Het gevoel dat je een keuze hebt geeft al veel vrijheid toch? Goed dat je jezelf die tijd ook geeft, ik denk zelf dat als je nu hiervoor ‘wegloopt’ je een soortgelijke situatie toch weer tegenkom totdat je leert wat je moet leren. Het moet je natuurlij niet ziek maken: dan is het gewoon nog niet de tijd om het te leren. Maarja. Zo denk ik over bepaalde dingen.. ik ben weggegaan bij een werkgever om een bepaalde reden, die ik nu exact weer tegen het lijf loop. Verschil is wel dat ik het aanga en mijn grenzen aangeef. En ik het uit vrije keuze doe; ik hoef hier niet te werken, maar voor nu doe ik dat wel. Die keuzevrijheid geeft mij rust.
"Het grappige is ook, iedereen weet het. Het hele bedrijf. En het word gewoon aangenomen als iets wat zo is en nooit gaat veranderen. Als iets waar je maar gewoon mee om moet leren gaan." Dit stukje in jouw schrijven viel me op. Volgens mij is dit de kern van het probleem. Jullie bewegen allemaal mee in dit patroon. En het zal dus doorbroken moeten worden. Iedereen is medeplichtig. Blijkbaar is het ook normaal om over elkaar te praten.
@Vero0504 grappig, want ik heb best een tijdje in de horeca gewerkt was niet mijn ding trouwens want ik ben een beetje onhandig maar daar had ik het niet zo. Maar goed, daar waren vooral klanten onbeschoft, die komen en gaan. Dat kan ik wel handelen. In elk geval bedankt voor je bericht, ik zal eens wat opzoeken over wat je noemt. Wellicht kan het me helpen Helaas zit ik niet in de IT hoek inderdaad @Lies1611 als ik 2 jaar zou investeren om dat diploma te behalen dan kan ik daarna ook wel op andere plekken terecht ja. Hoe het nu zit weet ik niet zeker, maar denk niet dat ik nu in dezelfde sector ergens anders aan t werk zou komen zonder dat diploma. @Maan14 ik denk dat alleen ervaring in dit geval niet voldoende is helaas
Wellicht is dat waar. Dat weet ik niet zo goed. Het zou heel goed voor me zijn om hiermee om te leren gaan, ik weet alleen (nog) niet zo goed hoe. Maar dat doorbroken worden gaat niet gebeuren, dat is me wel duidelijk. Dus die optie valt gewoon af. En het is niet zo dat er geroddeld wordt of iets, maar ik heb weleens een situatie aan een collega voorgelegd die zich had voorgedaan, om even te checken of ik nou overgevoelig reageerde. Daarnaast weet ze dit ook van zichzelf hoor, het is niet een soort groot bedrijfsgeheim wat iedereen weet behalve zij. Ze wordt er ook weleens op aangesproken als het echt helemaal de spuitgaten uit loopt, alleen veranderd het uiteindelijk maar tijdelijk omdat dit deel is van haar persoonlijkheid. Daar is niks mis mee, dit soort persoonlijkheden en sterke/dominante karakters hebben ook heel erg veel voordelen. Anders was ze niet zo goed in haar werk. Alleen ik ga er niet zo goed op, ik denk dat dat niet per se 'haar schuld' of 'mijn schuld' is. Maar een combinatie van 2 karakters of persoonlijkheden die dus in elkaars allergie zitten. Zij gaat heel slecht op onzekerheid. Maarja, dat is iets wat in mij zit en ik niet ala minuut kan veranderen.
Ok is het een optie om die mogelijkheden nu te onderzoeken? Dus te gaan solliciteren, aan te geven dat je wil investeren in een diploma en je al werkervaring hebt? Nee heb je ja kun je krijgen.. daar hoeven je huidige werkgever en collega's natuurlijk niks vanaf te weten en kun je zien wat de mogelijkheden zijn nu.
