Hey meiden, Zit er echt evens helemaal doorheen. Kennen jullie dat gevoel dat iedereen maar zwanger lijkt te worden behalve jij? overal zie ik van die blije aanstaande mama's lopen met zo'n vrolijke dikke buik, YouTube blijft maar met clear blue reclames strooien etc. Deze week 4x verrast door een zwangerschapsaankondiging, terwijl wij morgen in het ziekenhuis zitten om te bespreken hoe we verder gaan en welk traject we inslaan. Ik gun iedereen een fantastische zwangerschap en een wolk van een baby, maar ik zou het zelf gewoon ook zo graag willen. Gelukkig merk ik wel dat ik oprecht blij kan zijn voor de ander. Maar op het moment dat ik dan alleen ben, bijvoorbeeld in de auto stap, dan stort ik volledig in. Vandaag was mijn man er gelukkig bij, maar toen we samen naar huis reden was ik echt ontroostbaar. En nu lig ik er nog wakker van Hoe gaan jullie hier mee om?
Ik wil jou heel veel succes wensen en ik hoop dat ook jouw wens vervuld mag worden... Het lijkt me ook heel lastig hoor, ik weet dat ik het, toen ik door mijn miskramen ging, bijna niet kon aanhoren als iemand weer moeiteloos zwanger bleek, en bij ons leek er steeds iets helemaal mis te gaan. Dan voelt het ineens zo ongrijpbaar, alsof het jou niet gegund is. Even je hart luchten en uithuilen bij manlief luchtte mij meestal wel op. En dan weer proberen te relativeren... Geef de moed niet op! Veel succes en sterkte gewenst ♡
Ik zit met precies hetzelfde. Wij gaan nu ronde 15 in, want heb alweer bruine afscheiding en moet dinsdag ongesteld worden. Ik heb nog geen afspraak in het ziekenhuis staan, maar denk dat ik toch maar even de dokter ga bellen. Na hoeveel rondes was jij zwanger bij je 1e kindje?
Sterkte Meis, heel herkenbaar van m’n wachttijd tot m’n eerste blijvende zwangerschap. Iedereen in mij heen, ik vond vooral vrienden en bekenden lastig, maar ook al die zwangere buiken in de wachtkamer van het ziekenhuis. YouTube en andere sociale media maken gebruik van je voorkeuren en cookies, dus dat kan je uitschakelen als je wilt. Vind ik altijd bizar, ik krijg nooit clearblue reclames op YouTube behalve als ik bezig ben met zwanger worden of pril zwanger ben. Door de dingen die ik opzoek en bekijk kunnen ze dat gewoon opmaken.
Onze eerste kwam na 18 pogingen. De ronde daarna zouden we iui krijgen. Zitten nu in ronde 14. Maandag ochtend 11 dpo, verwacht donderdag mijn menstruatie (cyclus van 27 dagen). Verwacht dat ik er morgen toch al een testje tegen aan gooi. Ik merk dat ik negatieve testen minder erg vind dan bloed. Al blijft er dan ook constant hoop 'misschien was het te vroeg'. Bij onze dochter was ik al ziek voor ik positief testte. Dus dat ik me nu nog prima voel, voelt als een slecht voorteken
Oh dat is ook erg lang, 18 maanden!! Van ons eerste kindje raak in ronde 7. Dus ik gaf het nog wat tijd, maar vanaf ronde 9 ofzo begon ik het echt zat te worden!!
Bij mij hielp de gedachte dat ik die baby (van een andere zwangere) niet wilde maar mijn eigen baby. En dat er niet een x aantal baby’s per maand te vergeven zijn dus andermans zwangerschap volledig los staat van mijn eigen wens. Hopelijk is het snel raak!
Even een digitale knuffel! Heel herkenbaar. Mooi dat je het ook los van elkaar kunt zien, enerzijds blij voor hen en ook anderzijds verdriet voor jezelf. Dat mag ook naast elkaar bestaan! Bij mij duurde het vooral heel lang voor mijn man toe was om voor nummer drie te gaan (nu ronde 1). Dat klinkt misschien stom, maar ik kon echt jaloers zijn op vriendinnen waarbij dan wel nummer drie zich aankondigde. Dat had niks te maken met dat ik niet blij ben met mijn eigen meiden o.i.d. , maar de wens is zo groot. Ik zou zeggen, laat je gevoel er zijn, maar laat het niet je leven beheersen. Wees bewust dat het vooral je eigen wens is waar je verdriet om hebt. Maar dat ben je volgens mij al.
