Waar moet ik beginnen ik heb er nu minder “last” van maar ik heb me er sowieso over verbaasd hoeveel mensen iets willen zeggen als je zwanger bent. “En, babykamer al af?” - ongeveer de hele zwangerschap gehoord en in het tweede trimester dacht ik echt NEE en waarom zou dat al af moeten zijn? “Hebben jullie de naam al?” - eigenlijk ook de hele zwangerschap gehoord Sowieso veel ongevraagde adviezen. Dat samen met hormonen gaat gewoon niet zo lekker samen. Is m’n eerste zwangerschap dus dan krijg je denk ik sowieso HEEL veel ongevraagd advies. Tuurlijk, lief bedoelt maar irriteerde me wel Mensen die me “dik” of “dikzak” of “dikke meid” noemde. Ik vind dat gewoonweg raar en onbeschoft om dat tegen een zwangere vrouw te zeggen. Zowel familieleden als collega’s zeiden dit en zowel mannen als vrouwen. Je bent niet dik als je zwanger bent, je groeit gewoon! M’n zus werd overigens ook kwaad als familieleden het tegen/over mij zeiden dan zei ze: je bedoelt die mooie zwangere meid?
Ik ben echt in shock dat mensen zo lelijk kunnen zijn en dan kennelijk niet door hebben hoe beledigend en kwetsend ze kunnen zijn. Je bent prachtig ❤️
Ik irriteer mij vooral aan het feit dat iedereen denkt dat wij, en vooral mijn man, écht een jongetje willen omdat we twee meiden hebben. Voor de geslachtsbepaling al zoveel gehoord: o ik hoop echt voor hem dat het een jongen is. Terwijl het mijn man niets uitmaakt, sterker nog: hij zei nog een meid is een stuk praktischer! Na de echo voor het geslacht liepen we naar de auto met een echo foto van een klein piemeltje in ons hand en zei ik tegen mijn man: hoe zouden mensen nu reageren als het een meisje was geweest? Ooooo…nou eh ook leuk? Of erger: oooo wat jammer? Ik ben ergens blij dat ik dat soort gesprekken niet heb hoeven voeren maar eigenlijk toch van de zotte dat ik daar dus over nadenk, dat dat zou gebeuren?
Ohh, ik ken het. Ik heb 3 jongens. We hebben net naar buiten gebracht dat we zwanger zijn, maar ik heb nu al een reactie gehad, "ik ga een kaarsje voor jullie branden dat het een meisje is". Ik word er eigenlijk best verdrietig van. Ons kindje is welkom, en perfect zoals het is voor onze familie. Of het nu de eerste of vierde is, daar heeft het kindje geen weet van. Het is net als de dat de eerste kwam gewoon ons gewenste kindje, waar we erg blij mee zijn. Ik durf het gewoon straks bijna niet hardop te zeggen als het weer een jongetje blijkt, uit angst voor reacties.
Dat heeft mijn tante precies zo gezegd toen ik last had van mijn been tijdens mijn 3e zwangerschap en daardoor pijn had met lopen. "Tsja, jij wilt zwanger zijn". Toen haar eigen dochter allerlei kwaaltjes had bij haar, toen eerste, vond ze het maar wat zielig. Hoe meer zwangerschappen hoe minder "leuk" het ook voor je gevonden worden heb ik het idee, dan word je eerder scheef aangekeken dan wat anders. Toen ik hoorde dat ik een miskraam kreeg kon ik niet meedoen aan een activiteit in de klas van de middelste. Kreeg ik een appje van een andere ouder, "Oh, shit happens he. Willen jullie bewust nog voor een 4e gaan?" Kreeg daar zo'n naar gevoel bij. Niet van, wat erg voor je. Meteen even peilen of dit wel de bedoeling was.
