Iets betekenen voor iemand met plotse fatale diagnose

Misschien een fotoshoot regelen?
Ik weet niet of het een gezin betreft. Dan zou je voor een sierraad kunnen gaan die elkaar verbindt.
Mijn moeder, ik en mijn dochter hebben dezelfde armband. Mijn moeders armband is mee gegaan in het graf.

 

Fotoshoot is wel leuk. Kan die persoon nog dingen doen anders is een dagje weg ook leuk.

Mijn vader ging naar de huisarts en voor maagzuur. Kwam via het ziekenhuis thuis met k. Kreeg max 1 jaar. Uiteindelijk 52 geworden.

We kregen in eens wel allemaal mensen over de vloer die je verder niet zag en dat hoefde niet van mijn vader. Na dat jaar zag mijn moeder ze ook niet meer.

Ik heb zelf foto's gemaakt van mijn vader, die zijn erg dierbaar geworden.

Dus afhankelijk van het contact of ze dat een ook willen.

 

Hier “ervaring” van collega met zieke partner. Ze kon in begin geen bloemen meer zien, maar dat is natuurlijk persoonlijk. Wat zij vooral waardeert dat je blijft vragen / succes wensen als er weer onderzoeken of afspraken gepland staan. Dus vooral wat van je laten horen. Kado gericht op wat bij ze past zo nu en dan. In ons geval was dat chocolade en later keer verzorgingspakket en weer later bloemen toen wel

 

Als je zelf niet super-veel contact had zou ik het voor nu even laten bij een kaartje. Na een diagnose kanker komt er een enorme achtbaan op gang en je hebt dan vaak genoeg aan je naasten. Je kunt op een later moment wellicht eens polsen wat zijn/haar wensen zelf zijn.

 

Collega's onder elkaar hadden voor een collega met k en een gezin met twee jonge kinderen geld ingezameld om ze nog op vakantie te sturen.

Ziekenhuis heeft m zo goed mogelijk opgelapt voor die laatste vakantie, heeft hij net gehaald.

Bloemen is lief maar je kan er zo weinig mee. Moest een grote bos bij een andere collega brengen namens de afdeling. Laatste keer dat ik haar zag, paar dagen later kwam t bericht dat ze was overleden. Kom je daar OVERAL bloemen, zij kon ze idd ook niet meer zien op de uitvaart "geen bloemen gewenst", als gevolg daarvan.

Ik zou dat geld in een mooie pot doen ofzo en dat ze dat besteden aan iets wat voor die persoon / gezin waardevol is om (nog) te doen.

Wil je echt iets fysieks geven en zijn er kinderen in t spel, boekje van "vertel es" waar ze hun geschiedenis in kunnen schrijven.

Ik zat ook mn hoofd te breken hoor, vaderdag, mn vader zn verjaardag...ja hij is terminaal in zn laatste weken te gaan wat moet je dan toch geven. In zijn geval mooie foto's van de kleinkinderen. Had hij in t ziekenhuis/hospice gelegen had ik zo'n flipover erbij gehaald maar aangezien hij thuis was hadden we ruimte genoeg om alles uit te stallen.

 

Ik weet niet wat de prognose is, maar hoe langer je wacht hoe zieker iemand eruit kan zien. Wat misschien op de foto's terug te zien is.

Verder zou ik denk ik beginnen met een kaartje. Zo moeilijk hè om iets betekenisvol te geven.
Geld/tegoedbon voor een dagje uit is ook mooi. Samen herinneringen maken is heel waardevol.

Sterkte met dit moeilijke bericht❤️

 

Voor nu laten weten dat je er voor ze bent (wat je al hebt gedaan). En interesse blijven tonen. Als je nog een cadeau wil doen is het misschien iets om een cadeaubon te geven dat hun (als het een stel of gezin is, of met zijn/haar ouders of broers/zussen) een beeld kunnen laten maken van hun handen. Sterkte ❤️

 

Op basis van wat je schrijft zou ik nu vooral de ruimte geven om het slechte nieuws te laten landen. Als iemand aangeeft nu met niemand te willen spreken kan een huis vol bloemen en een brievenbus vol kaarten al erg confronterend zijn. Zou even een weekje of twee weken wachten. En dan een kaartje dat je aan ze denkt. Misschien dalijk als er misschien iets van behandelingen worden gedaan om de ziekte te remmen maaltijden langsbrengen zodat ze op zo'n dag niet zelf aan boodschappen en koken hoeven te denken. Of een berg was mee naar huis nemen en gevouwen en gestreken langsbrengen. Als er kinderen zijn eens aanbieden ze op te vangen of naar school te brengen of te halen. Letterlijk dingen uit handen nemen waar hun hoofd misschien even niet naar staat. Een fotoshoot is mooi en waardevol, maar ik zou er nu niet meteen mee de deur mee in huis vallen.

 

Aanbieden om voor ze te koken? Ze hebben hoofd en handen vol, worden geleefd en dan kan t echt onwijs fijn zijn dat er iemand voor je een pan met eten brengt of ovenschaal. Toen wij op t dieptepunt zaten van alle hectiek van de jongste waren wij echt onwijs blij met de maaltijden die mijn ouders voor ons kookten. Of als er kinderen zijn: aanbieden om even wat leuks te doen met die kinderen. Die hele praktische hulp, dat kan écht even een adempauze opleveren

 

Mooi zijn die hè

 

Dit dus, goeie ideeën.

Persoonlijk zou ik het bij zo’n heftig bericht en situatie waar je in terecht komt het heel ongepast vinden om te worden bedolven onder bloemen, er valt niets te vieren en niets om op te vrolijken.
Bloemen zou ik eerder sturen aan mensen die ziek zijn of geopereerd zijn en die uitzicht hebben op herstel. Niet in deze situatie, maar dat is persoonlijk hè.

 

Wat een rotsituatie. Kan me helemaal inleven hoe het is, want wij hebben dit nu ook aan de hand. Het ligt er een beetje aan hoe jullie band is, maar je kunt in praktische zin best veel voor mensen betekenen. Bijvoorbeeld als er kinderen in het spel zijn deze een keertje meenemen voor iets leuks. Dat is fijn voor de kids en dan hebben de ouders even de handen vrij. Of, als er nog behandelingen lopen, aanbieden om taxi te spelen en mee te gaan naar het ziekenhuis zodat de partner even wat tijd voor zichzelf heeft, etc. Maar het ligt er natuurlijk helemaal aan waar zij behoefte aan hebben en waar jullie je zelf goed bij voelen. Ik merk in onze situatie dat het makkelijker is om 'ja' te zeggen als mensen wat aanbieden ipv zelf hulp vragen, dus misschien kun je ze eens vragen of er iets is wat je zou kunnen doen? Sterkte in ieder geval!

 

Vraag of ze praktische hulp kunnen gebruiken.
Bij een jongetje met botkanker uit onze kerk is een heel kook en schoonmaak rooster gemaakt.
Daardoor konden zij zich op elkaar en op ziekenhuisbezoeken richten .

 

Ik reageer bijna nooit, wij zitten met dezelfde ziekte in huis, naast een jong gezin. Idd geen bloemen. Het allerfijnste vind ik dat er even een ovenschotel / eten wordt langsgebracht (zou het wel afstemmen wann je het eten langsbrengt). Soms zit je hoofd dan zo vol, dat iets praktisch het waardevolste is qua hulp!

 

En dit vooral idd. Veel belangrijker dan een geschenk.

 

Sterkte ❤️

 

Sterkte!