Is er iets concreets voorgevallen? Ik herken dit wel een beetje. Al is het niet echt ‘zwarte schaap’ idee maar gewoon een vaag gevoel
@Spectre komt denk ik ook omdat ik hele andere keuzes maak dan de rest van mijn familie en het gezin waar ik uit kom. Zo’n beetje alles doe ik anders haha. familie aan mijn moeders kant is blank en komt uit de Bible belt, draagt alleen rokken en zijn zwaar gelovig. Mijn moeder scheidde van haar blanke man en kreeg toen een kind met een donkere man (ik). Was natuurlijk not done. Hoewel niemand mij ooit raar heeft aangekeken hebben ze wel een bepaalde leefwijze. Ik heb daar helemaal niets mee, werk graag aan mijn eigen carrière, sta absoluut nooit in dienst van, houd van materiële zaken en besteed graag tijd aan dingen zoals make-up / kleding. Daarmee val ik buiten de boot. Familie van mijn vaders kant is juist hartstikke traditioneel. Hindoestaans (Indiase roots) met echt conservatieve opvattingen. Heb ik ook niks mee. Niks geen hele dagen in de keuken staan, voor iedereen zorgen, mijn huis voor de hele familie open stellen en in sari’s lopen. Hartstikke leuk hoor, maar ik heb daar gewoon geen zin in. Fuck off je bent welkom maar je belt van tevoren. Ik stuur je weg als ik tijd voor mezelf wil, drink regelmatig alcohol en bepaal vooral zelf hoe ik mijn leven inricht. Weer val ik buiten de boot. En mijn ouders? Tsja. Die vinden niet zoveel en weten dat ik mijn eigen keuzes maak. Soms kijken ze met verbazing toe en dan weet ik dat zij dingen anders zouden aanpakken. Maar dat is prima. ik zou het niet anders willen. Maar ik ben wel een beetje een geval apart. Want aan de ene kant kom ik uit een gezin van 5, aan de andere kant ben ik enigst kind.
Ik zie daar ook het probleem idd niet van in, terwijl ik bij 30+ graden denk ‘gatver wat een plak weer’ en bij ‘lekker en heerlijk zomers weer’ denk aan 24 graden ofzo. Haha.
Ik voel de ergernis van @JupitR met name als ik de weerapp op de telefoon open en de temperaturen zíe
Nou dat idd. Van mij mag de weerman roepen: het wordt heerlijk weer als het pijpenstelen regent (ik heb de pleuris aan regen), moet hij weten, ik denk er het mijne van. Maar ik snap de kreet: het wordt heerlijk weer wel als het in juni/juli richting de 30 gaat, dat is nl wat je van zomerweer mag verwachten.
Elke maand die KUT menstruatie. Ik ben het zat. Elke maand, zelfde liedje. Voel me dan altijd zo down. Echt meiden die zonder pardon zwanger raken, en met name in ronde 1, tel je zegeningen!
Ik heb ook niet echt een connectie met mijn familie. Zelfs mijn eigen moeder begrijpt me niet (dringt haar ding op en heeft altijd gelijk) heb haar inmiddels al denk een jaar niet gezien. Mijn familie komt niet naar ons toe (te ver) en als ik ze zie hebben ze een beschaafd gesprekje maar toch altijd vriendelijke woorden die net niet vriendelijk zijn. Zal niet helpen dat mijn moeder zegt dat ze haar kleinkind niet mag zien. Het was door corona, ze woont ook niet om de hoek (1.5 uur rijden )en wil geen risico lopen, daarom zei ze dat we onze zoon gebruiken om haar niet te zien. Toen was ik erg teleurgesteld. Het is het gevoel dat je wat je ook doet met alle beste bedoelingen toch altijd faalt. Mijn moeder en ik zijn weer begonnen met bellen. Eerste stappen zijn inmiddels gezet.
Niet persé iets voorgevallen.. maar ben eigenlijk de enige in het gezin die niet meer naar de kerk gaat of überhaupt iets met het geloof doet. Kinderen naar een openbare school etc. En ook al laten mijn ouders niks merken ofzo hoor, zeker richting de kleinkinderen niet.. maar soms gewoon zo'n opmerking of gebeurtenis dat je voelt dat het bij ons 'anders' is, alsof je er niet bij hoort. Vaak denk ik er ook niet bij na, maar soms komt dat gevoel ineens naar boven wanneer het getriggerd wordt.