Maar wat praktischer is is niet per definitie ook wat je wil Maar jullie hadden wel toestemming voor een derde bij ons was het "waarom? Je hebt een jongen en een meid, meer keus is er niet"
Oh my god, dat kan toch niet?! Slaat echt nergens op! Al kreeg ik m van mn moeder toen ik vertelde zwanger te zijn van mn 3e.. Toen plakte ze er gauw achteraan dan hoop ik dat het een jongen word voor je. Alsof een gezond 3e kindje niet t allerbelangrijkste is.. Ik heb m'n moeder maar dood gezwegen
- zeggen dat ze dachten dat ik al veeeeel verder was. Nee heb gewoon een flinke buik, en nee het zijn er geen twee - vragen wat het wordt (vind ik al zo’n gekke gewoonte, het wordt toch niet wat, het is al wat). En dan weet je al als je zegt een meisje dat je hele enthousiaste reacties krijgt omdat je al een jongen hebt. Dat je dan compleet bent enz. Met een jongen erbij zouden we ook compleet zijn, maakt mij t uit wat er in die luier zit haha. Zie in m’n omgeving veel gender disrpointment en nu ik zwanger ben denk ik regelmatig dat al dit soort opmerkingen er echt aan bijdragen. Een jongen en meisje wordt echt gezien als het ultieme geluk lijkt wel. (Ik ben overigens hartstikke blij met het meisje in m’n buik hoor, maar was net zo blij geweest met een jongen )
Volgens mij vinden de meeste ouders het hartstikke leuk om beiden mee te maken en kan me er dus niet aan storen als mensen enthousiast reageren wanneer je tweede of volgende kind van een ander geslacht is. Maar negatief of teleurgesteld reageren op meerdere kinderen van hetzelfde geslacht begrijp ik niet. Onze twee zonen zijn zo verschillend als zon en maan. Hartstikke leuk ook juist om verschillende kinderen van hetzelfde geslacht te hebben.
Klopt, is ook zo. Toch wordt er doorgaans niet zo leuk gereageerd als je meerdere zonen hebt, vind ik. Bij meerdere meisjes is het toch wel "wat een gezelligheid" etc (wat ik om me heen hoor, ten minste) maar bij de zoveelste jongen word je bijna zielig aangekeken. In het ziekenhuis, toen ik bevallen was van mijn derde jongetje, kwam er net een andere kraamvrouw op mijn kamer liggen die bevallen was van haar tweede kindje. Ik dacht gezellig een praatje te maken en vroeg wat ze had gekregen. "Nou, ik ben zo blij dat ik mijn 2e meisje heb mogen krijgen, mijn man ook. Meiden zijn vaak toch wel wat liever en zorgzamer dan jongetjes, en ook zo leuk met kleertjes aandoen enzo". En dat zei ze dan tegen mij, net bevallen van mijn 3e jongetje. Serieus... Ik vond dat echt zooo kwetsend toen, alsof mijn kindje dus gewoon minder leuk was. (Ik ben erg gevoelig en trek me snel dingen aan) De tranen stonden nog net niet in mijn ogen. Waargebeurd.. soms vind ik het echt ongelofelijk wat mensen durven zeggen, en echt niet door lijken te hebben dat het gewoon niet door de beugel kan.
Zeker! Maar dat was ook niet het hele verhaal hoor. Hij had een lichte voorkeur voor een meisje, omdat hij het ‘zielig’ vond voor een jongetje dat hij dan drie moeders zou krijgen En omdat mijn man fanatiek voetbalsupporter is vindt hij meisjes ook wel fijn, omdat hij de niet doodgegooid wordt met voetbal shirts voor een zoon en allerlei adviezen wat hij dan met z’n zoon allemaal kan doen. Maar alle drie de keren heeft hij gezegd dat het hem in the end niet uitmaakt, wat het geslacht is, beide keren na geslachtsbepaling bij hem geen grote vreugde of teleurstelling, hij vond het vooral fijn om verder te kunnen plannen qua naam enz (scheelt weer een zoektocht en discussie over de naam van het andere geslacht) maarrrrr stiekem ben ik wel heel erg benieuwd hoe het daadwerkelijk voor hem gaat zijn straks, een jongetje. En verwacht ik dat hij het achteraf toch wel errug leuk gaat vinden. Maar jeetje dat is ook naar zeg…alsof de enige reden om voor een derde/vierde/vijfde te gaan is er eentje van het andere geslacht… Ik hoorde ook weleens iemand zeggen tegen een zwangere van drie jongens…o net zo lang door tot een meisje? Vond ik ook zo plaatsvervangend beschamend om daar bij te staan…
Op de één of andere manier hebben jongens inderdaad een nogal slecht imago. Zo enorm storend. Ik ben met mijn 4e zoon op komst niet zielig, maar enorm rijk. Tenenkrommend hoeveel verschillende negatieve reacties ik krijg wanneer mensen mijn 3 knullen zien en vervolgens horen dat er een broertje onderweg is.