Ik zou dit zien als een kans om aan jezelf te werken. Leren omgaan met je eigen onzekerheden en met dominante personen. Daar kan je in de toekomst juist veel aan hebben. Zowel privé als zakelijk. Dit soort mensen kom je overal tegen. Ook in een toekomstige baan kan dit weer gebeuren. Dus leer ermee omgaan zoals de anderen hebben gedaan. Geef daarin wel jouw grenzen aan. Want je hoeft niet over je heen te laten lopen. Maar hou het bij jezelf (begin zinnen met ik vind/denk/merk dat...). En werk samen maar zie haar niet als de baas. Ik zou mij geen mooie baan met een opleiding laten ontnemen door een ander. Denk aan je eigen toekomst en de ervaring. En wellicht kan je nog bepaalde zaken van haar leren om zelf wat sterker in je schoenen te staan. Je kunt haar niet veranderen. Alleen jezelf en wellicht heeft dat weer invloed op haar. Wellicht ook niet maar dat is voor jou weer persoonlijke groei.
Ik las je verhaal en het eerste wat ik vroeg aan mijn man was of hij jouw toevallig herkend. Het lijkt wel het verhaal van mijn man zijn werk namelijk. Daar is een leidinggevende die heel goed in haar werk is en de partners willen haar niet kwijt maar zij ligt absoluut niet goed in het team. Ze gedraagt zich heel superieur en eigenlijk moet alles gaan volgens haar regels. Mijn man heeft daar het eerste jaar heel moeilijk mee gehad, mede ook omdat hij deels onzeker was in het begin van zijn carrière . Hij heeft zelfs na een jaar gesolliciteerd en zou weg gaan maar zijn bazen hebben hem opgebeld dat hij absoluut niet weg mocht gaan. Ze hebben samen meerdere gesprekken gehad en zij moest bepaalde scholingen doen op het gebied van samenwerken. Nu 3 jaar later kan mijn man er heel goed mee omgaan, deels omdat hij heeft leren omgaan met haar en zijn eigen onzekerheid ( die er niet meer is overigs) en omdat zij hem heel hoog in het vaandel heeft staan nu omdat hij zijn werk zo goed doet. Dus er worden nu wel eens grapjes gemaakt als zij weer om hem vraagt omdat hij haar lieveling is nu. Andere collega's hebben nog regelmatig heel veel moeite met haar, er gaan wel eens collega's weg door haar of willen het. Hij uiteraard ook dus maar hij heeft een manier gevonden om er mee om te gaan. Ook een stuk ene oor in andere oor uit mentaliteit. Dus uiteindelijk kan het goed gaan, want als alles verder wel goed is op je werk is het zo zonde om er weg te gaan. Mijn man heeft het zo naar zijn zin op zijn werk, dit zou hij niet zo snel ergens anders vinden. En die ene collega weegt niet op tegen al die andere leuke collega's en zijn fijne baan.
Vaak is dat zo, alleen in deze situatie vind ik het een misvatting. Jij bent namelijk niet de enige die er last van heeft, sterker nog, je vertelde zelfs dat iedereen er last van heeft behalve 2 personen die bevriend zijn met haar. En dat zet mij aan het denken want ze kan het dus zeer zeker wel en ik vind dat heel kwalijk dat ze zo selectief met mensen omgaat. Het is dus niet dat ze het niet kan en het is dus ook niet zo dat ze nou eenmaal is zoals ze is en dat jij/jullie dat maar gewoon moeten accepteren. En als dit de enige manier van haar was om met mensen om te gaan was het in mijn optiek nog geen reden om het te laten voor wat het is. Ik leer mijn kinderen ook dat de wereld niet alleen met en om hun draait, dat meebuigen in bepaalde situaties soms moet en jou collega laat zien dat ze dat dus duidelijk wel kan. Maar weigert dat te doen bij mensen waar ze niet bevriend mee is. En dat vind ik echt een kwalijke zaak. Dus ik vind het een misvatting dat jullie 2 karakters gewoon botsen. Iedereen heeft namelijk last van jouw collega en iedereen laat het gebeuren door het te accepteren dat jouw collega nou eenmaal is hoe ze is, terwijl ze duidelijk ook anders kan communiceren en reageren. Ze weet gewoon dondersgoed dat iedereen naar haar pijpen danst.
