Werk maakt probleem van ziek kind

Nou idd, zei daarstraks al dat werkende en niet werkende moeders nooit eerder zo eensgezind waren hier

 

Het is naar mijn idee al vanaf het begin een troll. Kennelijk met lang uithoudingsvermogen. Snap niet dat mensen het nog geloven en erop in gaan.

 

Ik vind je uitspraken juist enorm vermakelijk. Heb zelden zoveel wereldvreemd geblaat van 1 persoon in een topic gelezen

 

Ah vandaar die naam

 

Lieve @Vogelinnetje, probeer het je niet aan te trekken. Mijn oudste zoon raakt ook heel snel overprikkeld, word dan boos, verdrietig, voelt zich soms hopeloos en wilt altijd alles perfect doen, maar ondanks dat onze kinderen niet gemiddeld zijn zijn ze wel fantastisch! De mijne heeft een hele brede kijk op de wereld en is zo ontzettend begaan met anderen ik weet bijna zeker dat jouw zoon die kwaliteiten ook bezit.

 

@Ysabella , dank je! Ja zeker zien we zijn kwaliteiten ook. Zo creatief en oplossingsgericht, zeer empathisch. Het is een goedzak, zal nooit iemand kwaad doen en kan niet tegen onrechtvaardigheid. Hadden we maar meer van die jongetjes. (ok, niet te veel, want zijn stemvolume is zelfs voor ons ook te veel )

 

Dat zeg ik ook niet hoor. Ik geef alleen de voorwaarden aan. Als het kind in het ziekenhuis ligt, dan is er zorg en dan gaat dit verlof niet op.

Ik zou het ook niet aan de buren vragen, echt niet. Maar het kan dus behoorlijk verschil van mwning geven tussen werkgever en werknemer.

 

@justme1974 ergens ben ik het met je eens dat het niet direct het probleem van de werkgever is. Maar indirect wel, als je werknemer daardoor gestrest of ongelukkig op het werk word. Als het thuis niet lekker loopt gaat het op het werk ook niet lekker. En dat wil je als werkgever (wij tenminste) voorkomen. Je probeert mee te denken en in oplossingen te denken ipv in problemen.
Als werkgever weet in hoe ontzettend lastig het is als een werknemer last minute afbelt (om welke reden dan ook) als er afspraken gepland staan, maar het is ook altijd op te lossen, tijdens Corona zijn we er achter gekomen dat we flexibeler zijn dan we dachten. Als moeder weet ik ook dat gezinszaken nou eenmaal echt voor werk gaan. Wij werken in een sector met bijna alleen mannen. En merk dat het vaak de vrouw is die thuis blijft als een kind ziek is. Maar als werkgever overleg ik wel altijd als ik zoiets hoor dat als het nodig is dat ze thuis kunnen blijven zodat hun partner niet alle ziektedagen alleen voor rekening krijgt. Zo hebben we tijdens Corona echt redelijk vaak gehandeld in overleg. Ik geloof echt dat als je als werkgever laat zien dat je betrokken bent en meedenkt dat je werknemers ook beter en meer hun best voor jou doen als het nodig is. Zo moet mijn man ook weleens onverwacht weg als het met mijn gezondheid slecht gaat en er is dan niemand te beroerd om even een stapje harder te werken of voor een keertje langer door te werken. Het is geven en nemen. Heb toch liever dat onze goede timmerman een paar dagen thuis blijft bij zijn zieke dochter dan dat hij een andere baan zoekt en wij hem kwijt raken omdat we niet meedenken over dit soort zaken en moeilijk gaan doen. En we hebben ook weleens de deksel op onze neus gehad omdat er misbruik werd gemaakt van dat geven en nemen. Het ligt niet op een weegschaal maar als je er een slecht gevoel bij krijgt dan gaat het fout. Maar over het algemeen zorgt deze manier van onderling respect voor elkaars privé situatie voor de fijnste werkomgeving voor ons.

 

nou dat vooral, dat heb ik nog nooit meegemaakt hier

 

Ik heb vrienden in Rusland en Litouwen. Daar is kinderopvang gratis, want alle vrouwen werken daar (zo goed als) fulltime. En dat is gewoon omdat je daar niet kan leven van 1 inkomen en dan heb ik het dus niet over luxe zaken, maar puur het kunnen betalen van huur en eten. Die luxe waar @GoldenClown het over heeft is voor het overgrote deel van de wereldbevolking niet weggelegd.

 

Ik vind het dus eigenlijk ook hilarische. Dat je zoveel zaken die op zichzelf nog wel ergens hout snijden, samen kunt gooien tot een compleet idiote wereldvreemde theorie. Ik vind het gewoon bijna knap.

 

Grappig, want uit jouw bekrompen eenzijdige standpunt, zou ik denken dat je zelf erg weinig van de wereld hebt gezien.

 

Zo hoort het ook te gaan vind ik. Wat ik meer bedoelde is dat je in dit soort situaties vanuit beide partijen constructief mee kunt denken ipv eenzijdig defensief. Dan heb je al een heel ander uitgangspunt ook.

 

Ja en er dan te laat achterkomen, dat het je na je 30ste niet meer lukt. Goed advies van je.

 

Uuhm zo werkt dat niet hoor, al roepen sommige werkgevers dat. Er is medische zorg. Maar een verpleegster blijft verder niet bij het kind gedurende de dag. Bij ons werd toch echt verwacht dat één van de ouders bij het kind in het ziekenhuis verbleef.

 

Inderdaad, dat werd hier ook gezegd, wij moesten dochter gewoon helpen met bv eten, ‘s nachts troosten als ze wakker werd, ik slaap sussen, helpen met wassen, aankleden etc etc. Verpleegkundigen hebben echt geen tijd die dagelijkse verzorging te doen voor alle patientjes. Ik was ook niet van plan om weg te gaan, maar dat kon - afgezien van een korte pauze om bv thuis even wat spullen op te halen - ook dus echt niet.

 

Hey ik heb er hier eentje fit genoeg in huis maar nog te veel waterpokken voor buiten/school. Petje af voor tbm'ers hoor, ik wordt er na 2 dagen die ik normaliter had gewerkt krankjorem van. Kind kan dr energie niet kwijt én is een buitenkind.

Moeder ging door dr rug anders had ze ff een andere omgeving gehad om te spelen, had t gelukkig nog niet van te voren gezegd zowaar.

Laat kind maar lekker op school spelen met de rest en knutselen met dr vriendjes op de BSO, ga ik wel werken. Iedereen gelukkiger.

 

Jup, dag en nacht bij de kleintjes (ook de niet-ukkies). Was bij dochter ook toen ze in t ziekenhuis aan t zuurstof lag. Je mocht ff je broodje halen en je bak koffie maar verder moest je erbij zijn (of afvang hebben geregeld met grootouder).

 

@Reigertje hoe ging het gesprek vandaag?