@Snananas precies, rijkdom, dat is het. Jongens of meisjes, dat maakt helemaal niet uit! Ik vind daarom gendereveals tenenkrommend om te zien. En ook bij de wat leuk of gefeliciteerd reacties na bekendmaking geslacht denk ik altijd, zou je anders gereageerd hebben bij een ander geslacht? Dat even terzijde
Ik word echt gek van dat letterlijk iedereen die ik tegenkom over mijn buik begint. Jaaa hij is groot. Jaaaa ik moet binnenkort bevallen. Misschien heb ik geen zin om daar met elke buurtbewoner over te praten? En idd dat gezeur over die babykamer, omg. Ik had volgens familie al met 20 weken alles klaar moeten hebben liggen ofzo. Ga toch weg. En mijn baas hele zwangerschap lang : "oh nu fiets je toch niet meer (naar werk)?" Ehh ik ben mijn woon-werkverkeer blijven doen op fiets tot 36 weken (1 uur enkele reis) en ik doe nog steeds alles op de fiets (nu 40 weken). Waarom had ik moeten stoppen?? Fietsen gaat juist lekker...
Ook zo herkenbaar! Hier met 37,5 - 38 weken de avondvierdaagse gelopen en als ik afgelopen week niet én buikgriep én oorontsteking had gehad, zou ik vandaag ook weer in totaal 6km naaar school gewandeld hebben, of de bakfiets hebben gepakt. Juist een goede uitgangspositie voor de bevalling... en als je geen pijn hebt, waarom niet?! Blij dat ik niet de enige ben. Je voelt je bijna onverantwoord... En die buik inderdaad. Of elke ochtend; "zo, is hij er nu nog niet?!!" Nee, blijkbaar niet dus. Wat wel super lief bedoeld is zijn de zorgen omtrent het warme weer, maar mensen praten je bijna klachten aan, haha. Ik hoop zo dat ik dit weekend beval en het klaar is met het vragenvuur en de vele opmerkingen. Heb ze nu allemaal wel gehoord denk ik.
Misschien moet je op vakantie Minder stress Beter eten Meer bewegen Accupunctuur "LOSLATEN" (sorry voor de caps maar stik) Het komt vanzelf wel, misschien moet je er minder mee bezig zijn Je kunt wel zwanger raken nu moet het nog blijven zitten Even doorbijten, het is voor een goed doel Ik was allang al gestopt Wat een uithoudingsvermogen Hoe lang ga je nog door Misschien is het beter zo Ik weet niet meer wat ik moet zeggen, vind het zo rot voor jullie, maar een vriendin van een kennis die haar nichtje die heeft ook... Heb je deze vitaminen al geprobeerd die zouden kunnen helpen om Is het buitenland niet iets voor jullie, ik ken namelijk iemand die... (een godsgruwelijke dikke portemonee heeft, want die heb ik niet!!) En dit alleen maar over 9 jaar kinderwens en 7 jaar traject... Wat ADHD betreft: Zit stil Doe rustig Praat eens wat langzamer Haal adem Waarom ben je nou ZO boos, verdrietig, gelukkig alles is altijd zo extra bij jouw en je humeur kan zo omslaan ADHD dat bestaat toch niet, dat is verzonnen voor ouders die niet met drukke kinderen om kunnen gaan. ADHD is een verzonnen ziekte, je kunt toch gewoon 1 ding tegelijk doen, eerst afmaken waar je mee bezig was, je concentratie bewaren etc. En zo verder. Dus dat (edit: komt te laat op werk, print wat uit, pakt koffie, wilt goed beginnen, zit intussen al een half uur op ZP en heeft geen moer gedaan, heerlijk ADHD)