Allergische reacties of paniekaanvallen veroorzaken bijvoorbeeld? Dat aangelijnd zijn zegt dan niet zoveel.
Ja, dat zou kunnen. In ieder geval die paniekaanvallen. Allergische reacties ook in een extreem geval, maar het zou toch ook wat zijn als niemand zijn trouwe viervoeter mee kan nemen omdat er een kans van 1 op een miljoen is dat de aanwezigheid van een hond op het terras een allergische reactie uit zou lokken? En paniekaanvallen, tja…ik weet het niet, maar dan moet je daar toch ook zelf wat aan doen? Als je op een terras komt en er ligt een aangelijnde hond. Dan is er geen reden tot paniek lijkt mij?
Ik vind daar niet zo veel van. Behalve als dat beest constant blaft dan doe je dat beest daar totaal geen plezier mee. Beest gestresst en het baasje blijft lekker een half uur boodschappen doen. Mijn dochter van 2 is doodsbang voor honden en durft er dan ook niet langs.. zeker niet als ze blaffen.
Nee klopt, alleen kun je als gast soms ook niet weten of honden geaccepteerd worden of niet. Soms zit je misschien al te eten oid. Als er dan iemand aan de tafel naast me komt zitten met een grote hond die praktisch naast me komt zitten en gaat lopen hijgen en kwijlen.. uhhh nee. Mensen denken dat je het nooit ruikt, maar iemand die geen hond gewend is ruikt dat vaak wel.
Sorry, maar dat is toch helemaal de omgekeerde wereld... Tja met zulke reacties snap ik wel dat mensen zich gaan ergeren aan honden(bezitters).
Wat een onaardige reactie. Het is toch eenmaal zo dat er bijna niemand een allergische reactie krijgt van een hond die buiten op het terras onder tafel ligt? Mijn schoonmoeder is extreem allergisch voor honden en zelfs zij heeft daar niks van.
Maar buiten dat feit om vind ik het gewoon ook erg onhygiënisch . Honden of welke dieren dan ook horen in mijn ogen echt niet op een plek waar eten bereid of genuttigd wordt. Even ontopic. Ik vind het ook zielig zo aangelijnd. Zie het ook wel eens in de stad. Zo'n beest voor een kledingwinkel, lang wachtend totdat baasje uitgeshopt is. Vind ik ook niet kunnen. Ik kan me daarentegen wél voorstellen als je echt een kleine boodschap moet doen en je bent toch al onderweg aan het lopen, dat je dan even gauw de winkel in rent. Maar dan ben je gewoon binnen enkele minuten terug. Niet ideaal nee, maar daar kan ik nog wel inkomen. Is wat anders dan echt uitgebreid op je gemak de kerstinkopen doen bij wijze van. En met kleine kinderen; je weet het echt nooit. Mijn 2e zoontje is echt hartstikke bang. We waren in de meivakantie aan zee en toen op een gegeven moment was er een klimduin. Toeristisch dus en bedoeld om echt naar boven te gaan. Er stond ook een bordje dat honden daar wel mochten komen, maar wel aangelijnd. Mijn zoontje vond het al best een uitdaging, die duin. Is hij halverwege, best trots, komt er een of ander idioot beest op hem af gerend. Voor een kind van 2 is dat echt wel eng. Het komt echt op je af, is groot en wild.. Het kan me geen hol uitmaken of het speels was of niet (lijkt me wel eerlijk gezegd), maar ik zat met een hartstikke overstuur kind, doodsbang die echt helemaal in paniek was terwijl ik geen kant op kon (had een baby in de draagzak en man was met de oudste al een stukje verder omhoog gelopen). Dat vind ik dan wel heel kwalijk. Leuk hoor, zo'n hond, maar dan ook nog niet eens aangelijnd.. ik heb er dus ook echt wel wat van gezegd tegen het baasje en die keek me een beetje onnozel aan, maar kom op hee. Moet er niet aan denken dat die hond ook nog eens beneden aan die duin op het terras zat (was niet toegestaan overigens)
nou dit dus. Ik ben thuis opgegroeid met honden. Vanaf mijn geboorte tot ik de deur uit ging hebben we totaal 3 rotweilers gehad. Schatten van honden, maar het waren wel honden, waakhonden. Geen deel van het gezin. Gewoon dieren. Mij is altijd goed geleerd voorzichtig met honden te zijn, nooit kinderen alleen met ze te laten, hun gedrag en lichaamshouding te lezen (en dat kan ik dus absoluut niet meer omdat ik te bang ben geworden) en ze vooral niet te behandelen als mens. Daar gaat het namelijk 9 vd 10 keer fout in de opvoeding van een hond. Ze voelen zich gelijk staan aan hun gezin en boven anderen. Ze staan onderaan de roedel en nergens boven! Ondanks dat ik ermee ben opgegroeid heb ik toch sinds ik de deur uit ben een grote angst voor honden gecreëerd. Ik kan echt in paniek raken van loslopende honden en helaas heb ik mijn angst over gedragen op mijn kinderen. Ik vertrouw bijna geen enkele hond omdat ik de baasjes niet vertrouw ze echt als hond te hebben opgevoed. En dat zit tussen mijn oren dat weet ik maar ik besef me gewoon te goed hoe fout het kan gaan als een hond uithaalt naar een mens of kind en dat maakt me bang. Mijn kinderen hebben nooit speelafspraken mogen maken bij mensen met honden thuis, dan mochten ze bij mij thuis afspreken. Ik zal losloopgebieden voor honden dan ook altijd vermijden en ga met grote boog om aangelijnde honden heen. Als ik dus ergens rustig zit te eten en er komt iemand met hond binnen word ik niet blij. Het liefst ga ik dan ook direct weg. Mijn etentje is in ieder geval verpest omdat ik dan continu op mijn hoede ben en blijf. Die angst is er voor hulphonden ook, ook dan vertrek ik het liefst direct maar kan nog wel helder denken dat de personen waarvoor de hulphond is een groter probleem hebben dan ik met mijn angst en overtuig me ervan dat deze honden een hele goede opvoeding hebben gehad en zeker als hond behandeld worden omdat ze anders hun werk niet goed uit kunnen voeren. Ik ben trouwens tegen dierenmishandeling maar als er op straat/in het bos een vreemde hond op mij of mijn kinderen af komt rennen zou mijn eerste reactie uit angst zijn de hond een harde schop te geven zodat hij uit onze buurt blijft. En dat is niet omdat ik een beest pijn wil doen maar om mezelf en mijn kinderen te beschermen. Dan kan iedereen roepen hij doet echt niets hoor! Maar dat hoor ik niet omdat ik dan alleen maar bang ben en direct in standje overleven schiet!