Rotsituatie Best wel lastig om er iets over te zeggen als buitenstaander. Maar ik neem mezelf altijd voor dat ik een ander niet kan veranderen. Als ik dus in zo’n situatie zit dan is voor mij de vraag: kan ik veranderen of kan ik dit negeren? Als het antwoord op beide vragen nee is dan zou ik op zoek gaan naar iets anders. Als jij wel ruimte ziet om je zelf weerbaarder te maken of haar gedrag te negeren dan lig je er s avonds ook niet meer van wakker…
Op zich wel, maar de kans dat mijn collega's dat te horen krijgen via de 1 of andere weg is best wel groot. Dus dat is wel een risico, en zou de huidige werkrelatie zeker niet ten goede komen.. Je hebt hier zeker wel een punt, en ik zou dit ook supergraag doen. Maar vind het ook wel lastig, tuurlijk ben ik in mijn leven meer van dit soort mensen tegengekomen (pestverleden). Maar nooit in een werksituatie, uiteraard ligt de 1 je meer dan de ander, maar zoals nu is me onbekend. Ik kan meestal wel met iedereen overweg (ook omdat ik geneigd ben me naar iedereen te schikken). Het is in elk geval iets om over na te denken ook. Grappig, en heel fijn voor je man dat dat zo omgekeerd is geworden. Zo ver hoeft het voor mij niet te gaan, maar iets vriendelijker zou wel fijn zijn ja. Maar goed, dat is dus niet iets wat alleen bij mij speelt. Wie weet dat het hier met tijd ook wel zou verbeteren, ik weet het niet zo goed. Want ik vind 1,5 jaar al wel best lang en heb nu niet per se het idee dat ze vriendelijker tegen me doet dan in het begin. Eerder het omgekeerde, alsof ze nu veel minder geduld met me heeft. Geen tijd/zin meer heeft om me dingen te leren of uit te leggen, terwijl ik nog heel veel moet leren... Nou ja, in die zin heeft ze wel een bepaalde 'machtspositie' waarin er dus veel geaccepteerd word omdat ze nou eenmaal zo goed is in haar werk. En op zich ligt ze ook wel goed in het team, het is niet zo dat mensen een hekel aan haar hebben, dat heb ik ook niet, zo ver gaat het niet. Ik vind het alleen ook niet bepaald leuk hoe ze uit de hoek kan komen. En met mij anderen. Dus er zit wel een kern van waarheid in wat je zegt, maarja... er is niks aan te doen. Behalve dus mezelf aanpakken en het leren slikken/negeren, of opstappen... En zo komen we weer bij het originele vraagstuk Ik vind het ook wel grappig, ze is 1 van de weinige personen waarvan ik niet kan pijlen hoe ze over mij denkt. Of ze mij als persoon best mag maar zich gewoon ergert aan bepaalde dingen die ik wel/niet doe, of dat ze mij als persoon ook gewoon niet mag. (en dus misschien nog wel soort van semi aardig probeert te doen ) Mja, en daar ben ik nog niet helemaal uit.. gelukkig heb ik nog wel tijd om daarover na te denken maar er zal een keer een beslissing genomen moeten worden. Liefst voordat ik met mijn baas het gesprek aan ga over een eventueel contract. Kijk als zij me niet zouden willen of kunnen houden, wat heel goed mogelijk is, dan houdt het al snel op natuurlijk. Maar als ze dat wel willen dan wil ik niet dan nog moeten gaan beslissen of ik dat ook wel wil.
Ik zie je keer op keer zeggen dat ze nou eenmaal zo is en dat ze zo goed is in haar werk.. weet je, goed zijn in je werk is geen vrijbrief om je rot te gedragen naar anderen. Vriendelijkheid en compassie misstaan niemand. De eerste stap is echt om je grenzen aan te gaan geven. En ik zou eens informeren naar een cursus om wat steviger in je schoenen te staan
Ik denk dat de sleutel bij jou ligt. Je zegt dat zij slecht tegen jouw onzekerheid kan. Dat snap ik wel.. als je 1,5 jaar in een functie zit dan mag je best wat meer vertrouwen hebben in je eigen kunnen. Je bent niet voor niets waar je nu bent hè? Als jullie directe collega's zijn (ik ga er van uit in dezelfde (soort) functie) dan staat zij niet boven jou, maar is ze gelijk aan jou. Jij brengt ook al 1,5 jaar ervaring mee, je mag er ook zijn! En denk maar zo: ook zij weet niet alles en ook zij heeft dingen moeten leren. Je bent niet minder dan zij! Dus als zij tegen je zegt dat ze je vorig jaar ook al hetzelfde heeft uitgelegd, dan zeg je geen sorry maar bedank je haar dat ze het nog n keer heeft uitgelegd en noteer je het ergens zodat ze het over een paar maanden niet nog n keer hoeft uit te leggen.