Ja fijn hè, zulk lekker weer dat je met je ramen en deuren dicht binnen zit om het nog enigszins aangenaam te houden in huis. Half schemerig vanwege alle gesloten zonweringen. Buiten niet te harden zo heet. Ja het is echt heerlijk weer Ik wordt er onuitstaanbaar van, je kunt dan beter met een grote boog om mij heen lopen
Voor jezelf: zodra je het zelf lekker vind. Op het weerbericht: nooit. Laat dat maar objectief zijn. Zelf vind ik warmte en zon heerlijk. Ook al zit ik nu op zolder weg te smelten omdat ik moet werken. Dat vind ik dan weer niet fijn. Maar in de pauze even lekker in de tuin in de schaduw met ijskoud citroenwater.. genieten voor mij. Of even in een koud badje plonzen. Of een lange wandeling/fietstocht (veel water mee), me kapot zweten en me dan een bikkel voelen.
Ik irriteer me juist aan al die mensen die beginnen te klagen wanneer de temperatuur eindelijk een niveau bereikt waarbij ik niet zit te bibberen
Ik begin te snappen waarom mijn oma zo lenig bleef altijd. We hebben nu hun huis en giga tuin gekocht, en amai ik heb nog nooit zoveel voorovergebogen gestaan om onkruid uit te trekken de laatste weken Ben wel héél blij met de tuin en nogal verbaasd dat mn man ook groene vingers heeft (en ik vind het stiekem best sexy als ie hier staat om te ploegen ofzo k zet me er dan vaak bij in mn zeteltje hehe)
Dat lijkt me ook moeilijk wanneer het zo stroef loopt met je eigen moeder.. is dit altijd al zo geweest? Heb je verder nog broers/zussen? Hier wel gewoon goed contact, al is het soms wat meer oppervlakkig. Misschien ligt het ook wel aan mijn eigen onzekerheid dat ik mij zo voel, geen idee.. maar je wilt, net als anderen, je eigen ouders ook trots maken met wat je hebt of hebt bereikt, ondanks dat je verschillend in het leven staat.
Nee helaas is het sinds mijn vader is overleden. Ze is best verbitterd. Dus ik kom niet vaak genoeg. Ze mag niet hier komen. Mag wel maar ze wil niet met de auto dus moet dat met het OV. Dat is prima maar ze kan niet logeren. Ze neemt de hond altijd mee en die jaagt de katten totaal over de rode. Voor een dag prima want dan gaan ze lekker naar boven maar ze kunnen niet 2 dagen daar blijven zitten. Logeren moet in de woonkamer omdat we ook verder geen ruimte hebben en dat luchtbed wat hoog is dat is ook niet fijn om op te slapen. Dan zijn de opties niet groot. Maar als we aangeven dan komen we jou kant wel op dan krijg je daarna toch te horen dat ze niet mag komen ggrrrr. Ik heb nog een zus maar die voelt zich heel wat. We zijn zo verschillend dat je niet verwacht dat we zussen zijn. Ze is hoogbegaafd maar wil geen moeite doen om te communiceren. Blijft nu nog steeds zeuren over wat je vroeger ooit zei. Ik heb haar niet meer gezien sinds de begrafenis van mijn vader, dus dat is 16 jaar geleden. Vroeger deed ik nog moeite om contact te houden, cadeautjes met verjaardag en Sinterklaas en kerst. Maar het moest na al die jaren steeds van 1 kant komen. Na tig jaar is dat ook op. Mijn moeder blijft pushen dat ik haar weer moet zien. Want zij wil dat. Ze heeft 2 dochters en daarom moet dat. Helaas dat werkt zo niet. Ik mis mijn vader daardoor alleen nog maar meer. Het is net als of hij de lijm was en bij hem kon je alles kwijt. Hij gaf je altijd het gevoel dat je er mag zijn en als je ergens voor wil gaan je het ook gaat redden. Ik had een VBO diploma, ben naar een mbo gegaan. En door mijn vader durfde ik te gaan voor een HBO studie. Overigens ook gered en hij was super trots. Nu is het het nooit goed genoeg, lang genoeg, vaak genoeg. As je er wel komt is de eerste vraag wanneer ben je er weer. Ik heb gekeken maar de afstand is echt het zelfde. Sorry voor een warrig verhaal. Snuit neus, snuft nog een keer en ga nu kijken wat zoon aan het uitvreten is met waterpistolen en waterballonnen