Dat is pittig @Oilell. Ik wil even een lans breken voor jouw gevoel, en ik denk dat je misschien te streng bent voor jezelf. Je hoeft namelijk niet blij te zijn voor (elke) ander. Je mag het ook moeilijk vinden en het jezelf meer gunnen. Het is mooi als dat naast elkaar bestaat, maar niet noodzakelijk. Laat je gevoel er zijn, en dan komt de blijdschap later misschien wel voor een ander. Ik denk ook dat de anticipatie op een zware (HG) zwangerschap zwaar kan wegen. Daar loop je elke maand maar weer tegenaan te hikken, kan ik me zo voorstellen. Misschien dat als straks de zon weer gaat schijnen, je humeur weer wat opknapt. Sterkte en veel succes in ieder geval!
Ik snap je gevoel zo goed! Ik zit in ronde 24 en gister weer negatief getest dus ga ronde 25 in. Mijn beste vriendin is zwanger van de tweede (voor beide minder lang bezig geweest dan ik voor de eerste) en met vaderdag vertelde schoonzusje dat ze zwanger is (raak in ronde 2). Ik ben toen spontaan in huilen uitgebarst. Voelde me enorm l*llig maar gelukkig begrepen ze het wel. Haar zwangerschap vind ik het lastigst omdat dat het dichtste bij staat ofzo. Normaal kan ik het goed van me afzetten, maar de laatste tijd lukt dat gewoon niet meer. Echte tips ofzo heb ik niet. Ik begin ook echt steeds serieus meer na te denken over wat als het niet lukt.
Goddank hier iedereen bevallen nu in mijn directe omgeving. Dat scheelt enorm. Ik kwam een kennis tegen in de winkel en zag opeens een bolle buik bij haar, was zo van slag dat ik maar snel doorliep. De laatste miskraam hakte er flink in... moest voor de buurvrouw een kraamcadeau kopen en stond in de hema en werd overvallen door 'ik had dit voor ons kindje moeten kopen' en ben weggelopen. Heb maar online besteld. Gyn deel ik de wachtkamer ook met bolle buiken, terwijl ik ook tig echo's heb maar geen 1 leuke ertussen. Hoe ik ermee omga? Extra de kids knuffelen. En juist extra stil te staan wat een giga wonder het is dat ze er wel zijn. En af en toe een flinke baaldag hebben helpt ook. Gewoon zwelgen in zelfmedelijden. Dan voel ik mij de dag erna altijd weer beter. Woensdag uitgangsecho en dan weer spuiten met hormonen zucht... zwanger raken van alleen seks... utopie
Wat mij hielp was extra veel knuffelen met mijn kind dat er al wel was. En genieten van de dingen doen met hem, die met een baby er bij niet, of niet makkelijk konden. Zo zijn we op reizen geweest die nu niet meer gaan. Liet ik hem kleuterspijbelen om samen naar de dierentuin te gaan enz. Echt genoten van die tijd. En na iedere zwangerschaps aankondiging aten we dat weekend sushi, mijn man en ik. Vaak met een goede wijn erbij. En als ik moest huilen, dan huilde ik. Het meest pijn deden de zogenaamde 'ongelukjes' en de zwangerschappen dichtbij, maar dan wel van iemand die niet doorhad hoe dat voor ons was. Verder ben ik niet zo van de zelfmedelijden. Ik gooi mijn frustratie eruit tegen mijn man of een vriendin en dan weer door. Wat iemand hierboven ook zei, het staat allemaal los van jouw zwangerschap/kinderwens.
Heel herkenbaar hoor. Hier lijkt ook iedereen zwanger en de meeste ging het toch zo snel . Ik heb vooral moeite met de mensen die in ronde 1 of 2 gelijk zwanger zijn. Mn zus is tegelijkertijd begonnen en ze is nu dan wel al een tijdje zwanger, maar omdat dat niet meteen is gelukt voelt dat wel anders. En ik gun het iedereen dat is het niet, maar ons gun ik het natuurlijk ook. Ik moet gewoon af en toe een potje janken thuis op de bank met mn man naast me.
Ook hier heel herkenbaar hoor. Wat ik aan mijzelf merk is dat ik contacten uit de weg ga. Als vriendinnen bijvoorbeeld vragen: zullen we koffiedrinken?’. Dan gaat mijn hartslag al omhoog omdat ik bang ben dat ze me wat ‘moeten’ vertellen. En eigenlijk is dat (bijna) nooit zo. Ik merk ook aan mezelf dat ik een beetje ‘zuurder’ word. Dat als er iemand in mijn omgeving zwanger wordt, ik al snel inwendig boos word, omdat bijv de partner rookt of drinkt oid of omdat het binnen 1x raak is. Waarom zij dan wel en ik niet?! Sinds ik in de medische molen zit, zie ik echt lelijke kanten van mezelf haha. Niet leuk! Zoals @JupitR zegt: ik probeer zoveel mogelijk de druk eraf te halen dat ik blij moet zijn voor een ander. Ik gun het mezelf meer, doordat ik er zoveel al aan de voorkant voor moet doen en dat is oké. Heel veel sterkte want het kinderwens gevoel dat niet in vervulling gaat is heel zwaar.