Waarom moet ze jou na 1,5 jaar nog continu zaken uitleggen? Als het goed is weet je dit nu toch? En zijn het hooguit nieuwe zaken. En waarom is zij de enige die jou dit moet uitleggen? Blijkbaar heeft ze er niet al te veel plezier in. Dus waarom ga jij niet naar andere collega's voor hulp en ondersteuning. Die mensen zijn wellicht niet zo "top" als zij. Maar werken daar ook jaren en weten toch hoe het zit? Ik zou niet continu om uitleg vragen of verantwoording afleggen maar gewoon mijn eigen werk doen. En alleen overleggen als dat strict noodzakelijk is en er niemand anders beschikbaar is. Wellicht helpt het om meer zelfvertrouwen te krijgen door gewoon zelf te handelen zonder continu overleg of vragen stellen. Heb wat meer vertrouwen in je eigen kunnen en kwaliteiten en ga zsm beginnen met de opleiding om dit verder uit te bouwen.
Oke, gezien de algehele strekking van jullie berichten aardig hetzelfde is ga ik er even algemeen op in. Laat ik allereerst even zeggen dat 1,5 jaar in dit geval echt niet veel voorstelt. Ik ben zegmaar krapaan ingewerkt inmiddels. Weet de hoofdlijnen maar ook nog heel veel zijtakken niet. Ik werk 3 dagen per week, waarvan 2 met haar en 1 met een andere collega en we werken allemaal in dezelfde functie in principe. Alleen heeft zij 20+ jaar ervaring. En heeft zij een heel deel extra dingen erbij die wij niet doen. In die zin staat zij qua functie ook echt wel boven ons. Het is niet zo dat ik om elk wissewasje om bevestiging vraag. De dingen die ik kan die doe en kan ik. Ik ben geen onzeker muisje wat niks durft te proberen en alles eerst 10x navraagt. Maar van nature ben ik wel meer onzeker dan zelfzeker. De keren dat ik iets doe wat me is uitgelegd maar vervolgens niet naar haar zin is (ook al heb ik het precies gedaan zoals eerder uitgelegd, want idd ik schrijf die dingen over het algemeen op als ik daar de tijd voor heb) krijg ik ook een veeg uit de pan. Het is heel lastig uit te leggen zonder duidelijk te maken om wat voor functie het gaat. Dat ga ik dus ook niet doen, maar heb nu wel een beetje het gevoel me te moeten gaan verdedigen hier. Wat voornamelijk lastig is is dat ik soms in moet spelen op situaties zonder de kennis en/of ervaring te hebben, daarvoor vraag ik dan om extra bevestiging. Doet zo'n zelfde situatie zich op een ander moment weer voor, dan weet ik over het algemeen wel hoe te handelen. Maar kleine verschillen kunnen een hele situatie anders maken, waardoor je een andere reactie moet geven. Dit vraag ik overigens niet alleen aan haar hoor, maar in sommige gevallen is er niemand anders om het aan te vragen. Bijvoorbeeld, je zou werken als tandartsassistente, en er belt iemand met een afgebroken tand. Ja, oke logisch. Die moet gezien worden. Maar stel er is een heel klein stukje afgebroken, moet dat dan vandaag terwijl het al bomvol staat en het 15u 's middags is? Of kan dat ook wachten tot morgen? En ga hierbij dan even uit van niet de opleiding als achtergrond hebben om dit te beoordelen. Als je dan niet zeker bent van de ernst van de situatie, dan vraag je dat toch na? De situatie is alweer anders wanneer die persoon om 9.00u zou bellen. Het is me duidelijk dat als ik hier wil blijven ik vooral veel aan mezelf te werken heb, ik zal me eens gaan verdiepen in wat me hierbij zou kunnen helpen. Ik waardeer in ieder geval de antwoorden en het meedenken. In sommige gevallen schijnt het er nieuw licht op.