Bij ons op t terras waren ze gewoon welkom, ik haalde ook nog een bak water voor ze. Wij hadden dan wel een terras dat groot genoeg was dat je heeeeel veel altermatieven had als je er niet bij in de buurt wilde. Alleen in t restaurant waren ze niet toegestaan. Hulphonden en ook hulphonden in opleiding waren dan weer wel toegestaan, maar die zagen we zelden. Denk in de 5 jaar dat ik er 3 heb gezien.
Ik vind jouw reactie, waarin je zegt dat degenen met hondenfobie daar zelf maar aan moeten werken, eerder onaardig en vooral getuigen van weinig empathie. Honden mogen kennelijk niet "de dupe worden" van een fobie van een mens, maak ik uit je eerdere post op. Maat uiteindelijk blijft een dier een dier dus heeft m.i niks te zoeken op plekken die er voor mensen zijn. (Uitgezonderd hulphonden etc.) Daar gaat het fout, dat honden zowat als volwaardig familielid wordt beschouwd en dus maar overal naartoe wordt meegesleept, ongeacht of je je medemens daarmee lastigvalt. Die fobieën zijn juist vaak ontstaan door dit soort situaties.
het was niet mijn bedoeling om onaardig over te komen dus als dat wel zo was mijn excuses. Ik vraag me alleen oprecht af wat een hond er aan heeft om in een restaurant te gaan lunchen met zijn baasje. Voor die hond is een bak water bij de auto na de wandeling toch exact hetzelfde. En hoe nodig heb je het zelf om na een wandeling in een restaurant te gaan eten/drinken? Kun je als je de hond mee hebt niet gewoon wat eten en drinken in de auto onderweg naar huis? Ik denk namelijk dat je alleen je zelf een plezier ermee doet. Niet de hond, niet de andere gasten en niet het personeel van de horeca gelegenheid. Honden welkom kan leuk op de deur staan, logisch als ze klanten nodig hebben in uitlaat gebieden maar kan me niet voorstellen dat ze er om staan te springen. Daarna toch extra werk om schoon te maken (haren op de vloer, en nog erger kwijl druppels) en de honden geur weg te krijgen.
Wij lieten vroeger de hond bij de winkel zitten als we een kleine boodschap haalden. Ze bleef rustig wachten tot ik buiten was en keek alleen maar naar binnen waar ik was en had geen oog voor haar omgeving. Ik was niet niet bang dat ze gestolen werd. Ze zou echt met niemand meegaan. Onze lieve rottweiler. Nu is het logistiek niet mogelijk, maar ik zou onze labrador nooit buiten laten bij de winkel. Die gaat met iedereen mee, maar zou zich ook gaan aanstellen tijdens het wachten. Onze hond gaat ook mee lunchen op plekken die daar op ingericht zijn. Dan ligt ze onder de tafel, net zoals andere honden onder andere tafels. Als je allergisch bent voor honden of een paniekaanval krijgt als je een hond ziet zijn er ook heel veel plekken waar je zalig kunt lunchen terwijl honden er niet toegelaten zijn. Het is nog steeds de eigenaar van een restaurant die beslist welke klandizie hij welkom heet en niet aan de gasten die een uitgesproken mening hebben.
Dat kun je niet zien aan de buitenkant of dat zo is qua africhten etc. Jij oordeelt over mij als hondenbezitter die constant rekening houdt met niet hondenbezitters. Waarom? Ik vind dat namelijk niet. Er is altijd een kans dat mijn hond reageert op een onverwachte reactie. Daarom heb ik me verdiept in gedrag en ben ik altijd alert. Ik lees constant zijn gedrag tijdens het wandelen. Ik train met hem, volg cursussen en let ook op mijn eigen gedrag. Het probleem zit niet in de hond, maar zijn omgeving. Zowel de eigenaar als de viorbijganger. Er zijn baasjes die het niet begrijpen en er zijn niet-baasjes die het niet begrijpen. Daar krijg je ongewenste situaties van. Ik vind het niet terecht om per definitie onder de categorie " iedere baas denkt dat. " neergezet te worden.
Heel eerlijk gezegd was ik al aan het gruwelen bij het idee van een hond die de hele dag in de kantine ligt. Lijkt me zo stinken ook.
Jij denkt dat niemand daar wat aan doet? Zo simpel ligt het helaas niet. En geen reden tot paniek voor jou, maar dat kun jij niet voor een ander bepalen.
En dat is al lastig genoeg, laat staan dat je er buj 1 moet zitten in een gelegenheid die bedoeld is voor mensen.