij wil leren?
De angst om het verkeerde te kiezen hou je toch. Je kan pas zeggen wanneer het de juiste keuze is wanneer het is geweest. Je moet vertrouwen hebben in wat je in hem ziet. Jullie kennen hem het beste. Waarom moet hij dan van school af?
De executieve functies zit hij wel goed mee. Vanwege zijn autisme krijgt hij al heel veel begeleiding hierin. Hij was halverwege dit jaar al klaar met (cognitief) groep 2, ze hebben het andere deel van het jaar gefocust op hiaten en de executieve functies. Dat ging super goed en had hij tot verkort genoeg aan. Ze laten hem hier zeker niet zelf aanrommelen. Hij kan niet aangeven wat hij wil leren (taalachterstand) Het is observeren en inspelen op waar hij geïnteresseerd in is. De zomervakantie komt eraan, en meestal maakt hij in vakanties grote sprongen. Het is lastig te voorspellen waar hij zit na de zomervakantie en of school nog kan aansluiten.
Oke, maar waarom zou je dit niet willen? Het klinkt wel als een mega stap als ze apart zitten maar anders maak je deze grote stap 1 jaar later. Onze zoon is met 5 naar Gr 3 gegaan. Was echt hartstikke spannend en heel eerlijk eerder voor ons Kinderen die eenmaal vlot gaan stoppen niet met ontdekken. Die van ons heeft alleen de laatste 3 maanden in Gr 3 gezeten en had alle cito toetsen super gemaakt. Dus ook zonder de lessen gaan ze door. Inmiddels zit hij in Gr 5 (8) en gaat nog steeds als een speer. Hij had het er over dat hij voor nu moest doen We wachten het rapport maar af. Als hij zich nu al gaat vervelen moeten ze wel heel erg duidelijk hebben wat ze hem nog kunnen leren in groep zonder groep 3 in de weg te zitten. Zelf vinden we het begin van Gr 3 heel belangrijk en hadden e heel duidelijk voor ogen dat we niet willen dat hij pas halverwege Gr 3 in zou stromen als ze het toch besloten om eerst nog eens Gr 2 te doen.
Fijn dat ze zo goed bezig blijven. Nog een jaar de verandering uitstellen is alleen maar uitstellen. Weet niet of het de oplossing gaat zijn om hem te laten blijven. Wellicht juist niet. Misschien dat de stap zetten naar nieuwe school juist de uitdaging kan geven die hij nodig heeft. De leerstof zal hij zo onder controle hebben, dus heb je ruimte om rustig de tijd te nemen. En hij kan dan ook met de rest van de klas mee starten. Komt hij op speciaal (basis)onderwijs of in een reguliere groep?
Meerdere redenen maar de grootste is omdat deze school nauw samenwerkt met een organisatie voor autistische kinderen. Hij krijgt op deze school intense begeleiding die hij op een andere school niet kan krijgen. De peuter en kleuterjaren zijn voor autisten hele belangrijke jaren waarin ze (net zoals neurotypische peuters en kleuters) heel veel ontwikkeling doormaken. Je kan ze nog heel veel leren, ze zijn nog heel kneedbaar. Daar willen we optimaal gebruik van maken. Hier heb je een goed punt. Want niet de bedoeling dat hij straks in groep 3 niets te doen heeft. Misschien is groep 3 en 4 samen doen een optie? Ik heb geen idee wat de Franse regels hierin zijn. Ik schrijf het op en neem het mee het gesprek in
Als we alleen kijken naar cognitief dan zeg ik lekker doorstromen naar groep 3 maar in ons geval is dat niet de beste keuze omdat we ook zitten met autisme en zijn behoeften daarin. Volgend jaar gaan we kijken of het speciaal onderwijs of regulier wordt. Voor nu denken we dat het een combinatie wordt. Dat wil zeggen, een speciale klas op regulier onderwijs waarin ze - zoals hij nu ook doet - langzaam op hun tempo kunnen oefenen met meedoen met de regulieren klas.
Eigenlijk is er niet echt een beste keus dus. Een speciale klas in het regulier klinkt wel heel fijn ja. Voor nu maar kijken hoe je hem een jaar lang gelukkig kunt houden. Met de beste begeleiding.