Ik begrijp wat je zegt. Maar zelf zou ik zoveel mogelijk zelfstandig handelen en haar echt maar minimaal nog zaken vragen. Dit zou ik overigens ook naar je leidinggevende communiceren. Het is immers bekend bij iedereen. Iets van "ik merk dat collega X liever niet onderbroken wil worden in haar werk dus ga ik haar niet lastig vallen". Dus zelf proberen een inschatting te maken. Als ze er iets van zegt niet persoonlijk proberen aan te trekken en niet naar haar reageren "oh ja" "ik zal er op letten". Geen excuses of verontschuldigingen aanbieden. En op de dag met de leuke collega's vraag je dan hoe die dit hadden aangepakt (om te kijken of hun werkwijze hetzelfde is als die van jou). Jij bent gewoon een hardwerkende collega. En hoeft niet vervelend behandeld te worden. Probeer dus zelfverzekerder te worden en beperk het contact met haar.
Bij ons op kantoor (ik werk zelf voor een ander bedrijf dus dien NIET samen te werken) is er ook een medewerker die enorm direct, aanvallend, streng, ... is. Er zijn al diverse voorvallen geweest waardoor personen waarmee het gebotst heeft thuis komen te zitten. Je voelt het onmiddellijk aan de sfeer als hij er is of niet. Hij is echter wel leidinggevende maar niet de hoogste in rang. Er zijn al meermaals gesprekken geweest met zijn leidinggevende maar hij lijkt het niet in te zien. Onlangs volgden we samen een cursus - communicatie en ook insights. Dit houdt in dat je jezelf leert kennen: persoonskenmerken volgens kleuren. Hierbij waren er quotes die we of zelf mochten houden of uitdelen. Hij kreeg heel veel 'rode' quotes: als in wil altijd winnen koste wat kost. Is heel direct en streng. ... Hij was hier ook best trots op zeg maar. Ik wil maar aangeven, deze persoon die ik persoonlijk ken zal NOOIT veranderen en hij is veel te waardevol voor het bedrijf. De 2 dagen dat je er met haar bent, is jullie 3de collega er dan niet? Zijn de vragen steeds zo dringend dat je onmiddellijk antwoord nodig hebt? Anders is het misschien al een optie om enkele vragen niet onmiddellijk te stellen maar ze op te sparen tot een rustig moment of voor je andere collega. Merk je een groot verschil aan jezelf die ene dag in de week dat je niet met haar 'moet' werken? Kan je dagen wisselen zodat je meer met de andere collega kan werken? Ik denk maar met je mee. Want je onzekerheid is haar allergie MAAR wordt ook enorm versterkt door haar.
Probeer ik ook, maar in sommige gevallen heb ik wel direct antwoord nodig, zoals bij bijvoorbeeld een telefoontje waarin iemand een vraag stelt. Dat 'ik zal erop letten' is ook al mijn reactie vaak. Dat geeft de minste reactie maarja, feit is ook dat ik ook weleens iets vergeet of niet helemaal goed doe.. ben ook niet perfect. Maar doe wel altijd kneiterhard mijn best.. Zoals jij het hier beschrijft probeer ik het al zo veel mogelijk te doen, maar soms kom ik er niet onderuit. Ja ik merk bij mezelf wel een verschil, ik ben over het algemeen wat meer ontspannen op de dag dat ik niet met haar werk. En niet zo panisch over of ik niet dit of dat vergeten ben. ik sta niet zo veel standje hyperalert (wat heel irritant is, want nieuwe dingen aanleren is heel lastig als je je zo voelt) Zij werkt alle overige dagen, dus wisselen heeft geen zin, daarnaast zijn deze momenten gekozen omdat dat juist de momenten zijn waarop t meeste hulp nodig is. De dingen die ik niet direct hoef te vragen of die kunnen wachten die 'bewaar' ik al. Maar soms heb ik gewoon direct een antwoord ergens op nodig. Ik probeer de meeste dingen ook zo veel mogelijk zelf uit te zoeken, maar uiteindelijk moet het wel gewoon correct gebeuren.
Dan denk ik dat je je al zo goed mogelijk aanpast en dat je trots op jezelf mag zijn. Je doet het toch maar werken in sector/bedrijf waarvoor je geen opleiding gehad hebt. Over een paar maanden kan je al weer meer alleen. Ik vermoed dat het dus alleen maar zal beteren. Probeer inderdaad meer ontspannen te werken, meer zelfzeker, je zit daar niet voor niets, je kreeg niet voor niets verlenging van je contract, dus je zit daar op je plaats. Sommige mensen kan je niet veranderen, maar je kan zelf wel veranderen hoe fel je het je aantrekt of meeneemt naar huis.