Zo herkenbaar wat je zegt! Aankondigingen die als paddestoelen uit de grond schieten, vrijwel altijd binnen een paar rondes raak. Volledig blij zijn voor een ander, maar voor jezelf echt heel verdrietig zijn. Als je al zo'n lange tijd aan het proberen bent, er zo veel aankondigingen zijn gekomen, voelt elke nieuwe aankondiging ondertussen als een stomp in je maag. 4x in een week is ook echt heel veel, dan heb je veel veerkracht en relativeringsvermogen nodig om positief te blijven. Wij zitten in ronde 18 voor een tweede kindje. Eerste was snel raak en onderzoeken zijn goed, dus we mogen/moeten nog een tijdje zelf aankijken. Soms erg frustrerend, want mijn vertrouwen dat het nog op natuurlijke wijze gaat lukken is er niet meer echt. Ik ga sinds april naar een acupuncturist en zij gaf me de tip om mijn boosheid over het uitblijven van mijn eigen zwangerschap en het wel zwanger zijn van anderen, fysiek te uiten. Sindsdien boks ik thuis. En dat werkt! Ik sta dan 5 minuten als een doorgedraaide debiel met bokshandschoenen op de muur te slaan, te huilen en te schreeuwen, denkend aan die zwangerschappen. Maar daarna ben ik het kwijt en kan ik weer door. Dan zit het ook echt niet meer in mijn hoofd. Ook yoga ik heel veel, altijd al gedaan, en dat geeft ook rust. Maar is minder effectief dan mezelf echt even goed kwaad maken. Misschien heb je iets aan deze tip... Heel veel succes in ieder geval en ik wens je snel een zwangerschap!!
Tip: Incognito modus gebruiken als je dingen opzoekt die te maken hebben met zwangerschap. (In Chrome helemaal rechts bovenaan de 3 puntjes, en dan "nieuw incognito venster openen"). Wat je dan opzoekt wordt niet opgeslagen. Of elke dag ook even zoeken naar zonvakanties, dan krijg je palmbomen en zandstranden in de advertentiebalken Ik probeer ook extra van mijn eigen kinderloze leven te genieten, zeker als mensen die wel kinderen hebben al een paar weken niet slapen want ziek / zwak / misselijk / gedoe of dingen niet kunnen/willen omdat ze nou eenmaal met de kleine zitten. Dan kan ik echt blij zijn dat ik dat (nog) niet heb.
Heel herkenbaar.. maar ik zit nog een stadium daarvoor: mijn partner wil nog niet actief gaan proberen en het is nog onduidelijk wanneer hij dat wel wil. En iedere keer bij zo'n zwangerschapsaankondiging denk ik echt 'waar vinden al die meiden een vent die dat wel allemaal in 1 x wil?' Maar goed, je weet van die mensen natuurlijk ook niet alle details/het hele verhaal.. hoewel het wel allemaal zo lijkt. Ik liep laatst met mijn vriend in de stad en er was één zo'n heel naar moment: voor ons mensen met een kinderwagen, naast ons een zwangere vrouw, achter ons een buggy... het leek echt even of iedereen kinderen had behalve wij. Binnenkort heb ik 2 kraamvisites en 1 babyshower. Ik twijfel echt om daarheen te gaan. Weet niet of ik dat trek. Ik wens iedereen in dit topic die met frustraties of pijn rondom dit onderwerp zit veel sterkte en gezondheid toe!
Ik moet ook regelmatig huilen als mensen dichtbij zwanger zijn. Jouw gevoel/verdriet mag er zijn. Is niet niks. Sterkte.
Zo herkenbaar Ontzettend veel mensen in mijn omgeving zijn zwanger of op het punt van bevallen. In de periode dat wij begonnen wist ik het van nog een aantal mensen. Zij hebben ondertussen allemaal gezonde kindjes en een aantal gaan binnenkort al voor de 2e. Ik gun het ze echt, maar ik hoop zo dat het ons ook gegund mag zijn. En dan het liefst zo snel mogelijk
Dankjewel. Vandaag weer zo'n klote dag. Schoonzusje had de eerste echo. Helemaal goed. Fijn voor hun natuurlijk. Maar het steekt zo want ik heb nog nooit een goede eerste echo mogen hebben...